Το τραγούδι που ακούω πολύ συχνά τώρα τελευταία είναι “Ο Πινόκλης” - 1928. Στίχοι - μουσική Δημοσθένης Ζάττας και ερμηνεία Γιαννάκης Ιωαννίδης.
Κει στον Πειραιά γεννήθηκα και τ’ όνομά μου ειν’ Τσόκλης
μα δω ξαναβαφτίστηκα και γίνηκα Πινόκλης
Κει στον Πειραιά καθόμουνα κει μες στο Πασαλιμάνι
μα στο Νιού Γιόρκι κάθομαι στο Μάντισον σε χάνι
Και ξέρτε ρε αρκαντάσηδες πώς μπερδεύτηκεν ο κόμπος
γιατί την ανακάλυψε αυτή τη γη ο Κολόμπος
Από το γλωσσάρι μας:
Πινόκλης (ο)
Ελληνοαμερικανική λέξη, παρατσούκλι για κάποιον που παίζει πολύ “Pinocle” (χαρτιά)
https://rembetiko.gr/t/%CF%84%CE%BF-%CF%81%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%B9/9687/4
Η τελευταία στροφή έχει και ένα είδος προφητείας (γράφτηκε το 1928) ή τέλος πάντων κάποιο είδος άι-σιχτίρ ή εγώ την ερμηνεύω με αυτό τον τρόπο;