Άλλο με τoυς διεθνείς VS ελληνικούς όρους:
Στα ελληνικά λέμε και μινόρε / ματζόρε και ελάσσων / μείζων. Θεωρητικά είναι ταυτόσημα, κι όμως δες τι έχει γίνει στην πράξη: τις συγχορδίες τις λέμε αποκλειστικά μινόρε / ματζόρε, ενώ για τις κλίμακες λέμε και τα δύο αλλά με προτίμηση ο μεν κλασικός κόσμος στα «μείζων / ελάσσων», οι δε υπόλοιποι μουσικοί στα «ματζόρε / μινόρε».
πάλι θα διαφωνήσω νομίζω. Αν υπάρχει θέληση και μερακι νομίζω μια χαρα είναι
<τα ονόματα των δρόμων αλλά και το ταξίμι, το κουπλέ, το ρεφρέν, το ζεϊμπέκικο, ο καρσιλαμάς κλπ>
μα αφού λέμε Μινόρε και Ματζόρε!
το Μείζον και Ελάσσον, ακούγεται πολύ μπανάλ Ε?
Για να τα λέμε σωστά: Πέρσες, Άραβες, ναι, οι Τούρκοι όχι. Αλλά, και τί έγινε; το σοβινιστικό μας μας έπιασε; “Η μουσική είναι διεθνής” έλεγε μία εκπομπή του αείμνηστου Μπακογιάννη στο Γερμανικό ραδιόφωνο, όταν ήμουν εκεί φοιτητής.
Σε πρόλαβα, μάλλον γράφαμε μαζί! @21
(Αλλά το ελληνικό είναι και δύσκολο. Δεν υπάρχει ελάσσον, έλασσον είναι. Αλλά η ελάσσων κλίμακα, σε ελάσσονα κλίμακα. Γιατί να απαιτούμε από τον κάθε μπουζουξή να είναι και φιλόλογος μαζί;)
Εγώ πάλι φαντάζομαι σε live να λέει ο μπουζουξής, πάμε ένα ταξίμι σε ΡΕ πλάγιο Β’! 
Χωρίς να είμαι μουσικός, έχω την αίσθηση ότι δεν είναι σε κάθε περίπτωση 1-3-5. Στον Χιτζαζ νομίζω ότι είναι 1–4-7. Για παράδειγμα στο Ρε Χιτζαζ παίζουμε συνήθως Ρε+, Σολ- και Ντο- (1η - 4η -7η), ενώ εσύ από ότι βλέπω στον Ρε Χιτζαζ έχεις ως βασικές συγχορδίες το Ρε+, το Φα#+ και το Λα+.
Στον Ραστ είναι 1-4-5.
Το αν θα είναι μινόρε ή ματζόρε καθεμιά από τις συγχορδίες αυτές εξαρτάται από το αν η τρίτη μετά την εκάστοτε νότα (για παράδειγμα 1 ή 4 ή 5 στον Ραστ) είναι μικρή ή μεγάλη τρίτη.
Ίσως όμως και να κάνω λάθος. Ας με διορθώσει κάποιος που γνωρίζει περισσότερα !
Θέλει διόρθωση αυτό το κομμάτι. Το σκεπτικό μου ήταν να βρω τρίφωνες συγχορδίες για την κάθε νότα που αποτελούνται μόνο από νότες του δρόμου.
Τώρα προσπαθώ να βγάλω ένα μπούσουλα υπολογισμού για τις συγχορδίες σε κάθε δρόμο. Αλλά από τα βιβλία που διαβάζω δεν βγάζω άκρη. Τις δίνουν έτοιμες με ελάχιστη ή καθόλου επεξήγηση.
Εκτός κι αν είναι στάνταρ οι βαθμίδες για τις συγχορδίες του κάθε δρόμου, οπότε να τις προσθέσω κι εγώ “καρφωτά”.
Όποιος μπορεί και θέλει να βοηθήσει, ας μου στείλει μήνυμα εννοείται.
Ότι οι συγχορδίες αποτελούνται μόνο από νότες του δρόμου χωράει λίγο νερό. Στο Σεγκιάχ από Ρε+ θα βάλεις και μια Λα ματζόρε (Λα-Ντο#-Μι), παρόλο που ο δρόμος δεν έχει Μι αλλά Μι#.
Αυτό προσπαθώ να καταλάβω. Υπάρχει κάποιος κανόνας για το πώς βγαίνουν ή “απλά είναι έτσι” και το παπαγαλίζουμε;
Αυτές τις μέρες μαθαίνω τι ρόλο έχει κάθε βαθμίδα σε ένα πεντάχορδο ή ένα δρόμο (βάση, φθόγγος έλξης, χαρακτηριστικός φθόγγος, δεσπόζων φθόγγος).
Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πότε μια απ’ αυτές είναι και συγχορδία ή όχι.
Σύμφωνα με τον Ανδρίκο που έχει προτείνει ο @liga_rosa στη συζήτηση με τα 3χορδα/4χορδα/5χορδα έχουμε σε ένα δρόμο τη βάση (1η συγχορδία) και επιπλέον υπάρχει και η συγχορδία κατάληξης όπου είναι άλλοτε η 5η (δεσπόζουσα) και άλλοτε η 7η, η οποία προκύπτει με τον παρακάτω τρόπο:
Η Συγχορδία κατάληξης εξαρτάται από την απόσταση της μελωδικής βαθμίδας που προηγείται της βάσης (και ονομάζεται προσαγωγέας).
Αν η απόσταση από τη βάση είναι ένα ημιτόνιο, τότε η συγχορδία κατάληξης θεμελιώνεται στη δεσπόζουσα (5η βαθμίδα) και είναι ματζόρε.
Αν η απόσταση είναι ένας τόνος, τότε η συγχορδία κατάληξης θεμελιώνεται συχνά πάνω στον ίδιο τον προσαγωγέα. Το αν θα είναι ματζόρε ή μινόρε, εξαρτάται από τη 2η μελωδική βαθμίδα μετά τον προσαγωγέα: αν απέχει 3 ημιτόνια → μινόρε, αν απέχει 4 ημιτόνια → ματζόρε.
Τα παραπάνω τα λέει ο Ανδρίκος στο κεφάλαιο της εναρμόνισης. Δυστυχώς δεν αναφέρει κάτι άλλο για το πώς προκύπτουν οι άλλες κύριες συγχορδίες. Φαντάζομαι ότι προκύπτει με βάση το πώς δομείται ο δρόμος με βάση τα 3χορδα/4χορδα/5χορδα.
Επίσης επειδή και εγώ είναι αρχάριος σε όλο αυτό, δεν ξέρω αν υπάρχουν εξαιρέσεις στα παραπάνω.
Με ενδιαφέρει πολύ όμως το πώς προκύπτουν οι κύριες συγχορδίες ! Αν βρεις άκρη θα με ενδιέφερε πολύ να μοιραστείς τη γνώση αυτή.
οι συγχορδίες “ γεννιούνται “ με τον συνδυασμό 1ης νότας, 3ης και 5ης(απο τις νότες που υπάρχουν στην τάδε κλίμακα ( δρόμο) .
η απόσταση τονικής(πρώτη νότα, βάση , εως την Δεσπόζουσα (5η νοτα),
ειναι μια “σταθερά “(Πυθαγόρας, αρμονικές του μονόχορδου. φυσικός νόμος).
στη συγκερασμένη διαίρεση(ίσες αποστάσεις μεταξύ ημιτονίων) ειναι 5 ημιτόνια.
η απόσταση βάσης,(τονική) μεχρι την 3η, αν ειναι 1 & 1/2 τονο(3 ημιτόνια) εχουμε Μινόρε Ελάσσον , αν ειναι 2 τονους(4 ημιτόνια, έχουμε Ματζόρε (Μείζον)
τωρα, απο τις πολλές αρμονίες που θεωρικά προκύπτουν , ο καθε δρομος κράτησε ορισμένες, που εχουν εδραιωθεί λόγω παράδοσης και ειδικών κινήσεων των μελωδιών, ανα τους αιώνες .
πχ οι ΔΙΣ- ελαττωμένη 7η (ντιμινουίτα) δεν ειναι μέρος μίας κλίμακας (δρόμου ).
έχουμε τέσσερες διαφορετικές νότες (τετραφωνία
εξάλλου οι μοναδικές 4 ντιμινουίτες (σαν φωνές) που προκύπτουν στην Οκτάβα, λαμβάνουν διαφορετικά ονοματα, αλλα εχουν τον ιδιο ηχητικό αποτέλεσμα, αλλα χρησιμοποίειται σε όλους σχεδόν τους δρόμους. ο συνθέτης το κανονίζει αυτο.
ελπίζω να μη σας μπέρδεψα περισσότερο 
@Spyros_Tsianakas Σπύρο, το πρόβλημα μας δεν είναι ποιες νότες περικλείει η κάθε συγχορδία (1η - 3η -5η) αλλά ποιες συγχορδίες περικλείει ο εκάστοτε δρόμος και πώς προκύπτει αυτό…
αυτο θα το κάνουμε σύντομα. εχουμε διακοπάς τώρα..
Στην έκδοση του 1987 που έχω εγώ ο Παγιάτης λέει
Η ορθότερη ονομασία αυτού του δρόμου [Χουζάμ] είναι ταμπαχανιώτικος.
Μα το μινόρε κλπ δεν είναι ξένη λέξη πλέον, είναι άκλιτη αλλά εφόσον έχουμε παράγωγα, μινοράκι, ματζορομίνορο, έχει υιοθετηθεί στην ελληνική γλώσσα.
Πάλι καλά που ήταν η ορθότερη, θα μπορούσε να ήταν η ορθοτερότερη 
Γενικά παλεύουμε να φτιάξουμε μια ανάλυση για τους δρόμους, θέλει βαθειά κατανόηση πριν γραφτεί κάτι (το λέω και για μένα αυτό). Εκτιμώ την όρεξη να φτιάξεις ένα τέτοιο εργαλείο, αλλά θέλει θεμέλια που τώρα τα φτιάχνεις. Είναι πολύ καλό ότι με αφορμή αυτό άρχισες να ψάχνεις τους δρόμους!
Για τα ακκορντα, θεωρητικά από κάθε βάση θα προέκυπτε μια συγχορδία. Στην πραγματικότητα όμως η κάθε συγχορδία συνήθως εκφράζει τα 3/4/5χ που προκύπτουν από κάθε βαθμίδα της. Πχ η ντο ματζόρε εκφράζει το ντο ραστ, το μι σεγκιαχ, το σολ ραστ, και το ντο ραστ της οκτάβας. Όταν πάει στο ρε Ουσάκ τότε θα μπει μια ρε μινόρε.
Για παράδειγμα, στον Ντο Ραστ, επειδή τελειώνει σε ημιτόνιο (μεταξύ 7ης και 8ης βαθμίδας - δηλαδή από Σι σε Ντο), ο προσαγωγέας είναι η 5η (δεσπόζουσα) βαθμίδα, δηλαδή η Σολ και είναι ματζόρε.
Στον Ντο Ουσάκ όμως, επειδή τελειώνει σε τόνο (μεταξύ 7ης και 8ης - δηλαδή από Σι ύφεση σε Ντο), ο προσαγωγέας είναι η 7η (Σι υφεση) και είναι μινόρε γιατί η 2η βαθμίδα μετά το Σι ύφεση (δηλαδή η Ρε ύφεση του δρόμου) απέχει από το Σο ύφεση του δρόμου 3 ημιτόνια. Έτσι προκύπτει το Σι ύφεση μινόρε.
Κατά τον Κριωνά, οι κύριες συγχορδίες στον Ραστ είναι η 1η η 2η, η 4η και η 5η. Οι κύριες συγχορδίες στον Ουσάκ είναι η 1η η 4η και η 7η. Ενώ καταλαβαίνω πώς προκύπτουν οι 5η και η 7η (με βάση τα παραπάνω), δεν καταλαβαίνω πώς προκύπτει η 4η αλλά και η 2η. Μήπως είναι θέμα τετράχορδου; Στον Ραστ έχουμε το 4χορδο Ραστ (Τ-Τ-ΗΜ). Στον Ουσάκ έχουμε το 4χορδο Ουσάκ (ΗΜ-Τ-Τ). Ίσως να πρέπει να μας απασχολήσει το ζήτημα της έλξης και το ζήτημα της υποδεσπόζουσας και πώς αυτές οι βαθμίδες παρέχουν περισσότερα στοιχεία στην εναρμόνιση !
Νίκο, μπορείς να το αναλύσεις λίγο περισσότερο αυτό ; Εννοείς ότι το κάθε 3χορδο, 4χορδο ή 5χορδο φέρει συγκεκριμένες συγχορδίες με βάση την τονική του ή κάτι άλλο ;