Καλά, όχι ότι μου είναι και γενικά αδιάφορο το πώς θα μεταφραζόταν (δεν είσαι κάποιος κάπου με τους τάδε και δείνα και παρατάδε και υποδείνα τύποι που νομίζουνε, τάχα, ότι έχω μεγάλη ιδέα για το κεφάλι μου; που, μεταξύ μας, δεν ισχύει με τίποτα, είμαι μάλλον σεμνός άνθρωπος που δεν μειώνει τους άλλους, αυτοί είναι φθονεροί και μίζεροι, για αυτό τους έχω γκοστάρει, και να πάνε να γαμηθούνε αν τυχόν they know who they are).
Αλλ’ όμως: δεν είναι και τρομερά δεμένο επίσης το γκρουπ;
(Λέτε τώρα που μιλάμε να είναι καβατζωμένοι στο στούντιο και να ετοιμάζονται να μας στείλουν με κανέναν γυναικείο ΜτΒ; Ε ρε να χαρώ μπουζούκι!)
Εμπασηπεριπτώσει, ξεκαθαρισθέντων λοιπόν κάποιων ζητημάτων με τα άτομα που αφορούσαν, και σε σχέση με δημοσιότερες τάσεις εδωπέρα, νομίζω θα υπήρχαν λιγότερες εντάσεις εάν ο καθένας έκανε στοιχειώδη προσπάθεια κατανόησης κειμένου πριν απαντήσει επικριτικά σε οτιδήποτε (και δεν έχω κανένα πρόβλημα να με ειρωνευτεί κανείς που τουλάχιστον κατάλαβε τι είπα, όπως κάτι Δ Ευρωπαίοι με Έλληνες προγόνους, όλοι τα έχουν διαβάσει αυτά). Επίσης, για να χρησιμοποιήσω ένα τελείως άσχετο με εμένα παράδειγμα, όταν κάποιος έχει ευχέρεια στο γράψιμο παρτιτούρας (που κι εγώ να συλλαβίζω ξέρω, μη νομίζετε), θα έπρεπε να θεωρείται περισσότερο αυτονόητο ότι ξέρει «πού είναι το ρε», και καταλαβαίνω πόσο μπορεί να σοκαριστεί όταν του απαντάνε «Λό-λα, να έ-να μή-λο» (και άνθρωποι που είναι επαγγελματίες μουσικοί, θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη αντίληψη του πόσο εύθικτοι μπορεί να γίνουν οι μουσικοί με κάτι τέτοια, χε χε). Καλό καλοκαίρι!
Μερικά βίντεο, το φόρουμ μού τα εμφανίζει σαν μια σκέτη μαύρη οθόνη. Αν δεν τα βάλω να παίξουν, δεν ξέρω τι είναι, δε δείχνει τίτλο. Δουλεύουν κανονικά ωστόσο. Εδώ λοιπόν είδα αυτό το μαύρο, διάβασα το μήνυμα, και λέω: να δεις που θα είναι η Μαρίκα η Χασικλού!
Η εισαγωγή σκοτώνει, και εγώ την εχτιμάω πιο πολύ έτσι σε μικρές δόσεις.
Καλησπέρα σε όλους, το παρακάτω το ταγουδαγε η γιαγιά μου που ήταν Σμυρνιά. Ξέρει κάνεις ποιος το έχει γράψει ή άλλες πληροφορίες π.χ ποτέ διμοιουργηθηκε και που;
Ρεμπέτικο της ανώνυμης δημιουργίας από τα πιο διαδεδομένα και παλαιότερα. πιθανώς σχετίζεται με πραγματικό περιστατικό που συνέβη τον 19ο αιώνα είτε στη Σμύρνη είτε στην Καβάλα με θύμα κάποιον εβραίο είτε έμπορο (Σμύρνη) είτε μαστρωπό (Καβάλα). Μποχώρης είναι το εξελληνισμένο του εβραϊκού ονόματος Μποχώρ. Εδώ ηχογραφήθηκε στην Αθήνα, το 1927 και τραγουδάει ο Ελευθέρος Μενεμενλής. Στην ορχήστρα συμμετέχει ο Σπύρος Περιστέρης (παίζει μαντολίνο).
Βέβαια γενικώς αυτά με τις πιθανολογούμενες πραγματικές ιστορίες (πίσω από τραγούδια, εκφράσεις κλπ.) μου προξενούν δυσπιστία…
Έχει πάνω από πεντέξι ακόμη εκτελέσεις εκείνα τα χρόνια, συμπεριλ. της τρομερής οργανικής του Παπατζή, αλλά εδώ ας κεράσουμε μια σύγχρονη. Επίσης τρομερή, επίσης οργανική.
Σε ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις, η γιαγιά ήρθε στην Ελλάδα με την μικρασιατική καταστροφή, δεν είχε πάει ποτέ Θεσσαλονίκη, το έφερε από κει.
Τα τραγούδια εννοείται πως ταξιδεουν παντού.
Θα ρωτησω αύριο και τον πατέρα μου μήπως ξέρει κάτι παραπάνω.
Σε ευχαριστώ και πάλι, καλό βράδυ!!
για να λεει λιρες και γροσια, παραπεμπει σε οθωμανικη αυτοκρατορια. μετα που εγινε τουρκια νομιζω σταματησαν τα γροσια (kurus), ειχαν μονο λιρες. η θεσσαλονικη απελευθερωθηκε το 1912. εβραιους ειχε και η σμυρνη ομως. ο μποχωρης ηταν το σουξε της εποχης. αναφερεται και ως τιτλος τραγουδιου μεσα σε στιχους απο αλλα δυο τραγουδια. στο ‘‘μαρικα η χασικλου’’ και ενα αλλο που ελεγε ο παππους μιλανος. εχει και αλλες εκτελεσεις. κοιτα στον σωληνα… για να εχει τοσες εκτελεσεις, αρα ηταν πολυ δημοφιλη τραγουδι στο κοινο.
Επίσης το έβαζαν και οι καραγκιοζοπαίχτες όταν έβγαινε ο Σταύρακας - όπως και άλλα ρεμπέτικα, π.χ. τα Λεμονάδικα.
Δε χρειάζεται να το πάρουμε τοις μετρητοίς. Οι άνθρωποι μιλούσαν και για πράγματα του παρελθόντος, βλ. «σκύλα μ’ έκανες ρεζίλι στον πασά και στον βεζίρη». Άλλωστε υπάρχει και η παραλλαγή όλο τάληρα και γρόσια.
Ειδικά στις νομισματικές μονάδες, το λεξιλόγιο είναι πολύ συντηρητικό. Επί δραχμών λέγαμε «τάληρο»(το πραγματικό τάληρο ήταν πολύ πιο παλιά υπόθεση), τα «φράγκα» λέγονταν επί δραχμών και λέγονται και σήμερα, δε δίνουμε δεκάρα τσακιστή, ακόμη και λέξεις όπως παράς /παραλής δεν έχουν σβήσει τελείως.
