Μιλώντας κατά καιρούς με κάποιους οργανοποιούς, σχετικά με το χάραγμα και τις εικονικές δούγιες στα σκάφη των οργάνων, όλοι σχεδόν παραδέχονται και απαντάνε, ότι γίνεται για λόγους “αισθητικής”, δικαιολογώντας έτσι κι ένα μέρος της αξίας του οργάνου.
Υπάρχουν και μερικοί βέβαια, που προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα στον πελάτη ότι είναι πραγματικές, και ίσως κάποιοι να το πιστεύουν αυτό από τους μουσικούς, και να θεωρούν ότι αυτά τα σκάφη προσδίδουν πάντα μεγαλύτερη αξία στα όργανα.
Βέβαια αν είχε 25 - 30 π.χ. πραγματικές δούγιες ένα σκάφος, για μένα θα είχε όντως μεγαλύτερη αξία και πιο θετικά αποτελέσματα (π.χ. καλύτερες ενώσεις και πιο ομοιόπαχες δούγιες). Αλλά οι πραγματικές δούγιες στα χαραγμένα σκάφη είναι πολύ λιγότερες (γύρω στις 15), και το χειρότερο είναι ότι συνήθως οι εφαρμογές μεταξύ τους, είναι πολύ κακές, με αποτέλεσμα να στοκάρονται εσωτερικά για να δέσουν καλύτερα. Αλλά αφού τελευταία, μπαίνει το γνωστό χρυσόχαρτο, οι κακοτεχνίες αυτές και διάφορες άλλες κρύβονται.
Δεν μπόρεσα όμως, να πάρω τεκμηριωμένη απάντηση από κανέναν κατασκευαστή στη ερώτηση: Από ποιον οργανοποιό εφαρμόστηκε αρχικά αυτή η “τεχνική;” (να χαράζονται τα σκάφη), και να εφαρμόζεται ακόμη και σήμερα στην πλειοψηφία των οργάνων.
Μόνο ένας που είναι σήμερα σε μεγάλη ηλικία, μου ανέφερε, ότι αυτός το ξεκίνησε και τα παρήγγειλε με τον τρόπο αυτό στον συνεργάτη του, Σκαφά, γιατί έτσι, δελεάζονταν πιο πολύ οι πελάτες, όταν βλέπανε κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα να ακριβοπληρώνουν τα όργανα. Δεν μπόρεσα όμως να διασταυρώσω την πληροφορία αυτή, αλλά ούτε και εμπιστεύομαι και πολύ τον συγκεκριμένο μάστορα, στα όσα μου έλεγε κατά καιρούς.
Γνωρίζει κάποιος κάτι παραπάνω σχετικά με το θέμα αυτό, από τους οργανοποιούς ή από τους μουσικούς;