κλπ. κλπ. κλπ.
… Θα θελα να σε σκοτωνα , νακανα τα μυαλα σου …
Ερωτω τι να να τα εκανε τα μυαλα ??? (επισημα ετσι το βρηκα γραμμενο) …
Καποιος μπουζουκτσης που τον ρωτησα (ηταν αδυνατον να συσχετισω τι ελεγε)
μου απαντησε “να `καβα” , απο το καιω , που στεκεται μεν μια χαρα , αλλα
δεν ακουγεται καθαρα …
Μαλλον προς την πρωτη εκδοχη , μα και παλι τι εννοει ?
ίσως ήθελε να πεί “Να’ παιρνα τα μυαλά σου” ή κάτι τέτοιο. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μάρκος (αλλά και άλλοι) λέει λάθος λέξεις, και ως γνωστόν το πέταμα μιας μήτρας κόστιζε πολλά λεφτά.
Πάντως και το ‘‘να κάνα τα μυαλά σου’’ μου πάει. Σαν να λέει έκανα τα δικά σου, τα ίδια με εσένα, τα ίδια με τα μυαλά σου.
Να κανα τα μυαλα σου λεει στο τραγουδι.
Ενας παλιομαγκας απο τον Περαια,μου ελεγε καποτε,οτι καμια φορα ο Μαρκος οταν επεζε αυτο το τραγουδι αλλαζε, τα λογια και ελεγεΝα παιρνα ,η,
Να χυνατα μυαλα σου.
“Να ‘κανα τα μυαλά σου”, σημαίνει: “Να ενεργούσα κατ’ αντιστοιχία προς την συμπεριφορά και την νοοτροπία σου” ή, “κατά πως σου έπρεπε, κατά πως σου άξιζε…”
[i]Πρβλ.: “Να 'κανα… τα κέφια σου, τα γούστα σου… κτλ”
Υ.Γ.:
“…Έπρεπε να σε σκότωνα, να 'κανα τα μυαλά σου…”
[/i]
Δεν έχω ξανακούσει τέτοια έκφραση. Αν θέλω να ενεργήσω κατʼ αντιστοιχία προς τη συμπεριφορά / νοοτροπία κάποιου, θα πώ «να ΄κανα κατά πώς εσύ, να ΄κανα τα δικά σου", κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Αλλά όχι «τα μυαλά σου». Άσε που η «καλή του» δεν φαντάζομαι να ήθελε, η ίδια της, να τη σκοτώσουν. Και σίγουρα ο Μάρκος μίλαγε σωστά τα Ελληνικά, δεν θα τα χάλαγε για χάρη κάποιας ρίμας.
Εκφράσεις:
“Σιγά, να μη καθίσω 'γω, να κάνω τα μυαλά σου”
ή,
“Μωρέ, κάνεις τα μυαλά αυτού του τρελού;;;”
ή,
“Αυτός μπορεί να ήθελε άλλα, ποιά είμαι εγώ να κάνω τα μυαλά του…”
ή,
Καλά, αυτός είναι ένας αλήτης… Εσύ έκανες τα μυαλά του και πήγες και τσακώθηκες μαζί του;;;”
Κάποια παρόμοια θα την έχεις ακούσει - δεν μπορεί…
…
Και της λέει (ο Μάρκος):
“Έπρεπε να σκότωνα, να 'κανα τα μυαλά σου
Πάρε το διαζύγιο και τράβα στη δουλειά σου”
Ανάμεσα στους δύο στροφές εννοείται κάτι σαν:
“Αλλά… φέρθηκα με σύνεση, έδωσα τόπο στην οργή, δεν ενέδωσα στην τρέλα σου, δεν έκανα τα μυαλά σου”
Η “αγαπημένη του” είναι αυτή που “γυρίζει κι’ όλο λέει τι τουχει καμωμένα”
Με λιγα λογια , με την συμπεριφορα της τον εξωθουσε να φτασει σε φονικο …
Στην κοινως ομιλουμενη “τα`θελε ο κ***ς της” , αλλα αυτος σωφρων γαρ
της δινει το διαζυγιο και αμε στο καλο …
Να ειστε ολοι καλα λυθηκε κι αυτο !!!
Πελαγίαααα
Μη συγχέεις την ερμηνεία με την συνηγορία…
Τις ελάχιστες φορές που έχει χρησιμοποιηθεί η φράση “κάνω τα μυαλά σου” , στον προφορικό ή στο γραπτό λόγο, σημαίνει “κάνω κατά πώς θες”, “κάνω το δικό σου”.
Μια τέτοια νοηματική εξήγηση, όμως, δεν θα ταίριαζε στη συγκεκριμένη περίπτωση με τα συμφραζόμενα: όπως λέει και ο Νίκος, δεν θα ήθελε να τη σκοτώσει ο Μάρκος.
Στις ζωντανές εκτελέσεις των παλιότερων, ακουγόταν καθαρά “να 'βγαζα τα μυαλά σου”, κάτι που ταιρiάζει απόλυτα με τα συμφραζόμενα.
Δηλαδή, μάλλον στην πιθανότητα λάθους εκφοράς του λόγου κατά τη στιγμή της ηχογράφησης από το Μάρκο, τείνω.
“Κάνω κατά πως θες…” Ενίοτε δε: “Μωρέ ξέρω εγώ τι θες… αλλά δεν το κάνω…”
Πως “κάνω το δικό σου” όταν: “… μου την κοπάναγες και μου την αμολούσες” και… “έπαιρνες τον Γιωργάκη σου και γλεντούσες…”;;;
-Μήπως, κλείνοντάς σου τα ραντεβού;;;
Το διαζύγιο:
Ο καθείς το ερμηνεύει όπως νομίζει (λαμβανομένων υπ’ όψιν και των προηγουμένων…)
προσωπικα πιστευω οτι ειναι μια εκφραση της εποχης η οποια δεν χρησιμοποιητε τωρα και μαλλον θελει να πει ,να ενεργησει συμφωνα με τα δικα της μυαλα,με τον δικο της τροπο σκεψης.
προφανως θελει να πει οτι η τυπισα με την συμπεριφορα της, τον <<σκοτωνε>>.
Το τραγουδι το εγραψε ο Μαρκος για την πρωτη του γυναικα την Ζιγκοαλα,η οποια του βγηκε πολυ παστρικια.Λοιπον τα λογια δεν μπορει να τα ερμηνευσει ο καθενας οπως θελει.
Επρεπε να σε σκοτωναλεει ο Μαρκος , πως να το εξηγησει κανεις?.
Η λεει οτι, επρεπε να την σκοτωνε να παει στον διαολο,και να παιρνε τα μυαλα της ,η εννοει οτι επρεπε να την σκοτωνε στις φαπες και να διορθωσει τα μυαλα της.
δεν νομιζω οτι την φραση να σε σκοτωνα την εννοει πραγματικα δλδ φονος.
ποιο κοντα μου ρχεται αυτο που ειπα εγω δλδ να κανει τα ιδια που του εκανε κιαυτη .
δεν ξερω τι μπορει να του εκανε ,μπορει να τον εβριζε,να “πήγαινε” με αλλους κτλ κτλ.
Α: Έπρεπε να σε σκότωνα,
Β: να 'κανα τα μυαλά σου.
Γ: Πάρε το διαζύγιο και τράβα στη δουλειά σου.
Α: Το εννοεί απολύτως…: Είναι ένας απατημένος και εξευτελισμένος σύζυγος (πρβλ #13)… Την εποχή εκείνη, ο φόνος για λόγους τιμής ήταν σχεδόν ‘ηθική επιταγή’.
Β: Αυτό, θα το είχε προκαλέσει εκείνη, “με τα μυαλά που είχε”. Ο Μάρκος όμως, δεν είχε τα ίδια μυαλά και, δεν κάνει (τα δικά του), ίδια με δικά της. Ούτε και με τα μυαλά κάποιων οι οποίοι, ενδεχομένως, θα τον κατηγορούσαν, που δεν “την …καθάρισε την κακούργα…” (“Το 'φαγες κακούργα το παιδί” ακούγεται μέσα στο τραγούδι - #11.)
Ως άλλος Διογένης, απαντά (σε όλους):
“Τον δε αυτόν υμίν νουν ουκ έχω”…
Γ: Απάλλαξέ με, λοιπόν, από σένα (και από τις στενοχώριες και από την ευθύνη για τις δικές σου αταξίες) και τράβα, όπου δεν είναι δική μου δουλειά…
Νομίζω ότι είναι η καλύτερη εξήγηση. Κάτι αντίστοιχο με το “Λάου λάου το πηγαίνεις να ξαναγινώ εργένης”.
Αυτή την περίοδο διαβάζω ένα πολυσέλιδο βιβλίο (600 + σελίδες) που ερευνά τα μουσικά όργανα της βυζαντινής εποχής. Έχω διαβάσει τις πρώτες 150 σελίδες, οι οποίες αναφέρονται αποκλειστικά στα πολύχορδα όργανα (ψαλτήριον, πλινθίον, σαμβύκη κλπ.). Γιατί το αναφέρω αυτό εδώ; Θα το καταλάβετε.
Το βιβλίο ξεχειλίζει κυριολεκτικά από σχολαστική προσήλωση στη δεοντολογία της έρευνας. Έχω ήδη πειστεί, έξω από κάθε αμφιβολία, για τη θέση που υποστηρίζει: οι πληροφορίες μας για τα όργανα αυτά είναι και ελάχιστες αριθμητικά και απελπιστικά αναξιόπιστες. Συμπέρασμα του συγγραφέα (με το οποίο συμφωνώ): ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΟΛΥΧΟΡΔΑ ΟΡΓΑΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ.
Ο ερευνητής βρήκε το θάρρος να πεί, μετά από εξονυχιστικές έρευνες δεκαετιών και χιλιάδες σελίδες μελετημένων από τον ίδιο κειμένων, απεικονίσεων, περιγραφών σε όλες τις ευρωπαϊκές και ανατολικές γλώσσες, ότι ΔΕΝ ΕΒΓΑΛΕ ΑΚΡΗ!!!
Ο Μάρκος, η Ζιγκοάλα και όποιοι ακόμα τυχόν εμπλέκονται στο «Διαζύγιο» άμεσα ή έμμεσα, θα μας διαβάζουν εκεί πάνω και θα μειδιούν… Ό τι και να υποθέσουμε εμείς, ό τι και να θεωρήσουμε ότι βγάζει νόημα ή εξηγεί καταστάσεις, όσες έρευνες και αν κάνουμε σε έντυπα της εποχής, μπας και βγάλουμε άκρη, πάντα στο μυαλό μας θα έχουμε την ανάγκη για ορθολογισμό στην ερμηνεία μιας λέξης που βγήκε από το στόμα του Μάρκου κάποιο συγκεκριμένο δευτερόλεπτο, μπροστά στο μικρόφωνο, και που πιθανότατα και ο ίδιος ακόμα, λίγα χρόνια μετά, να αναρωτήθηκε «μα, τι στο καλό ήθελα να πώ εκείνη τη στιγμή; Μήπως χρησιμοποίησα λάθος λέξη;».
Αυτά, από μένα.
Νίκο δεν αποκλείω να έκανε λάθος ο Μάρκος στην ηχογράφηση και να μη το ξαναγράψανε λόγω κόστους. Αν κάποιος όμως ξέρει ότι υπήρχε αυτή η έκφραση τότε, (αν την έχει ακούσει από παππού ή γιαγιά), η πιθανότητα να είναι λάθος η έκφραση γίνεται πολύ μικρή.
Εκφράσεις της εποχής εκείνης μπορούμε να βρούμε στα ευθυμογραφήματα του Νίκου Τσιφόρου, ο οποίος σε αρκετά βιβλία του έχει και γλωσσάρι. Ένα παράδειγμα γραφής του Τσιφόρου, αν και όχι κλασσικό για τη περίπτωση είναι εδώ:
Μάρκος είπε:
“…να 'κανα…”
Μετά από μερικά χρόνια, πιθανότατα, να είπε:
“Μα, τι στο καλό ήθελα να πώ εκείνη τη στιγμή; Μήπως χρησιμοποίησα λάθος λέξη;”
Και, τότε, βεβαιότατα, θα είπε:
“Ρε δεν ακούω ολόκληρο το τραγούδι;;;”
Πέτρο, τίποτα βεβαίως δεν μπορούμε να αποκλείσουμε, αλλά και τίποτα να συμπεράνουμε στα σίγουρα. Επαναλαμβάνω ότι εγώ δεν έχω ακούσει την έκφραση ποτέ. Πάντως, ο Τσιφόρος είναι αρκετά μεταγενέστερος της εποχής που γράφτηκε ο στίχος.
Ακριβώς αυτό το θα μας τα χαλάει…