Περιστέρης:
Ίσως το μοναδικό κομμάτι που μου βγάζει τέτοια συναισθήματα μελαγχολίας κλπ σε τέτοιο βαθμό. Ο συνδυασμός της μελωδίας με την κιθάρα από πίσω σε πάνε σε εποχές που έχουν περάσει και όμοιες δεν θα ξανάρθουν. Ούτε οι άνθρωποί τους, ούτε και τα ακούσματα. Είναι που ήρθε και η προ-γιαγιά μου από τη Μικρασία και ο συνδυασμός όλων μου βγάζει διάφορα συναισθήματα κατά την ακρόαση του συγκεκριμένου, ειδικά του συγκεκριμένου.
*Επεκτάθηκα πάλι αλλά να, ένα ξερό λινκ δεν μου κάθεται καλά, ποιο το νόημά του κι ολας, ΥΤ έχουμε όλοι στην τελική.
2 posts were split to a new topic: Ο Νίκος Βραχνάς παίζει τον Θερμαστή
Σύνθεση: Πρόδρομος Τσαουσάκης
Μουσικοί : Κιθάρα: Στέλιος Χρυσίνης Μπαγλαμά: Πάνος Χρυσίνης Μπάσο: Σπύρος Αναγνώστου Μπουζούκια: Σπύρος Καλφόπουλος, Γεράσιμος Κλουβάτος, Γιάννης Τατασόπουλος
Αυτό μοιάζει να είναι εμπνευσμένο από τον Τρελό Τσιγγάνο. Αν δεν είναι μάλιστα και σκόπιμη «απάντηση». Στο πρώτο μισό του κουπλέ υπάρχει μια διακριτική μεν αλλά χαρακτηριστική ομοιότητα, που οφείλεται βέβαια κυρίως στο ποιητικό μέτρο.