«Λεπτά - χοντρά όργανα» και άλλα λεξιλογικά

Στην Ελλάδα οι κλασσικοί φαίνεται να προτιμούν το αρχαίο «κιθαριστής». Κάπου θυμάμαι να έχω διαβάσει ότι ένας από τους πρωτεργάτες δασκάλους, ίσως ο Φάμπας, πίστευε ότι η σημερινή κιθάρα κατάγεται κατευθείαν από την αρχαία.

Αυτό το είχες πεί και παραπάνω, για τα άταστα μπρατσοφόρα, και δεν συμφωνώ απόλυτα, γιατί υπεισέρχεται ο υποκειμενικός παράγων. Ένας καλός μουσικός, όπως λες κι εσύ, θα βρεί το σωστό ύψος καλύτερα και απ’ το σωστότερο ταστοφόρο όργανο, αλλά μόνο αυτός.

1 «Μου αρέσει»

Περίεργο που δε συμφωνείς, Νίκο, γιατί εγώ συμφωνώ απόλυτα με το τελευταίο σου μήνυμα!

Για τον πραγματικά καλό μουσικό, το «σωστό» ύψος δεν είναι αντικειμενικό. Το επαναπροσδιορίζει κάθε στιγμή, αλλά εφόσον τον αποδεχόμαστε για καλό, θα είναι πάντα σωστό. Ενω η αντικειμενική ακρίβεια του ταστωμένου οργάνου είναι κατά σύμβαση και κατά προσέγγιση (μεγάλη μεν, αλλά προσέγγιση πάντα).

Τέλος πάντων, είναι και λίγο θέμα αμπελοφιλοσοφίας… Δε νομίζω ότι θα είχα τίποτε πολύ ουσιαστικο να προσθέσω αν συνεχίσουμε.

1 «Μου αρέσει»