Το τραγούδι το ακουσα στο σπίτι πολύ γνωστού μπουζουξή και τραγουδιστή , και ο ίδιος μου είπε πως είναι ο Κερομύτης.
Κι αν σου πω παλι οτι ξυνομαι για την συνεχεια , δε θα με πιστεψεις …
Τελικα ειναι ψώρα και τα “κεπέγκια” ειναι μονο στο μυαλο μας …:089::230:
επίσης από τη λέσβο, βαγγέλης καραγιάννης: “τα αδιάντροπα - λεσβιακά λαογραφικά”, εκδ. φιλλιπότης 1983, σειρά λαογραφία-παράδοση 6.
πράγματι, για τις χήρες έχουν γραφτεί από τα πιο “ασεβή” τραγούδια και δίστιχα… δυο χήρες απ’την κοκκινιά, “την νταμίρα μου την έμαθε μια χήρα”, και άλλα πολλά γεμάτα υπονοούμενα (όπως για παπά και παπαδιά, αλλά όχι τόσο στο ρεμπέτικο).
πράγματι, τα ρεμπέτικα αν και έχουν πιο χαλαρά ήθη για την εποχή (αστεφάνωτα ζευγάρια, απιστίες, μάγκισσες με κουμπούρια και κάμες, ακόμα και το “γίνομαι άντρας”) δεν προκαλούν ποτέ με το στίχο, κι όμως μας ξεσηκώνουν -“πως ήθελα να σ’έβρισκα μέρος που νά’χει ζούλα”, “να σε νοιώσω να με νοιώσεις μες στη σιγαλιά”…
Μην ξεχναμε και τα ντερτια της Ελενης της ζωντοχηρας!!!Τι μπακαλη,τι μαναβη,τι μπαρμπερακι και χασαπακι!!!
Τους ειχε γνωρισει ολους…τρωγοντας το σπανακι:089:
Αυτα τα τραγουδια ομως κανεναν δεν προσβαλαν και ο κοσμος τα εκανε γουστο και γουσταρε μαζι τους!!!
Για την προσβολη ομως της ανθρωπινης αξιοπρεπειας που αναφερεται και ο Admin ,δεν ειναι αναγκαιο να ψαχνουμε συνεχεια για στιχους προστυχους ,με χηρες,ζωντοχηρες κ.λ.π.
Υπαρχουν στιχοι,οπως
Επρεπε να σε σκοτωνα νακανα τα μυαλα σου ( στο διαζυγιο του Μαρκου )
Φερτε πρεζα να πρεζαρω και χασισι να φουμαρω ( Περπινιαδης ) ....κ.λ.π
Στην σημερινη κοινωνια της ισοτητας και τα ρεστα,εχω την εντύπωση οτι θα υπηρχαν πολλοι και πολλες που θα διαμαρτυρόντουσαν για αυτους τους στιχους.
Διερωτόμαι,
κατα πόσο θα αντιμετωπίζαμε τα τραγούδια αυτά (που σκοπό είχαν να προκαλέσουν τη ντροπή, και αποτελούσαν και ένα είδος κάθαρσης για τα καταπιεσμένα ήθη της εποχής) με την ίδια αναλυτική και φιλότεχνη διάθεση, εάν αυτά δημιουργούνταν σήμερα…:092::092::092:
Και από ποιον, συμπληρώνω εγώ.
Πρωτον οταν τα γραφαν , μια χαρα τα φχαριστιοντουσταν , αλλιως θα ταν χαμενα …:084:
Αρα ντροπη μηδεν εις το πηλικον !!!:088:
Για να δημιουργηθουν σημερα “αμιγως” ρεμπετικα δυσκολο το κοβω , καθοτι ολοι
εγκατασταθησαν εις τας αιωνιους μονας , ενθα απεδρα πασα οδυνη , λυπη και
στεναγμος , οποτε το αφηνουμε στην ακρη …:106:
Σε αλλο υφος μουσικης εχουν κυκλοφορησει τα μυρια οσα , που τα ερμηνευουν
γκρουπακια νεανικα και ντεμέκ εκφραζουν ενα τμημα του φιλοτεχνου κοινου …:044::079:
Οποτε Πελαζί μου μη περιμενεις ν` ακουσεις για γεννητικα οργανα τιποτα πια …
Τα πατησε το τρενο …:016::112:
Μονο σε κανενα καρναβαλι του Τυρναβου , μονο σκωπτικα με επικεντρο τον “φαλλό” …(συνοδεια πίπιζας)
για να τιμησουν τον συγχωρεμενο τον Διονυσο …:089::092:
Σημειωση
«Φαλλικόν είναι ποίημα αυτοσχέδιον επί τω φαλλώ αδόμενον». Ητανε τραγούδια πειραχτικά και βωμολοχικά, που τραγουδούσανε μπουλούκια από μεθυσμένους (κώμοι). Αυτοί περιέφεραν έναν φαλλό τεράστιο, ιερό σύμβολο για να έχει γονιμότητα η φύση. Μια σημερινή Αποκριά, αλλά πολύ πιο ελευθερόστομη. Η κωμωδία, που κατάγεται από τα φαλλικά, φαίνεται και στις φοβερές βωμολοχίες, στο λεγόμενο «κωμωδείν», και στο γεγονός ότι οι υποκριτές στην κωμωδία, οποιοδήποτε πρόσωπο καν αν υποκρίνοταν, έφεραν πάντα κρεμασμένο ένα δερμάτινο φαλλό. Κι ερχόμαστε στα τωρινά «Φαλλοφόρια».
‘‘Γινομαι αντρας’’ του Τουντα με τη Ροζα σε ρολο παρενδιτικης λεσβιας νταβαντζους!!!
Στο τραγουδι στο κελι 33 που γράφτηκε το 1986 Μουσική/Στίχοι: Μάμμος Γιώργος/Τσιλιβερδής Σαράντος
ο αυθεντικός στίχος ήταν
Απʼ τα παιδικά μου χρόνια
Άφησα τα σχολικά
Με κυκλώματα γυρνούσα
(Και σκληρά ναρκωτικά)
Και η λογοκρισία το έκοψε και γράφτηκε (Μα μετάνιωσα πικρά).
Είσαι σίγουρος? Γιατί γενικά το τραγούδι δεν είναι υμνητικό της παρανομίας, αλλά μάλλον αποτρεπτικό (σύμφωνα και με την άποψη αυτού που το τραγούδησε).
“…ήμουνα παιδί χωρίς μυαλό”, “…που τους γέμισε ντροπή” κτλ
Εξιστορεί την ιστορία ενός ατόμου, που κάποια μπλεξίματα τον οδήγησαν στο κελί 33, αλλά που φαίνεται να αναγνωρίζει ότι ήταν σφάλμα, “δεν είχε μυαλό” όπως λέει ο κόσμος…
Δηλαδή, θέλω να πω ότι μου φαίνεται λίγο αχρείαστο να βάζαν στίχο περί …σκληρών, εφόσον το γενικότερο νόημα του τραγουδιού είναι το πως αναθεωρεί ο άνθρωπος αυτά που έκανε.
(και άλλωστε μπορούμε να φανταστούμε τι είναι τα κυκλώματα κτλ… Τι άλλο θα 'ταν? οπότε γιατί να το καταγράψει έτσι? Πιο αναγκαίο ήταν για το στιχουργό να βαζε “μα μετάνιωσα πικρά”… όπως και έκανε)
Βεβαίως αν έχεις ακούσει κάποια ανέκδοτη αρχική ηχογράφηση, πάω πάσο
στίχοι όπως αυτοί για ξύλο, μισογυνισμό, αντρική μίρλα (όταν στα κέντρα σε πηγαίνω), ψευτονταηλίκι (μάθεσης) και πρέζα (προύσα, ερηνάκι) δε με εκφράζουν και δεν τους λέω. αλλά δεν έχω πρόβλημα με το αδιάντροπο, το περιπαικτικό, κι ό,τι βγάζει έξυπνα τη γλώσσα στους πουριτανούς!
1 «Μου αρέσει»
Κοιτα εδω φιλε μου!!
[video=Γιωργος Μαμμος - Στο κελλι 33 - Το αυθεντικο]199[/video]
Το βιντεο ειναι γυρισμενο το 1991 και το τραγουδι κυκλοφόρησε σε δισκο το 1986:089:
Ευχαριστώ φίλε, να σαι καλά για το ντοκουμέντο! :088:
βεβαίως, η κυκλοφορία του δίσκου είναι πιο παλιά από το βίντεο, οπότε κάποιος μπορεί να πει ότι δεν αποδεικνύεται έτσι το ποιος ήταν όντως ο στίχος που επρόκειτο να μπει. (τι σύνταξη είναι αυτή που έκανα…)
Όπως και να χει, δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω κάτι! μπράβο για το σπάνιο βίντεο που μας έδειξες!
απλώς, παρόλο που δε μ αρέσει η λογοκρισία, προτιμώ τον στίχο “μα μετάνιωσα πικρά”, δηλαδή όπως κυκλοφόρησε. Και αυτό πιστεύω λειτούργησε υπέρ του τραγουδιού, αφού το γνώρισε έτσι όλος ο κόσμος…
Φίλε voreianatolike,OΓ. Μάμμος(συνθέτης του κελιού 33),που εμφανίζεται στο video που εβαλε ο neapoliotis,ήταν ο πεθερός του Canco που ανέφερε τους αρχικούς στίχους!!!
Οπότε,κάτι θα ξέρει…:089:
Οκ…
αυτό φυσικά δεν μπορούσα να το ξέρω.
Οπότε είναι όπως τα είπε ο Canco…
είναι ξεκάθαρο. Ευχαριστώ
υγ. φυσικά αυτό δεν αλλάζει την άποψή μου για το τραγούδι, ότι δηλ καλύτερα που τελικά κυκλοφόρησε όπως κυκλοφόρησε.
αλλα 2 καπως προστυχα που εχω ακουσει να λεει συγκεκριμενη ρεμπετοκομπανια-παρεα ειναι:
1.οταν με βλεπεις να ρχομαι να βγαζεις το βρακι σου,και με το μοσχοσαπουνο να πλενεις το λιλι σου ,και γρουτσου και γρουτσου …(παραδοσιακο λεσβου ή σαμου)
2.αντρας που την εχει χοντρη,το τρελαινει το λιλι(και στο τελος ελεγε “δεν εχει σημασια ποσο τον εχεις αλλα τι κανεις μαυτον που εχεις”)
Εψαξα και για τα 2 αλλα δε βρηκα λεπτομερειες η εκτελεση στο γιουτουμπ.
Αλλο ενα επισης “περιπαικτικο” τραγουδι που ομως δεν υπαρχει ιχνος χυδαιοτητας ειναι “ο Κοκορας” του Βασιλη Τσιτσανη και το τραγουδα μαζι με την Μαρικα Νινου και ηχογραφηθηκε το 1954… http://www.youtube.com/watch?v=WBsrT2xAumI&feature=player_embedded#
«Ο κόκορας»
Είμαι κόκορας κεφάτος,
ζωηρός και κοτσονάτος.
Κι έχω μπλέξει κάποια κότα,
που τσιμπάει τα καρότα!
Χτίζεις κόκορα παλάτια
με τη σκέψη, με τα μάτια.
Αν κρατάνε τα φτερά σου,
τότε κούνα την ουρά σου!
Κουκουρίκο κοκοκό,
κοκοκό κάνει κι η κότα.
Την τραβούσε με το ζόρι
και της άλλαζε τα φώτα!
‘Έλα, κότα μου, να πάμε
μες στον κήπο μου να φάμε.
Άσ’ τους άλλους τους κοκόρους
κι από μένα τρώγε σπόρους!
Είσαι κόκκορας μουρντάρης
και ζητάς να με τουμπάρεις.
Σ’ έβλεπα κρυφά από τότες
μέσα σε σαράντα κότες!
Κουκουρίκο κοκοκό,
κοκοκό κάνει κι η κότα.
Την τραβούσε με το ζόρι
και της άλλαζε τα φώτα!
Κότα μου θα με τρελάνεις,
κακαρίσματα μου κάνεις.
Κι όπως πάμε θα πετάξω,
στο κοτέτσι σου ν’ αράξω!
Αν με θέλεις κόκορα μου,
έλα πες το στην κυρά μου.
Μη ζητάς αβγά να κάνω
και στο δρόμο να τα χάνω!
Κουκουρίκο κοκοκό,
κοκοκό κάνει κι η κότα.
Την τραβούσε με το Ζόρι
και της άλλαζε τα φώτα!
Για το τραγούδι “Ο κόκκορας”, ο Π. Σαββόπουλος έλεγε ότι σε κάποιο σημείο λόγω του ταιριάσματος των λέξεων και πάνω στο τραγούδι, ακούγεται συγκεκριμένη λέξη-αθυροστομία (χωρίς να περιλαμβάνεται στους στίχους)
αρκεί να είναι αρκετά παρατηρητικός κάποιος…
Βασικά επρόκειτο για αιχμή,
Προσωπικά, προσπαθώ κρίνω ένα κομμάτι βάσει της αίσθησης ποου μου προκαλέι, και όχι (μόνο) βάσει του πότε δημιουργήθηκε και από ποιόν, όπως είπε ο Δημήτρης (ο οποίος μάλλον αντιλήφθηκε το πνέυμα μου).
Όχι ότι δεν παίζει ρόλο, γιατί θα πρέπει να λαμβάνει κανείς υπ’ ‘όψιν της συνθήκες της εποχής όπου δημιουργήθηκε, και μπορεί κανείς, αποκωδικοποιώντας ένα κομμάτι, να αντιληφθεί παρα πολλά για την εποχή αυτή.
Αλλά απεχθάνομαι τα στερεότυπα.
Δηλαδή: Πιστεύω πως η μουσική έχει παροντικές (sic) ιδιότητες, δηλαδή υφίσταται την στιγμή της ύπαρξής της, γι’ αυτό και δεν την αντιμετωπίζω όπως θα αντιμετώπιζα ένα χρηστικό αντικείμενο, το οποίο έχει αποκτήσει αξία λόγω της παλαιότητας του, επειδή φανερωνει πράγματα της εποχής του.
Νομίζω πως είναι κατι διαφορετικό.
-
Σάμου.
-
Είναι στα Αντρικά Μουνάτα του Γιώργη Μελίκη, τόμος 1, και ως κείμενο στο βιβλίο και ως ηχογράφηση στο σιντί.
Αλλά αυτά δεν έχουν σχέση με ρεμπέτικα. Στο δημοτικό υπάρχουν άπειρα τέτοια, και λέγονται τις Απόκριες όχι μόνο στον Τύρναβο και στη Λέσβο αλλά σχεδόν παντού στην ελληνική επαρχία. Τα “Αποκριάτικα” της Δόμνας Σαμίου δεν είναι ούτε ο ίσκιος της κορυφής του παγόβουνου.