Ηλεκτροσόκ, τρισεκατομμυρίων GigaVolt.:112::112::112::112::112::112::257::257::257:
:019::019::019::019::019::019::019::019:
καλά εκανες και το έβαλες …Αυτο ειναι ενα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα μιας ο,τι να ναι κυριολεκτικά διασκευης:087::087::087::087:
Συγγνώμη που θα το πω παιδιά αλλά το χιπ-χοπ δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το ελληνικό μουσικό στερέωμα.
Αυτό δεν πάει να πει ότι δεν μπορούν να συνδιαστούν.
Για να κολλήσουν αυτά τα δύο θα πρέπει να βρεθεί ο άνθρωπος που θα αγαπήσει καί τα δύο είδη ώστε να μπορέσει να βρεί το κοινό στοιχείο που μπορεί να έχουν αυτα τα δυο άσχετα μεταξύ τους στοιχεία.
Αν και πολύ δύσκολο κατ’ εμέ διότι μιλάμε για μια μουσική Αφρικανική (άλλη ήπειρος) που πήγε και αναπτύχθηκε λίγο παραπάνω σε μια άλλη ήπειρο (Αμερική) και όχι σε όλη την ήπειρο αλλά μόνο σε κεντρική βόρειο αμερική, τις ηνωμένες πολιτειες.
Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε τον αφρικανικό πολιτισμό.
Πιο εύκολα δένονται οι βαλκανικές μουσικές από ό,τι δι-ηπειρωτικές μουσικές.
Οχι!Οχι!Οχι!Δεν μπορει να γινεται αυτο!!!Δεν ειναι δυνατον να συγχεουμε το ρεμπετικο με τις βουλησεις του καθε τυχαρπαστου που θελει να βαλει μπουζουκι σε αυτες τις συλλαβες,που απορω ποιος,πως και γιατι τις ακουει.Το χιπ χοπ ειναι μια φωνη και μπιτ,το ρεμπετικο παιζεται με μουσικα οργανα,οι φωνες εχουν μελωδια και οχι ενα συνεχομενο τεμπο συλλαβων,το ρεμπετικο προκυπτει απο την μουσικη μας παραδοση,το χιπ χοπ ειναι ενα ξενοφερτο πραμα(καμια σχεση με εθνικισμο,απλα το λεω στη βαση της μεταξυ τους σχεσης,μη παρεξηγηθω) και μαλιστα κακογουστο.Ρεμπετικο και μπλουζ,τζαζ ΝΑΙ εχουν ιδιες καταβολες ως προς το απο ποιους προεκυψαν και δημιουργηθηκαν.Τωρα βαζουμε τη μουσικη των δισκογραφικων σιμα με το ρεμπετικο?Δεν γινεται!!!Μπορει το χιπ χοπ να ανδρωθηκε στις φτωχογειτονιες του Ντενβερ και της Ορλεανης αλλα δεν ειναι μουσικη συνθεση,ειναι σαν ερωτηση-απαντηση σε ενα μπιτ για να γινονται διαγωνισμοι βρισιων…Ελεος δηλαδη!
Γιάννη, κανείς σε μία ελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να επιβάλλει στους υπόλοιπους το πώς θα δημιουργούν και το τι θα ακούνε. Αν ένα ρεύμα, μία μόδα (δεν ξέρω πώς αλλοιώς να χαρακτηρίσω το χιπ χοπ, μουσική πάντως δεν είναι κατά την άποψή μου) αρέσει σε κάποιους, καλώς να τους αρέσει και να ακούν ό τι αυτοί νομίζουν. Εμείς εδώ θα καταθέσουμε τις κρίσεις μας για το είδος αυτό, αφού κάποιος μας το ζήτησε. Αλλά δεν μπορούμε να ξεκινάμε από τη βάση του “όχι, αυτό δεν γίνεται και, τέρμα”. Το"Έλεος" ας το επικαλούμεθα εκεί που πράγματι δικαιολογείται η επίκλησή του.
Εγω αυτο ακριβως ηθελα να τονισω που λες , “(δεν ξέρω πώς αλλοιώς να χαρακτηρίσω το χιπ χοπ, μουσική πάντως δεν είναι κατά την άποψή μου)”.Μονο αυτο αρκει.Αυτη ειναι η ουσιωδης διαφορα,το χασμα δηλαδη και αυτο ηθελα να πω και εκει αποσκοπει και το ελεος.
Άλλωστε μην ξεχνάμε πως οι μπουζουξήδες δεν θα το δεχτούν έτσι κι αλλιώς.
Εγώ προσωπικά το χιπ χοπ δεν το θεωρώ μουσική και δεν θα δεχτώ να κάνω τέτοιου είδους αναμίξεις.
Τα τελευταία συγκεκριμένα τραγούδια που άκουσα θα τα πέταγα στο κάλαθο των αχρήστων.
Όπως και κάποιοι άλλοι ενδεχομένως να πέταγαν στο δικό τους καλάθι, αυτά που αρέσουν σ΄εμάς…:241:
Σωστο φιλε μου, υπαρχει καλη και κακη μουσικη πιστευω…Καποιοι (λογω πολλων συνθηκων, περιοχης, ακουσματων, κλπ…) αρεσκονται σε πραγματα που εμεις δεν θα τ’ακουγαμε καν, και το αντιστοιχο…
Ακριβώς γι’αυτό θεωρώ ότι δεν θα πρέπει να κυριαρχεί ο φανατισμός, αλλά ο σεβασμός. Το πανέμορφο δικό σου, μπορεί να είναι κακάσχημο για μένα και το αντίθετο. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα που λέει και ο λαός. Το να μην μου αρέσει όμως το δικό σου δεν σημαίνει ότι πρέπει και να μην το σέβομαι.
Όπως είπε κάποτε και ο Βολταίρος σε ένα αντίπαλο του: “Δεν συμφωνώ σε ούτε μια λέξη από αυτά που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να τα λές” .
Ουτε σε αυτο συμφωνω, γιατι ο αλλος μπορει να πει απλα μια μπουρδα. Οσον αφορα το θεμα μας, σεβομαι κατι το οποιο αγγιζει τον αλλον. Δεν με αφορα πως κανει κεφι, απο τη στιγμη που δεν με προσβαλλει ή με ενοχλει. Υπαρχουν πολλες φορες που εχω ενοχληθει απο κατι και ειμαι σιγουρος πως και εγω θα εχω ενοχλησει καποιον. Τοτε μπαινει το ζητημα, πως το λυνεις δηλαδη. Εκει πρεπει να υπαρχει αλληλοσεβασμος νομιζω.
μη βιάζεστε να απορρίψετε κάτι που δεν ξέρετε… το hip hop δεν είναι αυτό που ακούτε στα ραδιόφωνα! είναι σαν να απορρίπτει κάποιος το ρεμπέτικο επειδή άκουσε ζαγοραίο ή νικολαΐδη. υπάρχουν κάποια ντοκυμαντέρ σχετικά, ένα για τις φαβέλες του ρίο, ένα για την κούβα και ένα για την ελληνική σκηνή (αν θυμηθώ θα βάλω τον τίτλο). δυστυχώς έχω δεί μόνο το πρώτο.
Προφανως και δεν μιλαω για το mainstream hip-hop, αυτο που ακους στα κλαμπακια. Γενικοτερα (ειχα φιλους που ακουγανε φανατικα underground) δεν μου αρεσει και δεν θα απερριπτα κατι χωρις να το μελετησω, εστω και πολυ προχειρα.
Το hip-hop προσωπικά δεν το θεωρώ μουσική, αλλά ποίηση που απαγγέλεται με μουσικό “χαλί” στο παρασκήνιο. Επίσης, εάν τα είδη μουσικής είναι τα πτηνά το hip-hop είναι ο κούκος (τα πουλια που γεννάνε τα αβγά τους σε ξένες φωλιές 
): πιο πολλοί ρυθμοί είναι σαμπλάκια παρμένα από άλλα είδη μουσικής παρά κάτι γραμμένο από τον ίδιο τον mc. Το θέμα είναι ότι, ενώ δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να πιάσει ένα όργανο στα καλά καθούμενα και να παίξει ή να τραγουδήσει, μπορεί όμως να πιάσει ένα μικρόφωνο και να ραπάρει. Εξ’ ου και η πληθώρα νέων “καλλιτεχνών” στον χώρο του hip-hop.
Ακούγεται κήρυγμα μίσους, αλλά δεν είναι. Μου αρέσει το hip-hop αλλά πολύ συγκεκριμένα και επιλεκτικά πράγματα - τα οποία και σέβομαι απόλυτα. Public Enemy, Gangstarr, τέτοια. Στίχοι με Σ. Κοινωνικοί, πολιτικοί. Οχι πόσα χρυσάφια έχω πάνω μου, πόσο τσόλια είναι οι γυναίκες, πόσο βλάκες είναι το άλλο συγκρότημα.
Το hip-hop έχει σχέση με αυτά από τα οποία αναδύθηκε: Soul, funk, άντε λίγο blues. Το ρεμπέτικο είναι παιδί εντελώς διαφορετικής μουσικής παράδοσης.
Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι - μιλάω γενικά, όχι για το παιδί που το πήραμε και λίγο απ’ τα μούτρα :087: κόπτονται τόσο πολύ να αναμείξουν τις μουσικές που τους αρέσουν. Ούτε Μάρκο θα θελήσω να ακούσω σε μεταλλάδικο, ούτε Slayer σε ταβέρνα. Οι μουσικές είναι σαν τα οινοπνεύματα: καθένα καλό μόνο του, όποιος τα ανακάτεψε το μετάνοιωσε :102:
guvs, δεν αναφερόμουνα σε σένα, απλά έτυχε να γράψω ακριβώς μετά από σένα. να με συμπαθάς, έπρεπε να διευκρινήσω πως αναφερόμουν σε όσους απέρριψαν μετά βδελυγμίας σύσσωμο το hip hop.
autir, δεν μπορεί ο καθένας να πάρει ένα μικρόφωνο και να ραπάρει, δοκίμασέ το αν θές. επίσης και το ηχητικό κολλάζ (ή όποια άλλη τεχνική) είναι σύνθεση και αυτή. κατά τα άλλα συμφωνώ.
Πρωτοποριακοι, αρτιοι και αξιοπρεπεις καλλιτεχνες υπαρχουν σε ολα τα ειδη μουσικης θεωρω. Απο τη στιγμη που “εμπορευματοποιειται”, ουσιαστικα χανει την αιγλη της αυθεντικοτητας του, και οι οποιες μιμησεις, μονο γελιο μπορουν να προκαλεσουν. Το μουσικο ειδος αυτο συγκεκριμενα, εχει τον τροπο να λεει “φατσα φορα” το μηνυμα του. Αυτος ηταν και ο σκοπος, και συνηθως περνουσαν κοινωνικα και πολιτικα μηνυματα. Ηταν ο πιο ευκολος (;;
τροπος. Η μιμηση του που ακουμε και σημερα μας προκαλει γελιο και αηδια, αλλα αυτο δεν συμβαινει οταν περναμε και απο ενα σκυλαδικο σε ολες τις παραλιακες της Ελλαδας, ακουγοντας το “Πινω και μεθω”, το “Πριν το χαραμα”, το “Μπαξε Τσιφλικι”, και αλλα τοσα;
Δεν σε παρεξηγησα φιλε μου, εξηγηθηκα και εγω απο την πλευρα μου για το πως βλεπω το πραγμα, και συμφωνουμε πανω σε αυτο. Δυστυχως και η ιδια η ιστορια δειχνει πως οταν κατι ξεφτιλιζεται και παρρεκλινει απο τις αρχες του (οσο μπορει να το πει κανεις αυτο), η καταληξη του ειναι το λιγοτερο τραγικη. Δεν καταστροφολογω, απλα οι θυσιες που γινονται στο βωμο του κερδους, της φημης και των μεγαλων εταιριων που δεν σεβονται τη μουσικη, εχουν φτασει εδω το πραγμα.
Καλο βραδυ!
Δεν απέρριψα τον χιπ χοπ γενικα αλλά τα συγκεκριμένα κομμάτια με τις αναμίξεις που έγιναν.
Εγώ δεν μπορώ να ακουσω γενικά αυτα τα τραγούδια διότι δεν μπορώ να ακουσω ή και να ακολουθήσω τα λόγια που λέει.
Πιάνω απλά κάποια λόγια που και που.
Μόνο του ΝιΒο μπορώ να ακούσω τραγούδια τέτοιου είδους.
Ειναι προσωπική μου πάντα άποψη.
Σέβομαι το είδος του χιπ χοπ διότι το σέβονται αυτοί που το δημιούργησαν με αγάπη.
Όπως και το δικό μας λαϊκό είδος, πάνω στο ρεμπέτικο.
Τώρα για πιο εξειδικευμένη συζήτηση μπορούμε να μιλήσουμε που αναλυτικά.
Ολες οι μουσικές των μαύρων ήταν του περιθορίου όπως και το ρεμπέτικο. Από εκεί και πέρα ας μην μπαίνουμε σε διαδικασία ταύτισης γιατί ουδεμία σχέση έχει το ένα με το άλλο. Εχει άλλη δυσκολία να παράγεις ρεμπέτικο απ’ότι χιπχοπ, και δυσκολότερα βλέπεις κουτσαβάκι σήμερα απ’οτι παιδάκι με τσουβάλια (που αγνοέι τον krs-one, big L,notorius big,busta rhymes και άλλους τόσους). ΝΑΙ στο σημερινό εγχώριο ραπ υπάρχει μια κοινή θα λέγαμε θεματολογία που έγκειται στα χασίσια και στους μπάτσους με την μόνη διαφορά οτι ο Μάρκος και άλλοι ρεμπέτες ήξεραν να τους αποφεύγουν και είχαν λόγο σε αντίθεση με σήμερα που οι ίδιοι οι (γαμημένοι) μπάτσοι αποφεύγουν απο μόνοι τους τα πιτσιρίκια για πάμπολους λόγους. Τεράστιο θέμα και δεν είναι εύκολο να λυθεί απο ανθρώπους που δεν ξέρουν από ραπ.
Υ.Γ κόμης Χ, video clip και όλη η φάση καγκουριά
Από συντονιστή: Φίλε Κάπα, μια χαρά τα λες αλλά τις βρισιές άσ’ τες σε παρακαλώ.
αναφέρεσαι στην παρένθεση έτσι Δημήτρη? Δεν κατάλαβες τον λόγο της γι αυτό και η ‘‘παρατήρηση’’. Μιλάω για τους γνωστούς όλων μας ‘‘ντεμεκ παράνομους’’ που βρίζουν με κάθε ευκαιρία την αστυνομία ενώ οι ίδιοι μπάτσοι που βρίζουν γνωρίζοντας τους δεν τους έχωσαν ποτέ και πουθενά γιατί απλά…μικρά παιδιά είναι θα μεγαλώσουν. πιστεύω τώρα να με εννόεισες.