Ψηφιοποιημένο Αρχείο Ελληνικής Μουσικής στο Διαδίκτυο

Η Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας «Λίλιαν Βουδούρη» και ο Σύλλογος “οι Φίλοι της Μουσικής” προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ψηφιοποιημένο αρχείο ελληνικής μουσικής, με απώτερο σκοπό να προσφέρεται επιστημονική πληροφόρηση στους επισκέπτες της, αλλά και στους χρήστες από απόσταση.
Το υλικό της βιβλιοθήκης επικεντρώνεται κυρίως στη Δυτική Μουσική, ενώ σχετικά με την Ελληνική Μουσική καλύπτει την αρχαία, τη βυζαντινή, τη δημοτική, τη ρεμπέτικη και τη λόγια, ενώ παράλληλα υπάρχει και υλικό γύρω από τις μουσικές παραδοσιακών πολιτισμών ανά τον κόσμο, και τη μουσική τζαζ.
Περιλαμβάνονται βιβλία, παρτιτούρες, ηχογραφήσεις, περιοδικά, προγράμματα με δραστηριότητες γύρω από τη μουσική από το 1882, μικροφίλμ, βίντεο, cd-rom, ντοκουμέντα, φωτογραφίες κ.λπ.
Μέχρι τώρα έχουν συγκεντρωθεί 260.000 στοιχεία, “τεκμήρια”, ελληνικής μουσικής.
Όμως, και εδώ επεμβαίνει η ΑΕΠΙ και έτσι από το αρχείο Ελληνικών Τραγουδιών που δημιουργήθηκε και ενώ ψηφιοποιήθηκε μια συλλογή έντυπων τραγουδιών της περιόδου 1870-1960, που καλύπτει συνολικά 18.000 τραγούδια, λόγω του περιορισμού που αφορά την πνευματική ιδιοκτησία, εντάχθηκαν 331 τραγούδια μόνο.
Σημαντική σ’ αυτό το σημείο η παραχώρηση των αρχείων από πολλούς συλλέκτες στη Μουσική Βιβλιοθήκη, άρα εφικτή η πρόσβαση σ’ αυτό το υλικό από μεγάλη μερίδα χρηστών.
Όπως ο Μίκης Θεοδωράκης ο οποίος παραχώρησε το δικό του μουσικό αρχείο, το οποίο περιλαμβάνει μουσική συλλογή (35.000 τεκμήρια), συλλογή κειμένων (75.000 τεκμήρια) με γραπτά κείμενα του συνθέτη σχετικά με τα μουσικές και πολιτικές του δραστηριότητες, καθώς και άλλο πληροφοριακό υλικό.
Επίσης τα Αρχείο Μίκη Θεοδωράκη περιλαμβάνει φωτογραφίες, αποκόμματα τύπου, βίντεο, αφίσες, προγράμματα συναυλιών κ.ά.
[b]Εδώ, ένα δείγμα.[/b]
Επίσης, διατέθηκαν ήδη
το αρχείο Ρεμπέτικου τραγουδιού του Παναγιώτη Κουνάδη,
το αρχείο Ελληνικού Τραγουδιού της Ρηνιώς Παπανικόλα,
το μουσικό αρχείο Υπουργείου Τύπου,
το αρχείο του Κώστα Γιαννίδη
το αρχείο Μουσείου Λαϊκών Μουσικών Οργάνων - Κέντρου Εθνομουσικολογίας,
το αρχείο του Λάμπρου Λιάβα ,
το αρχείο Παραδοσιακής Μουσικής Γιώργου Παπαδάκη,
το αρχείο εθνομουσικολογικών καταγραφών Νίκου Διονυσόπουλου,
το οπτικοακουστικό Αρχείο του Καλλιτεχνικού Συλλόγου Δημοτικής Μουσικής Δόμνας Σαμίου, το οποίο περιλαμβάνει 116 μπομπίνες και 72 κασέτες με τραγούδια και οργανικά κομμάτια που καταγράφηκαν σε επιτόπιες έρευνες της Δόμνας Σαμίου σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, συνολικά 2.200 τεκμήρια.

Η πρόσβαση στο υλικό αυτό θα γίνεται με μια απλή εγγραφή στο site και με έναν κωδικό πρόσβασης που θα δίνεται με την εγγραφή.

1 «Μου αρέσει»

Υπάρχει καμιά συνέργεια με αντίστοιχους φορείς ή ο καθένας είναι στην κοσμάρα του?

Για παράδειγμα υπάρχει ανάλογο προτζεκτ στο ΙΕΜΑ

Να συνεργάζονται άραγε? :106:

Έχω την εντύπωση πως δεν υπάρχει συνεργασία μεταξύ ΙΕΜΑ και “Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης”.
Είναι ανεξάρτητοι φορείς, αλλά μερικά από τα αρχεία που διαθέτουν ψηφιοποιημένα είναι κοινά απ’ ό,τι φαίνεται.
Έχουν περάσει στην ψηφιοποίηση μεγάλου όγκου υλικού και οι δυο φορείς αυτοί, όπως και άλλοι που έχουν δημιουργηθεί, αλλά λόγω ΑΕΠΙ σε ελάχιστα απ’ αυτά επιτρέπεται η πρόσβαση στο κοινό.

αστική λαϊκή μουσική δεν έχουμε?

1 «Μου αρέσει»

Όπως είπε κι ο Χριστός, «ζητείτε και ευρήσετε». Ας πούμε η παρτιτούρα με το Λουλά του Μητσάκη λέει ότι είναι του 1946. Το διάλειμμα της λογοκρισίας δεν ήταν μόνο στη δισκογραφία, φαίνεται ήταν και στις μουσικές εκδόσεις.
Μεταγενέστερες παρτιτούρες του Μητσάκη αναφέρονται στις εκτελέσεις των τρίο π.χ.
αλλά και του Στυλ(ιανού;) Καζαντζίδη

2 «Μου αρέσει»

Εδώ να υπενθυμίσουμε, κατά πρώτον, ότι το “διάλειμμα” της λογοκρισίας δεν ήταν και τόσο μικρό όσο νομιζόταν παλαιότερα από τους ερευνητές. Η Επιτροπή Λογοκρισίας Δίσκων Γραμμοφώνου ανασυγκροτήθηκε στις 20/12/1947 και δεν λειτούργησε στην πράξη παρά στις 11/2/1948

Κατά δεύτερον, και βέβαια η λογοκρισία αφορούσε και τις μουσικές εκδόσεις -τους εκδότες “μουσικών τεμαχίων εις φυλλάδια”, όπως αναφερόταν

4 «Μου αρέσει»