Εντωμεταξύ, θα παραξενευτεί κανείς για το ότι ο πατέρας του Σίμωνα Καρά είναι φωτογραφημένος στον Κουρούση ως πλιάκος με τημ πλιάκα τ’ και με ρουστίκ ταμπουρά, σε συνάρτηση με τον σχολικό;
1 «Μου αρέσει»
Πράγματι, ο Σίμων Καράς ήξερε τον ταμπουρά (τον κανονικό) πριν μάθει οτιδήποτε άλλο για την ελληνική μουσική.
Και γιατί ξηγήθηκε έτσι; Τόσο «κόμπλεξ» μη βγούμε πιο ναΐφ από τα μεμέτια;
Μια απάντηση σ’ αυτό το γιατί προτείνει ο Δραγατάκης:
Καλησπέρα σας. βάζω εδώ μια φωτογραφία που κατέβασα από το facebook, δεν ξέρω αν υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα, όπως και να έχει την ανεβάζω και εδώ και αρωτάω εσάς που είστε και μουσικοί, εδώ ο ένας από τους λούστρους κρατάει μπαγλαμά; μάλλον όχι έτσι; ή μπορεί και ναι; προς διελεύκανση.
Η Πρώτη είναι αυτή που λέω, και τα στοιχεία της είναι τα ακόλουθα, ---- 1927, Αθήνα, Πλατεία Δημοπρατηρίου, οδός Μητροπόλεως με την Αιόλου, φωτογράφος Harry A. Franck, από το βιβλίο I DISCOVER GREECE, ημερομηνία έκδοσης 1929.-----
Οι επόμενες τρείς μου άρεσαν και επειδή έχει να κάνει με μουσική και λαογραφία απλά τις έβαλα έτσι για γούστο, υγιαίνεται.
1 «Μου αρέσει»
Και να είναι και αριστερόχειρας;
Η στάση του θυμίζει σαν να κρατούσε όργανο, αλλά εφόσον δεν παίζει -απλώς το χουφτώνει- γιατί να το κρατάει σ’ αυτή τη στάση;
Έχει και κάτι γραμμούλες που θυμίζουν τάστα.
Αν δεν είναι όργανο, δεν ξέρω τι αλλο θα μπορούσε να είναι που να το κρατάει έτσι. Αλλά κι αν είναι όργανο, πάλι, γιατί να το κρατάει έτσι;
Σημειωτέον ότι στο άλλο του χέρι, το αριστερό, που κρύβεται πίσω από το πόδι, η άκρη της γροθιάς ξεπροβάλλει από το γόνατο, και σαφώς δεν παίζει, ούτε κρατάει σκάφος μπαγλαμά.
2 «Μου αρέσει»
τι μπαγλαμαδάκι μου λέτε κρατάει?
πράσα η κρεμμύδια κρατάει το παιδί 
Μάλιστα, ευχαριστώ! άρα αφού κρατάει πράσα και ζαρζαβατικά πρέπει να είναι ο υιός του Νότη του πρασατζή, ο όρθιος που κοιτάει τα παιδιά είναι στο κόλπο, μόλις δωθεί το σύνθημα από δαύτον, βοοοουυυυυρρρρρρρ ποιος τους πιάνει, θα μπερδευτούν με τους τούριστ και θα λένε μας κλεεεψανεε μας κλεεεεψαννεε, και έτσι θα εξοικωνομήσουν ίσως κάνα λάχανο. να πάρουν καραμέλες.
όπως και να έχει πάντως είναι ωραία φωτογραφία, με τουτα τα σαίνια της εποχής.
Ο Νικολάκης ο Μαρίτσας από την Καλαμάτα!
Σε δύο συνέχειες.
6 «Μου αρέσει»
Δεν πρόκειται βέβαια για “πρώιμο” μπουζούκι, αλλά οπωσδήποτε η φωτό αυτή ενέχει μοναδικότητα.
Μακρόνησος 1948
Κι εδώ λεπτομέρεια:
ΠΗΓΗ: ΑΣΚΙ (Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας)
https://www.askiweb.eu/index.php/el/
7 «Μου αρέσει»
Συγκλονοστική φωτογραφία Άνθιμε, σε ευχαριστούμε
1 «Μου αρέσει»
αυτη μπαίνει και στο λήμμα
“ρεμπέτικο και αριστερά”
μάλλον παίζει το,
“της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ”.
Είναι από τους επιζήσαντες της σφαγής στη Μακρόνησο.
Την 1η Μάρτη 1948 οι φασίστες χτύπησαν τους άοπλους φαντάρους του Α’ ΕΤΟ.
Ξεκίνησαν να χτυπούν από τις 29 Φλεβάρη με πέντε νεκρούς.
Η σφαγή κορυφώθηκε την 1η Μάρτη με τριακόσιους πενήντα φαντάρους νεκρούς.
Τους φόρτωσαν σε καΐκι και τους παρέλαβε το πολεμικό ναυτικό. Τους φουντάρανε δεμένους με βαρίδια στην θάλασσα.
https://www.imerodromos.gr/1i-marti-1948-makronisos-i-megali-sfagi-toy-a-eto/
4 «Μου αρέσει»
Από άλλο νήμα, Ταμπουράς, Αθήνα 1944, μεταφέρω και εδώ τη φωτογραφία.
“Dmitri Kessel, Δεκέμβριος 1944, Αθήνα, κομπανία νεαρών δίπλα σε οδοφράγματα”.
2 «Μου αρέσει»
Πώ! Το πρόσωπο του πιτσιρικά με το όργανο, αν απομονωνόταν θα μπορούσε άνετα να θεωρηθεί πρόσωπο ταλαιπωρημένου πενηντάρη άντρα…
2 «Μου αρέσει»
2 «Μου αρέσει»
“τοῦ λαοῦ τὰ συνήθη ὄργανα εἶνε βιολί, λαβοῦτο, μπουζούκι (ὅμοιον μὲ τὸ λαβοῦτο, ἀλλὰ μικρότερον καὶ ἀντὶ χορδῶν, ὁποίας μεταχειρίζονται εἰς τὸ λαβοῦτο, καθῶς εἰς τὴν κιθάραν, φέρει λεπτότατα σύρματα [Dräbte]), ταμπουρᾶς (ἀκόμη μικρότερον) κ. τ. λ. Καὶ τα τρία δὲ ταῦτα τελευταῖα δὲν παίζονται διὰ τῶν δακτύλων ἀμέσως, καθὼς ἡ κιθάρα, ἀλλὰ αἱ χορδαί των, ὅλαι τὴν αὐτὴν ἔχουσαν παχύτητα, βάλλονται ὅλαι
συγχρόνως εἰς κινησιν διά πτεροῦ (Streifen von einer Federspule oder von Fiſchbein)”
D. H. SANDERS , Das Volksleben der Neugriechen , Mannheim 1844 (σελ. 330)
ΥΓ. Τώρα βλέπω ότι έχει αναφερθεί προ ετών εδώ
1 «Μου αρέσει»
αυτή είναι περιγραφή και οδηγίες χρήσης (manual) 
Πολύ ενδιαφέρουσα η περιγραφή, δυστυχώς όμως δεν μπορεί να μας διαφωτίσει στο ποιες ακριβώς θα μπορούσαν να είναι οι διαφορές μεταξύ λαβούτου και μπουζουκιού. Ακόμα κι αν το κείμενο συνοδευόταν από εικόνες ή σκίτσα, τα εκεί εικονιζόμενα όργανα δεν είναι σίγουρο ότι θα είχαν ακριβώς τα σχήματα και τα μεγέθη που είχε δει ο συγγραφέας του βιβλίου και στα οποία βασίστηκε. Το μόνο ενδιαφέρον είναι ότι, κατά την άποψη βέβαια του συγγραφέα, το μεν λαούτο χρησιμοποιεί εντέρινες χορδές, το μπουζούκι τέλια (Drähte είναι η σωστή ορθογραφία της λέξης), “λεπτότατα σύρματα” δηλαδή.
Και ας μη μας διαφεύγει βέβαια, ότι το «μπουζούκι» του μέσου 19ου αιώνα ήταν πολύ διαφορετικό από το μπουζούκι που χρησιμοποίησε πρώτος ο Μάρκος.