…(παραβλέποντας λογοτεχνίζουσες εισαγωγές με “προσωπικές ιστορίες” κλπ κλπ μπαίνω κατευθείαν στο θέμα):
Τι πιστεύετε;
Πρέπει κάποιος να “αφοσιώνεται” σε κάποιο όργανο μέχρι να το μάθει σε κάποιο βαθμό κατ’ αυτόν ικανοποιητικό και να μένει σ’ αυτό;
Ή μήπως να αγοράζει όποιο όργανο του κάνει κέφι (μετά από κάποιο προσεκτικό “ζύγισμα” βέβαια) και να μαθαίνει λίγο απ’ όλα;
Ή συνδυασμό των παραπάνω (αν ναι ποιόν προτείνετε);
Προσωπικά παραδείγματα επιθυμητά αλλά όχι απαραίτητα :241:
Για μια περιοδο με απασχολησε κ εμενα το ερωτημα…“καλυτερα ενα και καλα…η πολλα και μετρια;”
Βασικα καλυτερα ενα οργανο σε ικανοποιητικο βαθμο,ωστε να μπεις στη λογικη της “οργανοπαιξιας” και κατοπιν αν σε συγκινει κατι…δοκιμαζεις…κ αν σου κατσει…:088:
Αντρέα, επειδή φαντάζομαι πως στο μυαλό σου έχεις το ταμπούρ, ειδικά αυτό το όργανο είναι ζόρικο, επιμένω. Θέλει βαθειά ενασχόληση με τη θεωρία και θα το χαρείς ιδιαίτερα μόνο όταν παίζεις σοβαρή ανατολική μουσική, όχι πασαλείμματα.
Από την άλλη, δεν πρόκειται και να σου φύγουν σοβαρά λεφτά, οπότε πάρʼ το και ας κρεμαστεί γρήγορα, αν δεν σου κάτσει.
Χρήστος (δις)
Δεν άνοιξα τόσο λογω tanbur το θέμα, γενικά καταπιάνομαι με πολλά όργανα ταυτόχρονα (ίσως λόγω πολλών ακουσμάτων/διαθέσεων κλπ) και ίσως τα μπλέκω ενίοτε γι’ αυτό θέλω κάποιες κατευθυντήριες απο ομοιοπαθείς και μη…Συνειρμικα το θυμηθηκα και λογω αυτου βεβαιως
Εντάξει Χρήστο, ελήφθη και συγγνώμη! Το Νίκο Multi Kulti, τον ειδοποίησες και εκείνον;
Εγω πιστεύω πως το σωστό είναι να καταπιάνεσαι με ένα όργανο που σ αρέσει και να ασχολείσαι μεθοδικά μ αυτό. Αυτο που δίνει πάντως πιο πολύ ικανοποίηση άν έχεις ψώρα με τα όργανα είναι το να ασχολείσαι με 'οτι σ αρέσει. Είναι απο τις περιπτώσεις που το σωστό με το καλό δεν συμβαδίζουν. Εγώ έκανα το δεύτερο και δεν μου βγήκε σε κακό.
Φιλε Χρηστο γιατι σε προβληματιζει αυτο; Αφου εχεις πολλα διαφορετικα ακουσματα ειναι λογικο να θελεις να καταπιανεσαι με πολλα διαφορετικα οργανα. Οταν δεν σου αρκει ενα οργανο για να εκφραστεις, φυσιολογικα πας και σε αλλο. Πιστεψε με σε καταλαβαινω γιατι ειμαι στην ιδια φαση. Τη μια θελω να παιζω ρεμπετικα και την αλλη παραδοσιακα. Τι να κανω; Να το καταπνιξω; Δε γινεται. Και το σκεφτηκα με τον εξης τροπο: αφου δεν σκοπευω να ασχοληθω ποτε επαγγελματικα με καποιο οργανο, δε με πειραζει που δεν ειμαι δεξιοτεχνης. Μου αρκει που με τα οργανα που ασχολουμαι εχω φτασει σε ενα επιπεδο που μπορω να διασκεδασω την παρεα μου και τον εαυτο μου. Ελπιζω να βοηθησα.
Εδώ που τα λέμε, αν κάποιος άνθρωπος έχει μεγάλη τρέλα με έναν πολύ συγκεκριμένο όργανο και ήχο δεν θα έκανε αυτήν την ερώτηση γιατι θα ήξερε ήδη την απάντηση. Επίσης, ας το πάρουμε απόφαση: αν δεν ξεκινήσεις απο παιδί, μάλλον δεν θα μάθεις και πολλά σαν ενήλικος, ανξάρτητα απο το πόσα όργανα παίζεις. Δεν θα μάθεις όχι μόνο γιατι είναι ποιό δύσκολο απο θέμα συγκέντρωσης αλλα γιατι έχεις και 1002 άλλα πράγματα να σκεφτείς όπως σπουδές, νοίκι έξοδα κλπ.
Αν λοιπόν με ρωτούσε κάποιος αυτήν την ερώτηση θα έλεγα: πάρε όσα όργανα μπορείς γιατι σταδιακά θα καταλάβεις πως δουλεύουν, θα γρατζουνάς και καμια νότα άμα έχεις χρόνο και θα τα χεις να τα χαίρεσαι και αύτο μάλλον θα είναι η μεγάλη μουσική ικανοποίηση που μπορείς να πάρεις σε αυτό το στάδιο της ζωής σου.( και θα δώσεις και λίγο δουλίτσα παραπάνω σε κάνα μάστορα, γιατί όχι…)
Αν με ρώταγε όμως κάποιος αυτό το πράγμα για το 7χρονο παιδί του θα έλεγα αυστηρά ΜΟΝΟ 1.
Kαι μόνο που έχεις αυτόν τον προβληματισμό δείχνει βαθύ ενδιαφέρον για τη μουσική και
ειδικά για το παίξιμο μουσικών οργάνων. Δε σου κρύβω πως κι εγώ για χρόνια βρέθηκα με
τα ίδια ερωτήματα αγοράζοντας διάφορα όργανα, δοκιμάζοντας διάφορα και τελικά καταλήγοντας στο αρχικό όργανο που ξεκίνησα,την κιθάρα. Αποτέλεσμα της αναζήτησης πολλά χαμένα χρήματα για αγορά διάφορων οργάνων από τη μια, αλλά ικανοποίηση συνεχή
στο κόσμο των διαφόρων τεχνικών παιξίματος , στην ομορφιά των οργάνων και τελικά στην
ενασχόλησή μου με την οργανοποιία. Παίξε λοιπόν όσα όργανα σου αρέσουν αλλά παράλληλα
ασχολήσου εντατικά μ΄αυτό που ξεχωρίζει μέσα σου.
Όλα εξαρτώνται από τους στόχους που έχεις σαν μουσικός.
Αν θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά και να κυνηγάς την τελειότητα στη δουλειά σου, νομίζω ότι πρέπει να περιοριστείς σε ένα όργανο. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις μουσικών που αποδίδουν άριστα σε περισσότερα μουσικά όργανα.
Για μας τους υπόλοιπους, πιστεύω μας καλύπτει το σχόλιο του “Μάρκος για πάντα” :
Από την άλλη, αν δεν έχεις καταλήξει στο τι θέλεις και τι σου αρέσει και βρίσκεσαι σε φάση μουσικής “υπαρξιακής” αναζήτησης, μόνο λεφτά να έχεις να χαλάς σε όργανα.
Το θεμα είναι καθαρά υποκειμενικό.Το αποτελεσμα εξαρταται αποκλειστικα απο εσενα.Αν εχεις διαθεση να πλακωθείς στη μελέτη μπορει να μαθεις μεχρι και 3 οργανα σε αρκετά καλό επίπεδο,αν δεν μελετάς και το ένα που θα παίζεις δεν θα΄ δεις πολλά πράγματα να βελτιώνονται.Μελέτη λοιπόν κια καλό κουράγιο:246:
Πιστευω , παντα υποκειμενικα , οτι για να ασχοληθει καποιος ταυτοχρονα με 2-3
οργανα πρεπει να εχει “αστρο” και “θειο χαρισμα” , κ**** απο κρανια για μελετη και
“τρελα” και πεισμα και “παθος” ατελειωτο …
Καποτε ενας “παλιος” μου ειπε , οτι οποιος καταγινεται με πολλα οργανα , στο τελος
δε μαθαινει καλα κανενα … Θα μου πειτε , παλιες αντιληψεις , αλλα μηπως κρυβουν
απο πισω κι ενα πιο σοβαρο υποβαθρο ?
Εγω θα συμφωνησω με αυτο που ειπε ο Blekos. Πρεπει πρωτα να ξερεις ενα οργανο σε ικανοποιητικο βαθμο και μετα αυτο θα σε βοηθησει να μαθεις πιο ευκολα και καποια αλλα.
Αν αρχισεις πανω απο ενα ταυτοχρονα πιστευω οτι θα μπερδευτεις χειροτερα και δεν θα μαθεις κανενα καλα η θα αργησεις πολυ περισσοτερο με πιθανοτητα να απογοητευτεις και
να τα παρατησεις μια ωρα αρχιτερα!:257:
Ικανοποιητικος βαθμος για ερασιτεχνες σημαινει να μπορεις να παιξεις τα τραγουδια που
σου αρεσουν και να διασκεδαζεις με την παρεα σου.
Τωρα πιο θα ειναι το πρωτο οργανο ειναι καθαρα προσωπικη επιλογη.
Καποιο που να σε “τραβαει” περισσοτερο απο τα αλλα.
Νομίζω ότι συμφωνώ γενικά με τον Alk.
Πρώτα απ’όλα καλό είναι να ξεκινήσεις όσο το δυνατόν νωρίτερα μ’ ένα και μόνο όργανο. Έτσι θα μάθεις ΜΟΥΣΙΚΗ, που είναι το βασικότερο. Μετά καλό είναι να παίζεις μ’ ότι σου κάνει κατα καιρούς κέφι.
Τώρα αν ξεκινήσεις “γέρος” όπως πχ εγώ, που ξεκίνησα στα 35, τί να μάθεις και τί να πάθεις; Θα πιάνεις στα χέρια τ’οργανάκι σου, θα παίζεις για την πάρτη σου, άντε βαριά-βαριά για καμιά κλειστή παρεούλα κι αυτό είν’ όλο. Οπότε δεν βλέπω κανένα κακό να καταπιέζεσαι και να μείνεις σ’ενα όργανο αν θέλεις ντε και καλέ να πιάσεις κι ένα άλλο ή και τρίτο.
Ενώ εσύ, όταν ξεκίνησες να μάθεις, είχες σκοπό να παίζεις δεύτερες στον Καραντίνη και το Στεργίου, καθώς και να συνοδεύεις το Ζορζ στο Μέγαρο…:019: