Και βέβαια θα νοιώσεις όμορφα (Γειά σου Νικήτα!), ακούγοντας ότι ένα Πανεπιστήμιο στη Νέα Υόρκη ξεκινά μάθημα για το ρεμπέτικο τραγούδι. Είναι όμως ακριβώς έτσι; Για να δούμε, με μεγαλύτερη ακρίβεια, τι ακριβώς συμβαίνει. Θυμίζω τον τίτλο του εγχειρήματος, μαζί με τον υπότιτλο, όπως μας παρουσιάστηκε στην αφίσα με την οποία γνωστοποιήθηκε το εγχείρημα:
Songs of the Underdog
American Blues meets Greek Rebetiko
και σε μετάφραση
Τραγούδια των Άουτσάϊντερ
Το αμερικανικό Μπλούζ συναντά / γνωρίζει το ελληνικό Ρεμπέτικο
Αμέσως αμέσως, ο υπότιτλος είναι παραπλανητικός: Ο απληροφόρητος αναγνώστης της αφίσας, που (είναι Αμερικάνος και) μάλλον γνωρίζει τί είναι Μπλούζ και πιθανότατα δεν γνωρίζει τι είναι ελληνικό Ρεμπέτικο, θα υποθέσει ότι α) το ελληνικό ρεμπέτικο είναι τραγούδια των Ελλήνων αουτ-σάιντερ (σωστά υπέθεσε) και β) εκείνοι που δημιούργησαν το αμερικάνικο μπλούζ συνάντησαν, γνώρισαν, άκουσαν, το ελληνικό ρεμπέτικο.
Ε, αυτό ποτέ δεν συνέβη. Ποτέ Αμερικάνοι δημιουργοί του Μπλουζ δεν άκουσαν Ρεμπέτικο, γιατί το Μπλουζ δημιουργήθηκε από μαύρους σκλάβους στην Αμερική του τέλους του 19ου αιώνα, που το ρεμπέτικο δεν είχε ακόμα δημιουργηθεί και ονομαστεί έτσι. Και φυσικά ποτέ, κανείς, οπουδήποτε, δεν ισχυρίστηκε ότι Μπλουζ και Ρεμπέτικο έχουν κοινά χαρακτηριστικά στο μουσικολογικό επίπεδο (στο κοινωνιολογικό έχουν, ναι, και οι δύο ομάδες πεινούσαν και κυνηγιόντουσταν).
Πάει, αυτό. Πάμε τώρα στο μάθημα για το ρεμπέτικο τραγούδι. Διαβάζουμε το κείμενο που δημοσιεύεται στην σχετική αφίσα, όπου απλά βλέπουμε ότι στα μαθήματα που αναγγέλλονται δεν θα παρουσιαστεί το ρεμπέτικο τραγούδι, να το μάθουν όσοι στην Αμερική δεν το ξέρουν και θέλουν να το γνωρίσουν, αλλά θα συγκριθεί το Μπλουζ με το Ρεμπέτικο και θα βγούν κάποια συμπεράσματα. Φυσικά και θα μας ενδιέφερε να ακούσουμε αυτά τα συμπεράσματα, όταν βγούν, αλλά μέχρις εδώ. Δεν πρόκειται οι μαθητές που θα παρακολουθήσουν το μάθημα αυτό, να γνωρίσουν το ρεμπέτικο.