Άκουσα προχθές στο < τι τραγούδι ακούμε τώρα > , το Κερομύτης - Ο Παμεινώντας και έμαθα ότι δεν υπάρχει καθαρότερη εκδοχή …Σκεύτικα να ρωτήσω τον Τόνυ ,που ήταν στον Κηρομύτη . ( υπήρξε μαθητής του ) ,τον ρώτησα να μου πει για την γνωριμία του αυτή . η απάντηση εχει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία . διαβάστε την .
<< Χρονολογία
1971 ακούω δίσκο γραμμένο 1962 στο προσφυγικό χωριό Μικρόν Δάσος της Μακεδονίας με τρία κομμάτια με τον Ντίνο Τριγκ που παίζει μπουζούκι μόνος του σ’ένα ταβέρνα με μικρή παρέα. Στο δίσκο δεν γράφει καθόλου για τον μπουζουκτσής.
Μετά πολλά χρόνια βρίσκω πληροφορίες για αυτό το μυστήριο και βρίσκω ακόμα μέρικα κομμάτια με τον ίδιο από διαφορέτικες πήγες.
Το χασαποσέρβικο που παίζει το ξέρεις από το παίξιμο μας.
Εδώ το δίσκο
1972 ακούω αυτό
Με 4 κομμάτια με ταβερνιάρη Ιωάννης Θασσαριγκίκης της Αράχοβας με μπουζούκι και κιθάρα.
1972 ακούω και τον Τσομίδη
1973 ακούω γιά πρώτη φωρά δίσκους με τον Μαρκο, και με τη Μπέλλου, και τρελαθώ. Αρχίζω να προσπαθώ να παίξω μπουζούκι με το μπάντζο μου.
1974 πήρα το πρώτο μπουζούκι μου. Ένα φθινό τετράχορδο αγόρασε ένας φίλος για μένα άπο τον Σκεντερίδη. Έμαθα πώς να κουρδίσω το μπουζούκι μου ακούγοντας ένα δίσκο του Ζαμπέτα, οργανικό κομμάτι. Δεν ήξερα κανέναν που έπαιξε μπουζούκι στην Σουηδία.
1975 πήγα πρώτη φορά στην Ελλάδα το καλοκαίρι. Το χέρι τού μπουζουκιού μου έχει στρεβλωθεί και ήθελα καλλίτερο όργανο. Πήγα στον Σκεντερίδη και ρώτησα αν ήξερε δάσκαλο για μένα. Μου είπε μπορείς να πας στον Κηρομύτη αλλά πρέπει να σε φτιάξω τρίχορδο, όχι τετράχορδο. Έγινε! O Σκεντερίδης μου δανείστηκε ένα απλό τρίχορδο να έχω μάζι μου στα νησιά μόλις περίμενα το καινούργιο. Ποτέ μετά ήθελα να παίξω τετράχορδο!
Το ωραίο όργανο που έχω ακόμα σήμερα το έφθιαξε σε 6 εβδομάδες για 6000 δραχμές. Πήγα σπίτι του Κηρομύτη με τον φίλο μου τον Γιώργο Κουπμαράκη και πύρα μάθημα μια φορά δύο ώρες. Τότε δεν είχα λεφτά για μαθήματα ακόμα αφού ο “φίλος” μου είχε δανειστεί 500 κορώνες από μένα…
Αυτό το καλοκαίρι πήγαμε στο Τσιτσάνη μαζί με τη Μπέλλου δύο φορές.
1976 όλο μάρτι, πήγα πάλι στην Αθήνα μόνος μου και πήγα δύο φορές της εβδομάδας, κάθε φορά δύο ώρες, 4 εβδομάδες. 8 μαθήματα. 4000 δραχμές αν θυμάμαι σωστό. Τίποτα για αυτά που μου έδωσε για τη ζωή μου…
Δεν μιλούσε για τεχνική. Μιλούσε για ρυθμό και μελωδίες. Κοίταξα τα χέρια του, τη πέννα του. Δουλέψαμε με τραγούδια που ήθελα εγώ και παίξαμε μαζί. Ρίξε τσιγγάνα τα χαρτιά, Ραντεβού σαν περιμένω, Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι, Το διαζύγιο, Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη. Ένα οργανικό κομμάτι που ποτέ δεν είχα ακούσει πριν μου έμαθε - Το πέρασμα - του Μπαγιαντέρα η μάλλον του Χιώτη. Και το Χόρος του Σάκενα του Ξαρχάκου που είχα σε δίσκο αλλά δεν το είχα μάθει πριν.
Και Δεκέμβριο 1976 στο Φλόγκστα έγινε Τρίκαλα…
Φεβρουάριο 1977 πήγα Αθήνα με τον Ματς Φορσμπεργ και ένα βράδυ πήγαμε και ακούγαμε τον Κηρομύτη μαζί με τον Ρούκουνα, τον Μοσχονά, τον Μπαγιαντέρα, τον Καλφόπουλος και την Γεωργακοπούλου. Όλοι μαζί! Δεν σου πω ψέμμα!
2002 στη Πάσχα είχαμε πάει Ρέθυμνο με την οικογένεια, και πήγαμε Ηράκλιο και με τον Βαγγέλη Κακουδάκη πήγαμε στον Μανώλη Ραπτάκη απο που είχε πήρε πριν ο Βαγγέλης ωραίο όργανο, και διέταξε 3 μπουζούκια. Ένα για τον γιός μου ο Μαξ, ένα για μένα και ένα για τον Coste Apetrea.
Long story…there are more…
Χαιρετίσματα
Tony >>
ΥΓ από το νήμα αυτό θα προσπαθήσω να προβάλω την προσφορά αυτού του Μουσικού στην υπόθεση που και εμεις οι ίδιοι υπηρετούμε .Εν καιρό θα παραθέσω όλα τα πονήματα του, που προβάλουν διεθνώς την Ελληνική μουσική .
