MΠΟΥΖΟΥΚΟΣΥΝΑΥΛΙΑ:
Παρακολούθησα την ενδιαφέρουσα συναυλία
με το συγκρότημα ΡΑΣΤ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΩΝ
που αποτελείται από τα εξής ονόματα:Γ Αλτής/Θ Βασιλάς/
Ν Κατσίκης/Π Κωνσταντινίδης στα μπουζούκια,στη κιθάρα ο Λ Kωνσταντινίδης και στο μπάσο ο N Ρούλος,τελός στο τραγούδι ο Κ Κοκκόλης,σε μερικά τραγούδια συμμετέχουν τα μέλη των μπουζουκιών.
ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ:
Βαμβακάρης,Τσιτσάνης,Μητσάκης,Τσιμπίδης,Σταματίου,Ξαρχάκος,
Θεοδωράκης και δυο μεγάλες ενότητες για Ζαμπέτα και Χιώτη.
Καλή ορχήστρα με κομμάτια που αναδεικνύουν το τετράχορδο
μπουζούκι,πολύ καλές ενορχηστρώσεις.
Δεν ξέρω τι απήχηση έχει το συγκρότημα αυτό στην Ελλάδα.
TIMH:8 λίρες=4700 δραχμές=14 ευρώ
Έχω ακουστά για το σχήμα, έχω δει και τις αφίσες τους! Δεν έχω δική μου γνώμη γιατί δεν τους έχω ακούσει, αλλά τους έχουν ακούσει κάτι φιλαράκια επαγγελματίες μουσικοί και μου έχουν εκφραστεί θετικότατα! Όσο για την απήχησή τους θα έλεγα ότι είναι γνωστοι μόνο στους κύκλους των μουσικών! Αυτό βέβαια ουδεμία σχέση έχει με την αξία τους γιατί ως γνωστόν απήχηση στη μάζα έχει μόνο ό,τι μας σερβίρουνε να “φάμε”!
Ωπα η Λεμεσός ακούσματα!
Τί; Γράφονται και καλά σχόλια στο forum για το τετράχορδο; Δεν είμαστε καλά! Οποία κατάπτωσις!
Είναι γεγονός ότι θα ήθελα να ακούσω και να βιώσω ακούσματα
από το τρίχορδο,απ ότι ξέρω υπάρχει και σχήμα με το όνομα
τρίχορδο,στο οποίο συμμετέχει και ο Κώστας Παπαδόπουλος,
Το σχήμα αυτό έχει κάνει και ένα δίσκο πρόσφατα.
Δυστυχώς ο Χιώτης άθελα του πέθανε το ρεμπέτικο.
Βάζοντας την έξτρα χορδή έκανε ζημιά στο παλιό γνήσιο ρεμπέτικο
ευκολύνοντας ίσως τους νέους οργανοπαίκτες.Αλλά αυτά είναι θέματα για
τους ειδήμονες περί οργάνων.
Έχει τύχει να γνωρίσω τον Γ. Αλτή του σχήματος πριν αυτό να δημιουργηθεί.Καλός μουσικός,χαμηλών τόνων και με ρεμπέτικο παίξιμο.Το σχήμα είχε εμφανιστεί πριν από αρκετό καιρό σε εκπομπές της κρατικής τηλεόρασης,αλλά τότε είχαν παίξει τέσσερα μπουζούκια ορχηστρικά κομμάτια.Πλήρες το σχήμα δεν το έχω ακούσει αλλά προφανώς θα παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.Πάντως είναι γεγονός ότι το σχήμα είναι γνωστό μόνο στους κύκλους των μουσικών.
Φίλε “Πρυτανη” δεν έκανα το παραμικρό θετικό σχόλιο για το κιθαρομπούζουκο! Απλά αν κάποιοι καλοί μουσικοί κάνουν μια αξιόλογη προσπάθεια την επαινώ ακόμα κι αν έπαιζαν κλακέτες! Το ότι έχω ακούσει θετικές γνώμες από ανθρώπους που εμπίστευομαι μουσικά τη γνώμη τους απλά το καταθέτω, το ότι δεν πήγα να τους δω δεν είναι τυχαίο! Όπως και να το κάνουμε προτειμώ να δω και 10 και 20 και 100 φορές ακόμα τον Παπαδόπουλο και τον Στουραίτη!
Αυτό το “κουαρτέτο” το είδα (αν δεν κάνω λάθος) σε παλιότερη εκπομπή του Χρήστου στο Seven.
Πραγματικά καλοί μουσικοί. Ανάμεσα στ’ άλλα, “τόλμησαν” να παίξουν και τη “Χόρα” (Σόλο μινόρε) του Τσιμπίδη και μάλιστα αρκετά καλά. Ηταν η πρώτη φορά που είδα να παίζουν live αυτό το …κομματάκι. Και όπως είπε κι ένας φίλος παραπάνω, είχαν και πολύ καλή παρουσία (χαμηλοί τόνοι, όπως αρμόζει σε καλούς λαϊκούς οργανοπαίχτες).
Ας υπάρχουν άνθρωποι που “πονάνε” το λαϊκό μας τραγούδι κι ας παίζουν και …εικοσάχορδο. Θα τους δούμε πάντως στο μέλλον.
ΑΝ
ΥΓ. Το “Τρίχορδο” ξεκίνησε εκπληκτικά, και σαν ιδέα, και σαν παρουσία:
Φοβερή σύνθεση του γκρουπ (Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνου, Λιόσης, Σαριδάκης, Ιωαννίδης, Ζαφειρέλης, Γράψας, Ρόουαν) και εκπληκτικές πρώτες εμφανίσεις (House of art). Στην πορεία την “έκαναν” οι Κωνσταντίνου, Ιωαννίδης, Ζαφειρέλης, Ρόουαν, με αποτέλεσμα να αλλάξει ριζικά το ύφος της ομάδας. Παράλληλα, οι εμφανίσεις τους ήταν πολύ πιο …ξενέρωτες απ’ τις αρχικές. Μ’ άλλα λόγια, περίμενα πολλά απ’ αυτή την ομάδα, δυστυχώς όμως προέκυψε …κλατάρισμα.
ΥΓ1. ΣΤΟΥΡΑΪΤΗΣ …κι άγιος ο Θεός.
Καλοί οι Ράστ. Προσεγμένο δισκάκι, καλή μουσική, δείχνουν να σέβονται το ακροατήριο τους και κατά συνέπεια τον εαυτό τους.
Σαν “μαθήτης” τρίχορδου, με κούρασαν τα υπερβολικά ποικίλματα στο παίξιμο των ταξιμιών τους και κάποιων φράσεων τους.
Είμαι σίγουρος ότι αν ήθελαν να παίξουν τρίχορδο θα ήταν επίσης εξαιρετικοί.
Ωραίο το cd αναμφισβήτητα !!
Στα θετικα η διασκευες στο ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, η ενοτητα
ΞΑΡΧΑΚΟΥ και τα δυο οργανικα των Αλτή και Κατσίκη.
Μαζι με αυτο του Κορακάκη απο το Λαυριο ειναι τα
ωραιότερα οργανικα με μπουζουκι της τελευταίας 15 ετίας !!
Στα πλην τα δυο τραγουδια, οι καπως αναμενομενες
επιλογες των κομματιων και η πληρης ελλειψη των δρομων : ουσακ, σαμπαχ,
χιτζασκιαρ, πειραιωτικου, κιουρντι, χουζαμ …
Μαλλον τα αφησαν για τους τριχορδους …
Θα ήθελα να καταθέσω τη γνώμη μου για το θέμα. Το συγκεκριμένο σύνολο (Ράστ) το άκουσα ζωντανά πέρυσι στη Λευκωσία.
Εντυπωσιάστηκα από τη βαθιά γνώση που έχουν για το όργανο που υπηρετούν (τετράχορδο μπουζούκι). Είναι ταχύτατοι, πολύ δεμένοι μεταξύ τους πράγμα σημαντικότατο για τέτοια σχήματα, και φαινότανε από μακριά ότι το όργανο το μασάνε.
Τώρα για το χιλιοσυζητημένο θέμα του τρίχορδου η τετράχορδου. Εγώ θα αναφέρω τη γνώμη μου που βγαίνει από τα βιώματα που έχω.
ʼρχισα να παίζω μπουζούκι στα 15 μου 2 χρόνια μετά τη προσφυγιά. Ο πατέρας έδωσε τις μοναδικές 50 λίρες που είχε και μου αγόρασε ένα εισαγόμενο Ελληνικό τετράχορδο μπουζούκι της μαζικής παραγωγής. Για δάσκαλο ούτε συζήτηση καθότι κατοικούσαμε στα Λεύκαρα ένα χωριό της επαρχίας Λάρνακας όπου δεν υπήρχε κανείς που να παίζει μπουζούκι. ʼρχισα να γρατζουνάω μόνος μου με μοναδική γνώση αυτό που είχα μάθει στο σχολείο. μι-φα ημιτόνιο σι-ντο ημιτόνιο και μια Μέθοδο εκμάθησης μπουζουκιού. Με βάση αυτό κούρδιζα μόνος μου και έπαιζα. Το καλό ήταν ότι είχα γερό αυτί και όταν άκουγα το τραγούδι 1-2 φορές το περνούσα με ευκολία. Να μην τα πολυλογώ, προχώρησα πολύ καλά καθότι μεράκι ατελείωτο και παίξιμο ώρες ατελείωτες. Σε 1 χρόνο έγινα επαγγελματίας. Θα μου πείτε πώς…τότε στη Κύπρο δεν ήτανε και πολλοί μπουζουξήδες. Όταν γρατζουνούσες καμιά πενηνταριά τραγούδια έβγαζες άνετα ένα γαμήλιο πάρτι, και καθότι η ζήτηση για οργανοπαίκτες μεγάλη ευνοήθηκα. Αυτό ήταν που μου έδωσε και μεγάλη ώθηση. Κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο σχολείο είναι η συναναστροφή με άλλους οργανοπαίκτες και μουσικούς, αυτό με βοήθησε πολύ.
Το 1982 παντρεύτηκα, (όλοι κάνουμε λάθη ): και σταμάτησα να παίζω καθότι μούκοψε το μυαλό ότι οικογένεια και δουλειά της νύχτας δεν συμβαδίζουν. Το μπουζούκι (είχα παραγγείλει άλλο εν τω μεταξύ πολύ καλό μπουζούκι) το παραμέλησα μέχρι σημείου που για 15 χρόνια δεν το πήρα στα χέρια μου. Το ξαναθυμήθηκα όταν ο γιος μου μου είπε ότι ήθελε να μάθει μπουζούκι. Τώρα πια μεγάλος και σοφός, αποφάνθηκα ότι εφόσον το original μπουζούκι ήτανε το τρίχορδο ο μικρός αυτό έπρεπε να μάθει. Μαζί με το γιο μου ακολούθησα και εγώ. Τώρα γρατζουνάμε και οι δυό τρίχορδο. Την ιστορία της ζωής μου πιο πάνω την έγραψα για να τονίσω ότι μιλώ εκ πείρας καθότι ξόδεψα ώρες πολλές και στα δυο, τρίχορδο και τετράχορδο. Λοιπόν η γνώμη μου είναι ότι όταν πιάσεις το τρίχορδο στα χέρια σου και παίξεις και το μάθεις καλά, δεν το θέλεις το τετράχορδο. Αλλά να παίζεις τρίχορδο, γιατί πολλοί παίζουν το τρίχορδο σαν τετράχορδο και εξηγούμαι: Αυτό που κάνει το τρίχορδο να ξεχωρίζει είναι η γλύκα που δίνει στον ήχο η συχνή χρήση της μπουργάνας και οι ανοιχτές. Αν δεν το παίζεις με αυτό τον τρόπο, ε τότε πάρε τετράχορδο που παρεμπιπτόντως έχει και αυτό τα (προτερήματα) του: ευχέρεια για μεγαλύτερες ταχύτητες, καλύτερα ευκολότερα και πιο πλούσια ακομπανιαμέντα, και μεγαλύτερο εύρος κλίμακας. Ακόμα πιστεύω ότι καλύτερα η στη χειρότερη περίπτωση για τους φανατικούς, ισάξια, παίζετε ο Ζαμπέτας και ο Χιώτης με τετράχορδο. Και ένας ειδικά δρόμος, ο Σαμπάχ από ρε η πα όπως θα έλεγε και ο Κύριος Παπαιωάννου, στο τετράχορδο ακούγεται καλύτερα όταν κτυπούμε την μπουργάνα φα.
Λοιπόν αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη: Το τρίχορδο απείρως καλύτερο και πιο γλυκό όργανο από το τετράχορδο αλλά να το παίζεις και σαν τέτοιο διότι οι περισσότεροι σαν τετράχορδο το παίζουν. Αλλά και τα (κλασσικά) κομμάτια που γράφτηκαν και παίχτηκαν στο τετράχορδο από μεγάλους μπουζουξήδες σαν τον Χιώτη και τον Ζαμπέτα, καλύτερα παίζονται στο τετράχορδο. Αν είχα να φτιάξω μια καλή ορχήστρα και θα έβαζα τρία μπουζούκια θα έβαζα 2 τρίχορδα και ένα τετράχορδο. Το τετράχορδο για τα (γεμίσματα) γιατί έχει περισσότερη ευκολία και δυνατότητες για μεγαλύτερες ταχύτητες. Ακριβώς για τον ίδιο λόγο που βάζεις και κιθάρα και μπάσο.
Και όταν άκουσα τους Ράστ είχα ενθουσιαστή μέχρι που έπαιξαν τη συννεφιασμένη Κυριακή. Σωστά την έπαιξαν , με πολλή μεράκι, μόνο αυτό που άκουγα δεν ήτανε η συννεφιασμένη Κυριακή. Ήτανε μία παρά-φύσιν εκτέλεση αυτού του άσματος.
Αυτή είναι η κατάθεση μου. Ελπίζω να μην με λιθοβολήσετε μέχρι θανάτου αν διαφωνείτε
Αυγουστής…
Κάτι που ξέχασα να αναφέρω. Θεωρώ το τετράχορδο μπουζούκι το κατ΄εξοχήν όργανο, τον άρρηκτα συνδεδεμένο,τον άξιο εκπρόσωπο, το τέλειο όργανο για το…σκυλλάδικο.
Η τελειότερη (κλασσική πιά θα έλεγα) τοποθέτηση που διάβασα ποτέ μου, σε σχέση με την προβληματική “τετράχορδο ή τρίχορδο”. Συγχαρητήρια Αυγουστή, με δυό λόγια τάπες όλα.
Και ιδού λοιπόν ο καλύτερος τρόπος να συγκροτηθεί το FAQ, Προτείνω δηλαδή αντί γιά απαντήσεις, να βάζομε προσωπικές τοποθετήσεις, και να ξεκινήσομε από την ερώτηση:
- Τετρόχορδο, ή τρίχορδο;
με απάντηση την τοποθέτηση του Αυγουστή.
Είναι ένας πολύ πρωτότυπος τρόπος συγκρότησης του FREQUENTLY ASKED QUESTIONS, και μας απομακρύνει από τον ψευτοακαδημαϊσμό, και δίνει μεγαλύτερη ανθρωπιά, άρα και εκπαιδευτική δεινότητα.
Αυγουστή,
με την απάντηση σου κάνεις όλα τα νέα μέλη του forum σίγουρα ότι η επιλογή του 3χόρδου είναι ή σωστή όταν πρόκειται για ρεμπέτικα ή παλιά λαικά τραγούδια.
Ως προς τον αυθεντικό τρόπο παιξίματος, ελπίζω ότι θα έρθει με τον καιρό και έχοντας τις σωστές βάσεις.
Χωρις να θελω να υπηρετησω καμμια φανατίλα να αναφερθω κι εγω στο θεμα
του ηχου των μπουζουκιων : τριχορδου - τετραχορδου.
Ενα τριχορδο εχει διαφορετικο ηχο εκ κατασκευης
πρωτα απ’ολα απο το 4χορδο. Αυτο πιστευω οφειλεται
στο σχημα του σκαφους που ειναι πιο ογκωδες, πιο
“τετραγωνο” και συνηθως γεματο απο παστες, πλαστικα και φιγουρες στο καπακι.
Καποιος που εχει ασχοληθει μπορει ακουγωντας μονο ενα “γκραν” να καταλαβει αμεσως αν προκειται για 3χορδο ή 4χορδο.
Πιστευω οτι το παιξιμο απο ρε και η παραγωγη αρμονικων ασχετα
αν βαραμε τη ρε ερχεται μετα και δινει ακομα πιο μεγαλη γλυκα στο 3χορδο.
Γι αυτο παλιοτερα υπηρχαν πολλα κουρντισματα (ντουζένια) γιατι το μπουζουκι
επαιζε μονο του, οπως και ο ταμπουρας στην Ηπειρωτικη Ελλαδα -
με τη συνοδεια προαιρετικα κρουστου και ηταν απαραιτητη η συνοδεια -το πάσο- απο τις μουργκανες.
Εδω που τα λεμε ακομα περιμενουμε να μαθουμε εμπεριστατωμενα
ποια ηταν αυτα τα κουρντισματα με ονοματα και παραδειγματα.
Εχω βρει με το αυτι ενα κουρντισμα του ΜΑΡΚΟΥ
και ειμαι διατεθιμενος να το κοινοποιησω
αν θα εχω κι εγω απ΄την αλλη πληροφορηση για καποιο αλλο.
Πιο πανω που αναφερομαι στο σχημα του σκαφους
εννοω βεβαια για το 4 χορδο μπουζουκι.
Φίλε yiorgosv: Δεν νομίζω να είναι ο τρόπος κατασκευής η το σχήμα του τετράχορδου που δινει τον διαφορετικό ήχο. Προσωπικά είχα τετράχορδο που το μετέτρεψα σε τρίχορδο. Εντελώς διαφορετικός ήχος. Πιστεύω ότι εκείνο που μετρά περισότερο είναι το κούρδισμα στο όργανο. Αν μιλήσεις με κατασκευαστές το πρώτο που θα σου αναφέρουν είναι η πολύ μεγαλύτερη τάση που ασκείται στο τετράχορδο. Μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι έχουμε μπουργάνα φα δηλ 3 ημιτόνια πιο ψηλά απο το ρε.
Το τρίχορδο είναι πιο relax όργανο. Γι΄αυτό και ο ήχος ο ηδονικός.
Αυτο που λες Αυγουστη με τη μπουργανα στο φα ειναι σωστο, ετσι πριμαρει το οργανο, αλλα κι απ’την αλλη εχει και την ντο μπουργανα που μπασσαρει.
Τωρα αυτο περι τασης ειναι κατι προς συζητηση, κατα ποσο επηρρεαζει δηλαδη την ακουστικη του οργανου και τη συμπεριφορα των ξυλων, αυτο ομολογουμενως δεν το εχω ψαξει…
Παντως πιστευω οτι και το αχλαδοσχημο σχημα παιζει
το ρολο του και το ταμπουροειδες σχημα παλι βγαζει αλλο ηχο.
Το σκαφος που ειχαν τα πρωτα τριχορδα
ηταν σχεδον αυτο του μαντολινου
-σε ελαφρα μεγεθυνση- ενω του 4χορδου ειναι ακομα πιο μεγενθυμενο με μεγαλωμα του πλατους και του βαθους. Ολα αυτα αλλοιωνουν τον ηχο .
Τελος παντων ειναι κατι που θελει ψαξιμο αλλα
και αν εχει καποιος τα μεσα ακομα και με επιστημονικο τροπο -μετρησεις κλπ- να βγουν συμπερασματα πιο ασφαλη …
Το τελευταιο σου σχολιο παντως τα λεει ολα,
“Ηδονικο οργανο” !!
Η τάση των χορδών είναι βασικός λόγος του διαφορετικού ήχου ανάμεσα σε τρίχορδο και τετράχορδο. Δεν είναι μόνο το κούρδισμα (η ψηλότερη ΦΑ) αλλά και οι δύο παραπάνω χορδές. Τεράστια διαφορά. Στο μπουζούκι μου (“Τσακιριάν” με έξι δεκαετίες στην πλάτη του - έτσι για να ζηλέψετε) αν σπάσει μια χορδή, οι υπόλοιπες “ξαπλώνουν” πάνω στην ταστιέρα. Δεν παίζει παρά μόνο τις 4-5 τελευταίες νότες!
Το τι μπορεί να κάνει η αλλαγή της τάσης των χορδών στον ήχο του οργάνου μπορείτε να το ακούσετε αν την ώρα που παίζετε βάλετε κάποιον να πιέζει τον καβαλάρη πάνω στο καπάκι.
Λόγω της τάσης το τετράχορδο είναι γενικά “βαρύτερη” κατασκευή, κι αυτό δεν αφορά μόνο το μάνικο αλλά και το σκάφος. Πιο πολύ ξύλο, άλλο πάχος, άλλες ταλαντώσεις.
Και θα συμφωνήσω με το Γιώργο. ΣΙΓΟΥΡΑ το σχήμα παίζει ρόλο. Μην νομίζετε ότι το σκάφος είναι μόνο για αντήχηση και ότι τα πάντα βγαίνουν απ’ το καπάκι. Και στο κάτω-κάτω της γραφής, ακόμα κι αν το καπάκι παίζει τον απόλυτο ρόλο στον ήχο, μεγαλύτερο σκάφος σημαίνει μεγαλύτερο καπάκι. Αλλό σχήμα σκάφους (π.χ. αχλάδι) σημαίνει άλλο σχήμα και το καπάκι (το ίδιο φρούτο).
Και μια και το 'φερε η κουβέντα, ο Στέλιος Βαμβακάρης σε παλιά παλιά κουβέντα που κάναμε υποστήριζε ότι τα παλιά μπουζουξίδικα ντουζένια αλλάζουν αισθητά τον ήχο του οργάνου προς το καλύτερο. Και μάλλον έχει δίκιο.
ΑΝ
ʼρη,
Γιατί δεν βάζουμε άραγε δύο βίδες από την μέσα πλευρά να κρατάνε πατημένο τον καβαλάρη στο καπάκι; Μάλλον κάτι θα χαλάει στο στήσιμο της κατασκευής γιατί αλλιώς τόσα χρόνια κάποιος θα το είχε κάνει. Ίσως να είπα και κουταμάρα.
Ίσαάκ.