Αυτό ήταν το άρθρο που διάβασε και με έκανε να κάνω τι πρώτη δημοσίευση στο forum.Πραγματικά για τέτοιο μισος για το όργανο δεν καταλαβαίνω…
όταν θεωρούν λαϊκό το Κάρα και όλο το <<συνονθύλευμα>> που ακολουθεί(μουσική-ακροατές) αυτό συμβαίνει
σε τέτοιες απόψεις οδηγεί η αμάθεια για το τι είναι το λαϊκό το ρεμπετικο το ζεμπέκικο κτλπ
1 «Μου αρέσει»
To διάβασα το άρθρο. Κακώς ασχολείστε. Είναι εμφανές ότι πρόκειται για μπερδεμένο άνθρωπο που νομίζει ότι επειδή είναι ιδεολογικά επιθετικός, είναι και σοφός…Πάντως θα πω ότι σε κάποια θέματα δε διαφωνώ μαζί του, απλά είναι πλήρως λάθος η όλη οπτική…
1 «Μου αρέσει»
Ρεσιταλ αμαθειας και γραφικοτητας. Παρολα αυτα θελω να ειμαι καλοπροαιρετος και να θεωρησω οτι ο πραγματικος στοχος του αρθρογραφου ειναι να θιξει το σημερινο συνοθυλευμα και την καταντια της ‘‘λαικης’’ μουσικης.
Όπως έγραψα και εκεί, ελπίζοντας να το δημοσιεύσουν: συγχέουν το μπουζούκι με το κλαψο@@μα στο σκυλάδικο και τα έκαναν όλα ισιωμα, λες και φταιει το πιάνο ή το συνθεσάιζερ για το δυτικό σαχλοποπ. Τους φταίει η ορθοδοξία για το ζειμπέκικο, αλλά τα γκοσπελ δε τους φταίνε για την επιρροή στα μπλουζ και τη ροκ. Επιπλέον ‘‘κλάψα’’, ένα στοιχείο θρηνητικό είναι ίδιον όλης της μεσογειακής μουσικής, όχι μόνο της ελληνικής. Εν τέλει ‘‘κουλτούρα να φύγουμε’’ και ασχετοσύνη…
1 «Μου αρέσει»
Ενδιαφέρον άρθρο αλλά με λάθος τίτλο και συμπέρασμα. Θα έπρεπε να λέγεται “Οχι άλλη κλάψα”.
Το μπουζουκάκι ας το αφήσει το Ελληνάκι στην ησυχία του… Εδωσε, δίνει και θα δώσει ακόμα πολλά.
Με όλη την καλή διάθεση, ας ακούσει Τατά, Πάππο, και τόσους αλλους άξιους μπουζουξήδες και να διαπιστώσει ότι εκεί που παίζουν, αυτοί και αυτές που περιγράφει είναι απόντες και απούσες.
Παιδιά, υπάρχουν και σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε. Αφήστε τον κάθε κλαψιάρη (και τελείως άσχετο) στον κόσμο του…
Νομίζω οτι ο κύριος Πολίτης μας κάλυψε όλους.
Ποιος είναι αυτός ρε παιδιά που πρέπει να πει την άποψη του, να εκθέσει τον κομπλεξικισμό του σε δημόσια θέα και εμείς να τον διαβάσουμε; Ας όψεται το internet και η δυνατότητα ανωνυμίας που προσφέρει στον καθένα να γράφει για οτιδήποτε. Βρε ΆΙΝΤΕ απο δω!
Έλα τώρα. Έτσι είναι το ίντερνετ, και δεν είναι θέμα ανωνυμίας. Γιατί, σάματις αν υπέγραφε Κώστας Παπαδόπουλος (ή mih7mit3 ή pepe) θα τρέχαμε να τον πλακώσουμε και γι’ αυτό γράφει ανώνυμα;
Το θέμα έχει ακριβώς την ίδια βαρύτητα όπως αν ακούγαμε τέτοιες σκέψεις από τη διπλανή παρέα στο λεωφορείο…
Βεβαίως φίλε pepe συμφωνώ. Και φυσικά δεν θα τρέχαμε να τον πλακώσουμε! Απο τον ανώνυμο κόσμο δόθηκαν διαχρονικά επώνυμοι αγώνες για να μπορεί ο καθένας να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του! Αν όμως δεν είναι θέμα ανωνυμίας τότε ας υπέγραφε ως ΧΨΩμεγόπουλος, τί θα πείραζε; 
Το θέμα έχει ακριβώς την ίδια βαρύτητα όπως αν ακούγαμε τέτοιες σκέψεις από τη διπλανή παρέα στο λεωφορείο, μόνο που η διπλανή παρέα στο λεωφορείο δεν θα έδινε δεκάρα για το αν την ακούμε και ούτε φυσικά θα είχε την απαίτηση να την ακούμε. Ο συγκεκριμένος όμως, όπως και όλοι μας όταν δημοσιεύουμε ένα γραπτό κείμενο, το έγραψε και το ανάρτησε για να διαβαστεί και είμαι σίγουρος πως όλο και το ματάκι του θα κοιτά πόσα είναι τα views του…
Συμφωνώ με κάπιοα σημεία, με άλλα διαφωνώ.
Γενικά, όμως, ενώ γράφει για την κλάψα. . . μου βγάζει πολύ κλάψα!
Άμα δεν σου αρέσει κάτι, και δεν είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις, (όπως ο στρατός για παράδειγμα) δεν ασχολείσαι και τέλος.
Τώρα θα μου πείτε. . καλά κι εσύ τώρα, ακριβώς αυτή τη στιγμή, “κανεις κλάψα” για κάποιον που “κάνει κλάψα” γιαυτούς που “κάνουν κλάψα”. . Εκεί που θα θελα να καταλήξω είναι, τι είναι τόσο κακό στη κλάψα μέσα στα τραγούδια και γιατί, γενικώς, θεωρείται ότι στο ρεμπέτικο δεν υπάρχει κλάψα;
Όχι παιδιά, δεν είναι έτσι. Φυσικά και έχεις δικαίωμα να γράψεις δημόσια ένα σχόλιο πάνω σε κάτι που συμβαίνει και σε οδηγεί σε σκέψεις. Γινόταν ανέκαθεν στις εφημερίδες, και όχι υποχρεωτικα επωνύμως.
Η μόνη λογική ένσταση που μπορώ να δεχτώ είναι ότι αυτός γράφει μπούρδες.
διαβασα τς 2 πρωτες παραγραφους και δεν καταφερα να διαβασω το υπολοιπο…το παιδι που εγραψε αυτο το αρθρο προφανως και ειναι για τα μπαζα.ξεφτιλας
Εγώ πάντως τήν βρήκα οταν το διάβασα. Απλά γράφει με ενα χιουμοριστικό καί σαρκαστικό τρόπο,γιά τά τραγούδια πού επί το πλείστον γράφονται σήμερα.
Βλέπω πολλές αλήθειες μέσα σε αυτά πού γράφει ο ανθρωπος.Καί δέν χρειάζεται να βάλουμε πάνω στήν παλάτζα το αρθρο του,καί να μετρήσουμε πόσα δράμια επεσε εξω,σε αυτό το σημείο,ή,το αλλο.Δέν εγραψε τίς καινούργιες ʽʽΔέκα εντολές ʽʽγιά να είμαστε τόσο αυστηροί.
Σε γενικές γραμμές μιλάει γιά τήν ξευτίλα πού εχουν τα περισσότερα λαϊκά τραγούδια ,οπως καί η σημερινή κοινωνία.(Κουραδόμαγκες,Chivas κ.τ.λ.).Το λέει καθαρά αλλωστε σε ενα σημείο.ʽʽΔιότι στό ρεμπέτικο δέν είχαμε τέτοια χάλιαʽʽ!!
Απλά επρεπε να βάλει αλλο τίτλο.ʽʽΟχι αλλο τέτοιο μπουζούκιʽʽ,η,ʽʽΟχι αλλη κλάψαʽʽεπρεπε να το ονομάσει.
1 «Μου αρέσει»
Το ύφος του είναι αυτό που ενοχλεί πολύ περισσότερο…
Πάντως πρέπει να θυμηθούμε ότι «όχι άλλο μπουζούκι» είχε πει, ήδη από τη δεκαετία ‘70, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο οποίος ως γνωστόν το είχε αγαπήσει πολύ. Έβγαλε τα Πέριξ με τη Βούλα Σαββίδη, ένα δίσκο με διασκευές ρεμπέτικων χωρίς μπουζούκι, και γι’ αυτή την επιλογή σχολίαζε στο οπισθόφυλλο περίπου τα εξής: «έτσι όπως το κατάντησαν, σα λαϊκό γαμπρό, καλύτερα να λείπει».
Μες τις άκρες τα έχετε πει όλα. Ο άνθρωπος που έγραψε το κείμενο, προφανώς προσπαθεί να σχολιάσει καυστικά τα “κακώς γενόμενα” γύρω μας και αυτό συμπεριλαμβάνει “τα μπουζούκια” (σαν πίστες). Σε αυτό που διάβασα βλέπω πολλές αλήθειες και καλώς ή κακώς αρκετά από αυτά ισχύουν. Βέβαια το κάνει με λάθος τρόπο και λάθος γλώσσα. Εξαπολύει ένα δριμύ κατηγορώ προς τα πάντα, χωρίς να βάζει όρια, με αποτέλεσμα να γίνει αιρετικός.
Η ιδέα της κουβέντας από τη διπλανή παρέα στο λεωφορείο ίσως αντικατοπτρίζει καλύτερα τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε το κείμενο. Ο τρόπος γραφής του είναι καθαρά προφορικός με πολλές εκφράσεις της καθομιλουμένης. Δε πιστεύω ότι έχει πρόβλημα με το μπουζούκι σαν όργανο, αλλά τον χαλάνε τα τραγούδια που γράφονται τις τελευταίες δεκαετίες και προφανώς και τον χαλάει και ο τόπος της μεγάλης πίστας, που έχει συνυφανθεί με τον ήχο του μπουζουκιού (άλλωστε όλοι λένε στις μέρες μας “πάω στα μπουζούκια” και εννοούν αυτά τα μαγαζιά), με τους θαμώνες που κατά γενική ομολογία φέρνουν αρκετά από τα γνωρίσματα που περιγραφεί με λαϊκισμό και γλαφυρότητα το κείμενο.
Όσο για τις λύσεις που προτείνει και τις ιδέες του, προς διόρθωση της κατάστασης, το αφήνω απλά ασχολίαστο μιας και φαίνεται πως δεν είναι γνώστης του θέματος. Απλά γράφει κάτι “κράζοντας” κάτι που βλέπει γύρω του και “γιουχάροντας” την όλη κατάσταση.
Όσο για την επώνυμη συγγραφή στο internet είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα, που ισορροπεί πάνω σε μια πολύ λεπτή κλωστή (περί ελευθερίας έκφρασης ιδεών και λόγου) και δε πιστεύω ότι έχει νόημα να αναπτυχθεί σε αυτό το thread.
Απλα ενας μιμητης του υφους του Mikeus. Επειδη ακριβως θελει να κανει ιδιου τυπου “καυστικη σατιρα”, δεν εχει μεγαλο νοημα να κατσουμε να αναλυσουμε τα λεγομενα του, γιατι ετσι κι αλλιως θελει να προκαλεσει γι αυτο και γραφει με αυτον τον τροπο.
Εν παση περιπτωσει, οι συμπεριφορες που κριτικαρει, απλα δεν εχουν σχεση με τη μουσικη του ρεμπετικου ουτε με τη λαϊκη μουσικη ως τετοια. Ουτε φυσικα με το μπουζουκι, που ειναι ενα μουσικο οργανο. Αποτελουν εκφανση της νεοελληνικης ποπ κουλτουρας, με τη δηθενια ενος νεοπλουτισμου που κρατησε δεκαετιες. Διοτι, με την ιδια λογικη του συγγραφεα, πιθανον ενας Βρετανος να θεωρουσε εντελως φλωρικο να κανει καποιος αυτα που περιγραφει για “μαγκια” ή για “καψουρα”…
Το μονο αξιο συζητησης που βρηκα ειναι αυτο το περι κλαψας στο λαικο και στο ρεμπετικο. Αν και συμφωνα με τον Β.Παπαζογλου “Άμα τραγουδάς τον πόνο του κόσμου, τραγουδάς και το δικό σου τον καημό. Άμα λες μόνο το δικό σου το ντέρτι δεν είσαι ρεμπέτης…” εντουτοις υπαρχουν πολλα ερωτικα ρεμπετικα τραγουδια, και καψουρικα και πονεμενα. Διαφορετικου υφους βεβαια απο τα μεταγενεστερα (ετσι κι αλλιως ειναι δυσκολο να συγκρινουμε τραγουδια του 30 με αυτα του 60… μεσα σε τριαντα χρονια αλλαξαν πολλα, αλλαξε φυσικα και η μουσικη) αλλα υπαρχουν.
Τι ειναι τελικα αυτο/α που προκαλει/ουν μια γενικοτερη αισθηση οτι τα ρεμπετικα ειναι πιο “αξιοπρεπη”, λιγοτερο “κλαψιαρικα” κλπ? Αισθηση που ειναι ευρυτερη και δεν περιοριζεται μονο στο συγκεκριμενο μπλογκερ, τη διαπιστωνω απο αρκετο κοσμο. Φταιει το υφος? Φταιει η πιο περιτεχνη μουσικη? Φταιει το ρεπερτοριο των “απαγορευμενων” ρεμπετικων, που δινει την εντυπωση οτι ο ερωτας δε μονοπωλει τη θεματολογια των τραγουδιων (κατι ομως που και στα μεταγενεστερα “λαϊκα” συμβαινει: τραγουδια για τη μεταναστευση, για τη φτωχια κλπ)? Ολα μαζι?
Μπα.
Ο αρθρογραφος μια χαρα τα λεει.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 23:27 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 23:19 —
Ε ναι.
Θα αφησουμε τον καθε κλαψιαρη να θιξει τα σκυλια της πιστας;