Εννοείται ότι επειδή κάποιος κάνει μπάφο δεν σημαίνει τίποτα ότι υστερεί ως προσωπικότητα, απλά εδώ και πολλά πολλά χρόνια δεν τον αντέχω καθόλου ούτε τον καπνό από το τζάκι όχι κάτι παραπάνω.
Στη μουσική δεν νομίζω ότι μπορούνε να μπαίνουνε ταμπέλες σχετικά με τα πολιτικά πιστεύω του καθενός ούτε με το αν είναι κάποιος πλούσιος ή φτωχός.Όταν σου αρέσει κάτι στο αυτί πάει και τελείωσε.Είναι απλά τα πράγματα.
1 «Μου αρέσει»
δεν είναι τόσο απλά, σίγουρα όχι όταν γεννιέται μια μουσική και όταν βιώνεται. εμείς τα βλέπουμε από απόσταση χρονική και κοινωνική, είναι αλλιώς.
Σόρρυ για την παρέμβαση αλλά πως να διαχωριστεί το ρεμπέτικο από τέτοια ζητήματα; Αφού και η άνθηση του μετά την ανταλλαγή πληθυσμών το 23 και πολύ περισσότερο μετά, ήταν αποτέλεσμα πολιτικών εξελίξεων/αποφάσεων. Δεν είναι εδώ ο χώρος για να αναλυθούν περαιτέρω αυτά αλλά ακόμη και μετά πχ κατά το Μεσοπόλεμο όλα αυτά που περιγράφεις φάνηκαν από τον τρόπο ζωής των ανθρωώπων αυτών, την αντιμετώπιση που είχαν από την πολιτεία, τη στάση τους προς αυτή κλπκλπ. Τρανή απόδειξη και η λογοκρισία.
Κι εγώ είμαι κατά κάθε ταμπέλας -όπως και της ανάγκης συχνά να χρησιμοποιούμε αυτή τη διευκρίνιση- αλλά κάποια ζητήματα συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, μεταξύ αυτών και το ζεύγος ρεμπέτικο - πολιτική
1 «Μου αρέσει»
Προφανώς, το ρεμπέτικο δεν μπορεί να ερευνηθεί και να τεκμηριωθεί ανεξάρτητα από τις ιστορικές/πολιτικές συγκυρίες της εποχής.
Όμως, αυτό που λέει ο Λάμπρος είναι ότι η ευχάριστη ακρόασή του, μπορεί να γίνει από άτομα ανεξαρτήτου πολιτικών πεποιθήσεων και background και ο καθένας να αισθανθεί αυτό που θέλει.
Ίσως εκεί να είναι και η ομορφιά αυτής της μουσικής… 
1 «Μου αρέσει»
Καλά δεν νομίζω ότι είναι έτσι ακριβώς, συνήθως το κοινό έχει κάποια κατεύθυνση. Θα συμφωνήσω εδώ με αυτό που είχε γράψει παραπάνω ο Δημήτρης Μυστακίδης καθώς ούτε εγώ είδα ποτέ φασίστες να ακούν αυτή τη μουσική και δεν νομίζω ότι απλά ‘‘έτυχε’’!
Μα δεν μιλάμε για το 30 ούτε για το 60.Μιλάμε για το 2020 Γιάννη.Για ποιά λογοκρισία μιλάς?Με αυτή τη λογική πως εξηγείς ότι εγώ που είμαι αστυνομικός ή μπάτσος ή όπως αλλιώς θες πες με γουστάρω και τραγουδάω το τούτοι μπάτσοι που ρθαν τώρα όταν το ακούω?
Μην μπλέκετε τη μουσική με την πολιτική ούτε τη μια εποχή με την άλλη.Περάσανε πολλά χρόνια από τότε.Η πολιτική σε αυτό τον τόπο είναι σάπια εδώ και χρόνια.
1 «Μου αρέσει»
Η αναφορά σε λογοκρισία κλπ ήταν για να πω ότι από τη γέννηση και ανάπτυξή του τότε, συνδέονταν με την πολιτική. Εντάξει το ότι είσαι αστυνομικός και ακούς αυτή τη μουσική, για μένα, δείχνει ότι δεν έχεις κολλήματα και δεν είσαι προκατειλημμένος (αναφέρομαι γενικά στο ρεμπέτικο όχι στο τούτοι οι μπάτσοι). Όμως πόσοι αυτού του κύκλου ακούνε αυτή τη μουσική και κάνουν τέτοια προσέγγιση; Δεν γνωρίζω αλλά φαντάζομαι θα είναι λίγα τα άτομα.
Δυστυχώς…
1 «Μου αρέσει»
Και όμως, στα προηγούμενα μηνύματα δεν μπήκε ταμπέλα. Διαπιστώσεις έγιναν. Αν παρατηρείς ότι όσοι έχουν το Α χαρακτηριστικό (ακούν μια μουσική) συνήθως έχουν και το Β (τάδε πολιτική θέση, έστω και πολύ-πολύ αδρομερώς) αυτό δεν είναι ταμπέλα. Το πολύ πολύ να είναι μια λάθος διαπίστωση, και να διορθωθεί με μεγαλύτερο δείγμα ακροατών.
Ναι, σημαντική αυτή η επισήμανση κι ας είναι αυτονόητη. Μιλάμε για τη σημερινή πρόσληψη του ρεμπέτικου. Ο καθένας που ακούγοντας ένα τραγούδι έχει οποιαδήποτε αντίδραση (μ’ αρέσει / δε μ’ αρέσει / μ’ αρέσει και θέλω ν’ ακούσω κι άλλα / έχω ήδη ακούσει κι άλλα γιατί είμαι φίλος του είδους / συμπαθητικό αλλά δε θα πάρω / μαστούρα ολέ κλπ.) ούτε κατ’ ανάγκην ξέρει, ούτε κατ’ ανάγκην τον ενδιαφέρουν οι συνθήκες δημιουργίας.
Νομίζω ότι η μεγάλη μάζα των φιλικά προσκείμενων προς το ρεμπέτικο δεν ξέρει λ.χ. τις δεκαετίες, ούτε τις διαφορές τους (πριν ή μετά την Καταστροφή / τη λογοκρισία / τον πόλεμο…). Και γιατί θα ‘πρεπε; Ορισμένοι το ψάχνουν και από αυτή την άποψη, αλλά μόνο αν έχουν αποκτήσει κάποιο προσωπικό κίνητρο γι’ αυτό.
3 «Μου αρέσει»
Πάντα μιλάμε για τάσεις και για “πλειοψηφίες” έτσι όπως εκτιμάμε τα πράγματα και όχι ότι κάτι είναι απόλυτο. Εξάλλου το ότι κάποιος είναι αστυνομικός δεν προδιαθέτει τις αντιλήψεις του για την κοινωνία ;η την μουσική. Δεν ζούμε πριν 50 χρόνια ή ακόμα παλιότερα που περνούσες έλεγχο 10 γενεών για πολιτικές και όχι μόνο πεποιθήσεις. Αλλά για να καταλάβουμε τις τάσεις είναι εύκολο να δούμε κάποια δεδομένα. Αν η ένωση αστυνομικών της περιοχής σου έκανε τη συνεστίαση της σε ένα μαγαζί με βαριά ρεμπέτικα πιστεύεις ότι θα είχε την ίδια συμμετοχή από ότι αν το έκανε σε ένα μαγαζί με πιο λαϊκό, ελαφρολαϊκό πρόγραμμα; η ΔΑΠ νομικής θα μπορούσε να κάνει πάρτυ σε μαγαζί με βαριά ρεμπέτικα ή σε Club; πάντως εγώ όσα χρόνια ήμουν στο πανεπιστήμιο και προπτυχιακά και μεταπτυχιακά δεν θυμάμαι ποτέ την ΔΑΠ να κάνει αλλού party εκτός από Club. ενώ τα ΕΑΑΚ φιλοσοφικής άνετα θα έκαναν γλέντι σε μαγαζί με ρεμπέτικα παρά σε club. Δεν απαγορεύει βέβαια κανείς σε κανέναν να του αρέσει οτιδήποτε
2 «Μου αρέσει»
Συμφωνώ @perastikos.Όπως το λες είναι θέμα πλειοψηφίας και τί αρέσει στους πολλούς.
1 «Μου αρέσει»