Πολλά είναι χαρακτηριστικά που καταλαβαίνεις αμέσως το τραγούδι και πανέμορφα (μινόρε της αυγής, συννεφιασμένη κυριακή κτλ.). Εμένα αν και πολύ μικρό μου αρέσει πολύ, διότι είναι φοβερά μελωδικό το ταξίμι του δεν έχει δρόμο να διαβώ. Για πείτα δικά σας αγαπημένα.
Ένα σύντομο και πολύ ιδιαίτερο κατ΄εμέ είναι του Γενίτσαρη πριν από το ‘‘εγώ μάγκας φαινόμουνα’’.
Σε μεγαλύτερη διάρκεια, του Κηρομύτη πριν τον Παμεινώντα
1 «Μου αρέσει»
Ολα του Τζακ. Το ταξιμακι του Μαρκου πριν τη Συρα. Το πειραιωτικο του στον αμανε του. Το ταξιμι σε ντουζενι πριν το Ζουλα σε μια βαρκα μπηκα. Το ταξιμι ουσακ του Δελια στο χαμαμ και του Μητσακη στον Ψαρα. Παμπολλα…Σχεδον ολα δλδ. Του Παπαιωαννου πριν το Βαδιζω και παραμιλλω, του μπεμπη…Τι να πρωτοπεις!
3 «Μου αρέσει»
Εδώ έχω εντελώς αντίθετη άποψη. Το θεωρώ από τις ατυχέστερες στιγμές του Μάρκου στη δισκογραφία. Σκέτη αμηχανία. Και το αποδίδω στο απαιτητικότατο μουλτιτάσκινγκ (αυτοσχεδιασμός στη φωνή - αυτοσχεδιασμός στο όργανο). Από τους καθαυτού αμανετζήδες, όσοι παίζουν και όργανο ΠΟΤΕ δεν παίζουν στους δικούς τους αμανέδες. Τυχαίο; Πέρα από τη δυσκολία, δεν έχει και νόημα: υποτίθεται ότι είναι διάλογος, δεν μπορείς να κάνεις διάλογο με τον εαυτό σου. Όταν επιπλέον δεν είσαι έμπειρος αμανετζής αλλά (μουσικά) Πειραιώτης, όπως ο Μάρκος, η δυσκολία του εγχειρήματος σε κάνει να ξεχνάς κι αυτά που ξέρεις, δηλαδή το ταξίμι.
2 «Μου αρέσει»
Εδώ πεντακάθαρο και πλήρες το ταξίμι του Χιώτη:
Κορυφαίο της δισκογραφίας θεωρώ το ταξίμι του Τσαούς στην Διαμάντω:
6 «Μου αρέσει»
Εγω για το ταξιμι το ειπα. που θεωρω οτι ειναι κορυφαιο πειραωτικο ταξιμι. Ο αμανες νταξει, δεν ειναι το φορτε του οντως!
Κι εγώ για το ταξίμι το είπα. 
Κι εγώ. Να θυμίσω τί έλεγα πριν μιάμιση δεκαετία (αν και εστίαζα περισσότερο στο τραγούδισμα, όχι στο οργανικό):
Βέβαια, όπως είπαμε, ο αμανές έχει ουσιαστικά διαμορφωθεί οριστικά, στον ελληνόφωνο χώρο, θυμίζω, το αργότερο από το τέλος κιόλας του 19ου αι. Όμως, “τα πάντα ρεί” και αυτό συμβαίνει και εδώ. Και στο ελάχιστο χρονικό διάστημα των περίπου τριάντα πέντε - σαράντα χρόνων όπου έχουμε ηχογραφημένα κομμάτια, μπορούμε να δούμε εξελίξεις. Γνωρίσαμε ήδη το ύφος του ανατολικού αμανέ της παλαιάς σχολής. Προσέχοντας τώρα και νεώτερα κομμάτια όπως το “νεβά τσιφτετέλι” που έγραψε και τραγούδησε ο Ρούκουνας (16) ή τους αμανέδες που τραγούδησε ο Μάρκος, θα διακρίνουμε μία χαρακτηριστική διαφορά ύφους. Ο μεν Ρούκουνας θυμίζει σκυλάδικο, ιδίως στο αλέγρο του τέλους, ο Μάρκος τον αμανέ απλά δεν τον κατέχει. Τα κομμάτια γενικότερα νεωτερίζουν αναμφίβολα, τόσο στο στίχο όσο και στη μουσική και την ενορχήστρωση (υπεισέρχεται τουμπελέκι…). Πάντως, αν και δεν νομίζω να το είχαν καταλάβει είτε ο Ρούκουνας είτε ο Μάρκος, ήδη τη δεκαετία του 1930 ο αμανές διήνυε τα τελευταία βήματα της ζωής του.
1 «Μου αρέσει»
Σορρι δεν καταλαβα! Ενταξει γουστα ειναι αυτα. Εγω ακουω τον πραγματικο κορμο ενος πειραιωτικου ταξιμιου καθε φορα που το ακουω. Βασικα το θεωρω ενα απο τα τοπ ταξιμια που εχουν ηχογραφηθει!
πριν κρινουμε τι παιζουν οι αλλοι, ας κρινουμε τον εαυτο μας πρωτα. παντως στη εποχη μας αυτο που οριζουμε ως ταξιμι, οσον αφορα το μπουζουκι τουλαχιστον, εχει πεσει πολυ ως αποδοση. η δυση κερδισε πολυ μεγαλο μεριδιο πια. νομιζω θα ηταν μια πολυ καλη ιδεα να συγκεντρωθουν ολα αυτα τα παλια ταξιμια σε ενα βιντεο. αλλα ποιος καθεται πες να τα ψαξει… υπαρχουν κατι σκορπια σε διαφορα τραγουδια… ωχ… ωχ… απο τον χαλικια μεχρι και τον παλαιολογου. η εγκυκλοπαιδεια του μπουζουκιου!
ενα παραδειγμα…
1 «Μου αρέσει»
Δηλαδή για να μας αρέσει ή να μη μας αρέσει ένα ταξίμι του Μάρκου ή του οποιουδήποτε πρέπει πρώτα να κάνουμε την αυτοκριτική μας;
Πανεύκολο: «Δεν μπορώ να κάνω καλύτερο ταξίμι. Ούτε ισάξιο, ούτε δέκα σκαλοπάτια κατώτερο. Εξάλλου, δεν ξέρω μπουζούκι.»
Μπορώ τώρα;
5 «Μου αρέσει»