ΣΜΥΡΝΙΩΤΙΚΟ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ, 1925, ΜΑΡΙΚΑ ΠΑΠΑΓΚΙΚΑ
εννοώ το τέμπο, διότι δεν μιάζει νάναι ούτε το σύνηθες μονό, ούτε το σύνηθες διπλό λεγόμενο ‘‘χτύπημα’’
Αν θεωρήσουμε ότι το μέτρο είναι σε τέταρτα (9/4), ότι οι χτύποι είναι απλώς ένας σε κάθε τέταρτο, χωρίς καμιά ενδιάμεση υποδιαίρεση. Ή και ακόμη πιο μίνιμαλ: 1/4, 1/4, 1/4, 1/2, 1/2, 1/2. (Δηλ. τρεις χτύποι για το τριάρι στην αρχή, και μετά από ένας για το κάθε δυάρι.)
Τώρα αν αυτό ακούγεται υπερβολικά άδειο σε κάποιον και θέλει να δώσει και κάποιους ενδιάμεσους χτύπους, το τραγούδι υποδεικνύει ή τον δεύτερο ή τον τέταρτο από τους 4 ρυθμούς του Μυστακίδη: στο «έλα να πάμε μάτια μου» το πά- είναι σαφώς όγδοο, άρα έχουμε πά- = 1/8, -με = 1/4, μά- = 1/8. (Αν μπορούσα να γρ άψω νότες στο μήνυμα θα γινόμουν σαφέστερος.) Το αν το τελείωμα του μέτρου γίνεται και πάλι με όγδοο+τέταρτο+όγδοο (δεύτερος ρυθμός Μυστακίδη) ή τέταρτο+όγδοο+όγδοο (τέταρτος ρυθμός Μ.), και το τι γίνεται στα οργανικά μέρη, νομίζω ότι είναι στην κρίση του παίχτη. Επειδή όλο μαζί μου ακούγεται αρκετά στρωτό, χωρίς το τίναγμα και την τσαχπινιά της συγκοπής 1/8 + 1/4 + 1/8, θα πρότεινα μάλλον τις εκδοχές με 1/4 + 1/8 + 1/8. Αλλά και πάλι, όπως το πάρεις…
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 12:36 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 12:29 —
Για όποιον νομίζει ότι πρέπει οπωσδήποτε να εξιχνιάσουμε πώς σκέφτονταν το ρυθμό οι συγκεκριμένοι μουσικοί, υπάρχει το εξής ντεντεκτιβιλίκι:
Αν υπήρχε ταξίμι, ο ρυθμός από κάτω θα ακουγόταν πιο καθαρά. Δεν υπάρχει. Όμως ορισμένα από τα μελωδικά θέματα του τραγουδιού είναι παραλλαγές ή και αυτούσια τα θέματα που βρίσκουμε και σ’ άλλα τέτοια απτάλικα. Άρα και ο ρυθμός είναι ο ίδιος. Ο ενδιαφερόμενος λοιπόν μπορεί να ψάξει ποια τραγούδια έχει παίξει η ίδια κομπανία που να περιλαμβάνουν κάποιο από αυτά τα θέματα και να έχουν και ταξίμι, και να δει τι γίνεται εκεί. Που και πάλι, υποψιάζομαι ότι θα παίζουν το εντελώς μίνιμαλ που είπα στην αρχή, τρεις χτύπους τετάρτου και μετά τρεις ολόσκετους χτύπους μισού.