Ντουρνεράκια - Dunje Ranke

Και όμως δεν απέχει καθόλου το τραγούδι! Ονομάζεται Dunje Ranke (φρέσκο κυδώνι), που μάλλον παραφράστηκε στα δικά μας “ντουρνεράκια” και είναι ένα παιδικό παραδοσιακό σέρβικο τραγούδι.

Εδώ είναι τα “Ντουρνεράκια”:

Και εδώ είναι το Dunje Ranke:

Η ομοιότητα στην μελωδία είναι προφανής!

Απ’ όσο βρήκα το χορεύουν κυκλικά και αυτό (kolo) και συνηθίζεται να χορεύεται από παιδάκια.

Πάντως βρήκα και αυτή την παλιά ηχογράφηση του 1927 που στο YouTube έχει τίτλο Φουρνεράκια/Ντουρνεράκια/Dunje Ranke με τον Σωτήρη Στασινόπουλο. Για τον οποίο έχουμε συζητήσει παλαιότερα εδώ.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι ο Στασινόπουλος είναι από το χωριό Στρέζοβα (Δάφνη, Αχαΐας) το οποίο έχει σέρβικο όνομα… Λέτε από εκεί να είναι η επιρροή (καθώς είναι αρκετά παλιός) ή μήπως είναι απλά σύμπτωση;

3 «Μου αρέσει»

Ψάχνοντας λίγο παραπάνω, βρήκα αυτό το blog post

Εκεί γράφει:

Τα “ντουρνεράκια” του Μουντάκη, δεν είναι άλλα από τα “dunje ranke” που, στα σερβικά σημαίνει “φρέσκο κυδώνι”. Έτσι, βλέπετε, αποκαλούσαν τις κοπελούδες εκεί. Κι’απ’ότι μου λέει και ο φίλος μου ο Goran, πολλοί τις αποκαλούν ακόμα έτσι.

Οπότε αποκτά νόημα ο στίχος του τραγουδιού…

Οι στίχοι:

Idi kući, obuci se, lele, dunje ranke.
Dunje ranke, dunje ranke, kruške karamanke.
Onda dođi, kolo vodi, lele, dunje ranke.
Dunje ranke, dunje ranke, kruške karamanke.
Idi kući, očešljaj se, lele, dunje ranke.
Dunje ranke, dunje ranke, kruške karamanke
Opet dođi, kolo vodi, lele, dunje ranke.
Dunje ranke, dunje ranke, kruške karamanke.

Και η μετάφραση:

Πάτε στο σπίτι, και ντυθείτε, φρέσκα μου κυδώνια
Φρέσκα μου κυδώνια, φρέσκα μου κυδώνια, αχλάδια δροσερά.
Τότε ελάτε, και σύρτε το χορό, φρέσκα μου κυδώνια
Φρέσκα μου κυδώνια, φρέσκα μου κυδώνια, αχλάδια δροσερά.
Πάτε σπίτι, και χτενιστείτε, φρέσκα μου κυδώνια.
Φρέσκα μου κυδώνια, φρέσκα μου κυδώνια, αχλάδια δροσερά.
Πάλι ελάτε, και σύρτε το χορό, φρέσκα μου κυδώνια
Φρέσκα μου κυδώνια, φρέσκα μου κυδώνια, αχλάδια δροσερά.

Λοιπόν, εδώ ομολογώ ότι καταεντυπωσιάστηκα!

Η ομοιότητα πράγματι είναι προφανής, τόσο στη μελωδία όσο και στο Ντουρνεράκια - Ντούνιε Ράνκε. Ιδιαίτερη εντύπωση μου κάνει η αποκάλυψη ότι η αλλόκοτη φράση «τα κορίτσια σέρβικα τα λένε ντουρνεράκια» τελικά έχει νόημα, και μάλιστα είναι ακριβές, αφού πράγματι έτσι τα λένε!

Μπα, σύμπτωση.

Κατ’ αρχήν το όνομα δεν είναι σέρβικο, είναι απλώς σλάβικο. Οι σλαβικοί ή σλαβόφωνοι λαοί είναι η μισή Ευρώπη (Τσέχοι, Σλοβάκοι, Σλοβένιοι, Πολωνοί, Σέρβοι, Κροάτες, Βόσνιοι, Σλαβομακεδόνες, Βούλγαροι…), οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί κι ένα πλήθος άλλοι, καθώς και διάφορες μειονότητες που ορίζονται περισσότερο, λιγότερο ή καθόλου συγκεκριμένα.

image

Το τι ακριβώς Σλάβοι ήταν αυτοί που εποίκισαν την Πελοπόννησο δεν το ξέρω και δεν ξέρω καν αν είναι γνωστό. Κάποτε είχα πάρει την απόφαση κι έκατσα και διάβασα τον περιβόητο Φαλμεράγιερ που, με τον φλογερό ανθελληνισμό του, έδινε κάθε πιθανή (και απίθανη εξίσου) λεπτομέρεια για όλα τα μη ελληνικά φύλα της Ελλάδας. Δεν τον έχω εδώ, αλλά πάντως όσο θυμάμαι έλεγε απλώς Σλάβοι, και πάντως όχι Σέρβοι.

Πάντως η σλαβοφωνία οπουδήποτε στην Ελλάδα εκτός από τη Μακεδονία έχει σβήσει εδώ και αιώνες, αφήνοντας ως μόνο κατάλοιπο τα τοπωνύμια. Αντίθετα από τα αρβανίτικα και τα βλάχικα που, έστω και οριακά, μιλιούνται ακόμη.

Άλλωστε, η ομοιότητα ανάμεσα στη σέρβικη ηχογράφηση και σ’ αυτήν του Στασινόπουλου είναι τόσο έντονη (ενώ του Μουντάκη λιγότερο), που μου δίνει την εντύπωση ότι τότε, το 1927, η ελληνική προσαρμογή του τραγουδιού πρέπει να ήταν αρκετά πρόσφατη.

(Υ.Γ. Κρίμα που η ηχογράφηση με τίτλο «Ντουρνεράκια - Γκάιντα» είναι κομμένη στο ΥΤ. Θα είχα μεγάλη περιέργεια ν’ ακούσω τι είναι η Γκάιντα, μάλλον κάποιο σόλο βιολί με μίμηση γκάιντας.)

1 «Μου αρέσει»

Πάντως όσον αφορά τα Ντουρνεράκια απ’ ότι φαίνεται το τραγούδι κατέβηκε σταδιακά από τα βόρεια καθώς
όπως γράφει στην Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Χορού το τραγούδι χορευόταν και στην Σκύρο (όπου αναφέρεται ως ντουρνεράτσα) αλλά και στην Αρκαδία.

Από την άλλη στα σχόλια αυτού του βίντεο στο YouTube γράφει “Solunske pjesme” που σημαίνει: “Τραγούδια της Σαλονίκης”.

Ψάχνοντας στο ίντερνετ δίσκους με τον τίτλο Solunske pjesme βρήκα ότι αναφέρονται σε τραγούδια που τραγουδούσαν οι σλάβοι στρατιώτες στους βαλκανικούς πολέμους. πχ: βρήκα αυτό το άρθρο με 10 “τραγούδια της Σαλονίκης”

Ο τίτλος μεταφρασμένος σημαίνει: “10 από τα πιο διάσημα τραγούδια της Σαλονίκης: Οι στρατιώτες μας ήταν μια δύναμη, και είμαστε ευτυχείς να τους ακούμε σήμερα!”

και ο υπότιτλος: “Για τον Σερβικό στρατό στον Μεγάλο Πόλεμο, στις βαρύτερες στιγμές, η θεραπεία για την ψυχή ήταν τα τραγούδια της Θεσσαλονίκης, τα οποία είναι ακόμα ευχάριστα ακούσματα.”

Άρα επιβεβαιώνονται εν μέρει αυτές οι αφηγήσεις!

Πάντως δεν είχα τον χρόνο να ακούσω τα άλλα τραγούδια που περιλαμβάνονται στο παραπάνω άρθρο, μήπως βρεθεί και άλλος γνωστός σκοπός μεταξύ τους.

Ενδιαφέρουσα συζήτηση πάνω στα Ντουρνεράκια (απ’ όπου άντλησα πολλές από τις παραπάνω πληροφορίες) έχει γίνει σε αυτό το θέμα στο λεξιλογικό φόρουμ lexilogia.gr.

1 «Μου αρέσει»

Και καθώς ψάχνω στοιχεία για τους Βαλκανικούς πολέμους, βρήκα ότι κατά τον Α’ και Β’ Βαλκανικό πόλεμο ο Σέρβικος και ο Ελληνικός στρατός ήταν συμμαχικοί και μάλιστα είχαν δώσει μαζί μάχες. Άρα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι κάπου εκεί μάθαμε εμείς το τραγούδι από τους σέρβους συμμάχους.

Η Ελλάδα αποβίβασε στρατό στην Χαλκιδική αλλά οι κυριότερες δυνάμεις της Ελλάδας επιτέθηκαν από τη Θεσσαλία στη Μακεδονία μέσω του στενού του Σαρανταπόρου και μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης στις 12 Νοεμβρίου (στις 26 Οκτωβρίου 1912 Π.Η.) επέκτεινε την κατεχόμενη έκτασή της και ενώθηκε με το Σερβικό στρατό στα βορειοδυτικά ενώ οι κύριες δυνάμεις της στράφηκαν ανατολικά προς την Καβάλα, φτάνοντας στους Βούλγαρους.

1 «Μου αρέσει»

Κι εμένα, κάτι τέτοιο μου ήρθε στο μυαλό. Στους πρώτους Βαλκανικούς πιθανότατα έγινε η μεταβίβαση του τραγουδιού και του χορού, που και τα δύο είναι ευκολότατα (ως παιδικά!) και δεν τα ξέχασαν οι στρατιώτες. Αλλά βέβαια, μόνο υπόθεση είναι όλα αυτά.

1 «Μου αρέσει»

Και αυτό εξηγεί και την μεγάλη διάχυση του τραγουδιού στον Ελλαδικό χώρο καθώς οι στρατιώτες ήταν από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, μετά τον πόλεμο, επέστρεψαν στις περιοχές τους και διέδωσαν το τραγούδι.

Εν τω μεταξύ, ακούγοντας ξανά την ηχογράφηση του Στασινόπουλου παρατήρησα ότι στο ρεφρέν λέει:

Και Ντουρνεράνκ, και ντουρνεράνκ και κου και καραμάν

Που ειναι ακριβής παράφραση του σέρβικου ρεφρέν:

Dunje ranke, dunje ranke, kruške karamanke.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι την σέρβικη εκδοχή την έχει ακούσει και ο ίδιος ο Στασινόπουλος ή αυτός ο οποίος του έγραψε τους στίχους. Βέβαια, ο Στασινόπουλος έφυγε για την Αμερική κάπου ανάμεσα στο 1900 - 1921 οπότε δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους ή αν είχε επαφή με κάποιον που είχε συμμετάσχει σε αυτούς.

1 «Μου αρέσει»

“Ντούνιε ράνκε” σημαίνει κατά λέξη “φρέσκο κυδώνι” στα σερβικά και είναι ένας παραλληλισμός για τα μικρά κορίτσια [κάτι σαν το δικό μας “μήλο μου κόκκινο” π.χ.] .
Δεν σημαίνει, δηλαδή, “μικρά κορίτσια”, κατά λέξη.
Τα “ντουνεράκια” ή ( “ντουρνεράκια”, κατά εμάς) ήταν ένας σέρβικος χορός της μόδας παλιότερα που πέρασε και στη χώρα μας, γύρω στο 1900.

Αξίζει να αναφέρουμε και τον πίνακα του Θεόφιλου του 1932 στον οποίο ο λαϊκός ζωγράφος απεικονίζει χορευτές και σημειώνει επάνω:
“Ο χορός των Σέρβων παίδων και δεσποινίδων” [αναφερόμενος, προφανώς, και στα δυο νεαρά φύλα των χορευτών].

2 «Μου αρέσει»

Υπάρχει κάτι περίεργο σχετικα΄με το κείμενο στο μπλογκ που παραπέμπει ο Χρήστος (μήνυμα 2):

Πρώτον, τα σέρβικα δε γράφονται με λατινικά γράμματα αλλά με κυριλλικά. Αυτά είναι κροάτικα. Βέβαια, στην πράξη είναι σχεδόν η ίδια γλώσσα, αλλά δεν είναι ο ίδιος λαός, άρα δεν έχουν και τα ίδια παραδοσιακά τραγούδια. (Με της Κροατίας την παράδοση το είχα ψάξει λίγο κάποτε, και διαφέρει σαφώς από τη σέρβικη: η κροάτικη είναι πολύ πιο κοντά σ’ εμάς, ενώ η σέρβικη πο προς κεντρική έως και δυτική Ευρώπη).

Δεύτερον, στο μπλογκ λέει:

Η παλαιότερη εκτέλεση που μπόρεσα να βρώ, είναι αυτή των Sekstet Skadarlija , μιας αγροτικής παραδοσιακής μπάντας απ’το Skadar (Σκόδρα επί το ελληνικότερον), στα σύνορα του Μαυροβούνιου με την Αλβανία. Η ηχογράφηση είναι του 1934. Στα σίγουρα θα υπάρχουν παλαιότερες.

Στο όνομα του συγκροτήματος μοιάζει να υπήρχε ένα λινκ που δε δουλεύει πια, αλλά αναζήτησα στο ΥΤ τον τίτλο του τραγουδιού και το συγκρότημα και βρήκα ένα βίντεο που έχει την ίδια ηχογράφηση με αυτήν που ακούσαμε στο #2 του Χρήστου, η οποία βέβαια δεν είναι κατά κανένα τρόπο του 1934. Στο βίντεο που παραθέτει ο Χρήστος, ο τίτλος είναι Starogradski biseri - Lele dunje ranke, και ο ανεβάστορας είναι ο ίδιος, η κροάτικη δισκογραφική Jugoton, οπότε υπέθεσα ότι έχει γίνει λάθος: ότι το ίδιο τραγούδι έχει ηχογραφηθεί από δύο συγκροτήματα και θέλησαν να ανεβάσουν και ταδύο, αλλά ανέβασαν δύο φορές το ίδιο.

Με τη βοήθεια της καταπληκτικής βάσης δεδομένων του discogs.com ξεδιάλυνα ότι τελικά δεν έχει γίνει λάθος: Starogradski biseri δεν είναι συγκρότημα αλλά τίτλος συλλογής, στην οποία το Ντούνιε Ράνκε το έχουν πει οι Σεξτέτ «Σκαντάρλιγια». Το μόνο λάθος είναι του ίδιου του μπλόγκερ και αφορά τη χρονολογία 1934, καθώς το σεξτέτο έδρασε από το 1969 ως το 1980.

Η ίδια ηχογράφηση έχει περιληφθεί και σε άλλη συλλογή, το Solunske Pjesme.

Δε βρίσκω πουθενά στο ΥΤ άλλη, παλιότερη ηχογράφηση. Βρήκα αρκετά βίντεο που πείθουν ότι είναι όντως παιδικό τραγούδι (δεν τα άνοιξα), κι ένα με ενήλικες που χορεύουν, με τη μελωδία ίδια μεν αλλά σε αρκετά διαφορετική παραλλαγή (που δε θυμίζει πια καθόλου το ελληνικό), και με το σχόλιο: Dance from the Croatian village region around Pécs, Hungary.

Τέλος, βάζοντας στην αναζήτηση του ΥΤ τη σέρβικη (κυριλλική) γραφή, леле дуње ранке ή απλώς дуње ранке, σχεδόν όλα τα αποτελέσματα έχουν τίτλους στα κροάτικα (δηλαδή με λατινικά γράμματα). Θα υπάρχουν βέβαια κάποιοι Σέρβοι που γράφουν σερβίγκλις (όπως έχω δει βουλγαρίγκλις και άλλα ανάλογα των δικών μας γκρίκλις), αλλά και στου discogs την αναζήτηση (που δε βγάζει «παρόμοια» αλλα΄μόνο αυτό ακριβώς που ζήτησες) το леле дуње ранке εμφανίζεται μία φορά και το Lele dunje ranke εικοσιέξι, κι εκεί φυσικά δεν τίθεται θέμα σερβίγκλις.

Οπότε, θα έλεγα ότι οι ενδείξεις με πάνε μάλλον προς Κροατία παρά προς Σερβία.

Περικλή, αν βάλεις το “дуње ранке” στην αναγνώριση γλώσσας, σου βγάζει αυτόματα πως είναι σερβικά.

Το ξέρω πως αν το γράψω με κυριλλικά γράμματα είναι σερβικά. Αλλά αν το γράψω με λατινικά γράμματα θα είναι κροάτικα, και στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, στο ΥΤ και στο discogs, το βρίσκουμε στα κροάτικα.

Αν μείνουμε στην αρχική και βάσιμη υπόθεση το τραγούδι αυτό να έφτασε μέχρι την Ελλάδα κατά τους βαλκανικούς πολέμους, τότε μόνο μέσω των Σέρβων πρέπει να διαδόθηκε.
Στο ίδιο συμπέρασμα, συνηγορούν άλλωστε και οι υπόλοιπες μαρτυρίες.
Η Κροατία ως μέλος της Αυστροουγγαρίας δεν συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους, άρα δεν διαδόθηκε μέσω των Κροατών.
Τι πιο πιθανό, ένα τόσο γνωστό τραγούδι - αφού έφτασε και έγινε αγαπητό μέχρι και στην Ελλάδα - να μην “υιοθετήθηκε” και από τους Κροάτες, άρα να υπάρχει και με το λατινικό αλφάβητο στο γιουτιούμπ;

1 «Μου αρέσει»

Στην Σερβία το επίσημο αλφάβητο είναι τα κυριλλικά. Όμως ως επι το πλείστον και ειδικά μετά την επέλαση του ίντερνετ, χρησιμοποιείται το λεγόμενο αλφάβητο του Gaj που αποτελεί ένα υπερσύνολο του λατινικού. Το ίδιο αυτό αλφάβητο χρησιμοποιείται και στην Κροατία και στην Σλοβενία, απλά σε αυτές αποτελεί και το επίσημο αλφάβητο της χώρας. Δεν είναι ακριβώς σαν τα δικά μας Greeklish (όπου γίνονται εκπτώσεις στην ορθογραφία και στην σημασιολογία του αλφαβήτου) αλλά αποτελεί αποδεκτό τρόπο γραφής. Μάλιστα, συνομιλώντας με Σέρβους φίλους, μου είπαν ότι το αλφάβητο του Gaj το χρησιμοποιούν και για τις εργασίες τους στο πανεπιστήμιο και στα περισσότερα κείμενα που γράφουν.

Οι περισσότεροι Σέρβοι επικοινωνούν μεταξύ τους γράφοντας στο αλφάβητο του Gaj και το κυριλλικό αλφάβητο χρησιμοποιείται κυρίως για επίσημους σκοπούς. Ειδικότερα στο θέμα του ίντερνετ, όλο και πιο πολλά ειδησεογραφικά σέρβικα site χρησιμοποιούν το αλφάβητο του Gaj (καθώς έτσι μπορούν να τα διαβάζουν περισσότεροι - όχι μόνο οι Σέρβοι). Μάλιστα υπάρχει ανησυχία τον τελευταίο καιρό στην Σερβία για την σταδιακή εξαφάνιση του κυριλλικού αλφαβήτου. Οπότε για μένα δεν είναι τόσο δυνατό το επιχείρημα της γραφής και σίγουρα δεν μπορούμε να πούμε ότι επειδή είναι γραμμένο με λατινικό αλφάβητο (ή το αλφάβητο του Gaj) είναι κροάτικα και όχι σέρβικα.

Όσον αφορά το site που παρέθεσα παραπάνω με τα 10 “τραγούδια της Σαλονίκης”, μπορούμε να καταλάβουμε ότι είναι σέρβικο και όχι κροάτικο από την κατάληξη της διεύθυνσής του espreso .rs (το .rs είναι η σέρβικη κατάληξη όπως το .gr είναι η δική μας και σημαίνει Republica Srbija). Για λόγους πληρότητας, η κροατία χρησιμοποιεί το .hr domain name. Επιπλέον, μία ακόμα απόδειξη ότι τα “τραγούδια της Σαλονίκης” είναι σέρβικα, είναι ότι σε αυτά συμπεριλαμβάνεται το τραγούδι με τίτλο “Oj Srbijo, mila mati” που ο τίτλος του σημαίνει: “Ο Σερβία, μεγάλη μητέρα” και είναι πατριωτικό τραγούδι των σέρβων.

Πέραν αυτού, συνομίλησα με δύο φίλες μου από Σερβία που είναι σχετικά στην ηλικία μου (21-23 ετών). Η μία μεγάλωσε στο Βελιγράδι και η άλλη στο Κράλγιεβο (Kraljevo), που βρίσκεται νοτιότερα του Βελιγραδίου. Και οι δύο γνωρίζουν το τραγούδι και μάλιστα μου είπαν ότι μεγάλωσαν με αυτό (το μαθαίνουν στο σχολείο στην 2α Δημοτικού). Και επιπλέον, η κοπέλα από το Κράλγιεβο μου ανέφερε ότι ακόμα το χορεύουν στα πανηγύρια τους. Τους ρώτησα και για την φράση “Dunje ranke” αν πραγματικά ισχύει ότι “χαϊδευτικά” λέγαν τα κορίτσια έτσι και μου είπαν ότι ισχύει, αλλά είναι πολύ παλιομοδίτικο και σταμάτησε να συμβαίνει αυτό στην εποχή των γιαγιάδων τους.

Εγώ κλίνω πιο πολύ προς την άποψη της Ελένης. Μου φαίνεται πολύ πιθανότερο να το “μάθανε” οι κροάτες από τους σέρβους παρά το τραγούδι να είναι κροάτικο.

2 «Μου αρέσει»

Δεν το ήξερα όλο αυτό. Ωραία λοιπόν, αίρεται η επιφύλαξη.

Άσχετο με το θέμα μας, αλλά:
Εμ, δίκιο δεν έχουν οι άνθρωποι; Εδώ δεν έχουμε μια πρόχειρη υποκατάσταση του τύπου «βαριέμαι να πατήσω δυο κουμπάκια για ν’αλλάξω αλφάβητο στον υπολογιστή», αλλά ένα οργανωμένο σύστημα λατινικής γραφής που αποδίδει με απόλυτη 1:1 αντιστοιχία κάθε γράμμα και συνδυασμό της κυριλλικής και κάθε φωνολογική/φωνητική απόχρωση της γλώσσας, και που είναι ήδη σε επίσημη χρήση σε άλλες χώρες για την ίδια*, πρακτικά, γλώσσα. Αν αυτό έχει ήδη γίνει αποδεκτό ακόμη και σε ακαδημαϊκά πλαίσια, τότε μόνο από ρομαντισμό θα επέμενε κανείς στη χρήση του κυριλλικού αλφαβήτου.


*Επί Γιουγκοσλαβίας η γλώσσα της Σερβίας, της Κροατίας και της Σλοβενίας θεωρούνταν μία, η Σερβοκροατική. Απλώς γινόταν δεκτό ότι κατά τόπους υπάρχουν μερικές διαφορές στο λεξιλόγιο ή στη γραμματική, τόσες που μετά βίας θα συνιστούσαν διαφορετικές διαλέκτους, πόσο μάλλον γλώσσες. Κάποια στιγμή, μετά την κρατική αυτονόμηση των πρώην ομόσπονδων δημοκρατιών, εγέρθηκε το αίτημα για αναγνώριση τριών ξεχωριστών γλωσσών, που στηρίχτηκε στο να τονιστούν αυτές οι μικροδιαφορές έναντι των κοινών σημείων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ότι, μερικές φορές, η διαφορά ανάμεσα σε γλώσσα και διάλεκτιο είναι «όπως το πάρεις».

2 «Μου αρέσει»

Εμ, όποιος δεν ψάχνει, περιμένει τρία χρόνια μέχρι να το βρει τυχαία στην πιο προφανή κρυψώνα!

Το σόλο δεν είναι κλασική «γκάιντα» (δηλ. μίμηση αληθινής γκάιντας), ωστόσο νομιζω ότι κάποια γυρίσματα τα έχω ακούσει και σε άλλη «γκάιντα» του βιολιού με πιο φανερή τη μίμηση. Πάντως μου 'φυγε η περιέργεια, αυτό είναι το σημαντικό!

1 «Μου αρέσει»