«Αντ΄ Άμαν Παλληκάρι» από ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ


Μεγάλο ευχαριστώ σε όσους (εθελοντικά και δωρεάν) έλαβαν μέρος και βοήθησαν.

Μπράβο στα ξενάκια.

Είναι ωραίο που ενώ από τη μια κάθε νότα και κάθε λέξη φωτίζεται με άπλα, ωστόσο όλα είναι απλά, χωρίς φιοριτούρες και εντεχνίλες. Κάνατε όλη αυτή τη δουλειά -να σκύψετε με προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια κάθε δευτερολέπτου του τραγουδιού- αλλά δεν το διατυμπανίζετε. Και πάλι όμως, αισθάνομαι ότι κάτι περισσεύει. Είναι λίγο …πώς να το πω: ψαρωτική η εκτέλεση. Αν ήμουν ένας από την ομάδα, θα φοβόμουν ότι αν ξεφύγω έστω και μια τρίχα από αυτό που έχουμε κανονίσει, θα το χάλαγα όλο.

Προσωπικά εκτιμώ πως όποιος περάσει από τη διαδικασία να ετοιμάσει μια τέτοια παραγωγή είναι πλέον έτοιμος να εκτιμήσει το τραγούδι και σε πιο απλή εκδοχή.

(Φαντάζομαι ότι ο πραγματικός ήχος μες στην εκκλησία δε θα ήταν τόσο ευκρινής όσο αυτός που ακούμε εδώ. Οι εκκλησίες είναι καλές για αργά χορωδιακά όπως είναι συνήθως η εκκλησιαστική μουσική, αλλά μάλλον ακατάλληλες για νταούλι.)

Σ΄ ευχαριστώ πολύ φίλε pepe για το ουσιαστικό σχόλιό σου, το οποίο με “αναγκάζει” να δώσω ορισμένες πληροφορίες για το βίντεοκλιπ.

Μιά απλούστατη εκτέλεση (ηχογράφηση σε κασέτα), που άκουσα και μ΄ έκανε να αγαπήσω αυτό το τραγούδι πριν 20 χρόνια, είναι και αυτή που αγαπάω περισσότερο. Όταν ταιριάζει, έτσι το παρουσιάζουμε ακόμα (Νταούλι, Φωνή/ές). Η «παραγωγή» αυτή έπρεπε να ισορροπήσει ανάμεσα στο γούστο μου και σε άλλες ανάγκες/δυνατότητες.

Χωρίς να περιαυτολογώ (δεν το αναφέρω καν στο βίντεο), σχεδίασα, οργάνωσα, διεύθυνα, επιμελήθηκα, κουβάλησα, έκανα τις ηχογραφήσεις, την μίξη, τις βιντεοσκοπήσεις (εγώ την μια κάμερα και ο Κλάους με το λαούτο την άλλη) κι ό,τι άλλο χρειάζεται για μια τέτοια παραγωγή.
Η ηχογράφηση έγινε στο σπίτι μου, κάθε όργανο ξεχωριστά με 2 μικρόφωνα, πάνω στο νταούλι και η φωνή στο τέλος, όλα μια φορά… Εκτός από το αυτοσχεδιασμό, όπου ο Βένιαμιν μου έπαιξε τρεις εκδοχές και διάλεξα μία.
Τον αυτοσχεδιασμό με το σαντούρι (πέρσικο) δεν πρόλαβα να τον βιντεοσκοπήσω στην εκκλησία.
Είχα κάνει άλλη μια εξωτερική βιντεοσκόπηση σε βιομηχανικά χαλάσματα και σ΄ αυτήν παρουσιαζόταν και το σαντούρι αλλά δεν ταίριαζε με την εικόνα στην εκκλησία.
Σκέφτηκα αυτό το γύρισμα να το ενσωματώσω στο βίντεο σαν ασπρόμαυρο με παλαίωση, ώστε να δείχνει σαν θύμηση αλλά δεν τα κατάφερα γιατί το πρόγραμμά μου και το πισί μου, δεν.

Είναι «ψαρωτική» κυριολεκτικά γιατί τα τελευταία χρόνια έτσι δουλεύω, με πειθαρχία. Δεν έχω τον χρόνο και τα νιάτα πλέον να το δουλέψω αλλιώς. Χάνω κάποια πράγματα αλλά στην ζυγαριά είναι λιγότερα απ΄ αυτά που κερδίζω.

Υπολογίζοντας ότι οι μουσικοί και οι χορευτές που βρέθηκαν στην εκκλησία αυτή ταξίδεψαν από 5 τουλάχιστον διαφορετικές πόλεις (στα 100 χιλιόμετρα το άνοιγμα), δέχτηκα με χαρά το αποτέλεσμα, γιατί μου άρεσε και ήταν το καλύτερο που μπορούσα να έχω αυτήν τη στιγμή.

Έμαθα και δέκα πράματα, που θα τα χρησιμοποιήσω στην επόμενη δουλειά. Το κακό είναι ότι η λίστα με τις επιθυμίες μου είναι μεγάλη και δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω πάνω από ένα κλιπάκι τον χρόνο (προς το παρόν τουλάχιστον).

*Σ΄ ευχαριστώ και για το τυπογραφικό λάθος:)…Το διόρθωσα! Αλλά μπράβο, κάθησες και το διάβασες μέχρι το τέλος:109: