Έχει απαντηθεί (βλ. σχόλιο 12)…
Περί γυναικοκτονιών αλίευσα ένα ακόμη τρομακτικό στιχούργημα. Βεβαίως ευθύνεται κι ο Πυθαγόρας ως στιχουργός!
Τίτλος
Η πιο μεγάλη αμαρτία!
Κι όμως ακούνε γυναίκες…
Αν είχα δύναμη και αν μπορούσα
όλα τα λάθη θα συγχωρούσα
μα τέτοια πράξη σαν τη δική σου
να τιμωρούσα με τη ζωή σου
Η πιο μεγάλη αμαρτία, αχ
είναι στον κόσμο η απιστία!
Ε, ναι… Όμως κάθε στιχουργός, από την κοινωνία αντλεί έμπνευση. Και βεβαίως, κάθε (αντροκατευθυνόμενη!) κοινωνία, κάτι τέτοιο θα σκεφτεί.
Ξανακοίτα όμως την ωραία ανάλυση της Γιαννάκη που έβαλα:
“Η απαίτηση που έχουμε από την τέχνη προγενέστερων εποχών να ανταποκρίνεται στην ηθική και τη δεοντολογία της δικής μας είναι εντελώς ανεδαφική. Όπως είναι επικίνδυνες και οι όποιες απόπειρες για αναδρομικά cancel. Πώς είναι δυνατόν να έχουμε την απαίτηση από τραγούδια που γράφτηκαν χρόνια πριν και απευθυνόντουσαν σε πλατιά λαϊκά στρώματα να έχουν φεμινιστική στόχευση ή να διαπαιδαγωγούν προς τη σωστή κατεύθυνση όταν ο σεξισμός της εποχής ήταν καθολικός και συστημικός;”
Φανταζομαι οτι καποιος θα εκλαβει αυτο το στιχο μεταφορικα, αλλα και παλι φανταζομαι και καποιους να τον εκλαμβανουν και κυριολεκτικα. Ελπιζω οι πιο πολλοι να ειμαστε στο πρωτο team. Απο την αλλη η παραθεση του Ανθιμου με βρισκει απολυτα συμφωνο. Οι ηθικες συγκρισεις αλλων εποχων με σημερα XD, ακομα και αν μιλαμε για λιγες δεκαετιες, ειναι επικινδυνες. Κρυβουν ενα σωρο γενικευσεις, που αλλοιωνουν την ιστορια. Αυτο που καποιοι σημερα (και σωστα οταν υπαχει λογικο μετρο) θεωρουμε σεξισμο, ηταν απολυτως νορμαλ καποτε για τις ευρειες μαζες και δεν επηρρεαζε καπως τις συνειδησεις τους. Οι σκληροι το εκμεταλλευονταν αυτο φυσικα και πολλες γυναικες ζουσαν βιο αβιωτο.
Και επισης, φυσικα και ακουνε γυναικες τετοια τραγουδια. Οι πιο πολλες γυναικες ειναι αντιστοιχης λογικης με τους αντρες. Οι στιχοι που παρεθεσες δεν αναφερονται σε γυναικα, αλλα σε β’ προσωπο. Θα μπορουσε καλλιστα μια γυναικα να τα λεει αυτα… Βγαλε ακρη
Βεβαίως και η Γιαννάκη καλά τα λέει.
Όμως η δική μου παρατήρηση πέρασε μάλλον απαρατήρητη!
"Κι όμως ακούνε γυναίκες!*
Ίσως έπρεπε να πω : Ακόμα και στις μέρες μας!
Και άντρες φυσικά ακούν.
Και φυσικά τότε ήταν αδιανόητο μια γυναίκα να καταγγείλει κακοποίηση εντός γάμου.
Αυτά γνωστά.
Το τώρα με εκπλήσσει!
Το τραγούδι ξεκινάει με τον άντρα που πάει στα καράβια να φέρει λεφτά στη γυναίκα αλλά αυτή τον απατά!
Κι από κει αρχίζει το μαρτύριο!
Οπότε μάλλον ο άντρας τα λέει!
Δεν παραθετω τους στιχους γιατι ειναι ακραιο, αλλα μια γευση του τι ακουει ΤΕΡΑΣΤΙΟ μερος του γυναικειου πλυθησμου under 30 αλλα και πανω απο τριαντα.
https://genius.com/Light-cc-lyrics
Φυσικα δεν λεει οτι σκοτωνει γυναικες! Ολα τα αλλα ομως τα κανει
Περιεργο ειναι το γεγονος οτι στα αφτερ κλπ κλπ, πολλες τα τραγουδανε αυτα τα εξαιρετα ασματα χαχαχαχα
Έτσι ακριβώς! Και τα τραγουδάνε και το σημαντικότερο όλων είναι ότι κάνουν και κέφι και τα χορεύουν διασκεδάζοντας!
Αυτό είναι προφανές. Τα τραγούδια όμως υπάρχουν και στο παρόν (και τα παλιά εννοώ). Ας μην κρίνουμε κανέναν Πυθαγόρα, κανέναν Καζαντζίδη, κανέναν ακροατή προ δύο γενεών. Το τραγούδι όμως μπορούμε πάντα να το κρίνουμε, ως κάτι που ακούγεται και σήμερα από σημερινά αφτιά.
Μια που έγινε λογος για το Χρύσανθο, παραθετω μια πολύ όμορφη τουρκόφωνη εκδοχή του Manolyam (Zeki Muren) από το Χρύσανθο. Κατά την ταπεινή μου γνώμη ξεπερνάει όλες τις άλλες εκδοχές από Έλληνες τραγουδιστές.
Εγω βαζω αυτο που εχω στο νου μου οταν σκεφτομαι την εκταση τη λεγομενη, του Στελιου. Δεν ξερω γιατι, αλλα οι ενορχηστρωσεις του Ακη ΠΑνου με αρεσουν παρα πολυ. Σε πολλους δεν αρεσουν, αλλα το μπασακι και το πνευστο με τα τυμπανα ειναι αλλου XD
Βρήκα αυτό το κείμενο στο facebook σχετικά με τον Καζαντζίδη και το συμβόλαιό του.
Πηγή: Redirecting...
"Το συμβόλαιο ήταν εμπνεύσεως του δικηγόρου του Καζαντζίδη κ. Μαρνέζου.
Ήταν κάτι που ο Καζαντζίδης ΔΕΝ το ανέφερε ποτέ.
Διαπραγματεύτηκε και επέβαλε τον όρο των 12 Δραχμών ανά δίσκο ο ίδιος του (!) παρά την προτροπή του Μάκη Μάτσα να υπογράψει με ποσοστό έναντι κάθε πώλησης αντί για αμοιβής.
Αυτό που δεν λογάριαζε ούτε ο Καζαντζίδης ούτε ο Μαρνέζος (δικηγόρος έτσι; …) ήταν οι πληθωριστικές πιέσεις που ενδεχομένως να δεχόταν η Δραχμή.
Όπως και συνέβη τελικά διότι αργότερα η Δραχμή θα δεχτεί συνολική υποτίμηση της τάξεως του 68% μέσα σε 8 χρόνια!
Όλα αυτά δημοσιεύτηκαν αργότερα και τα περιγράφει αναλυτικά ο Μάκης Μάτσας στη βιογραφία του.
Το 1972 ο δίσκος 33ων στροφών κόστιζε 150 Δραχμές.
Ο Καζαντζίδης έπαιρνε 12 Δραχμές ανά τεμάχιο.
Το 1982 όμως ο δίσκος 33ων στροφών είχε αξία 1500 ΔΡΧ κι ο ίδιος συνέχιζε να παίρνει 12 ΔΡΧ ανά τεμάχιο.
Για όσους θυμούνται: ο δίσκος βινυλίου το 1992 κόστιζε 3500 Δρχ ενώ όταν αντικαταστάθηκε από το CD αυτό κόστισε 6000 ΔΡΧ εν έτει 2001 όταν κι επήλθε το Ευρώ στη ζωή μας.
Ο Καζαντζίδης συνέχισε να παίρνει από αυτές τις πωλήσεις στάνταρ 12 ΔΡΧ.
Αν υπέγραφε συμβόλαιο όπως όλα τα
άλλα που υπέγραφαν όλοι οι υπόλοιποι καλιτέχνες της minos εκείνη την εποχή (με ποσοστά αντί για σταθερό ποσό ανά πώληση) ο Καζαντζίδης δεν θα ήξερε τι είχε…
Εξού και όλοι οι υπόλοιποι συναδελφοι του κανανε περιουσιες απο τις πωλησεις δισκων κι αυτος εμεινε στις 12 ΔΡΧ ανα δισκο (!).
Όπως είχε πει κι ο Δημήτρης Μητροπάνος σε συνέντευξη του:
Δεν ήταν κάνα παιδάκι ο Καζαντζίδης.
Πήγε εκεί με τον δικηγόρο του.
Διαπραγματεύτηκαν όλοι μαζί και υπέγραψε ένα συμβόλαιο δικής του κυρίως επινόησης και βρέθηκε να χρωστάει 108 τραγούδια για 3 χρονια.
Αυτο που επίσης ΔΕΝ λέει στη συνέντευξη του είναι τι γεγονός ότι ο δικηγόρος του Ματσα του πρότεινε να πει τα τραγούδια οπότε αυτός θέλει δίχως χρονικό περιθώριο καθώς ακόμα και μέχρι μέχρι την έκδοση του Υπαρχω δεν είχε εκπληρώσει ούτε το μισό συμβόλαιο.
Τελικά εξέδωσαν φωτογραφική διάταξη στη Βουλή επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ για να σπάσουν το συμβόλαιό του αλλά ακόμα κι εκεί υπήρχε ο έμμεσος όρος να εκδώσει έναν δίσκο ακόμα.
Όπερ κι εγένετο "Ο δρόμος της επιστροφής " το 1987 όταν κυκλοφόρησε τελικά τον τελευταίο του δίσκο στη Μinos.
Θα πάει μετά για έναν δίσκο και μόνο στην Philips και στο τέλος θα πάει στην MBI του Σταύρου Καϊάφα όπου και θα μείνει μέχρι το τέλος."
το κείμενο αυτό αποδεικνύει περίτρανα, οτι ο Καζαντζίδης, ειχε παντα λάθος συμβούλους γύρω του.
Δυστυχώς
Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή που ασχολήθηκα με ποικίλο διαδικτυακό υλικό που περιέχει τις διαμάχες του με την εταιρία, δεν μπόρεσα να βρω μία ακολουθία στις σκέψεις του, όπως αυτές διατύπωνε ο ίδιος, καθώς και σύνδεση με τις πράξεις του. Όσο μιλούσε ώστε υπερασπιστεί τον εαυτό του με γεγονότα, με έπειθε ότι το δίκαιο το είχαν οι άλλοι.
Νομίζω ότι κάπου είχε αναφέρει κάτι τέτοιο “δεν φτάνει να έχεις ένα ταλέντο, αυτό της φωνής. Χρειάζεται να έχεις και ένα δεύτερο. Να μπορείς να την αξιοποιήσεις”.
Νομίζω, έχει και αρκετά δικά του - δεν είμαι ειδήμων - Είναι και ο χαμός που είχε γίνει με άλλους συνθέτες για τα δικαιώματα, βάλε και τα Ινδικά κι Αγύριστα… Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες…
Παραθέτω ένα βίντεο με πολύ περιεχόμενο για τον Στέλιο Καζαντζίδη από την εκπομπή “Ρεπόρτερς”. Ο δικηγόρος Μαρνέζος και ο Πυθαγόρας ήταν παρόντες κατά την υπογραφή του Καζαντζίδη στο συμβόλαιο που είχε γίνει με την Μίνως τον Άύγουστο του 1972, αναφέρει ο Απόστολος Αποστολίδης ως μέλος της εταιρίας Μάτσας. Διαβάζει κάποια δήλωση στο βίντεο για την συνεργασία με τον Καζαντζίδη και το συμβόλαιο του “καρυδωμένου λαρυγγιού”, όπως το αποκαλεί από το 58:02 μέχρι το 1:09:47.
Αυτό το είχε πει σε συνέντευξή της παλιότερα και η Καίτη Γκρέυ, αν δεν κάνω λάθος.