Τα κουρδίσματα του μπουζουκιού και του μπαγλαμά στη δισκογραφία των 78 στροφών

άμα το πάρεις σαν σι ύφεση, η ρε βγαίνει τρίτη μεγάλη.

Α!!! Μα είμαι βλάκας! λα ύφεση κούρδιζα! Άκυρη η ερώτηση.

το φαντάστηκα για το λα ύφεση, μια που έλεγες 4η αυξ. ψυχραιμία!
επίσης ένα θέμα προς ξεκαθάρισμα (παρά τις τόσες κουβέντες) είναι το λα# και ρε#, που στην πραγματικότητα είναι σιb και μιb…
περίεργες συνηχήσεις πάντως έχουμε συχνά στα ντουζένια, πχ στο συριανό που με τονική το σιb ακούγεται συχνά η ανοιχτή σολ (ειδικά μαζί με το φα στο ρε καντίνι).

ΡΕ-ΣΙ-ΣΟΛ, ΤΟ ΡΕ ΚΟΥΡΔΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙ

Δεν εχω καταλαβει τι σημαινει το ρε κουρδιζεται σε μι ενω το κουρδισμα ειναι ρε σι σολ.μηπως επειδη εχει παραμορφωθει ο ηχος της με τις ηχογραφησεις;;

Είτε γι’ αυτό, είτε επειδή δε χρησιμοποιούσαν διαπασών, το αποτέλεσμα είναι ένα κούρδισμα σαν ρε-σι-σολ αλλά ένα τόνο απάνω όλο μαζί.

Το κούρντισμα ''Μπάτης ,τελικά υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να είναι το λεγόμενο Πειραιώτικο Ντουζένι που άκουσε από τον Μπάτη ο Νέαχος Γεωργιάδης.Στο άρθρο του ''Οι δίσκοι του Γιώργου Μπάτη ‘’ στην Κλίκα.Λέει τα εξής

‘‘Τις λίγες νότες του τραγουδιού μου φαίνεται ότι τις έπαιζε πάνω στη μια χορδή, το καντίνι, που ήταν κουρδισμένο ρε μινόρε. Ταυτόχρονα όμως χτύπαγε και τις τρεις διπλές χορδές του μπαγλαμά. Έτσι, η μια έδινε τη μελωδία κι οι άλλες δυο κρατούσαν το ίσο. Μας είπε ότι αυτό λέγεται «κούρδισμα πειραιώτικο’’

Αν και είναι μια υπόθεση βέβαια θα μπορούσε να ειναι η το ρε-λα#-λα# η (ρε-σιb-σιb ) να ήταν το ραστ ντουζενι που ο Μάρκος δεν θυμοταν στην βιογραφια όπως αναφερει το ειχε ξεχάσει?
Το συγκεκριμένο κομμάτι που τραγούδησε ο Μπάτης στον Νέαρχο Γεωργιάδη ,είναι το βλάχικο χασάπικο ηχογραφημένο απο το 1905 με μαντολίνο και κιθάρα το οποιο ο Τζακ Χαλικιάς το έκανε ‘‘τρικούβερτο’’ το 1946 .Βεβαια το συγκεκριμενο ειχε ηχογραφηθεί και σαν ‘‘Θα πάρω δυο’’ ,σε δυο εκτελέσεις το 1940 περίπου με την Μηττάκη μια με την Ρόζα ,πιθανως να ειναι αυτό το ματζοράκι πιθανώς και να μην έχει σχέση.αυτο πρεπει να μας το πει ο Κ.Νέαρχος αν το θυμάται.
Τα κουρδίσματα οι παλαιοί ,καποιο παίζαν τα βασικά δυο τρια τα υπολοιπα δεν τα ξερανε.

Ο Μάρκος πρεπει να τα γνώριζε σχεδόν όλα και ονόματα τους κανονικά ,μερικά απο τα οποια ισως ουτε τα ίδια του τα παιδια να μην τα ξερουνε
.Οταν λεώ όλα εννοώ της παράδοσης του μπουζουκιού
Αν βγούνε ποτέ οι μπομπίνες που ο Μάρκος εξηγει τα ντουζενια θα ηταν πραγματικα ευτυχημα .Εκει με τα πρώτα αδεσποτα αγνωστα τραγούδια σε ντουζενια μεχρι και κουρδισματα που εξηγει τα ονοματα τους θα μας λυνοντουσαν όλες οι απορίες .

Πού βρίσκονται αυτές οι μπομπίνες;

Το υπόλοιπο από εκείνες που έχουμε ήδη ακούσει; Αυτές πρέπει να είναι οι συνεντεύξεις στην Αγγελική Κάιλ, απ’ ό,τι κατάλαβα.

Mπομπινες εχουν σιγουρα τα παιδια του και αυτες οι συνεντευξεις με την Καιλ που πρεπει να της εχει και η ιδια η Καιλ ?
Παντως μου κανει μεγαλη εντυπωση που τοσα χρονια δεν ανασυρηθηκε καποια ζωντανη ηχογραφηση του Μαρκου απο καποιο κουτουκι μαγαζι στον Πειραια η πανηγυρι εστω ,θα περιμενουμε αρκετα απο οτι φαινεται

Εάν τα έχουν επαγγελματίες συλλέκτες ίσως να μην ευτυχήσουμε κιόλας:240:

Υπάρχει μία: Μάρκος - Στράτος στου “Βρανά”, το '61, δίσκος της Λύρα.

Διαπασων (ολοι οι φθογγοι _ηχοχρωμα_απο μια χαμηλη βαση εως την αντοιστηχη ψηλη Ντο-Ντο) βγαινει απο δια πασων των φωνων
η των χορδων για οργανα.

επαιξα στον μπαγλαμα το “καφτονε σταυρο” σε ντουζενι ρε (καντινι) -σολ -σολ με βαση τη δευτερη χορδη σολ και μου βγαινει παρα πολυ καλα.εφτιαξα και ταμπλατουρα.μπορω να τη δημοσιευσω?
επισης ωραια βγαινει στον μπαγλαμα και η γυφτοπουλα του μπατη σε κουρδισμα ρε-σολ -λα (καραντουζενι) με βασικη χορδη τη σολ
αλεξης

Αν ηταν συλλεκτες θα ειχαν βγει προπολου να εισαι σιγουρος,εξαλλου απο συλλεκτες εχουν βγει τα περισσοτερα ηχογραφηματα εως σημερα.Τους μη συλλεκτες ειναι που φοβαμαι οτι τα κρατανε και δεν τα δινουνε

Τσ τσ τσ!

Σα δε ντρέπονται!! Παλιο μή-συλλέκτες!
ΥΓ Να 'σαι καλά Σταύρο, μου φτιαξες απόψε τη διάθεση!:019:

Φυσικα,αν δεν γνωριζεις τον θησαυρο που εχεις,το πιθανοτερο ειναι να τον καταστρεψεις…Οι μη συλλεκτες δεν ξερουν την αξια των αντικειμενων που εχουν στα χερια τους…Νομιζω αυτο εννοει ο Σταυρος…

Πόσο σίγουροι είμαστε ότι οι μπομπίνες του Μάρκου είναι από τη δουλειά της Α. Κάιλ και όχι από την προγενέστερη της “παρέας των φοιτητών”; Τόσο από τα γραφτά της Κάιλ όσο και του Π. Κουνάδη (που περιλαμβάνουν και κάποια στοιχεία από την Κική Καλαμαρά) δεν μπορεί να βγεί άκρη. Επίσης, όπως πολύ σωστά υποψιάζεται ο Σταύρος, πρέπει να υπάρχουν και μπομπίνες στην οικογένεια του Μάρκου, ανεξάρτητες από εκείνες των “καταγραφέων του”.

Υ.Γ. Φοβάμαι, Γιάννη, ότι οι “μή συλλέκτες” ξέρουν πάρα πολύ καλά την αξία του υλικού που βρίσκεται στα χέρια τους…

Θαναση χαιρομαι !!

Εξηγουμαι λοιπον
Το έργο το εχω δει ουκ ολιγες φορες.
Πρωτον στα χερια των συλλεκτων το υλικό δεν κινδυνευει.Τουλαχιστον οταν γνωριζουμε την υπαρξη του είναι παρήγορο,καποιοι συλλεκτες ειναι συνεργασιμοι καποιοι οχι δεν θα του κρινουμε ολους σε ενα τσουβαλι καποιοι εδω μεσα εχουνε βγαλει απαγορευτικο και απαξιωτικό για ολους ,παμε παρακατω τωρα
,Υπαρχουν πολλοι που δεν ειναι συλλεκτες και που οταν βρουνε κατι νομιζουν οτι επιασαν τον παπα απο τ… και λενε οτι αυτο θα το παρουν μαζι τους ,η ζητανε κατι ποσα που δεν ανταποκρινονται με τιποτα στην πραγματικοτητα και τελικα πολλα απο αυτα δεν τα μαθαινουμε ποτε οι υπόλοιποι

Σταύρο,

κάποια ψήγματα αλήθειας έχει η απάντησή σου (πχ ότι κάποιοι άνθρωποι είναι συνεργάσιμοι, το ξέρω και από προσωπική εμπειρία).

Τα βλέπω όμως ελαφρώς διαφορετικά τα πράμματα, αλλά θα μου επιτρέψετε να τοποθετηθώ όταν έρθει η ώρα (ο καιρός εγγύς).

Να σαι σίγουρος πάντως, ότι δε θα είσαι ο μόνος που θα διασκεδάσει με την απάντησή μου!

Ξέρω οτι υπάρχουν πολλοί πού εχουν δώσει περιουσίες γιά να εχουν στά χέρια τους ντοκουμέντα.
Φωτογραφίες,ηχογραφήσεις,δίσκοι γραμμοφώνου,βιντεοσκοπήσεις κ.λ.π.Μεγειά τους καί χαρά τους.Συλλέκτες,αλλά καί απλοί ανθρωποι πού εχουν πάθος μέ τό ρεμπέτικο.
Υπάρχει καί η αλλη κατηγορία.Ανθρωποι πού λόγω τού επαγγέλματός τους ηρθαν σέ επαφή με θρύλους τού ρεμπέτικου.Αυτοί πού δέν δώσαν μία γιά τό υλικό πού εχουν στά χέρια τους.Καί εχουν πολύ υλικό!!!
Τώρα γιατί οι μέν καί οι δέ δέν τά δίνουν στήν δημοσιότητα??Δύο είναι οι λόγοι γιά μένα.Εγωισμός καί τό χρήμα.
Γιά τούς εγωιστές δέν θά χαλάσω τό στόμα μου!!Γιά αυτους πού εχουν πληρώσει γιά ολα αυτά πού εχουν στά χέρι α τους,καί φυσικά μέ κάποιο τρόπο πρέπει να τά πάρουν πίσω πάλι,εφόσον τά εχουν ανάγκη!!Νά βρούν ενα τρόπο και νά το κάνουν!!
Εγώ πάντως εάν είχα ενα πίνακα Π.Χ τού Νταλί ,δέν θά μέ ενδιέφεραι αν τό περιεχόμενο αυτού τού πίνακα,θά μπορούσε ο καθένας να το δεί στο διαδύκτιο,η,στίς εφημερίδες.Γιατί απλά θά ειχα το αυθεντικό!!!Θα εδινα ομώς τήν δυνατότητα σέ ολους αυτούς πού αγαπούν αυτήν τήν τέχνη,νά μπορούν τό βλέπουν καί να χαίρονται!!!
Να μού πείς μέ τά τραγούδια είναι κάπως αλλιώς.Τό ανέβασα κάπου,σε μιά βδομάδα τό εχουν κατεβάσει ,κάνοντας δικό τους ,ενα εκατομύριο φίλοι τού είδους.Καί πάλι δέν θά μέ πείραζε.
Αυτά τά πράγματα φίλοι μου δέν πρέπει νά μένουν στά βαθειά συρτάρια.Βγάλτετα καί δώστε χαρά σέ ολους αυτούς πού ,ο καθένας γιά διαφορετικούς λόγους,αλλά μέ κοινό παρανομαστή,τήν αγάπη γιά τό ρεμπέτικο,ψάχνουν γιά νά ακούσουν ,η,νά δούν κάτι καινούργιο!!!
Φιλικά Κώστας