το μπουζουκι της νοτιας ιταλιας δλδ ε…? της παλαι ποτε μεγαλης ελλαδος!
Ακριβώς! Της Μεγάλης Ελλάδας.
Κατά τα άλλα είναι Τουρκικό όργανο.
ΜΟΝΟΝ κατ’ ΌΝΟΜΑ.
1 «Μου αρέσει»
Ποιος είπε ότι είναι τουρκικό όργανο το μπουζούκι;
Όχι αυτός Νίκο, ο άλλος, πιο δεξιά όπως κοιτάμε. Η λεζάντα λέει: ταμπούρ αριστερά (αυτό που μοιάζει με σιτάρ), νταμπούρα στο κέντρο (που μοιάζει ας πούμε με μπουζούκι), νταφ δεξιά αλλά δε φαίνεται. Είναι όντως άταστος, ευκρινέστερες φτγρ εδώ.
Εντωμεταξύ την ξέρω αυτή τη φωτογραφία, του Σπύρου εννοώ, όχι όμως το βιβλίο. Από πού αλλού άραγε;…
Σωστά, μπερδεύτηκα, συγνώμη Σπύρο!
Το βιβλίο του Σπύρου πάντως, δεν μοιάζει κανονικό βιβλίο, μάλλον είναι το φυλλάδιο μιας έκθεσης οργάνων. Άρα, θα περιέχει φωτογραφίες / κείμενα από άλλα βιβλία.
Είναι 85 σελίδων. Βάζω τα περιεχόμενα αν φαίνονται. 10,5 σελίδες βιβλιογραφία. Είναι στο στιλ "Ελληνικά μουσικά όργανα του Ανωγιαννάκη ",αλλά πολύ μικρότερο
και ολόκληρη η φωτό
.
Το βιβλίο βλέπω υπάρχει ακόμη!
Άρα όχι, δεν είναι φυλλάδιο / κατάλογος εκθέσεως, κανονικό βιβλίο είναι. Υπάρχουν ακόμα 4 αντίτυπα καινούργια και κάποια μεταχειρισμένα.
“this volume was originally produced to accompany an exhibition at the Horniman museum in London”
2 «Μου αρέσει»
καλα ελεγε ο μαρκος… τελικα εχουν και σε αλλες χωρες μπουζουκια. οποιος εχει προχειρο το βιβλιο ας γραψει εδω το σχετικο αποσπασμα. ειναι προς το τελος, εκει με τις ερωτησεις.
Αυτή εδώ η συλλογή 1976 (6 LP τότε) , συμπληρώνει τέλεια το παραπάνω βιβλίο.
E, δεν χρειάζεται να διαβάσεις την αυτοβιογραφία του Μάρκου, για να μάθεις ότι και σε άλλες χώρες υπάρχουν μπουζούκια…
Έχει πλάκα όμως! Η Κάιλ προσπαθεί per mare, per terra να βγάλει πληροφορίες για μικροδιαστήματα κλπ. (που μόνο πολύ χοντρικά έχει ακούσει ότι πρέπει να υπήρχαν παλαιότερα), ο άλλος δεν χαμπαρίζει ούτε μισό από τέτοια. Είναι χαρακτηριστικό (σελ. 260):
Ε: - Κυρ Μάρκο, τα διαστήματα στο μπουζούκι, είναι τα ίδια όπως στο λαούτο;
Α: - Δεν θα μπορέσω να το ξέρω αυτό το πράγμα, διότι δεν είμαι μουσικός.
Ε: - Όπως στην κιθάρα;
Α: - Άλλα διαστήματα έχει η κιθάρα, άλλα το λαούτο, άλλα το μπουζούκι και άλλα το μαντολίνο.
Ε: - Αυτά τα τάστα, μήπως προηγουμένως, αλλά στη δική σας τη ζωή, είχαν διαφορετικά διαστήματα από ό,τι έχουν τώρα;
Α: - Όχι, αυτά.
Ε: - Αλλά τα διαστήματα, μήπως ήταν μικρότερα; Μεγαλύτερα;
Α: - Δε θα μπορέσω να το ξέρω.
(κλπ.)
Πρέπει να 'ναι κάτι το απίστευτο αυτή η συλλογή…
Παρατηρώ ότι ένας από τους 6 δίσκους έχει στο εξώφυλλο την ίδια φτγρ που σχολιάζαμε (αυτήν που κάπου την ξέρω), αλλά ούτε τον δίσκο ήξερα! Πού θα μου πάει, θα το θυμηθώ.
Ο Μάρκος δεν είπε τίποτε ιδιαίτερο. Απλώς ότι δεν έχει ταξιδέψει σε άλλες χώρες να δει τι έχουν εκεί. Και ότι, αφού η μόνη χώρα που έχει δει (η Ελλάδα) έχει μπουζούκια, προφανώς θα 'χουν κι οι άλλες, γιατί να μην έχουν; (Όπως θα 'χουν χασίσι και λουλά κι οι βλάμηδες στον Άδη, γιατί να μην έχουν;)
Συμβαίνει ωστόσο η πραγματικότητα να συμφωνεί με αυτή την εντελώς τυχαία υπόθεση του Μάρκου. Με την κάπως χαλαρή έννοια «νυκτό όργανο με μακρύ μπράτσο και μάλλον μικρό ηχείο», που οργανολογικά λέγεται «μακρυά λαούτα (long-necled lutes)», όντως μπουζούκια υπάρχουν λίγο πολύ σ’ όλο τον παλαιό κόσμο. Μια μικρή γεύση παίρνει κανείς εδώ (το άρθρο δε μου φαίνεται πολύ καλογραμμένο, αλλά οι φωτογραφίες δίνουν κάποια ιδέα έτσι σαν ξεκίνημα).
Το εντυπωσιακό όμως δεν είναι τόσο το πλήθος των διαφορετικών οργάνων,όσο το να σκεφτεί κανείς ότι το καθένα από αυτά έχει μια ολοκληρωμένη παράδοση (ιστορία, παραλλαγές, καινοτομίες, ρεπερτόριο, τεχνικές, ύφος…).
Μακρυμάνικα λαουτοειδή, ο όρος είναι πλέον σχεδόν δόκιμος.
Δεν θυμάμαι να έχουμε παραπέμψει στην πολύ ενδιαφέρουσα αυτή πτυχιακή εργασία:
Λ. Δραγατάκης, «Η οργανολογία του ταμπουρά στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία» (2019)
1 «Μου αρέσει»
Αυτό site, σας είναι γνωστό?περιέχει και άλλα ενδιαφέροντα link, μετάξι των και ένα του Φόρουμ μας πουν δεν ανοίγει?
Το ηχητικό παράδειγμα, (δυστυχώς) είναι ατυχέστατο. Για Αμερικανικό μπάντζο, δεν είναι και κακό.!
1 «Μου αρέσει»
Εντάξει, δεν είναι και κανένα άρθρο υψηλής στάθμης. Ειδικά το θέμα της ελληνικότητας το τραβάει από τα μαλλιά.
Όσο για τον μπλουζίστα στο βίντεο, πολύ καλός, αν και όχι πολύ αρχαιοπρεπής. (Ίσως βρήκαμε και την καταγωγή των μπλουζ!)
Το θυμήθηκα!! Την εχει αναδημοσιεύσει ο Ρος Ντέιλι, στο φυλλάδιο «Παραδοσιακά μουσικά όργανα από την Ελλάδα, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Κεντρική Ασία και Ινδία», της ομώνυμης έκθεσης στο Αετοπούλειο πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Χαλανδρίου, Μάης 1996 (μάλλον έκθεση της προσωπικής του συλλογής οργάνων).
Το έχω ξαναμνημονεύσει το φυλλάδιο, έχει εξαιρετική συμπύκνωση πολλών πληροφοριών σε ελάχιστα, πυκνά αλλά απολύτως στρωτά και εύληπτα λόγια. Παραπομπές όμως δεν έχει.
Όμως στις φτγρ του λινκ στο #1 είναι με τάστα (μπερντέδες), ενώ στο άλλο που είδαμε σήμερα είναι άταστο αλλά με τέσσερις μονές χορδές.
Φαίνεται πως η «συλλογική» ονομασία colascione περιλαμβάνει ταμπουροειδή / λαουτοειδή όργανα με μεγάλη ποικιλία σχημάτων, μεγεθών, μήκους μπράτσου, περντέδων κλπ. κλπ. κλπ. και βεβαίως, ποικιλία αρματώματος, από δύο μέχρι τέσσερις μονές ή πολλαπλές χορδές.
Και το μπουζούκι με μονές του ΜΛΑ τέτοιο θα πρέπει νά 'ναι.