Magna Grecia

Ti en glicea tusi nifta ti en oria (Τι γλυκειά που είναι η νύχτα κι’ ωραία)
C’ evo 'e pplonno penseonta ‘s esena (δεν κοιμάμαι και σκέφτομαι εσένα)
C’ ettumpi sti ffenestras su agapimou (κι όταν βγεις στο παράθυρο σου αγάπη μου)
Tis kardiammu su nifto ti penna (της καρδιάς μου άκου λόγια θλιμμένα)

Evo panta 's esena penseo (Εγώ πάντα στη σκέψη μου έχω εσένα)
Jati 'sena fsichimmu 'gapo (γιατί εσένα ψυχή μου αγαπώ)
Ce pu pao, pu sirno, pu steo (κι όπου πάω, όπου βρεθώ όπου κι αν είμαι,)
'sti kkardia panta sena 'vasto (στην καρδιά μου πάντα εσένα βαστώ)

La ri o - la ri o - la le o,
la ri o - la ri o - la la.
la ri o - la ri o - la le o,
la ri o – la ri o la la.

C’ esu mai de’ me gapise oriamu (Μα εσύ ποτέ δεν μ’ αγάπησες ωραία μου)
'e ssu ponies mai pus emena (και δεν πόνεσε ποτέ η καρδιά σου για 'μενα )
Mai citt oria chilisu 'en enifse (πότε τα ωραία χείλη σου δεν άνοιξες)
Na mu pi loja agapi vloimena (να μου πεις λόγια αγάπης ευλογημένα)

{ ltt’ ammaaissu to mago o gliceo (αυτό το βλέμμα σου το μαγικό το γλυκό) }
{ en ghela mai ja mena o ftecho (δεν χαμογελάει σ εμένα τον φτωχό) }
{ mentre evo 'ci pu sirno pu steo (ενώ εγώ όπου βρεθώ όπου κι αν είμαι) }
{ 'sti kkardia panta 'sena vasto (στην καρδιά μου πάντα εσένα βαστώ) }

T asteracia pu panu me vlepune (Τα αστεράκια από πάνω με βλέπουνε)
Ce mo fengo krifizzu ‘nnomena (και μιλούνε κρυφά στο φεγγάρι)
ce jelu ce mu leune: ston anemo (και γελούν και μου λένε: στον άνεμο)
Ta traudia pelis I’ chamena (τα τραγούδια πετάς είναι χαμένα)

La ri o - la ri o - la le o,
la ri o - la ri o - la la.
la ri o - la ri o - la le o,
la ri o – la ri o la la.

{ ma ta jelato evo en ekkiteo (μα τα γέλια τους εγώ δεν κοιτώ) }
{ ce sta lojato 'en vaddho skupo (και στα λόγια τους δεν βάζω σκοπό) }
{ jati panta 's esena penseo (γιατί πάντα σκέφτομαι εσένα) }
{Sti kkardia panta sena vasto (στην καρδιά μου πάντα εσένα βαστώ) }

{ma su plonni teleste ce s ipuno (μα εσύ κοιμάσαι και ίσως στον ύπνο σου) }
{ste tori cino pu e gapimeno (θωρείς αυτόν που σου είναι αγαπημένος) }
{ti jelonta fili t ammadaciasu (σου γελάει σου φιλάει τα ματάκια σου) }
{ce ce ssifti sto pettottu ohimena (και σε σφίγγει στο στήθος του οϊμένα) }

Kali nifta! Se finνo ce feo (καλή νύχτα σ’ αφήνω και πάω)
Plaia su ti pirta priko (κοιμήσου εσύ κι εγώ φεύγω πικραμένος)
Ma pu pao pu sirno pu steo (μα όπου πάω όπου φεύγω όπου στέκομαι)
Sti kkardia panta sena vasto (στην καρδιά μου πάντα εσένα βαστώ)

La ri o - la ri o - la le o,
la ri o - la ri o - la la.
la ri o - la ri o - la le o,
la ri o – la ri o la la.

La ri o - la ri o - la le o,
la ri o - la ri o - la la.
la ri o - la ri o - la le o,
la ri o – la ri o la la.

Πώς να κατανοήσεις και πώς να περιγράψεις την ψυχή και την ζωή αυτών των ανθρώπων.
Πώς να αντιληφτείς πως λειτουργεί ένας λαός που δημιουργεί τέτοια μουσική, που ονομάζει το χωριό του " kalimera " και που σε υποδέχεται και σε φιλοξενεί σα να ήσουν ξενιτεμένος, που μόλις επέστρεψες στην πατρίδα σου.

Αν με ρωτήσετε ειλικρινά δεν ξέρω ποιος είναι περισσότερο Έλληνας και πιο κοντά στην αρχαία Ελλάδα. Εγώ; Ή αυτοί; Ακόμα κι αν δηλώνουν πλέον Ιταλοί, πίνοντας Grappa ενώ χορεύουν τον « χορό της αναγέννησης» ψήνοντας κοκορέτσια και αρνιά.

Η συνέχεια επί της οθόνης, αφού βάλω σε μια τάξη τα γεγονότα.
http://www.youtube.com/watch?v=yfX5U1TeDFI&eurl=http://www.youtube.com/my_videos_edit2?ns=1&video_id=yfX5U1TeDFI&next=%2Fmy_videos2%3Fpi%3D0%26ps%3D20iurl=http://i2.ytimg.com/vi/yfX5U1TeDFI/hqdefault.jpg&feature=player_embedded

Είναι όντως συγκλονιστικό να βλέπεις και να ακούς μορφές και διαλέκτους που έρχονται απ’τα βάθη των αιώνων.
Για να σε διευκολύνω προσθέτω αυτό το βίντεο [κάνοντας κλικ στο Link που έχεις δώσει δε βγάζει κάποιο βίντεο]

http://www.youtube.com/my_videos_edit2?ns=1&video_id=vd6hJ5YKOp0&next=%2Fmy_videos2%3Fpi%3D0%26ps%3D20%26sf%3Dadded%26sa%3D0%26sq%3D%26dm%3D2
Αυτο πρεπει να παιζει:092:

Παραθέτω κι άλλο ένα βίντεο του ίδιου τραγουδιού [με 2 πολύ όμορφες υπάρξεις]

kokomilko, αυτό προσπαθείς; (Υπέροχο και μια και ρωτάς στο τέλος…ΑΥΤΟΙ !!!)

Παν, θα μας…πεθάνεις!!! :109:

Η ελληνόφωνη Κάτω Ιταλία έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Η διάλεκτός τους, η Grico, η γκρεκάνικη, είναι πολύ ευχάριστη ακουστικά, σαν τραγουδιστή.
Έχει στοιχεία ελληνικά (αρχαιοελληνικά περισσότερο ) και βέβαια ιταλικά.
Γίνεται μια προσπάθεια τελευταία για να μην καταντήσει “νεκρή” γλώσσα, μια και αποδυναμώνεται όλο και πιο πολύ, με έκδοση δίγλωσσου λεξικού 4000 λέξεων, οδηγιών διδασκαλίας της, σεμιναρίων κ.λπ. (κάτι που θα έπρεπε να γίνει και με την ποντιακή διάλεκτο, και αυτή έχει τους ίδιους κινδύνους).
Πρόκειται για μια γλώσσα με ιστορία περίπου 3000 χρόνων που μιλιέται στην περιοχή της Απουλίας (στην Καλημέρα, στο Μαρτάνο, στο Καστρινιάνο ντέι Γκρέτσι, στο Μαρτινιάνο, στο Τζολίνι, στο Σολέτο, στη Στερνατία και στο Μελπινιάνο) και στην Καλαβρία ( στην Αμυγδαλέα, στο Γκαλλιτσιανό, στη Μπόβα, στο Ροκαφόρτε ντελ Γκρέκο, στο Ροχούντι).
Εκτός από τη γλώσσα τους, ενδιαφέρον έχουν τα ήθη και έθιμά τους, η μουσική (που περιλαμβάνει δημοτικά τραγούδια, μοιρολόγια, τραγούδια της αγάπης, της δουλειάς κ.λπ.) και οι χοροί τους.
Σε συνέδριο με θέμα τη γλώσσα τους, είδαμε σε βίντεο να ψήνουν αρνιά το Πάσχα, να χορεύουν συρτούς χορούς και να τραγουδούν, και στη γκρεκάνικη και στα ελληνικά, τραγούδια με συνοδεία κιθάρας και ακορντεόν, κυρίως.
Ο Roberto Licci, ιδρυτής των GHETONIA, είναι εκείνος που έκανε γνωστά τα τραγούδια τους σε όλο τον κόσμο και χάρη σ’ αυτόν επίσης, η γκρεκάνικη γλώσσα ακούστηκε σε μεγάλη εμβέλεια και πέρα από την Κάτω Ιταλία, όπως επίσης και το μουσικό συγκρότημα Εncardia.

Και κάτι που παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Τα [i]“tarantela pitsika”[/i] της περιοχής αυτής, τραγούδια που σχετίζονται με το τσίμπημα της αράχνης ταραντούλας (από τον Τάραντα της Ν. Ιταλίας), τραγούδια που πρόσφεραν θεραπεία από τα τσιμπήματα…
Το τσίμπημα της ταραντούλας έφερνε κάτι σαν κρίση τρέλας σε όποιον τσιμπούσε.
Οι μουσικοί σ’ αυτή την περίπτωση αναλάμβαναν ρόλο …θεραπευτικό. Πήγαιναν στο σπίτι του παθόντα , έπαιζαν με τα όργανά τους και εκείνος χόρευε σε πολύ έντονο ρυθμό, μέχρι τελικής πτώσης.
Έτσι όμως περνούσε και η κρίση…
Ανάλογο θέμα κρίσης ανθρώπου που σφαδάζει και μουσικού που “θεραπεύει” μέχρι και σε πίνακες ζωγραφικής εντοπίζεται και βέβαια έχει σχέση με παγανιστικές τελετές, ενώ άλλοι τα συνδέουν με διονυσιακές οργιαστικές τελετές.

TARANTELLA CALABRESE A GALLICIANO’.
Encardia & Roberto Licci.
Encardia - Me fiora kai Garyfalla.
Andra mou paei.

Επιτέλους. Έστω και πρόχειρα, ανέβασα το ταξίδι μου στην Ιταλία.
Αν και θα έπρεπε μάλλον να το χαρακτηρίσω ενότητα με περιλήψεις. Τα σχετικά links είναι τα παρακάτω!!!
Ελπίζω να τα απολαύσετε. Καλό ταξίδι.

http://kokomilko.blogspot.com/2009/01/blog-post_28.html

http://kokomilko.blogspot.com/2009/02/mantinata.html

http://kokomilko.blogspot.com/2009/02/blog-post.html

http://kokomilko.blogspot.com/2009/02/s-salento.html

1-2 τα εχετε ηδη διαβασει