Άρθρο του Π. Σαββόπουλου για τον Αντώνη Καλυβόπουλο στην Ελευθεροτυπία (5/3/11)
Ενδιαφέρον άρθρο, με την έννοια ότι προβάλλεται ο Γιοβάν Τσαούς και ο Καλυβόπουλος, και δίνονται σημαντικές πληροφορίες. Βεβαια, δε νομίζω ότι ο Γιοβάν Τσαούς ήταν ερασιτέχνης όπως λέγεται στο άρθρο. Επίσης η “Κατάμονη” είναι η Κασταμονή, μάλλον ο δαίμων του τυπογραφείου της Ελευθεροτυπίας.
Και φυσικά, τα τραγούδια αυτά δεν ήρθαν από το πουθενά…
1 «Μου αρέσει»
Διονύση, για να μπορέσεις να φιλτράρεις από τα λεγόμενα ή γραφόμενα του Σαββόπουλου, αυτά που ενδιαφέρουν (ή δεν είναι εξυπνακίστικα), χρειάζονται αρκετές ώρες παρακολούθησης παραθύρων σε ώρες prime time της τηλεόρασης ή “πρωτότυπων” παρουσιάσεων στον Ιανό. Η δουλειά -του πάντως, να βρει στοιχεία για τον Καλυβόπουλο, είναι πολύ σημαντική αφού κανείς άλλος δεν το έκανε.
Μάλλον, δεν διαβάζει Κλίκα
Εχεις δίκιο Νίκο, λέει κάποια πράγματα για τον Καλυβόπουλο πρέπει όμως να διασταυρωθούν, αν γίνεται. Η παρουσίαση του Γιοβάν Τσαούς σαν ερασιτέχνη, μπορώ να πω ότι με φρίκαρε λίγο, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τον παρουσίασε έτσι.
Koutroufi, δεν χρειάζεται να διαβάζει Κλίκα, αν και την Κλίκα τη συνιστώ ανεπιφύλακτα γιατί από εκεί έμαθα πράγματα πολλά. Η ιδέα της παρθενογέννεσης είναι πολύ ακραία θέση και δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να υποστηρίζεται κάτι τέτοιο με ελαφρά τη καρδία.
Καμιά δημιουργία, καλλιτεχνική ή άλλης φύσης, δεν προέρχεται από το «πουθενά», αν είναι ποτέ δυνατόν!!!
Από το πουθενά στη δισκογραφία ο Γιοβάν Τσαούς, που έπαιζε καμιά δεκαριά όργανα, που άφησε πίσω του μοναδικής ομορφιάς και δεξιοτεχνίας τραγούδια και που από τα 18 του χρόνια τον είχαν επιλέξει να παίζει μουσική, για τον Αβδούλ Χαμίτ, στην Υψηλή Πύλη – χώρο ο οποίος φημιζόταν για την υψηλού επιπέδου μουσική που πρόσφεραν οι επιλεγμένοι με αυστηρά κριτήρια μουσικοί ;
Αλλά και το ότι ο Καλυβόπουλος – όπως και ο Τσαούς – δεν ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη μουσική, δεν σημαίνει ότι βρέθηκε στο χώρο του τραγουδιού από το πουθενά.
Ούτε οι μόνοι ήταν, αλλά και οι συγκυρίες της εποχής τους πρέπει να ληφθούν υπόψην.
Γενικά, η σύγχρονη έρευνα γύρω από τους λαϊκούς μας δημιουργούς χωλαίνει επικίνδυνα.
Αναλώνεται
[τις περισσότερες φορές, άπειρα δυστυχώς τα παραδείγματα]
σε ανούσιες πληροφορίες γύρω από την αυστηρά προσωπική ζωή, οι οποίες δεν προσφέρουν τίποτε ουσιαστικό.
Για τον Γιοβάν Τσαούς, αλλά και για τον Καλυβόπουλο επαρκή στοιχεία υπάρχουν ήδη στη «Ρεμπέτικη Ιστορία» του Κ. Χατζηδουλή, από τις εκδόσεις Νεφέλη, 1978, για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει την ουσία.
Όπως, επίσης, [b]από την έρευνα του Διονύση, στην “Κλίκα”.[/b]
Ένας σύγχρονος ερευνητής οφείλει να πάει πάρα πέρα την έρευνα, από εκεί που την άφησε, π.χ. ο Χατζηδουλής.
Εφόσον έχει τις άκρες να προσεγγίζει συγγενείς του Καλυβόπουλου, μπορεί να βρει και τα εγγόνια ίσως του Τσαούς και να αντλήσει ουσιαστικές πληροφορίες, όπως π.χ. πόσα ακόμα τραγούδια ανήκουν ίσως στον Τσαούς και πιθανόν πέρασαν στο όνομα άλλων δημιουργών και κυρίως να ζητήσει να δει εκείνους τους περίφημους τζουροταμπουράδες του, να τους φωτογραφήσει, να μεσολαβήσει να τους δει κάποιος ειδικός (βλέπε Νίκος Φρονιμόπουλος).
Η έρευνα γενικά δεν γίνεται να ανακυκλώνει στοιχεία της προσωπικής ζωής μόνο.
Αυτά τα ξέρουμε ήδη, από πρώτο χέρι και διασταυρωμένα, δοσμένα κυρίως με σεβασμό στην προσωπικότητά τους, από τους παλιότερους ερευνητές.
Είναι πάντως πολύ επικίνδυνο να αντλούνται πληροφορίες για πατρότητα τραγουδιών από απογόνους τρίτης γενιάς, ο κίνδυνος παραπληροφόρησης είναι μεγάλος. Όσο για τους ταμπουράδες, κάποιους από αυτούς τους είχε για καιρό ο Κουνάδης (δεν ξέρω που βρίσκονται τώρα) και είναι φωτογραφημένοι και σχολιασμένοι από τον ίδιο στο δίσκο βυνιλίου “Γιοβάν Τσαούς, που επιμελήθηκε πριν πολλά χρόνια.
Αν εξαιρέσουμε κάποιους “ερευνητές” που αρέσκονται να μοστράρουν φάτσα κάρτα σε δημοφιλείς εκπομπές της τηλεόρασης και έχουν άποψη επί παντός, μα παντός επιστητού (όνομα δεν λέμε), δεν βλέπω να χωλαίνει και τόσο επικίνδυνα η σύγχρονη έρευνα. Και αξιόλογα βιβλία έχουν βγεί και πάμπολα στοιχεία, δισκογραφίες και άλλα έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά όπως “λαϊκό τραγούδι” το παλαιό Δίφωνο και αλλού. Φυσικά δεν περιλαμβάνω σε αυτά την πρόσφατη σειρά του ΔΟΛ που επιμελήθηκε ο Π. Κουνάδης, γιατί δεν πρόκειται για έρευνα και είναι σχεδόν απίστευτη η βιασύνη και προχειρότητα με την οποία διεκπεραιώθηκε.
Στο #4, υπονοούσα το άρθρο του Διόνυσου στην Κλίκα. Δεν είμαι ειδικός, αλλά νομίζω ότι το άρθρο αυτό, μετά από τόσες δεκαετίες και με τη βοήθεια του youtube, δίνει στοιχεία για ενδεχόμενες επιρροές του Γιοβάν Τσαούς τα οποία (αν δεν κάνω λάθος) δεν τα είχε εντοπίσει κανείς μελετητής προηγουμένως. O Σαββόπουλος, είτε δεν το γνωρίζει το άρθρο αυτό (και γιατί άλλωστε;) είτε το παρακάμπτει.
Δε με απασχολούν τα οικογενειακά στοιχεία του Καλυβόπουλου. Ήθελα όμως να ήξερα τη σχέση του με τον Πειραιά του 30. Το άρθρο του Σαββόπουλου περιέχει την πληροφορία αυτή. Τώρα, αν αυτά τα στοιχεία υπήρχαν σε παλιότερες δουλειές, δεν το ξέρω.
το αρθρο αυτο το βρίσκουμε πλεον εδω.
1 «Μου αρέσει»