Όντας στην πιο νέα γενιά και έχοντας άμεση σχέση με το Hip Hop τα τελευταία περίπου 10-11 χρόνια,πιστεύω πως υπάρχει μία αρκετά φιλική σχέση Hip Hop και ρεμπέτικου.
Και τα δύο είδη μουσικής είναι μουσική για “μάγκες”,ελπίζω να καταλαβαίνετε τι εννοώ και να μη παρεξηγηθώ!Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε για τα αλάνια που έχουνε τα άσχημα νταλαβέρια με αρχές και αστυνομία,να σχολιάζουν την άδικη κοινωνία,ναρκωτικά κλπ.Μουσική για τα παιδιά του μεροκάματου.
Όσες μουσικές “αλχημείες” έχω ακούσει ανάμεσα σε Hip Hop και ρεμπέτικο ήταν αρκετά επιτυχημένες.
Και από πολλούς,hip hopάδες κατά κύριο λόγο,ταυτίζεται το Hip Hop με το ρεμπέτικο.
Εσείς τι πιστεύετε?
Θυμάμαι παλιότερη αναφορά σε αυτό το θέμα και κάπου υπάρχει μέσα στο φόρουμ. Μέσω της αναζήτησης δεν κατάφερα να βρω κάτι. Αν οι άλλοι συντονιστές βρουν κάτι μπορούν να μεταφέρουν εκεί το θέμα.
To ρεμπέτικο δεν έιναι το μοναδικό είδος που χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο.
Με την ίδια λογική το χιπ χοπ (αλήθεια ποιός το σκέφτηκε αυτό το όνομα) έχει “φιλική” σχέση με την κλασσική αφού πρόσφατα άκουσα μια εκδοχή του prince Igor απο Polovtsian Dances του Borodin.
Προσωπικά λοιπόν (αφού ρώτησες τι πιστεύουμε) δεν θεωρώ οτι το να “ανακυκλώσεις” παλαιότερη μουσική με αυτόν τον τρόπο ορίζει μια σχέση φιλική μεταξύ 2 καλλιτεχνικών ρευμάτων. Ρεμπέτης δεν είμαι αλλα είμαι κλασσικός (στο επάγγελμα) και θεωρώ οτι η χρήση της κλασσικής στο χιπ χοπ είναι απο αστεία ως προσβλητική. Ε κάντε δικές σας μελωδίες ρε παιδιά! Το να πατήσεις σε κάτι ήδη γνωστό και πετυχημένο είναι απλά φτηνό.
Για το ρεμπέτικο αν και δεν είμαι γνώστης να μιλήσω, σαν απλός ακροατής όμως έχω την ίδια άποψη.
Οι καλλιτέχνες του χιπ χοπ, όπως όλοι οι καλλιτέχνες, νοιώθουν και αυτοί τη δαμόκλειο σπάθη της ανάγκης για καινούργια,άφθαρτα για αυτούς μουσικά θέματα. Φυσικό είναι λοιπόν, αφού έχουν εξαντλήσει κάποια, να ψάχνουν και αλλού. Όπως πολύ σωστά παρατηρεί ο Αλέξανδρος, το ότι ένας καλλιτέχνης της χιπ χοπ πάτησε σε μια μελωδία από συγκεκριμένο χώρο για τις ανάγκες της δικής του (μη μουσικής) έκφρασης, δεν στοιχειοθετεί κατ’ ανάγκην “φιλία” μεταξύ των δύο μουσικών ειδών. Θα πρότεινα να παραμείνουμε ο καθένας μας στα είδη μουσικής που προτιμά και να μην ψάχνουμε για ομοιότητες που, και αν ακόμα νομίζουμε ότι τις βρίσκουμε, δεν πρόκειται να προσθέσουν τίποτα ουσιαστικό στη Γνώση.
Έχω από χρόνια βαρεθεί αυτούς τους παραλληλισμούς τύπου μπλούζ και ρεμπέτικο, φάντο και ρεμπέτικο κλπ. κλπ. Στο κοινωνιολογικό επίπεδο, ναι. Αλλά μέχρις εκεί.
Άκουσα πριν αρκετό σε κάποια ταβέρνα να παραφράζουν τον “κυρ Θάνο” σε στυλ τζαζ. Δεν ήξερα πως να το πάρω. Ιεροσυλία, αστείο, κακόγουστο αστείο, προσπάθεια διασκέδασης… πάντως σίγουρα δεν θα μπορούσα να το εκλάβω σαν συγγένεια τζαζ - ρεμπέτικου.
Προσωπικά, δεν με χαλάει όταν κάποιος ταλαντουχος μουσικός αυτοσχεδιάζει, ΜΕ ΓΝΩΣΗ όμως και του είδους που “πειράζει” και του αυτοσχεδιασμού (έχω ακούσει ρεμπέτικα σε τζαζ ρυθμούς που ήταν κάτι διαφορετικό, αλλά ευχάριστο!). Όμως τα “χιπ χοπ” και τα άλλα που απλώς θέλουν να πατήσουν σε γνωστά τραγούδια για να γίνουν πιο πιασάρικες οι διασκευές τους, μου ηχούν κακόγουστα !
από αυτήν την άποψη ναι, έχουν σχέση. αν κάποιος πιτσιρικάς σήμερα θέλει να μιλήσει για αυτά πιθανότατα θα χρησιμοποιήσει το χιπ χοπ, όπως το '60/'70 θα χρησιμοποιούσε το ροκ. μιλάμε για αυθόρμητη έκφραση από γκρουπάκια γειτονιάς, καμία σχέση με εταιρίες και μανατζαραίους.
από την άλλη φίλε Mersal, τα κομμάτια που παρέθεσες δεν βγάζουν μια τέτοια δυναμική, μάλλον τουριστικά βλέπουν το ρεμπέτικο. νομίζω υπάρχουν πολύ καλύτερα γκρουπάκια και mc, με άμεσους και δυνατούς στίχους.
Συμφωνώ κι εγώ με το Νίκο. Όταν ακούω κάποιο τέτοιο τραγούδι να χρησιμοποιεί κάποιες γνωστές μελωδίες, μου δίνει την αίσθηση ότι το κάνει όχι γιατί η μουσική αυτή εκφράζει τον συνθέτη ή τον καλλιτέχνη, αλλά μόνο και μόνο για να εκμεταλλευτεί τη δημοτικότητα της μελωδίας. Χωρίς να είμαι ειδικός, νομίζω ότι οι “ρεμπέτες” που δημιούργησαν τα ρεμπέτικα, δεν αντέγραψαν μελωδίες του ελαφρού ελληνικού τραγουδιού της εποχής, για να προωθήσουν το ρεμπέτικο ή λαϊκό τραγούδι ή όπως αλλοιώς το έλεγαν την εποχή εκείνη. Το αντίθετο θα έλεγα ότι συνέβη. Δηλαδή ότι το “ελαφρό” αντέγραψε ρυθμούς και θέματα από το ρεμπέτικο - του οποίου η απήχηση στο κόσμο μεγάλωνε - και αφήνοντας στην απόξω το μπουζούκι, δημιούργησε το αρχοντορεμπέτικο. Κατά τον ίδιο τρόπο και σήμερα βλέπω να δημιουργείται το ρεμπετοχιπχόπ.:112:
Αν έχω κάπου λάθος στις εκτιμήσεις μου ας με διορθώσουν παρακαλώ οι πιο ειδικοί επί του θέματος.
Θα ελεγα πως καμια σχεση δεν έχουν, εκτος απο την επισημανση του liga rosa με τον οποιο συμφωνω.
Τι σχεση έχουν οι μελωδιες των ρεμπετικων με τα “τραγουδια” hip hop που ουσιαστικά δεν είναι τραγουδια. Θεωρω οτι τραγουδι ειναι συνδιασμος μελωδιας και ρυθμου. Αυτα εχουν ΜΟΝΟ ρυθμο…
Απο την αλλη βεβαια τα προτιμω απο τα συγχρονα ασματα… με τα χίλια…
Αν και τα εχω συνδυασει (χωρις να εχω ακουσει πολλα) με πλακατζιδικα τραγουδια (των ημισκουμπρια αν δεν κανω λαθος)
ΥΓ peven τι ωραια εκτελεση ηταν αυτη που εβαλες. Μεχρι στιγμης δεν μου αρεσε καθολου το τραγουδι λογω των εκτελεσεων που γνωριζα… Απιστευτη η Γεωργακοπουλου (και φυσικά και ο αγαπημενος μου συνθετης… )
ΥΓ2 φιλική σχεση θα ελεγα πως υπαρχει τουλαχιστον απο μενα με την εννοια οτι αν ακουσω hip hop δε θα αρχίσω να βριζω οπως αν ακουσω Βισση, Πετρελη και σια…
Νομιζω πρέπει να γίνει διαχωρισμός σε ότι αφορά δανεισμούς ήχων στην συζήτησή μας.
Δεν νομίζω οτι υπάρχει μουσικό ύφος το οποίο να …ξεφύτρωσε απο το πουθενά χωρίς να στηρίζεται σε παλαιότερα ακούσματα και να δανείζεται στοιχεία απο εκείνα. Αυτό θα ήταν απλά αφύσικο.
Το πρόβλημα μου δεν είναι λοιπόν στο ότι οποιοσδήποτε ποπ ή χιπ χοπ ή οτιδήποτε καλλιτέχνης δανείζεται στοιχεία απο το παρελθόν.
Το θέμα είναι οτι οι έγκυρες (για εμένα) μορφές τέχνης, αυτές που απέκτησαν διαχρονική αξία και μείναν ήταν εκείνες που πήγαν τον μουσικό κόσμο 1 βήμα μακρύτερα.
Κάθε συνθέτης που γνωρίζουμε δημιούργησε μια δική του γλώσσα μέσα απο την επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία μελέτης και κατανόησης των προηγούμενων.
Οι λαϊκοί και ρεμπέτες μουσικοί που ακούμε στις ηχογραφήσεις, το ίδιο, υπήρχε πιστεύω μια ευθύνη για το πως παρέλαβαν τα ακούσματα και πως τα κράτησαν ζωντανα ως μέρος της δικής τους γλώσσας.
Με ενοχλεί όμως όταν η έκφραση ενος χιπ-χοπ καλλιτέχνη είναι απλά ενα ηχητικό κολλάζ ή μια απλοποίηση και μοντερνοποίηση μορφών τέχνης που…οι περισσότεροι πιστεύουμε οτι δεν το χρειάζονται. Δεν χρειάζεται ο Borodin στοιχάκια απο πάνω για να είναι εξαιρετική σύνθεση. Δεν χρειάζεται χορευτικά με φορμες γυμναστικής και ρυθμό ο Μαρκος για είναι υπέροχος.
Κάθε φορά που παίζουμε και μας χειροκροτάει ο κόσμος, πρέπει να θυμόμαστε οτι το χειροκρότημα είναι πρώτα για τον συνθέτη. Είναι μέρος της μουσικής ζωής του κάθε ερμηνευτή που παίζει συνθέσεις άλλων να το αποδεκτεί και να το θυμάται αυτό.
Αυτό ακριβώς είναι που δεν βλέπω στα βιντεάκια παραπάνω.Δεν είμαι μουσικοκριτικός να βγάζω αποφάσεις αλλα πιστεύω οτι είναι κακό για όλους μας η τέχνη να πάρει τέτοιο δρόμο. Είναι δρόμος “μικροκυμάτων”. Η τέχνη κάθε γενιάς εκφράζει και το ύφος της. Αυτού του είδους τέχνη δεν θέλω να εκφράζει το δικό μου.
κατι τελευταίο: Πρόσφατα είδα αντίγραφα απο σκίτσα του Goya που έκανε ο Dali, προσθέτοντας βέβαια την δική του…πιπεράτη προσωπικότητα…έμεινα με ένα χαμόγελο για την υπόλοιπη μέρα.
(πολλά λέω, συγνώμη, πάω να μελετήσω…)
Συμφωνώ μαζί σου φίλε. Γι΄αυτό και είπα ότι ο καθένας μπορεί να εκλάβει αυτή τη διαμόρφωση (ή μήπως παραμόρφωση) ορισμένων διαχρονικών τραγουδιών όπως ο ίδιος κρίνει. Η δική μου άποψη είναι ότι δεν είναι κακό, όταν όμως γίνεται στο σωστό χρόνο και τόπο. Αν όμως ένα τέτοιο τραγούδι το παίζω πάντα και μόνο όπως το διαμόρφωσα, τότε το θέμα ανάγεται σε ιεροσυλία, ακριβώς επειδή αψηφώντας την αρχική του εκτέλεση είναι σαν να την απαξιώνω. Αν από την άλλη στο ίδιο βράδυ χρησιμοποιήσω και τους δύο τρόπους παιξίματος, τότε δεν υπάρχει καμία ένσταση.
Από συντονιστή: είναι η toundas priest, όχι ο toundas priest.
κανωντας το δικηγορο του διαβολου και χωρις να ειμαι ιδιαιτερα fan του ειδους,πρεπει να επισημανω οτι το hip hop γεννηθηκε μεσω του sampling,δηλαδη παιρνωντας μερη απο αλλα κομματια τραγουδιων.εξ ου και τα πολλα “δανεια” αλλων μουσικων!
Απο κει και περα ισχυει οτι ισχυει και για ολες τις αλλες μουσικες:υπαρχουν και αριστουργηματα,υπαρχουν και σκουπιδια!!
απο την δημοσιευση 46 και μετα οπου παρατέθηκαν πολλές και ενδιαφερουσες απόψεις δεν ξερω αν οι διαχειριστές θελουν να μεταφερουν την συζήτηση εκει…
Οντως τα τελευταια χρονια οι καλλιτεχνες του Hip-hop στο τριπτυχο της μουσικης beat-λουπα-ρημα χρησιμοποιούν συχνά ρεμπέτικα γυρισματα και φρασεις και σκαρωνουν τα στιχακια τους πάνω σ αυτό (άλλοτε ενδιαφεροντα- άλλοτε γραφικά).
Σε καμία περίπτωση (κατα την γνωμη μου πάντα) δεν αποτελει ιεροσυλία αυτο που κάνουν, σ αυτην την μουσική εχουν χρησιμοποιηθεί λούπες απο ολα τα είδη παγκοσμίως και μην ξεχνάτε οτι σ αυτό το είδος υπάρχουν πολλοί σοβαροί καλλιτέχνες που γράφουν στίχους με πολύ ψαγμένο και δυνατό περιεχόμενο και μαντεψτε… όπως συμβαίνει και με το λαικό τραγούδι αυτα που ακούγονται στα Media και στα μαγαζιά είναι τα χαζοπιασάρικα ενα πράμα σαν να λέμε τα σκυλοhip-hopάδικα:019::019::019:
