Καλησπέρα!
Παίζω μπουζούκι και κιθάρα σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Έχω παίξει κάνα δυο φορές σε μαγαζί σαν αντικατάστασης. Θα ήθελα να ρωτήσω τι πρέπει να κάνω γιαψ ασχολιθω επαγγελματικά με την μουσικη. Υπάρχουν πτυχία που μπορώ να πάρω για το μπουζούκι και για την κιθάρα έτσι ώστε να κάνω μαθήματα σε άλλους η να παίζω απλά σε μαγαζιά?
μιχάλη καλώς όρισες!
κατ’αρχήν να παίζεις για την δική σου ευχαρίστηση και έκφραση, για τους δικούς σου ανθρώπους και τα γλέντια σας. να πηγάζει από μέσα σου και όχι να παίζεις διεκπεραιωτικά για το μαγαζί και τους πελάτες.
από κει και πέρα μη βιάζεσαι να βγεις στο πάλκο, παρά μόνο όταν είσαι σίγουρος ότι έχεις ένα δεμένο και προβαρισμένο σχήμα που μπορεί να κρατήσει πρόγραμμα, όχι 30 χιτάκια και την άλλη μέρα πάλι τα ίδια.
και εννοείται πως θα απαιτήσεις κανονικό μεροκάματο και ένσημο, όχι χαρτζιλίκι και μαύρα. είναι δουλειά και όχι χόμπυ, οι μαγαζάτορες βγάζουν λεφτά από σένα και οι υπόλοιποι μουσικοί έχουν σπίτια και οικογένειες από πίσω. ό,τι κάνει ο καθένας ατομικά επηρρεάζει όλους μας, και πρέπει να αλληλοβοηθιόμαστε και όχι να κανιβαλίζουμε ρίχνοντας το επίπεδο και τα μεροκάματα.
αντίστοιχα με τα μαθήματα, αν σου αρέσει η διδασκαλία και έχεις μεταδοτικότητα μπορείς να το δοκιμάσεις. να είσαι σίγουρος ότι κατέχεις βαθειά αυτό που θέλεις να διδάξεις και πιο πολύ ακόμα. να θυμάσαι όμως ότι θα είσαι η αιτία κάποιος να αγαπήσει ή να μισήσει την μουσική, ειδικά στην παιδική ηλικία αυτό ίσως είναι καθοριστικό για όλη την υπόλοιπη ζωή του μαθητή.
επίσης βασικό είναι να παίρνεις μαθήματα από διαφορετικούς δασκάλους, αλλά και να “κλέβεις” συνεχώς από καλούς παίχτες. στα ωδεία δεν υπάρχουν ακόμα αναγνωρισμένα πτυχία για την λαϊκή μουσική, μόνο κάποια ωδεία με παραδοσιακό τμήμα. υπάρχουν όμως πανεπιστημιακά τμήματα όπως της άρτας και του παμάκ, υποθέτω πως εκεί πρέπει να στοχεύσεις.
ό,τι και να κάνεις, κάνε το με σοβαρότητα και μεράκι. δεν είναι εύκολη δουλειά, ούτε πάντα ευχάριστη, ούτε συνήθως καλοπληρωμένη (πολλές φορές και απλήρωτη). αν μπορείς να έχεις και άλλες επαγγελματικές ασχολίες παράλληλα, ακόμα καλύτερα. αν απλά γουστάρεις να παίζεις μουσική, παίζε με την παρέα σου και μην μπλέξεις με μαγαζιά.
να με συμπαθάς για την φλυαρία, ίσως δεν απάντησα καν στα ερωτήματά σου. ευτυχώς εδώ υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που μπορούν να σου δώσουν πιο στοχευμένες απαντήσεις. καλή τύχη σε ό,τι κι αν κάνεις!
Να ρωτήσω και εγώ με τη σειρά μου…
Τι εννοούμε με το να “κλέβεις”; Και καλυτερα πως μπορεί να κλέβεις από άλλους ένας ερασιτέχνης αλλά άπειρος πχ όπως εμένα;;
σίγουρα ένας έμπειρος παίχτης κλέβει πιο εύκολα από έναν αρχάριο, γιατί αποκωδικοποιεί καλύτερα αυτά που βλέπει. όμως και ο αρχάριος μπορεί να πιάσει μια τοποθέτηση των χεριών, ένα πιάσιμο της πένας, ένα δακτυλισμό ακκόρντου, αλλά και την γενικότερη αίσθηση του ρυθμού, ρεπερτόριο, σειρά προγράμματος, επικοινωνία με τον κόσμο και αντιμετώπιση πελατών, κλπκλπ.
αν δεν κλέψεις δεν μαθαίνεις!
H λέξη “κλέβεις” που χρησιμοποίησε ο @liga_rosa έχω την αίσθηση ότι αναφέρεται στην προσπάθεια προς μίμηση, εννοώντας να προσπαθείς να περάσεις τα πατήματά του. Πράγματι, όσο πιο αρχάριος είσαι, τόσο πιο δύσκολο είναι να μιμηθείς κάποιον έμπειρο παίκτη και να περάσεις και εσύ με ακρίβεια τα πατήματά του. Παρόλα αυτά, η προσπάθεια αυτή έχει αποτελέσματα, εφόσον φυσικά προσπαθείς να παίξεις θέματα που βρίσκονται κοντά στις εκάστοτε δυνατότητές σου και λίγο πιο πάνω.
Για μένα, ένας μουσικός πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχει καλό θεωρητικό υπόβαθρο της μουσικής που παίζει. Έτσι, οι θεωρητικές σπουδές στη μουσική είναι σημαντικός παράγοντας εξέλιξης.
Τα ωδεία παρέχουν ολοκληρωμένες σπουδές στην κιθάρα ή στο μπουζούκι και φυσικά παρέχουν πτυχία. Η πιστοποίηση σου δίνει ένα χαρτί, αλλά για να φτάσεις να πάρεις αυτή την πιστοποίηση πρέπει να ασχοληθείς πολύ και αυτό έχει σημασία. Υπάρχει συζήτηση για το αν τα λαϊκά όργανα μαθαίνονται στο ωδείο ή στην παρέα. Για μένα, ο σοβαρός δάσκαλος είναι πάντοτε σημαντικός σε όποιο χώρο και αν τον βιώνεις αφού μπορείς να πάρεις πολλά από αυτόν και το σημαντικότερο να προλάβει τυχόν στράβωμα των… δακτύλων.
@Μιχαληςς καλωσόρισες στην παρέα μας, καλές συζητήσεις να έχουμε!
Για τα πτυχία στο μπουζούκι συγκεκριμένα, είχαμε μιλήσει πιο πρόσφατα εδώ:
Και λίγο πιο παλιά εδώ:
Μαλιστα… Οποτε ότι παρακολουθω και με ενδιαφέρει πολύ κάτι σε κάποιον και προσπαθώ να το φέρω όσο μπορώ στα μέτρα μου… σας ευχαριστώ πολύ…
μια που δεν μιλάμε για τίποτα ντίβες και συναυλίες σε στάδια, όποιον παίχτη δεις και σου αρέσει τον ρωτάς κιόλας!
Κλέβω σημαίνει μαθαίνω χωρίς να μου δείξουν: βλέπω κάτι και το αντιγράφω / υιοθετώ. Όπως μαθαίνει το μωρό να μιλάει. Κάποιες φορές θα του πουν οι μεγάλοι «αυτό το λέμε έτσι», αλλά κυρίως με τη μίμηση μαθαίνει.
Αυτή η μίμηση ήταν παλιότερα ο κλασικός έως μοναδικός τρόπος εκμάθησης στις λαϊκές μουσικές. Σήμερα δεν είναι μοναδικός, αλλά δεν παύει να έχει τεράστιο ρόλο ως συμπληρωματικός κάθε άλλης μεθόδου.
Μη σου κακοφανεί το «αντιγράφω»: αν πιάσεις έναν μουσικό και τα αντιγράψεις όλα από αυτόν, θα είσαι φυσικά αντίγραφό του (και πιθανότατα κακό μάλιστα), αλλά το θέμα είναι να αντιγράφεις ό,τι καλό βρεις σε οποιονδήποτε, από τους 70 χρόνια πεθαμένους μέχρι νεοεμφανιζόμενους, και να κάνεις τη δικής σου σύνθεση.
Δεν ήταν μόνο στη μουσική Περικλή. Αυτό ήταν κοινό σε όλες τις τέχνες. Δεν σου έδειχναν αλλά έπρεπε να “κλέψεις” να ξεσηκώσεις τι έκανε ο μάστορας. Έτσι ξεχώριζαν και αυτοί που θα μένανε και θα συνέχιζαν την τέχνη, από τους περαστικούς. Σκληρό και πιθανά σε αρκετές περιπτώσεις, άδικο σύστημα, γιατί δεν μαθαίνουν όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο.
Ευχαριστώ πολύ για το καλωσόρισμα και τις απαντήσεις όλων. Νίκο συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες και θεωρώ οτι αυτή είναι μια στάση που πρέπει να κρατάμε όχι μονο στην μουσική αλλα και σε άλλες δουλειές και γενικότερα στην ζωή μας.Τώρα, λέω ότι θέλω να ακολουθήσω επαγγελματικά τη μουσικη όχι μόνο γιατί δεν μπορώ να με φανταστώ να κάνω κάτι άλλο, αλλά γιατι δεν μπορώ να με φανταστώ να μην ασχολουμε με αυτή, και είμαι στην φάση που το πήρα απόφαση και ψάχνω να βρω τρόπους πως να πετύχω τους στόχους μου. Για τα πανεπιστήμια Μακεδονίας και Άρτας γνωρίζω, αλλά θα ήταν ίσως η τελευτεα επιλογή για κάποιους πρωσοπικους λόγους και δεν γνωρίζω τι ισχύ έχει ένα πτυχίο ωδείο πχ σε σχέση με αυτά των πανεπιστήμιων
προς το παρόν το ωδείο δεν θα σε καλύψει ως πτυχίο στον τομέα της παραδοσιακής ή της λαϊκής μουσικής. από κει και πέρα μπορείς να γίνεις ένας επαρκέστατος επαγγελματίας μουσικός χωρίς κανένα πτυχίο (αλλά με χρόνια εκμάθησης και μελέτης).
κάνε προσεκτικές επιλογές στην επαγγελματική πορεία σου, γιατί μπορεί να αναγκαστείς να μην παίζεις ό,τι θέλεις όπως θέλεις, και μάλιστα με τις χειρότερες συνθήκες. επίσης, αν δεν θέλεις να φύγεις εκτός αθηνών για σπουδές, σκέψου ότι κάθε καλοκαίρι θα πρέπει να φεύγεις εκτός αθηνών για δουλειά.
δεν θέλω να σε απογοητεύσω, φαίνεται ότι αγαπάς την μουσική και βλέπεις σοβαρά το θέμα των σπουδών και της δουλειάς. καλή αρχή!