Ραδιοφωνική εκπομπή στη Γερμανία

Για τους εν Γερμανία τον βίον διάγοντας: το Σάββατο στις 16.00 σε εκπομπή του NRW, Funkhaus Europa, 103.3 UKW θα ακούσετε την ταπεινότητά μου να μιλάει (πολύ σύντομα) για τα ρεμπέτικα και την εκδήλωση της Υδρας. Η εκπομπή επαναλαμβάνεται την Κυριακή, ίδια ώρα, στο Βερολίνο από το Radio Multikulti.

Και από το διαδίκτυο,www.radiopolis.de

Η ομιλία θα γίνει γερμανιστί ;

Δεν είναι ομιλία. Μουσική εκπομπή είναι, με κάποια ένθετα και σε κάποιο σημείο ο παρουσιαστής δημοσιογράφος (Μιλτιάδης Ούλιος) μου θέτει κάποιες ερωτήσεις στις οποίες θα απαντήσω. Μισές στα γερμανικά, μισές στα ελληνικά.

Πολύ ωραία Νίκο.Θα σ ακούσω σίγουρα…
Παρεπιπτόντως τυχαίνει να είμαι πολύ καλός φίλος με τον Μίλτο,τον παρουσιαστή της εκπομπής.Τα παιδιά τα τελευταία χρόνια κάνουν πραγματικά πολύ καλή δουλειά στο ραδιόφωνο με φρέσκια διάθεση και πολύ όρεξη.Διοργανώνουν συναυλίες,φεστιβάλ ,στηρίζουν και υποστηρίζουν προσπάθειες που γίνονται απο τους έλληνες εντός γερμανίας και όχι μόνο.
Μεταξύ σοβαρόυ κ αστείου το καλύτερο είναι ότι μαζί τους ξεκολλίσαμε λίγο απο τις εκπομπές του στύλ "Καλησπέρα Έλληνες της διασπορας…παύση…σας μιλάει η ελληνική φωνή του ντόιτσε βέλε…παύση…ανάκρουση εθνικού ύμνου…ο πρωθυπουργός κος κος Καραμανλής παρευρέθη σε γεύμα -βουρστ με κραουτ ζαλατ- που παρέθεσε η καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας κα Αγγέλα Μέρκελ κτλ κτλ κτλ… " .

Νίκος

Επί (μακαρίτη) Μπακογιάννη, πάντως, η εκπομπή δεν ήταν κακή… Είχα ακούσει και ένα ταξίμι με τον Ζαμπέτα που, τύφλα νάχουν πολλοί τρίχορδοι! Και ρώταγε, πριν ξεκινήσει να παίζει -“ο Μπακογιάννης από δίπλα, ακούει, ακούει;”.

Ξέρει κάποιος από σας τη Frequenz του ραδιοφωνικό σταθμό Multikulti (Βερολίνο) για ν’ ακούσω και εγω την εκπομπή εδώ στο Μόναχο? Ευχαραιστώ πολύ εκ των προτέρων.

Απ’ ότι καταλαβαίνω Μάρθα, το multikulti είναι στο Βερολίνο. αλλά μπορείς και από το www.radiopolis.de , αν προλαβαίνεις σήμερα.

Νίκο, έψαξα στο ιντερνετ, δυστυχώς δεν βρήκα αναφορά για το Μόναχο, το οποίο είναι μακρυά από το Βερολίνο, υπόπτομαι ότι πρόκειται για έναν ντόπικο σταθμό. Τους ζήτησα για πληροφορία αν είναι δυνατόν ν’ ακούσω εδώ την εκπομπή…και τη φωνή σου.

Νίκο, τι ωραία και τέλεια μίλησες!
Για μένα ήταν και συγκινητικο γιατί μετά από χρόνια εδώ στο φόρουμ πρώτη φορά άκουσα έναν (πολύ καλό) άνθρωπο από τον “φανταστικό” χώρο αυτό.

Δυστυχώς, :106:τώρα μόλις διάβασα για την εκπομπή και δεν σε άκουσα Νίκο (Ήμουν Χαϊδελβέργη). Τις συνεντεύξεις, απ΄ ό,τι γνωρίζω, τις ανεβάζουν και μαγνητοφωνημένες τις επόμενες μέρες. Ελπίζω να ανεβάσουν και τη δική σου, θα κοιτάξω.

Τον Μίλτο τον γνωρίζω κι εγώ προσωπικά και πράγματι γίνεται στο “Ραδιόπολις” μιά αξιόλογη προσπάθεια.
Η μουσική επένδυση όμως της εκπομπής είναι πολύ του (light) “ρεύματος” με τη δικαιολογία “αυτά θέλει ο κόσμος, πρέπει να έχουμε ακροαματικότητα”. Οι λίγες εξαιρέσεις, όπως π.χ. κάποιες εκπομπές της Ζωής Νιομανάκη με πολύ καλή Ελληνική μουσική και κάποια Λάιφ, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Αν κρατηθούν πάντως μακριά από πολιτικές ημετερίστικες και ελαττώσουν τα "ΟΥΑΟΥ"ς στο λόγο τους, θα πάνε και καλύτερα.
Αλλά τα παιδιά ανήκουν στον προοδευτικό-δημοκρατικό χώρο, έχουν τοποθετηθεί υπέρ της αξιοκρατίας και εναντίον του καρεκλοκενταυρισμού, πιστεύουν σ΄ ένα καλύτερο αύριο, επομένως…δε πιστεύω :slight_smile:

Λοιπόν, την άκουσα και εγώ την εκπομπή (διάρκεια μία σχεδόν ώρα) και μάλιστα, λόγω παρερμηνείας στη διαφορά της ώρας μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας άκουσα, αποσπασματικά βέβαια, τμήματα και των δύο προηγουμένων εκπομπών, μιάς για τους σλαβόφωνους και μιάς για τους τουρκόφωνους μετανάστες.

Επιβεβαίωσα αυτό που είχα για πρώτη φορά παρατηρήσει όταν, πριν περίπου δέκα χρόνια, βρέθηκα σε ένα επαρχιακό ξενοδοχείο της Σερβίας, τουρίστας ένα καλοκαίρι, σε βραδυνό γαμήλιο γλέντι Σέρβων. Ήταν εκπληκτική η ομοιότητα του στιλ των τραγουδιών, τόσο του τότε γλεντιού στη Σερβία (με ηλεκτρικές κιθάρες και ντράμς «ζωντανά») όσο και των σημερινών (trendy, φαντάζομαι) εμπορικών τραγουδιών που παίχτηκαν από το γερμανικό ραδιόφωνο για μετανάστες, Γιουγκοσλάβους, Τούρκους ή Έλληνες: Η σκυλλάδικη εκδοχή της πρώην ανατολικής μουσικής, πασπαλισμένη με πλουσιοπάροχη δόση «μοντέρνας» ενορχήστρωσης με στοιχεία ευρωπαϊκής πόπ ώστε να γίνεται «εύπεπτη» για κάποιους, αλλά αγκάθι στο λαιμό για άλλους (εν οίς και η αφεντιά μου). Και το κερασάκι στην τούρτα: το ίδιο βράδυ, με νωπά ακόμα στη μνήμη μου τα παραπάνω ακούσματα, σε γαμήλιο γλέντη στην Κρήτη, σε ακταίο ξενοδοχείο (βόρειας ακτής) άκουσα, παρουσιασμένα από μοντέρνο Κρητικό DJ τραγούδια «κρητικά» ΑΚΡΙΒΩΣ στο ίδιο στιλ των σέρβικων, τούρκικων ή ελληνοπόπ κομματιών του μεσημεριού. Και δυστυχώς, ξαναματαεπιβεβαίωσα: ζώ σε άλλο κόσμο…

Νίκο δυστυχώς όλοι έχουμε επιβεβαιώσει αυτά τα δημοτικολαϊκοπαρατράγουδα . Ζούμε σε άλλη εποχή για μας , δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις ή κάποιοι ανεγκέφαλοι προσπαθούν να μας ξεστρατίσουν ; Εσύ και γω ζήσαμε και την εποχή των “ινδικών” επιτυχιών που μοιάζει σε απαξίωση με τη σημερινή .

Νίκο, αφού πρώτα σε συνχαρώ γιά την παρουσία σου στο Γερμανικό ραδιόφωνο θάθελα να
σου επισημάνω τόσο σ΄εσένα, οσο και στον Θανάση οτί πράγματι ειμαστε ¨αλλού¨
Απότι πάντως έχω καταλάβει ειμαστε αρκετοί αλλά σκόρπιοι

Με άλλα λόγια δηλαδή, τυμβωρύχοι απανταχού της Ελλάδας (αλλά και Γερμανίας, Σουηδίας κλπ.), ενωθήτε!

Αγαπητέ Νίκο, θα διαφωνήσω μαζί σου, γιατί το αγκάθι στο λαιμό κάποια στιγμή από το πολύ κατάπινε, φεύγει και πάει στο στομάχι. Το χωνεύεις δηλαδή. Εγώ θα έλεγα ότι για “εμάς τους άλλους” είναι βάτος στο λαιμό που έχει γαντζωθεί και δεν φεύγει με τίποτα !!!

Όσο για τους μοντέρνους Κρητικούς DJ με τα “κρητικά” τραγούδια, θα σε παρακαλέσω να μην σκαλίζεις πληγές που πονάνε. Γιατί στα αλήθεια πονάνε πολύ.:106:

Γεια σας,

Ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις σου, Νίκο. Εγώ που συχνά κάνω περιηγήσεις στο youtube βρίσκω συνέχεια μελωδίες και μουσικά “ύφη” που μοιάζουν μεταξύ τους. Φαίνεται πως η σύγχρονη λαϊκή-εθνική μουσική των Βαλκανίων και της Ανατολής έχει διεθνοποιηθεί, όπως η pop μουσική. Εδώ είναι μερικά μουσικά είδη των Βαλκανίων που έχουν πολλές ομοιότητες…ακόμα και στον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν από την intelligentsia, αν πούμε. Πάντως, εγώ προσωπικά πιστεύω ότι οι ομοιότητες υπήρχαν πάντοτε σε κάποιο βαθμό, άμα σκεφτείς ότι οι μουσικές παραδόσεις των Βαλκανίων έχουν κοινές ρίζες και κοινές επιρροές από Δύση και Ανατολή. Αυτό που συμβαίνει πρόσφατα είναι μάλλον η εμπορικοποίηση και η “χυδαιοποίηση” αυτής της παράδοσης. Επίσης, όπως φαίνεται, μερικά είδη είναι εξελίξεις από μουσικές που υπήρχαν από παλιά, όπως chalga, που είναι βασικά τσιγγάνικη λαϊκή μουσική που παιζόταν σε γάμους κ.τ.λ. Το ενδιαφέρον είναι ότι όλα έχουν μια “ανατολίτικη” χροιά, που στα άρθρα αποδίδεται στο ότι οι περισσότεροι μουσικοί και τραγουδιστές του είδους είναι Τσιγγάνοι…δεν ξέρω αν αυτό ισχύει για την Ελλάδα, αν εξαιρέσεις τους μουσικούς στα (λαϊκο) δημοτικα. Μάλιστα, μερικά από τα βουλγάρικα κ.τ.λ. τραγούδια τα έχω ακούσει σε αραβικές και εβραϊκές διασκευές, ή μου θυμίζουν αραβικά (λιβανέζικα κ.τ.λ.) και εβραϊκά τραγούδια. Στο Wiki τα έχουν μαζέψει όλα στο folk pop (όπου αναφέρονται και αυτά τα ελληνικά pop που εσύ θα έλεγες “σκυλάδικα”!).

Chalga:

Manele:

Turbo folk

Tavalla (Albania)

Παρέθεσα και μερικά κλιπ, για να τα απολαύσετε…ή μάλλον για να υποφέρετε!:wink:

Εύα

[ Επιβεβαίωσα αυτό που είχα για πρώτη φορά παρατηρήσει όταν, πριν περίπου δέκα χρόνια, βρέθηκα σε ένα επαρχιακό ξενοδοχείο της Σερβίας, τουρίστας ένα καλοκαίρι, σε βραδυνό γαμήλιο γλέντι Σέρβων. Ήταν εκπληκτική η ομοιότητα του στιλ των τραγουδιών, τόσο του τότε γλεντιού στη Σερβία (με ηλεκτρικές κιθάρες και ντράμς «ζωντανά») όσο και των σημερινών (trendy, φαντάζομαι) εμπορικών τραγουδιών που παίχτηκαν από το γερμανικό ραδιόφωνο για μετανάστες, Γιουγκοσλάβους, Τούρκους ή Έλληνες: Η σκυλλάδικη εκδοχή της πρώην ανατολικής μουσικής, πασπαλισμένη με πλουσιοπάροχη δόση «μοντέρνας» ενορχήστρωσης με στοιχεία ευρωπαϊκής πόπ ώστε να γίνεται «εύπεπτη» για κάποιους, αλλά αγκάθι στο λαιμό για άλλους (εν οίς και η αφεντιά μου). Και το κερασάκι στην τούρτα: το ίδιο βράδυ, με νωπά ακόμα στη μνήμη μου τα παραπάνω ακούσματα, σε γαμήλιο γλέντη στην Κρήτη, σε ακταίο ξενοδοχείο (βόρειας ακτής) άκουσα, παρουσιασμένα από μοντέρνο Κρητικό DJ τραγούδια «κρητικά» ΑΚΡΙΒΩΣ στο ίδιο στιλ των σέρβικων, τούρκικων ή ελληνοπόπ κομματιών του μεσημεριού. Και δυστυχώς, ξαναματαεπιβεβαίωσα: ζώ σε άλλο κόσμο…[/QUOTE]

Εύα, και βέβαια υπήρχαν πάντοτε ομοιότητες στις μουσικές των Βαλκανίων και των άλλων περιοχών της ανατολικής Μεσογείου, αφού όλες ανήκουν στην ευρύτερη ανατολική μουσική. Και οι δυτικές επιρροές υπήρχαν, όπως σωστά παρατηρείς και εσύ, σε όλες τις επί μέρους μουσικές, αλλού περισσότερες και αλλού λιγότερες, αλλά και ο ειδικός τρόπος με τον οποίο πέρναγαν οι επιρροές ήταν διαφορετικός για κάθε περιοχή. Μέχρι πριν πολύ λίγες δεκαετίες, όμως, μπορούσες σχετικά εύκολα να διακρίνεις και να πής ότι αυτό που ακούς πρέπει να είναι π.χ. από τη βόρεια Βαλκανική, αυτό από αραβικές χώρες, αυτό τούρκικο, αυτό ελληνικό (για τα εβραϊκά είναι άλλη ιστορία, αφού οι μετανάστες στο Ισραήλ κουβάλησαν μαζί τους και ρεπερτόρια και επιρροές και τα έρριξαν στο ίδιο καζάνι). Ενώ σήμερα, αν υποτεθεί ότι δεν καταλαβαίνεις τη γλώσσα, είναι σχεδόν αδύνατο να βρείς διαφορές και να μαντέψεις εντοπιότητα.

Λυπάμαι Εύα, αλλά δεν αντέχω να αναζητήσω και να ακούσω τα λίνκ που μας παραθέτεις, όσο ενδιαφέρον και να παρουσιάζει το θέμα. Ας το ερευνήσουν άλλοι….

Νίκο,

Μάλλον το δικό σου αυτί διακρίνει πιο καλά από το δικό μου…εγώ για χρόνια πίστευα ότι το “Μανώλια” και τα άλλα ανατολίτικα-Ινδοπρεπή του Καζαντζίδη, Αγγελόπουλο κ.τ.λ ήταν γνήσια ελληνικά!:wink:

Παρεπιπτώντος, βρήκα εντελώς τυχαία μερικά άλλα κλιπάκια από τη δεκαετία του 70, που εμένα τουλάχιστον μου θυμίζουν αντίστοιχα ελληνικά…από Βουλγαρία και Μακεδονία (FYROM):

Και ένα σύγχρονο αυθεντικό ισραηλίτικο σε πολύ ελληνικό ύφος:

Εύα

Αυτό τώρα τι είναι? Να λες fyrom, σκέτο, ή σκόπια, σε παρακαλώ…!!

Εύα, για το τι είναι «γνήσια» ελληνικό και το τι όχι, θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες. Το πρώτο από τα παραδείγματά σου (μια και το άκουσα), μετά την εισαγωγή του ακορντεόν θυμίζει αρκετά το «ένα Σαβάτο βράδυ, καλέ Μαρία». Τι σημαίνει αυτό; ελληνικό είναι το Καλέ Μαρία ή σλάβικο; σλάβικο είναι αυτό που άκουσα, ή ελληνικό; και τα δύο, είναι η απάντηση, αφού κοινή ήταν η μουσική στην περιοχή, πριν μπούν σύνορα. Το ίδιο και για τα «ινδοπρεπή», που βεβαίως είναι γνήσια ινδικά, αλλά μίλησαν άμεσα στο συναίσθημα του ελληνικού ακροατηρίου των ταινιών, και πάλι επειδή παρά την απόσταση, υπάρχουν μεγάλες ομοιότητες με τη μουσική της ανατολικής μεσογείου.