Επειδή οι «ρουφιάνοι» του Ρεμπέτικου Φόρουμ υπάρχουν παντού, έφτασε στα χέρια μου το «Top-100» των τραγουδιών που παίχτηκαν από τα ελληνικά ραδιόφωνα το 2008. Η μέτρηση έγινε από τη Nielsen, που έχει αναλάβει αυτό το ρόλο και παρακολουθεί στενά το πρόγραμμα των περισσότερων ραδιοφωνικών σταθμών της Αθήνας και των κυριότερων της Θεσσαλονίκης. Δείτε λοιπόν τα αποτελέσματα:
- Ελ. Αρβανιτάκη - Μην ορκίζεσαι
- Μιχάλης Χατζηγιάννης - Έτσι σε θέλω
- Σάκης Ρουβάς - Σε θέλω
- Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Πάμε Χαβάη
- Νίκος Οικονομόπουλος - Όλα για σένα
- Δήμος Αναστασιάδης - Εσύ
- Θηρίο και Μαρία Ιακώβου - Μαύρα μεσάνυχτα
- Δέσποινα Βανδή - Η γη και σελήνη
- Γιάννης Κότσιρας - Κάνε το χειμώνα καλοκαίρι
- Δέσποινα Βανδή - Αγάπη
- Χρήστος Μενιδιάτης - Απόψε λείπεις
- Σταβέντο - Πριν σε γνωρίζω
13 Έλενα Παπαρίζου - Η καρδιά σου πέτρα - Σταβέντο - Μέσα σου
- Καλομοίρα - Secret combination
- Νίκος Κουρκούλης - Αφιερωμένο
- Χριστοφόρου και Κωνσταντίνα - Αυτό το βράδυ
- Έλενα Παπαρίζου - Το φιλί της ζωής
- Νεύμα και Μυστίκ - Μην κάνεις πως
- Γιώργος Μαζωνάκης - Σαν δυο σταγόνες βροχής
…
Ακολουθούν πολλά ακόμη «μεγάλα ονόματα», όπως Καραφώτης, Βέρτης, Κιάμος, Κολέτσα, Μαρτάκης, Καλλίδης, Πετρέλης, Καραδήμος, Ζήνα, Τσαλίκης, Σαμίου, Κοκκίνου κ.ά.
Ο πρώτος «κανονικός» τραγουδιστής (εκτός από τις προαναφερθείσες Αρβανιτάκη και Πρωτοψάλτη) είναι ο Γιάννης Πάριος στη θέση 67 και ακολουθεί ο Πασχάλης Τερζής στη θέση 83. Στο «Top-100» δεν υπάρχει άλλος τέτοιος.
Όσον αφορά τα τραγούδια το θέαμα είναι ακόμα …ομορφότερο. Από τα 100 πρώτα τραγούδια, το μόνο που «έχω στα αυτιά μου» είναι το «Αν μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα» του Πλιάτσικα, στη θέση 23 και … τέλος.
Για τα λαϊκά τραγούδια ας μην κουβεντιάσουμε καθόλου. Ιδιαίτερα όμως αλγεινή εντύπωση μου κάνει το γεγονός ότι στη λίστα δεν υπάρχει ούτε ένα τραγούδι του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Λοΐζου, του Μικρούτσικου, του Ξαρχάκου και όλων των αναγνωρισμένων συνθετών μας, ούτε καν των δημιουργών πιο πρόσφατων γενιών, όπως του Παπάζογλου, του Μάλαμα, του Τσακνή, του Πορτοκάλογλου κ.ά. πολλών. Ούτε ένας!
Καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα από την παραπάνω λίστα. Προσωπικά λοιπόν, από τη μια μεριά (χωρίς ίχνος έκπληξης ή απογοήτευσης, αφού τα αποτελέσματα αυτά ήταν αναμενόμενα) νιώθω μία απαισιοδοξία όσον αφορά το σκουπιδότοπο που μας έχει περικυκλώσει.
Από την άλλη όμως νιώθω αρκετά περήφανος που το πρόγραμμα του σταθμού («902»), στον οποίο συμμετέχω τα τελευταία 10 χρόνια, δεν περιέχει κανένα από τα τραγούδια του «Top-100» (με μοναδική ίσως εξαίρεση το τραγούδι του Πλιάτσικα, που ανέφερα πιο πάνω). Και δεν το λέω στη λογική του «παίνευε το σπίτι σου μην πέσει και σε πλακώσει», αλλά γιατί δε μʼ αρέσει η πιθανή ένταξη όλων στο ίδιο τσουβάλι.
Το ραδιόφωνο είναι αποδεδειγμένα ένας πολύ στενός σύντροφος του ανθρώπινου αφτιού, καθώς πέρα από την αποκλειστική ακρόαση μπορεί να συντροφεύει σε στιγμές παράλληλης ενασχόλησης (δουλειάς, χόμπι, ταξιδιού κλπ.), κάτι που κανένα άλλο μέσο μαζικής εν(ξ)ημέρωσης δεν είναι σε θέση να κάνει. Όπως λέει λοιπόν στην υπογραφή του ο συμφορουμίτης και φίλος Φραγκίσκος: «Όσο αντέξουμε».