Άταστε, η εισήγηση του Τσουχλαράκη είναι του 2004. Εδώ μιλάμε για πολλές δεκαετίες πριν. Δεν ήταν γνωστά αυτά τα πράγματα. Διάβασε λίγο τους παλιούς ερευνητές, Ανωγειανάκη (που ήταν και κρητικός), Μπο-Μποβύ, να δεις ποια ήταν τότε η εικόνα για τη μουσική λαογραφία της Κρήτης.
Δεν μπορείς να κρίνεις (παρόλο που είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου -δε θα μπεις φυλακή) με τα σημερινά δεδομένα. Εγώ κάνω ένα κλικ κι έχω στο πιάτο όλο τον Τσουχλαράκη, το Ναύτη, τον Καρά κι ό,τι άλλο τραβήξει η ψυχή μου. Τότε όμως;
Το πόσο σε εξοργίζει αυτή η ιστορία που έγινε τότε είναι σεβαστό και εύλογο. Αλλά η ζωή συνεχίζεται. Θα ψάξουμε να καταλάβουμε την ιστορία όσο γίνεται στην ολότητά της; Ή θα μείνουμε στο ότι όσα ξέρουμε αρκούν για να μας εξοργίσουν;
Ποιος ήταν ο Καράς; Τι ήταν το ΕΙΡ; Ποια ήταν η κατάσταση της μουσικής έρευνας τότε; Ποια ήταν η πραγματικότητα στη λαϊκή μουσική πράξη, και τι ήταν γνωστό στους υπόλοιπους χώρους γι’ αυτή την πραγματικότητα; Σε ποιο πλαίσιο ιδεολογικών αντιπαραθέσεων γίνονταν αυτά; Ποια ήταν η μουσική στα σχολεία, στα Ωδεία, στα πανεπιστήμια, στα ΜΜΕ, στα μαγαζιά;
Φυσικά όλα αυτά τα ερωτήματα θα μπορούσαν να γεμίσουν τόμους με τις απαντήσεις τους. Δε χρειάζεται να γίνουμε πανεπιστήμονες ιστορικοπολιτικοκοινωνιομουσικολόγοι για να κάνουμε μια κουβεντούλα. Ούτε όμως και μπορείς (αν και είναι και πάλι δικαίωμά σου) να απορρίπτεις κάθε πληροφορία που μπορεί να φωτίσει λίγο την κατανόηση αυτής της ιστορίας. Εφόσον θέτεις ερωτήματα, οφείλεις να αποδέχεσαι το γεγονός ότι θα υπάρξουν και απαντήσεις.
Μερικά εργοβιογραφικά στοιχεία για τον Σ. Καρά:
-Από τη Βικιπαίδεια
-Από το Music Heaven
-Χρονολόγιο από το ΚΕΠΕΜ
-Λυκούργος Αγγελόπουλος, Ο Σ.Κ. και η βυζαντινή μουσική στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα.