Όπως το «Τώρα στα ξεχωρίσματα».
Θα ήθελα να αφιερώσω εξαίρετα όχι όλο το τραγούδι αλλά ειδικώς τα μέρη του κιθαρίστα στον Νίκο @nikos_politis .
1 «Μου αρέσει»
η ηχογράφηση θα πρεπει να εγινε καλοκαίρι (έξω)…
τον καημένο τον κιθαρίστα τον τσίμπησε “αλόγου μύγα”…
πως πονάει… 
Αυτός έχει λιγάκι ξεφύγει από το ύφος «μπάσσο κοντίνοο» που είχαμε ως τώρα συνηθίσει, είναι λιγάκι πιο «background» να ΄ με…
πάντως για πρόσφατη ηχογράφηση, και πάλι καλά… Κατάφερα να το ακούσω σχεδόν ολόκληρο.
1 «Μου αρέσει»
Ναι, γιατί τα πλήκτρα πάνε πίσω.
Γεια και χαρά.
Κάτι από τη Θράκη σήμερα για λίγο Διονυιασμό…
Κουκουνούδα και αυτή είναι η αγάπημένη μου εκτέλεση.
1 «Μου αρέσει»
Προσωπικά δεν το βρίσκω εκστατικό, το βρίσκω ακριβώς το αντίθετο: ακραία στημένο. Πόσα όργανα είναι που αγνωνίζονται να συντονιστούν; Έχασα το μέτρημα. Η γκάιντα με το νταούλι βέβαια, κι από κει και πέρα μια περιττή έως και επιβαρυντική ορχήστρα με βιολί, ακορντεόν, ούτι, καβάλι, και δεν ξέρω αν μου ξέφυγε και κανένα.
Για ένα τραγούδι που βγαίνει άνετα με μία σκέτη γκάιντα ή λύρα ή καβάλι, ή με κάτι από τα παραπάνω + κρουστό. Οπότε, ο καθένας από αυτούς τους λίγους μουσικούς θα είχε χώρο να κάνει ό,τι νομίζει, κι ό,τι του «δίνουν» οι χορευτές, κι όχι ό,τι έχει συμφωνηθεί και χιλιοπροβαριστεί με τους υπόλοιπους, το χορευτικό, την παραγωγή της εκπομπής κλπ. Το πόσο αποξενώνει αυτή η πρακτική τους μουσικούς από τη μουσική τους φαίνεται στο σημείο που η γκάιντα πάει κατά λάθος να μπει στο σόλο και τα άλλα όργανα της λένε (όχι με λόγια ή νεύματα, αλλά με νότες) «όχι εδώ είπαμε, πιο μετά!»
(Όχι εδώ = 1΄34΄΄, πιο μετά = 1’48)
Δεν είναι παραδοσιακή μουσική αυτό. Είναι μια σύγχρονη εξέλιξη του βαλκανικού (ιδίως βουλγάρικου) σοσιαλιστικού φολκλόρ, όπως προσλήφθηκε στην Ελλάδα δυο γενιές αργότερα. Στην πραγματική παραδοσιακή μουσική, ένας γκαϊτατζής που να ξέρει τη μισή γκάιντα από αυτόν εδώ θα ήταν τεχνικά αδύνατο να μπει λάθος, ακόμη κι αν ήθελε.
Κατά τα άλλα, με μια γκάιντα για πρώτο όργανο κι ένα νταούλι για πρώτο συνοδευτικό, ο καθένας μπορεί να πουλήσει έκσταση από τα Λιντλ.
(Ανεξάρτητα από το ότι οι μουσικοί ένας-ένας είναι εξαιρετικοί. Βαγγέλης Δημούδης; Κυριάκος Πετράς; Τι να λέμε τώρα… Κώστας Μερετάκης; Κορυφές. Αλλά έτερον εκάτερον.)
Εμ’ βέβαια, τί να τους εκάνω που ένας ένας είναι εξαιρετικοί … Το σύνολο μετράει και μέχρι κι εγώ, που από θρακιώτικα, ό,τι ξέρω το ξέρω αποκλειστικά και μόνο από βίντεο, μπορώ να αναγνωρίσω λάθη. Άσε που οι χορευτές δεν πιάστηκαν σε συγκαθιστό παρά παρέμειναν στο 7άσημο τσιφτετέλι…
Γούστα είναι αυτά. Εμένα μου άρεσε και θα το ξανακούσω. Μου αρέσει ο πλούσιος ήχος και το κέφι που κάνανε και η αίσθηση κοινότητας που βγάζει αυτή η εκτέλεση. Μου άρεσε ακόμη και το λάθος του γκαιντατζη. Αλλά φυσικά δεν αρέσουν όλα σε όλους.
Αλήθεια, τι σημαίνει “πραγματική παραδοσιακή μουσική?”
Στη συγκεκριμένη περίπτωση εννοούσα τη μουσική που μεταδίδεται μόνον προφορικά και εμπειρικά, στην οποία απουσιάζει κάθε συνειδητή σκηνοθεσία (τόσες φορές εισαγωγή, τόσα μέτρα σόλο κλπ.) ώστε να υπάρχει περιθώριο για κάθε απροσχεδίαστη και απροειδοποίητη έμνευση οποιουδήποτε συμμετέχοντος -μουσικού, τραγουδιστή, χορευτή κλπ.- χωρίς κανείς να ξαφνιάζεται ή να πετάει τους άλλους έξω.
Εγώ πάλι είδα πολύ αυθορμητισμό εδώ, και αυτό ακριβώς μου άρεσε κιόλας.
Ας μην απορρίπτουμε την κάθε είδους προετοιμασία, πολλές φορές προετοιμασία σημαίνει πρόοδος και καλλιέργεια και έχουμε εναν μπούσουλα για να μην καταλήγουμε να ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια.
Α, θυμήθηκα εκ των υστέρων να προσθέσω και κάτι:
…Και η οποία αποσκοπεί στη λειτουργικά επιτυχή ροή του γλεντιού για όλους, ει δυνατόν, τους συμμετέχοντες.Όχι στο να προσφέρει ένα άρτιο ακρόαμα ή θέαμα στους αμέτοχους. (Θα μου πεις, μα η τηλεόραση… Έχει κι η τηλεόραση τους τρόπους της. Έχουμε δει και πολύ πιο πραγματικά πράγματα, και σε παλιές εκπομπές και σε σύγχρονες.)
Αυτό που δε μετέδωσε σε εσένα ως αμέτοχο, κατάφερε να το μεταδώσει σε εμένα.
Δεν υπάρχει τρόπος να μετρήσεις ποια εμπειρία έχει περισσότερο κύρος και είναι πιο “πραγματική” , η δική σου ή η δική μου. Μπορείς να προτιμάς άλλες εκτελέσεις, σύμφωνα με τα δικά σου κριτήρια.
Καλό βράδυ
καλησπέρα,
ένα γλυκούλι νεβεσέρ απόψε… Καλό απόγευμα σε όλους.
2 «Μου αρέσει»
Πολύ καλημέρα σας
Πώς σας φαίνεται αυτό? εμένα μου άρεσε πολύ . Τόσο το κομμάτι όσο και η εκτέλεση.
Καλή δύναμη σε όλο το φόρουμ
1 «Μου αρέσει»
Από τα πολύ ωραία άγνωστα διαμαντάκια .Δραγάτσης η σύνθεση αν δεν απατώμαι .Για τους Σκούτα Μηταρά τι να πεις…
1 «Μου αρέσει»
Ross και Ευγενία
Λιάζει την ώρα που γελάς και όντε δακρύζεις βρέχει,
και όντε κοιτάζεις χαμηλά η μέρα φως δεν έχει.
1 «Μου αρέσει»
πόσο ζουν τα τραγούδια?
10? 20? 30? χρονια?
εξαρτάται απο την “συντήρηση” που τα κάνουμε.
τα περισσότερα σήμερα “σώζονται” στην καλη 1η εκτέλεση (χάριν της αναβίωσης).
εδω ενα, που 30 χρονια μετα εγινε σχεδον αγνώριστο (αλλα δεν σταμάτησε να παίζεται).
Αχιλλεας Τσιγάρας 1986
"Μοίρα με καταδίκασες ".
Μουσικοί :
Ακορντεόν: ΖΑΡΚΑΔΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, Ακουστική Κιθάρα: ΜΠΕΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, Βιολί: ΚΙΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, Ηλεκτρική Κιθάρα: ΖΑΡΚΑΔΟΥΛΑΣ ΤΑΚΗΣ, Κλαρίνο: ΠΛΑΚΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, Κρουστά: ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ, Μπάσο: ΠΕΛΕΚΑΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, Μπουζούκι: ΦΩΤΙΑΔΗΣ ΜΠΑΜΠΗΣ, Ντράμς: ΚΑΡΑΤΖΙΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, Πλήκτρα: ΚΟΦΙΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
και η πρωτη εκτέλεση. 1953,για να μην ξεχνιόμαστε…
Πραγματικά αγνώριστο. Στην επανεκτέλεση, η αρχή λέει «Μοίρα με καταδίκασες σαν τον βαρυποινίτη…», κλασική σκυλάδικη γκρίνια: είμαστε πάντα θύματα, πάντα αδικημένοι, κλαψ κλουψ.
Στο ορίτζιναλ λέει ακριβώς το ίδιο, και ακούγεται σαν το τίμιο παράπονο του όντως ριγμένου από τη ζωή.
Η λιτή ενορχήστρωση στο ένα και η φανφαρόνικη στο άλλο υπογραμμίζουν ακόμη παραπάνω αυτή τη διαφορά.
1 «Μου αρέσει»
Θαυμάσιο! Όμορφα τραγουδισμένο και πόσο ερωτικό όταν σου λέει ότι με το γέλιο σου λάμπει ο ήλιος και βρέχει όταν δακρύζεις!
1 «Μου αρέσει»
