σημερα 9/1/22 το “αλατι της γης” ειχε θέμα , τις παραλλαγές.
πως ταξιδεύουν τα τραγούδια απο τόπο σε τόπο, πως προσαρμόζονται και αλλάζουν ανάλογα με τις απαιτήσεις κάθε περιοχής.
π. χ το “τούτο το καλοκαιράκι”, στη Λέσβο είναι απτάλικο 9/8, στην Κων/πολη χασάπικο πολίτικο, στη Θράκη παιντούσκα, κτλ.
τραγούδια της υπαίθρου που “εύκολα” επιβιώνουν και στις πόλεις, να δημιουργηθεί το Άστυ - κο", λαϊκό τραγούδι. απο την Κύπρο, στη Θράκη, στα Γιάννενα, στη Λευκάδα…
τα ίδια θέματα
με διαφορετικούς στίχους
με διαφορετικές μελωδίες,
με διαφορετικούς ρυθμούς.
το" επεισόδιο * υπαρχει στο ERTFLIX
<< Παραλλαγές» στους Μουσικούς Χάρτες του Ελληνισμού>>
Σπύρο, πόσες φορές να το επαναλάβουμε!.. Δεν είναι ανάγκη να φορτώνουμε το φόρουμ με πληροφορίες που οι δημιουργοί τους έχουν ήδη φροντίσει να τις κάνουν αρκούντως ευρέως γνωστές….
Μιας και άνοιξε το θέμα πάντως, ας το συζητήσουμε (κολλάει και με άλλη πρόσφατη συζήτηση):
Αυτό, αν και σωστό, μπορεί να παρερμηνευθεί. Μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι ο ζεϊμπέκικος σκοπός του ενός τόπου μεταλλάχτηκε σε παϊντούσκα στον άλλον κλπ. (εγώ το συγκεκριμένο τραγούδι ως τσάμικο το πρωτοάκουσα!).
Στην πραγματικότητα οι σκοποί ταξιδεύουν αφενός λιγότερο από τα λόγια, αφετέρου και σημαντικότερο δε, ανεξάρτητα από τα λόγια.
Για να το κάνω λίγο παραστατικότερο: τρεις (από τις πολλές) περιοχές που διατηρούν και σήμερα μεγάλο πλούτο παλαιών πολύστιχων δημοτικών τραγουδιών είναι η Αργιθέα (Τρίκαλα), η Δυτική Κρήτη και η Κάρπαθος. Πολλά λοιπόν τραγούδια τα βρίσκουμε και στις τρεις. Όμως στην Αργιθέα κατά 80% θα είναι όλα στον ίδιο σκοπό, τον Κλειστό, που είναι καθαρά τοπικός, στην Κάρπαθο αντίστοιχα στον Συρματικό που κι αυτός είναι καθαρά τοπικός, και στα Χανιά σε έναν από τους 20-30 σκοπούς των ριζίτικων, που κι αυτοί δεν απαντούν αλλού. Άρα, μόνο τα λόγια ταξίδεψαν.
Η περίπτωση να ταξιδέψουν τα λόγια μαζί με τη μουσική εμφανίζεται πολύ πρόσφατα, κυρίως με τις νεότερες τεχνλογίες του δίσκου και του ραδιοφώνου ή, λίγο πιο πριν, με το σχολείο (το Κάτω στον Γιαλό, του Κίτσου η μάνα, το Ένα νερό κυρά Βαγγελιώ, λέγονται στον ίδιο σκοπό το καθένα σε πολλά άσχετα μέρη, επειδή τα μάθαιναν στο σχολείο).
Το έχουμε ξαναπεί: Ο Μπέλα Μπάρτοκ λέει ότι, όταν ένα τραγούδι δεν έχει διαφορετικές κατά τόπους παραλλαγές, τότε σίγουρα διαδόθηκε μέσω του σχολείου, του στρατού, του ραδιοφώνου (τηλεόραση και διαδίκτυο δεν υπήρχαν ακόμα) κλπ.