Δεν μπορω να καταλαβω για ποιον λογο να παει το μπουζουκι παραπερα .
Τοσοι και τοσοι προσπαθησαν και βλεπουμε τα τελικα αποτελεσματα στα κεντρα διασκεδασης.
Αφηστε το οργανακι στην ησυχια του.
Αυτο που θα επρεπε να μας ενδιαφερει θα ηταν το υφος της λαικης μουσικης συνθετικα και στιχουργικα.
Ένα μουσικό δημιούργημα δεν εκφράζει όλους, και δεν σημαίνει ότι μας αρέσει όλες τις ώρες ή σε όλες τις φάσεις της ζωής μας. Για μένα, το ρεμπέτικο είναι κομμάτι του εαυτού μου, κι αυτό που άκουσα από τον Μανωλάκη είναι ένα μουσικό διαμάντι. Αισθάνομαι τυχερός που το ένα δεν αναιρεί το άλλο.
Σεβαστή φυσικά κάθε κατάθεση άποψης.
Το μπουζούκι το πήγαν παραπέρα ο Μαρκος και οι άλλοι. Το εξέλιξαν σαν οργανο αλλα και αναβάθμισαν τον ρόλο του στην λαική μουσική. Του έδωσαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Μέχρι τότε το μπουζούκι ήταν υποδεέστερο. Η εξέλιξη είναι συνεχής. Το ότι τα αποτελέσματα μέχρι σήμερα δεν είναι του δικού μας γούστου είναι αλλο θέμα και σε αυτό μπορεί και να συμφωνήσουμε. Η διαφορά είναι, (τουλάχιστον για μενα), ότι όταν βλέπω ουσιαστικές προσπάθειες που μου αρέσουν κιόλας να μην τις αφορίζω με γενικότητες.
To μπουζουκι το πηγε παραπερα ο Χιωτης.Οι υπολοιποι απλα το εβαλαν στα κεντρα και επαιξαν πιο δυτικοτροπα.
Απο τον Χιωτη και μετα δεν υπαρχει καμια εξελιξη του οργανου,περισσοτερο παρακμη υπαρχει και στασιμοτητα.Το μεγαλο προβλημα ειναι οτι οι μπουζουξιδες ειναι ανικανοι στο συντριπτικο τους ποσοστο να συνθεσουν με εξαιρεση τον Νικολοπουλο ,Κορακακη και κανα δυο ακομα.
Θελουμε το μπουζουκι σε τραγουδια λαικα και οχι να προσπαθει να μπει σε ξενου τυπου μουσικες οπου πρωταγωνιστουν αλλα οργανα οπως κιθαρα κτλ.
Νομιζω οτι πρεπει να ξεκολησουμε λιγο απο το ρεμπετικο ρετρο υφος που υπαρχει στους τριχορδους και να φτιαξουμε μουσικη λαικη μεν αλλα με ενα υφος που να ταιριαζει με τα χρονια που ζουμε.
Αρχικά σκέφτηκα να σου απαντήσω σοβαρά αλλα μετά είδα τα post περί πατάτας.Τελικά μήπως εσύ είσαι ο πατάτας?Kαι όπως λέει ο σοφός λαός η στραβος ειναι ο γιαλος η στραβα αρμενιζουμε.
Ο καθένας και ή καθεμία οποίο όργανο και να παίζει είτε αυτό λέγεται τρίχορδο μπουζούκι είτε μπαγλαμάς είτε οτιδήποτε άλλο εάν καταθέτει ψυχή σε αυτό που δημιουργεί τότε το αποτέλεσμα σχεδόν πάντα θα είναι τέλειο. Αυτη είναι ή άποψη μου.
Συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Ειδικά στα bold.
Πολύ σωστά.
Σκεφτείτε, ρε παιδιά, να το έλεγαν αυτό οι δυτικοί που δημιούργησαν το κλαρίνο, το βιολί, την τρομπέτα, το ακορντεόν και να μην μας άφηναν να τα παίξουμε στην Ελλάδα!!!
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν, φίλε μου Ηλία.
Ρε σεις, αφήστε τις μονολιθικές απόψεις και κάντε μουσική. Τι πάει να πει τρίχορδο δηλ.; σιγά τα (ιερά) ωά!! ένα εργαλείο στην εργαλειοθήκη του μουσικού είναι. Μου κάνει; το χρησιμοποιώ!!! Έτσι απλά.
[b]
[/b]
Έχει όρια το όμποε; Η ζωγραφική; Η γλυπτική μήπως;
Πάμε ένα θεωρητικό σενάριο να διασκεδάσουμε τις εντυπώσεις:
Πείτε πως μαζεύτηκαν όλοι οι θεωρητικοί και μή του οργάνου, (π.χ. στην Ύδρα ή τις Νήσους Μπόρα-Μπόρα), αγόρευσαν, έφαγαν ταξικές συναγρίδες και αχταπόδια, το περιέγραψαν, συμφωνήσανε, το καθόρισαν, το όρισαν, το κατέγραψαν, με λίγα λόγια το ντύσανε με συρματόπλεγμα.
Παίρνει, λοιπόν, ο αρχι-αρχιτριχορδένιος όλο αυτόν τον μπουναμά, πάει κορδωμένος στον Νίκο Τατασόπουλο και του λέει: «Κοίτα! Τώρα το ξεκαθαρίσαμε!». Ο Νίκος αμίλητος, βγάζει το Ζοζέφι από τη θήκη, κάθεται…και βάλλει πάνω στον έκπληκτο ειδικό απεσταλμένο γύρω στο μισό δισεκατομμύριο πενιές! Ο τριχορδοέτσι φεύγει μουγκός κι αλαφιασμένος!..
Χαριτολογώντας, τί θέλω να πώ; Τέχνη και όριο είναι ασύμβατες και ασυμβίβαστες έννοιες!
Εντίμως, μου άρεσε το κομμάτι σαν ιδέα, παίξιμο κʽ ενορχήστρωση. Το άκουσα ευχάριστα…αλλά τίποτα παραπάνω. Το τρίχορδο έπαιξε το ρόλο του εργαλείου (βλ. #28). Ενδεχομένως με όμποε το κομμάτι να ήταν εξίσου καλό.
Δηλώνω βέβαιος, πως το συντριπτικό ποσοστό των μπουζουξήδων που παρακολουθούν τη συζήτηση, έχει προβληματιστεί τα μάλα με τις…«εξαιρέσεις»!
Ξεκόλλα το λοιπόν και γράψε στίχο/φτιάξε μουσική -λαική μέν- αλλά «με ύφος που να ταιριάζει στα χρόνια που ζούμε»!
άλλο ένα εκτός “ορίων”:
εξαιρετικός ο μανωλάκης και μελετημένος, και πολύ ωραίες ιδέες βάζει στο συγκεκριμένο βίντεο. αλλά ο ήχος του μπουζουκιού με ξενίζει… παρ’ό,τι είναι προσεγμένος με βιμπράτα κλπ, κάποια χαρακτηριστικά τριξίματα με φέρνουν πάλι στο κλίμα “μπουζουκίλας”. νομίζω πως με κιθάρα θα μου άρεσε το άκουσμα.
το έχω ξαναπεί, το μπουζούκι είναι όργανο με πού συγκεκριμένο και στενό άκουσμα/ρεπερτόριο, δύσκολα μπαίνει σε άλλα παιξίματα. δεν είναι κακό, απλά είναι ένα χαρακτηριστικό του.
Το μπουζούκι μπορεί να παίξει τα πάντα τελικά ως όργανο. Υπάρχουν θέματα για το μπουζούκι και το μπλουζ στο φόρουμ αλλά είναι κλειδωμένα, οπότε παραθέτω εδώ τον Νωε να παίζει άψογα μπλουζ μπουζούκι (και με σλάιντ αναπτήρα) σε ένα μπλουζ τραγούδι του Βαγγέλη Γερμανού
4 «Μου αρέσει»
Ήμουν στο τσακ να πω ότι δε με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα η ιδέα. Το να παίξεις μπλουζ με μπουζούκι, και ιδιαίτερα τον Απόκληρο του Γερμανού με σλάιντ αναπτήρα, πρέπει να είναι τόσο κλισέ όσο το να παίζεις Smoke on the water σε όργανο που πιάνεις πρώτη φορά στη ζωή σου.
Έλα όμως που εδώ ο Νώε το κάνει καλά! Είναι ολοφάνερο ότι ο τύπος ξέρει μπλουζ, ίσως μάλιστα ακόμη πιο φανερό όταν συνοδεύει απ’ ό,τι στο ίδιο του το σόλο! Πραγματικά τολμηρό εγχείρημα, να βγεις να παίξεις καλά στη σκηνή αυτό που οι πάντες (ή εμένα μου φαίνεται;) έχουν γρατσουνίσει στο σπίτι τους. Κι εδώ ομολογώ ότι πραγματικά μπουζούκι βλέπω και μπουζούκι δεν ακούω. Όχι ότι ακούω κάποιο άλλο όργανο (αυτό δεν ξέρω αν θα ήταν αξιέπαινο), απλώς ακούω ένα μπλουζ σύνολο με ηχοχρώματα δεμένα φυσικότατα.
Ναι λοιπόν, να κάποιος που έφυγε πέρα από τα μέχρι σήμερα γνωστά (σ’ εμένα) όρια του τριχόρδου.
Για το παλιό με τον Μανωλάκη δε θα 'λεγα το ίδιο. Μπορεί το κομμάτι να είναι πέρα από τα όρια του ρεμπετολαϊκού ή οποιασδήποτε μπουζουκομουσικής, αλλά ο ήχος του ίδιου του οργάνου παραμένει καθαρά μπουζουξήδικος και λαϊκής βάσης.
Βοηθάει και το σλάιντ σε αυτό, που μπαντζο-φέρνει.
Παρακάμπτεις το “σύρμα στο τάστο” και συνεπώς το γνωριμο μπουζουκοήχο.
Ναι, αλλά και με δάχτυλα όταν παίζει…
1 «Μου αρέσει»
Ο Νώε Ζαφειριδης παίζει μπλουζιες και ροκιες, και μάλιστα πολύ καλά! Τον έχω πετύχει σε εκρηκτικό λάιβ με ηλεκτρική στον ρεμπετοκαφενε, δεν είναι τυχαίο που το περνάει τόσο καλά στο μπουζούκι αυτό το παίξιμο αφού κατέχει καλά και τα δύο είδη.
2 «Μου αρέσει»