Χαιρετώ την ομάδα και χρόνια πολλά!, έχει πέσει στα χέρια μου μια τσάμπουνα τύπου 5:5 η οποία αρχικά είχε ένα θέμα με το μπιμπικι του δεξιού αυλόυ (είχε μια τάση να σωπαίνει όταν η πίεση ανέβαινε) το οποίο αντικατέστησα και το όργανο έπαιζε κανονικά (με τον σκελετό σκέτο στο στόμα) , όταν βέβαια το έβαζα στον ασκό τώρα το αριστερό μπιμπικι ενώ ηταν τέλεια κουρδισμενο οι τρείς πάνω τρύπες έφευγαν αρκετά και σε τόνο και σε ένταση, μόνο αν έπεφτε η πίεση του ασκού κάπως ερχόντουσαν στην κανονική συχνότητα αλλά και πάλι με μειωμένη ένταση , έφτιαξα λοιπόν καμία δεκαριά μπιμπικια δοκίμασα διάφορους συνδυασμούς και συνεχίζει να κάνει το ίδιο, σκέφτομαι ότι ίσως είναι πολύ μαλακα τα μπιμπικια ,ίσως κάποια διαρροή από τους αυλούς η ακόμα αν η κατασκευή του σκελετού που δεν προστατεύει ιδιαίτερα τα μπιμπικια θα μπορούσε να μεταβάλει τόσο τον τόνο ???
Καμιά φορά, με το βάλε-βγάλε, μπορεί το μπιμπίκι να σχίσει τον αυλό σε κανένα αθέατο σημείο, και τότε δεν κουρδίζει με τίποτα.
Πέραν αυτού, ρίξε μια ματιά σ’αυτό το άρθρο: The Bagpipe Society
Ευχαριστώ πολύ Κ Περικλή! Αυτό εξετάζω τώρα μπας έχει καμία σχισμή,ομολογουμένως είναι η πρώτες μου σοβαρές προσπάθειες σε τέτοιες επεμβάσεις και μόλις συνειδητοποίησα ότι μπορεί να φταίει ότι δεν έχω δέσει καθόλου τα μπιμπικια πάνω από την τρίχα 
Έχω να πω πάντως ότι την διατριβή σας την έχω κυριολεκτικά λιώσει τον τελευταίο μήνα μερικά κεφάλαια ούτε εγώ δεν ξέρω πόσες φορές τα έχω διαβάσει και δεν χορταινω , πέρα από τρομερά ενδιαφέρουσα έχει βοηθήσει πραγματικά πολύ.
Κωστή, σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αλλά κυρίως γι’ αυτή την έμμεση φιλοφρόνηση:
Ο όρος «σκελετός» είναι δική μου πρόταση, και με κολακεύει να τον βλέπω να μπαίνει σε χρήση.
Με το δέσιμο το μπιμπίκι γίνεται σταθερότερο, αλλά όλη του η υπόλοιπη συμπεριφορά (τόνος, χροιά, ανταπόκριση στην ένταση του φυσήματος) αλλάζει απρόβλεπτα. Στο άρθρο ο συγγραφέας το θεωρεί περιττό. Το βασικό του πόιντ είναι ότι, αφού με τις οδηγίες του φτιάξεις μπιμπίκια που να μη χρειάζονται δέσιμο, μετά πρέπει να βρεις και να ζευγαρώσεις εκείνα που έχουν την ίδια συμπεριφορά: να τα βάζεις μαζί στο στόμα σου (σκέτα), να φυσάς σε διάφορες εντάσεις, και να συμφωνούν πάντοτε μεταξύ τους. Ακόμη κι αν ο τόνος ανεβαίνει φυσώντας δυνατότερα, να ανεβαίνει ομοιόμορφα στα δύο. Αν δε βρεις δύο τέτοια, σου υποδεικνύει πώς να κάνεις δύο παρόμοια να γίνουν τελικά ολόιδια. Στην όψη και τις διαστάσεις μπορεί να μη μοιάζουν - επιμένει πως αυτό είναι αδιάφορο.
Γενικά ένα μπιμπίκι μπορεί να συμπεριφέρεται αλλιώς σκέτο, αλλιώς στον μονό αυλό, αλλιώς στην τσαμπούνα με το στόμα κι αλλιώς στην τσαμπούνα με το ασκί. Για να έχει την επιθυμητή συμπεριφορά στο καθένα από αυτά τα στάδια, πρέπει να την έχει και στα προηγούμενα, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αν λαλεί καλά στο κάθε στάδιο θα λαλεί καλά και στο επόμενο. Φυσικά, το μόνο που έχει πραγματική σημασία είναι πώς λαλεί μέσα στη φουλ τσαμπούνα.
Ευχαριστώ, είναι μεγάλη βοήθεια…επιστρέφω στην τρέλα με τα καλάμια!.