Καλησπέρα σας,
Μετά από 2,5 μήνες έρευνας για οργανοποιό και δάσκαλο για τρίχορδο κατέληξα. Κατ’ αρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω συνολικά, καθότι οι πληροφορίες που έλαβα, διαβάζοντας το παρόν forum, με οδήγησαν σε μεγάλη αναζήτηση για ένα τρίχορδο και για δάσκαλο.
Όσον αφορά στον δάσκαλο ξεκίνησα μαθήματα με τον Κύριο Γκούμα. Αναζητώντας και βλέποντας δασκάλους, οι οποίοι θα είχαν ρεμπέτικες προπολεμικές καταβολές και η διδασκαλία θα έκλεινε σε προπολεμικούς ήχους, ο Κύριος Γκούμας με εντυπωσίασε. Αυτό συνέβη από την πρώτη μας γνωριμία και η πρώτη εικόνα απεδείχθη πραγματική και στην πράξη στα μαθήματα. Άνθρωπος με ήθος, με υπομονή και μια πολύ καλή εισαγωγική μέθοδο εκμάθησης για κάθε αρχάριο. Μεθοδικά και βήμα-βήμα οδηγεί σε γνώση του οργάνου, σε αντίληψη των ήχων, των ρυθμών, της μελωδίας εκείνης της εποχής, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις πότε τελειώνει το μάθημα και να προσδοκάς στην καθημερινή μελέτη την επόμενη συνάντηση με τον δάσκαλο.
Όσον αφορά στο όργανο κατέληξα μετά από πολλές βόλτες και επισκέψεις σε οργανοποιούς σε Αθήνα, Πειραιά και περίχωρα στο παρόν τρίχορδο κατασκευής του Κυρίου Σπουρδαλάκη. Επισκέφθηκα τον οργανοποιό και συζητήσαμε αρκετά, και παρότι είμαι αρχάριος, ο κύριος Σπουρδαλάκης υπήρξε πολύ κατατοπιστικός και αναλυτικός (θα έλεγα υπομονετικός) απαντώντας σε κάθε μου απορία και διευκρινίζοντας καθετί με λεπτομέρεια. Χωρίς να έχω εμπειρικά συγκρίσιμη άποψη, αλλά ψάχνοντας αρκετά αυτή την περίοδο θεώρησα πως ο Χρήστος είναι, όχι απλά άλλος ένας μάστορας, αλλά οργανοποιός “καλλιτέχνης” με ήθος και πάθος για την τέχνη του. Ακούγοντας όλα τα τρίχορδα που είχε στην έκθεση, το παρόν τρίχορδο με μάγεψε βλέποντας το και ακούγοντας το. Ήταν το όργανο που ονειρευόμουν. Ο Χρήστος μου εξήγησε τα χαρακτηριστικά του και τις τεχνικές που έχουν εφαρμοστεί για να γεννηθεί αυτός ο μελωδικός και γλυκός ήχος του. Πέρα από την τεχνολογία της ενίσχυσης των ανθρακονημάτων στο μάνικο, με προσέλκυσε πολύ το γεγονός ότι το σκάφος (οι δούγες) αλλά και το μπράτσο είναι από παλιό ώριμο ξύλο ελιάς με βερνίκι όχι γυαλιστερό. Το καπάκι με την χαρακτηριστική τσάκιση εκείνης της εποχής είναι από αλπικό έλατο και η ταστιέρα από έβενο. Επίσης ερωτεύτηκα την λιτή διακόσμηση από περναμπούκο και κελεμπέκι σε φόντο από ινδικό παλίσσανδρο. Όταν το ακούς το ηχόχρωμά του σε ταξιδεύει έναν αιώνα πριν…
Εύχομαι σύντομα μετά από κάποια μαθήματα ακόμη να μπορώ να το αναδείξω σε κάποιο βαθμό και να σας δώσω και ηχητικό δείγμα από εδώ.
Καλή εβδομάδα και καλό καλοκαίρι φίλοι ρεμπέτες.
