Αγαπητοι εν Χριστω μαγκες , γραψτε κατι και για τον Σπ.Ζαγοραιο , παρακαλω πολυ …
Πάντως ο Μανώλης ο Καραντίνης και γενικά όποιος μπορεί και παίζει… “παπάδες” δεν θα έφτανε στο σημείο να ρεζιλευτεί,γιατί ρεζιλίκι το θεωρώ αυτό που είδα στο βίντεο, με τέτοιο τρόπο.Μπορεί κάποιες φορές οι μεγάλοι δεξιοτέχνες να υπερβάλλουν στο παίξιμό τους αλλά εαν κάποιες φορές ο υπερβάλων ζήλος φτάνει σε σημείο που να γίνεται γελοίος τότε είναι στην κρίση του καθενός να σταματήσει.Ο κύριος του βίντεο αν και μεγάλος , απο ότι είδα στο παίξιμο πρέπει να γνώριζε που να σταματήσει και όχι να κυλίεται στα πατώματα για ένα χειροκρότημα στο οποίο μάλιστα όλοι ξέρουμε γιατί χειροκροτούσαν.
Η περίφημη “κόντρα” Χιώτη (με μπουζούκι) και Ηλιόπουλου (με μπαγλαμά) (από το 3:30 και μετά)
http://www.youtube.com/watch?v=i76D9P7rea8
Το παραπάνω στιγμιότυπο το είχα δει πριν απο λίγες μέρες στο STAR νομίζω στην ελληνική ταινία.Μου αρέσει ο τρόπος που ο Ηλιόπουλος “παίζει”.Είναι πραγματικά ξεκαρδιστικό πως τον κοιτάει ο Χιώτης να “παίζει”.Χαχά.
Κύριοι, ο Χιώτης από τον Κόλια είναι ανώτερος και το ξέρετε.
Αν ζούσε στις μέρες μας, θα έπαιζε μπουζούκι χορεύοντας Brake dance με λευκό σκαρπίνι…
Προσέξτε το video όπου παίζει ο Μυστακίδης μαζί με τον Τατασόπουλο. Ο δεύτερος κάνει κάποια στιγμή μιά δεξιοτεχνική επίδειξη (αχρείαστη, κατά τη γνώμη μου)
Εγώ προσωπικά όταν πάω ν’ακούσω Τατασόπουλο θέλω να ακούσω και παπάδες!! Είναι ένας απο τους λίγους που μπορούν να το κάνουν και θέλω να το έχω δεί live!Εδώ πάει αρκετές για να δώ κάτι διαφορετικό σε διάφορα είδη μουσικής και πολλές φορες δεν έμεινα και ευχαριστημένος!Η δεξιοτεχνική επίδειξη θα με χαλάσει?Προσωπική μου γνώμη πάντα…
Φιλικά, Δημήτρης
Σωστός!!! Και να συμπληρώσω ότι διαφωνώ με τον Κώστα Λαδόπουλο, γιατί το παράδειγμα ήταν ατυχές!!! Από κάτω (εμείς που πήγαμε να ακούσουμε), ήταν οι περισσότεροι μη πω όλοι φίλοι του Τατασόπουλου!!! Σε καμία περίπτωση ο Νίκος δεν έκανε επίδειξη!!! Χαβαλέ έκανε!!! Ε κι ο Μήτσος συμπλήρωνε.:019:
Νομίζω πως απομονώνοντας μια φράση μόνο απο το κείμενο του Κώστα Λαδόπουλου αδικούμε το συλλογισμό του.
Ολα καλα και τα παραδειγματα , ατυχη η ευτυχη , και πιασαρικο το θεμα
του κ.Λαδοπουλου περι αηδιας κλπ.
Αλλα , αν εξαιρεσουμε βρε αδελφε το γεγονος του κοπανηματος του Κολλια
για Χ - Ψ δικους του λογους , σας ερωτω , εσεις που ξερετε απο παιξιμο ,
με δυο λογια , παιζει καλο μπουζουκι ο χριστιανος η οχι ?
Σαν μπουζουκτσης ειναι καλος παιχτης η τον αφοριζετε ?
Το << καραγκιοζιλικι >> , δεν αναιρει , στο συνολο του το να παιζει καποιος
καλο μπουζουκι , δηλαδη , κανω αβερτα κολπα , αλλα αν καθησω να παιξω ,
το ξεσκιζω το οργανο … τον ακουσε ποτε κανεις σας να παιζει σερι ?
Ολο και θα βρεθηκε καποιος , δεν μπορει … αυτον ψαχνω να πει τη γνωμη του …
Δημήτρη συμφωνώ με τον συλλογισμό του Κώστα Λαδόπουλου!!! Απλά δεν συμφωνώ ότι ο Τατασόπουλος εκείνη την στιγμή έκανε επίδειξη, γι’ αυτό και η παρέμβασή μου.
Πιστευω οτι ο Κολλιας ξερει να παιζει,ειδα και ξαναειδα το βιντεο(και το 2ο βιντεο) και φαινεται να εχει τον “αερα”,πρεπει (οταν δεν κυλιεται χαμω:019:) να ειναι καλος παιχτης.Απλα καπου ξεμωραθηκε ο ανθρωπος,βαλθηκαμε κι εμεις να κανουμε κοινωνιολογικη αναλυση του τι σημαινουν ολα αυτα…κυριες και κυριοι…απολυτως τιποτα!!!
Ο Κολλιας απλα σαλεψε…το κοινο (της εκπομπης) ηταν αναγκασμενο να χειροκροτει(αντι να γελαει).Ειναι εκπομπη-γλεντι…πως θα ηταν αραγε να αηδιαζαν ολοι οι καλεσμενοι και να αποδοκιμαζαν τον Κολλια στον αερα;…εγω θα τρελαινομουν απ τα γελια!!!..SHOW εκανε ο ανθρωπος…showman ειναι…καλη ωρα αυτος και ο Φλωρινιωτης εμειναν!!!:019::019:
Μανταμ Πελαγια,για τον Ζαγοραιο να πω εγω τη γνωμη μου (να σου κανω και το χατηρι).Δε με αφορουν οι συνεργασιες που εκανε στο παρελθον,οπως δε με αφορα αν τον επελεξε ο ταδε η ο δεινα για να πει τα τραγουδια τους!!!.. Για εμενα ειναι απο τους πιο σαχλορεμπετες που υπαρχουν,οι εκτελεσεις θες;…με τη φωνη τη ζορικη και καλα σας ***** ολους;! (με το συμπαθειο)…θες τα τραγουδια που τραγουδαει εχοντας παραποιησει (δε με νοιαζει αν το εκανε αυτος-σημασια εχει οτι τα λεει) στιχους και μελωδιες μεχρι εκει που δε σηκωνει;…ΣΑΧΛΑΜΑΡΑΣ με ολη την εννοια της λεξεως…και επαναλαμβανω δε με νοιαζει τι εκανε στα νιατα του η αν εχει το χρισμα καποιου παλιου ρεμπετη!!!:079:
Την είχα δει και γω την ταινία. Την πιο πολύ πλάκα την έχει εκεί που προσπαθεί ο ηλιόπουλος να παίξει στις ψηλές νότες
Σα να μπλέχτηκαν πολλά θέματα μαζί.
Θα τα ξεχώριζα αλλά δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε άλλο με αυτά.
Να κάνω ψυχανάλυση στις κολοτούμπες του Χ-κόλλια ή στο ρεπερτόριο του Χ-ζαγοραίου? Μπαααα!!!
Δεν θα συγκρίνω, βέβαια, τα παραπάνω, με το “σόου” χιώτη-ηλιόπουλου για τις ανάγκες ενός έργου και μάλιστα, κωμωδίας. Αλίμονο δηλαδή!!!
Πελαγία, εγώ δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη γιατί, εκτός από το βίντεο του #1, τον άνθρωπο δεν τον έχω παρακολουθήσει στη δουλειά του. Όμως, πρόσεχε: ο όποιος βρεθεί, που να τον έχει ακούσει να παίζει σερί κλπ. υποχρεωτικά θα είναι εραστής του «σκυλάδικου» ύφους, αλλοιώς δεν θα είχε τις απαραίτητες προσλαμβάνουσες εμπειρείες. Ε, ως σκυλάς, είναι πιθανόν ο άνθρωπος να είναι καλός μπουζουκτσής.
Πάντως, το ότι τον αποδέχτηκε ο Ζαγοραίος δεν είναι, για μένα φυσικά, τεκμήριο ποιότητας παιξίματος.
Γειά χαρά,
Κοινωνιολογικές αναλύσεις; Ναι, ίσως.
“Πιασάρικο” θέμα; Δεν ήταν στις προθέσεις μου. Το ανέσυρα από πόνο.
Πρόκειται γιά κάτι άλλο. Γιά την “εκκένωση” των πολιτών, στο όνομα της “γοητείας της πλάκας”…
Τα μοναδικά ζωικά είδη της Φύσης που κάνουν πλάκα είναι κάποια είδη πιθήκων και οι άνθρωποι…
Στους ανθρώπους (στους άνδρες δηλαδή, αν χρησιμοποιήσω την “ορολογία” που κρύβεται πίσω απ΄τους στίχους ΚΑΙ του “ρεμπέτικου”), είναι μιά καθιερωμένη κατάσταση. Στη χώρα μας, είναι κάτι αυτονόητο και αποτελεί σημαντικό κομμάτι της καθημερινής ζωής.
Λένε πως οι Έλληνες είναι ένας χαρούμενος λαός που αρέσκεται να αστειεύεται. Αν πάμε πιό βαθιά, η πλάκα, σαν απομυθοποιητική λειτουργία, αποτελεί έναν αμυντικό μηχανισμό εκτόνωσης, ένα αλατοπίπερο γιά να νοστιμεύουμε τα δηλητήρια των ημερών μας. Όταν όμως αυτό επεκτείνεται και καθιερώνεται σαν ιδεολογία, καταντάει μιά βαρετή και εκνευριστική ομελέτα. Πληγώνει, χρησιμοποιείται γιά να καλύψει τη ρηχότητα και την κενότητα, γίνεται μιά πανάκεια γιά “να περνάει η ώρα” (δηλαδή, να φτάσουμε μιά ώρ΄αρχύτερα στο θάνατο…)
Τα media (πρώτιστα η τηλεόραση, αλλά και η αθλιότητα του περιοδικού τύπου δε πάει πίσω), έχουν κάνει ότι μπορούν γιά να λυμάνουν ΚΑΙ το χώρο του χιούμορ (μεγιστοποιώντας τον και σκοπεύοντας στη γελοιότητα) ΚΑΙ το χώρο της σοβαρότητας (καταστροφολογώντας, μιά και η καταστροφολογία είναι το βασικό κομμάτι του δημοσιογραφικού ψωμιού), πλασάροντάς την σαν “αναγκαία” “πληροφόρηση”…
Επειδή υπάρχει όμως και η “ανάγκη” προσωπείου “σοβαροφάνειας”, και επειδή η λέξη πλάκα είναι αγοραία κι εμείς πρέπει να είμαστε “μοντέρνοι”, έχει αντικατασταθεί από τη λέξη “επικοινωνία”. Αυτός είναι “επικοινωνιακός” λέμε, εννοώντας ότι χαϊδεύει τις μασχάλες του κοινού του που ήρθε, πρωτίστως, γιά να γελάσει. Αν δε κάνεις το κοινό σου να γελάσει (πράγμα που δεν είναι καθόλου λάθος, φτάνει να μη γίνεται κυρίαρχος σκοπός και να θυμίζει τις κωμωδίες της τηλεόρασης, με πρώτη διδάξασα τις ΗΠΑ, όπου κινούνται όλες/οι πάνω και γύρω από ένα καναπέ και σε κάθε τρίτη ή πέμπτη λέξη, ο σκηνοθέτης πατάει το κουμπί του κονσερβαρισμένου γέλιου (τί πλήξη, Θεούλη μου…), αν δε κάνεις λοιπόν το κοινό σου να γελάσει, δε θεωρείσαι “επικοινωνιακός”. Ουσιαστικά, πρόκειται γιά κάτι αντίστοιχο των βάρβαρων θεαμάτων στο Colosseum της αρχαίας Ρώμης. Εκτόνωση δηλαδή, κι ας είναι ότι είναι…
Προτείνω σ΄ένα φίλο τις προάλλες να κάνουμε μιά βραδιά με κάτι που σκέφτηκα. Μου λέει, “το κοινό είναι ανηλεές. Αν κάνεις μιά σοβαρή, κουλτουριάρικη εισήγηση, δε θα σου ξανάρθουν. Προτείνω να τ΄αντιμετωπίσουμε διαφορετικά και ο τίτλος να είναι " Οι…δεν ήταν και τόσο άνδρες” (…)
Με άλλα λόγια, μου πρότεινε να το κάνουμε “πιασάρικο”. Καταλαβαίνω, του είπα, αλλά “δε θα πάρω”…
Yπάρχει μιά πάρα πολύ καλή ταινία από το 1956 του Μιχ. Κακογιάννη με τίτλο, “Το κορίτσι με τα μαύρα” (Έλλη Λαμπέτη, Δημ. Χορν, Γιώργος Φούντας κ.ά). Είναι ένα απ΄τα πιό κλειστοφοβικά έργα που έχω δει, όπου σ΄ένα νησί (Ύδρα) οι άνθρωποι αλληλοκαταπιέζονται, στο όνομα των παραδόσεων και των χρηστών εθίμων της τρισμεγίστου Ορθόδοξης ελληνικής Εκκλησίας. Μιά “ανδρική” “πλάκα” που κρύβει από πίσω της συμπλέγματα κατωτερότητας, ζήλεια, κακία, ανωριμότητα, τελειώνει μ΄ένα τραγικό δυστύχημα…
.http://www.youtube.com/watch?v=mQsuYGovv7Q
Από μικρό παιδί μισούσα τις “πλάκες”. Τις καυτηρίαζα ή έπαιρνα αποστάσεις.
Μέσα στο ρεμπέτικο υπάρχουν τρεις πλάκες, ομοφοβικές.Ο παγωμένος (αλλά μεγάλος τραγουδιστής) Στελλάκης Περπινιάδης, πρωτοστατεί σε δυό. Στη μιά, πετάει ένα φιδίσιο “να πεθάνεις, πούστη!” στον πολύ μεγαλύτερο τραγουδιστή από κείνον, Κώστα Νούρο. Στην άλλη, σε κάτι αχρείους στίχους που θεωρούνται δικοί του, σκιαγραφεί το προφίλ ενός αληθινού μάγκα ( “Ο ρεμπέτης” 1934, ίσως σύνθεση του Ρουμελιώτη, αν και έχει περάσει στο όνομα του Στελλάκη).Μιά άλλη “πλάκα” πετιέται πάλι ενάντια στο Νούρο, στο τραγούδι “Αλή Πασάς”. Κάποιος ηλίθιος του πετάει το "γειά σου Νούρο, με το βιολιστή σου τ΄Ογδοντάκι, να τον περιμένεις παρακάτω…"Και, για να κλείσουμε πηγαίνοντας κάπου αλλού, δείτε το παρακάτω video (αν δεν είναι στημένο), όπου όλες/οι ήταν κουρδισμένοι γιά να κάνουν “πλάκα” και αποστομώθηκαν…
http://www.youtube.com/watch?v=lBTVdnWj1hM
Πιστεύω πως έχεις δίκιο!
Έχω γράψει κι εγώ τη γνώμη μου και την απορία μου για το “Φασισμό της Πλάκας” εν Ελλάδι.
Πήρα μόνο μιάν απάντηση… το θέμα δεν είναι πιασάρικο, όπως λες κι εσύ.
- "Είναι ένα απ΄τα πιό κλειστοφοβικά έργα που έχω δει"
- Έτσι ακριβώς
Ρε παιδιά η τηλεόραση δείχνει οτι θέλει και μείς βλέπουμε ότι θέλουμε και στο κάτω κάτω δεν την ανοίγουμε.:247:
ενταξει ρε παιδια ο κολλιας ξερει να παιζει ο ανθρωπας επαγγελματιας ειναι , απλά ειχε μια ατυχη στιγμή όπως οι περισσοτεροι , ειναι το 3 θεμα που ανοιγει με τον κολλια (τον σκισαμε τον τυπο :019:)
Ε, ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΑ! ΣΧΟΛΙΑΣΑΜΕ, ΞΑΝΑΣΧΟΛΙΑΣΑΜΕ, ΣΧΟΛΙΑΣΑΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ, ΦΤΑΝΕΙ, ΠΑΜΕ ΓΙʼ ΑΛΛΑ!
Οχτάχορδε, εσύ είσαι μόνο η αφορμή, το ποτήρι είχε ήδη ξεχειλίσει πριν τα δικό σου μήνυμα.