Ντουζένια - Σκοποί Παλαιάς Κοπής - Παρουσίαση

Με πολλή χαρά σας παρουσιάζουμε μια δουλειά που κάναμε πριν λίγο καιρό.
Ένας δίσκος αφιερωμένος στα ντουζένια των τρίχορδων οργάνων και τα παλαιά μουρμούρικα κομμάτια, με σκοπό να βάλουμε λίγα ακόμα κομμάτια στη συλλογή των λίγων αυτών των τραγουδιών.
Οι ηχογραφήσεις έγιναν live στο Studio Αρκαδικόν, στη Θεσσαλονίκη. Το αφιερώνουμε στη μνήμη του Στέλιου Βαμβακάρη καθώς και στο Σταύρο Κουρούση, του οποίου κείμενο ακολουθεί!
Συμμετέχει ο μουσικός και οργανοποιός Γιάννης Αλεξανδρής με την κιθάρα του.
Ευχαριστούμε θερμά τον Αριστογείτονα Κώτσα, για την ευγενική και μερακλίδικη χορηγία του.
Ελπίζουμε να το χαρείτε και σε λίγες μέρες θα ανέβει εντελώς δωρεάν στο Youtube.

Σταύρος Κουρούσης

Τα ντουζένια-κουρδίσματα και η πρώιμη εποχή του μπουζουκιού

Τα κουρδίσματα του μπουζουκιού αποτελούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα από τα μυστήρια γύρω από απότην διελευκαμση τους, που είχε σαφώς άμεση σχεση την προϊστορία του οργάνου και τις γνήσιες ρίζες του ρεμπέτικου τραγουδιού. Η φυλακή και ο τεκές είναι οι δύο πυλωνες ένος ιδιαίτερου μουσικού είδους. Τραγούδια της φυλακής συναντωνται σε διάφορες χώρες ανά την υφήλιο, όπου καταγράφονται με ιδιαίτερη πάντα δύναμικη, τα πάθη και τα βιώματα των κρατουμένων. Έτσι και στον Ελλαδικό χώρο μετά την ίδρυση του νεοσύστατου ελληνικού κρατους μεσα απο το πάντρεμα της δημοτικής με την μικρασιάτικη παράδοση προβαλει ένα ιδιαίτερο άκουσμα, διαφορετικό ηχητικά, πρωτότυπο αλλά και ιδιαίτερα βιωματικό. Τα ακούσματα του κοινωνικού περιθωρίου περνούν σταδιακά και έξω από τον χώρο της φυλακής, στη ‘‘πιάτσα’’, σε τεκέδες καφενεία και στέκια των περιοχων του Πειραιά, του Ψυρρή, στο Μοναστηράκι, στην πλατεία Κουμουνδούρου, στο Γκαζοχώρι κλπ, ενώ παράλληλα, στα μέσα του 19ου αιώνα έχουμε και την εμφάνιση μιας ομάδας-συμμορίας, των γνωστών Κουτσαβάκηδων, που επανδρώνει την παρουσία του ειδους στην ελληνική κοινωνία της πρωτεύουσας και των γύρω περιοχών.

Τα κουρδίσματα του πρώιμου μπουζουκιού προέρχονταν από τον άμεσο του πρόγονο, τον ταμπουρά. Πολλά από αυτά τα κουρδισματα συναντάμε σε χρήση στους ταμπουράδες των Οθωμανών κατακτητών των οποίων αναπόφευκτα η νεότερη Ελλάδα φέρει σημεία επιρροής. Κοινά βρίσκουμε και σε άλλους γείτονες λαούς των Βαλκανίων, όμως η Ανατολή είναι το κυρίως έδαφος στο οποίο στηρίχτηκε και γαλουχήθηκε η απαρχή αυτής της παράδοσης των κουρδισμάτων και η φιλοσοφία τους. Τα όργανα που απαντούμε καταγεγραμμένα στην οικογενεία του ταμπουρά, το τσιβούρι το γιογκάρι, το μπουζούκι, ο μπαγλαμάς κ.α, περιγράφονται στα απομνημονεύματα των ελλήνων ηρώων του 1821.

Οι πρώτες ηχητικές καταγραφές κουρδισμάτων έγιναν από τον μπουζουξή Μανώλη Καραπιπέρη από την Σάμο, ο οποίος το 1929 ηχογράφησε στην Νέα Υόρκη 6 τραγούδια κανωντας χρήση διαφόρων κουρδισμάτων, όλα επηρεασμένα από τον ταμπουρά, έχοντας ως βάση την νότα λα στην πρώτη χορδή. Ο Καραπιπέρης αν και κατά μεγάλη πιθανοτητα υπήρξε χρήστης του τσιβουριού στην Σάμο (το πιο διαδεδομένο έγχορδο στην περιοχή αυτή), χρησιμοποιεί για τις ηχογραφήσεις ένα σύγχρονο μαντολινοειδης κατασκευής μπουζούκι κατασκευη του μουσικού Γιώργου Γκρετση, που είναι ένδειξη πως ο ταμπουράς πλέον έχει ξεκινήσει να μπαίνει στο περιθώριο χάρη στην επικράτηση του μπουζουκιου.

Παράλληλα στον Πειραιά και στην Αθήνα επικρατεί πιθανόν από τα τέλη του 19ου αιώνα, η τακτική κατά την οποία οι μουσικοί της εποχής χρησιμοποιούν στο σύγχρονο μπουζούκι τα κουρδίσματα του ταμπουρά έχοντας σε τρανσπόρτο (μετατροπή τονικότητας) τα παλαιά κουρδίσματα, με βάση πλέον την νότα ρε στην πρώτη χορδή αντί της νότας λα.

Τα πιο ονομαστά ντουζένια ήταν το Καραντουζένι, το Ανοιχτό, το Αραμπιέν, το Ράστι, το Συριανό και το Ισπανικό, ενώ ακολουθούν πληθώρα ακόμα ντουζενιών. Η σύγχρονη έρευνα από τον υπογράφοντα έχει καταγράψει μέχρι συνολικά στιγμης 33 κουρδίσματα, με βάση πάντα τις πρώτες αυθεντικές πηγές.

Η χρήση αυτών των κουρδισμάτων είναι συνυφασμένη απόλυτα με το πρώιμο ρεπερτόριο του είδους, που δυστυχώς απαντάται σε ελάχιστα ηχογραφημένα παραδείγματα. Το πρωινό ρεμπετικο καθεαυτού έχει ρίζες πάντα στην ανώνυμη δημιουργία, όπου

χρησιμοποιούνται αδέσποτες η παραλλαγμένες μελωδίες της παράδοσης με σκόρπιους στίχους, κυρίως δίστιχα, άλλοτε αυτοσχέδια ή παραδοσιακά.

Το πιο τρανό παράδειγμα ειναι ο Γιώργος Μπάτης, ο οποίος αποτελεί την γνήσια εικόνα αυτής της πρώιμης κατάστασης και ο οποίος με τις καταγραφές του στον μπαγλαμά μας δίνει αρκετά από τα κουρδίσματα και ακούσματα της πρώιμης εποχής του ρεμπέτικου της φυλακής και του τεκέ. Ο Μπάτης, χωρίς να είναι ουσιαστικά συνθέτης, αποτελεί την γνήσια εικονα του ρεμπέτη μουσικου της ανώνυμης δημιουργιας που χρησιμοποιει αποκλειστικά την παράδοση ως βάση του υλικού του. Ακολουθείται η πάγια τακτική πριν την εμφάνιση της δισκογραφίας, ότι η γέννηση μιας μελωδίας σημαίνει και τον θάνατο μιας παλαιότερης. Ο Μπάτης παρέμεινε ως γνήσιος πρεσβευτής του αυθεντικού ρεμπέτικου έως το τέλος της ζωής του, όπου ακόμα και σήμερα κάποιοι τελευταίοι, τον θυμούνται να γυρνάει στα στέκια του Πειραιά και να λέει χαρακτηριστικά στο κοινό του «…βάλτε λόγια…»· αυτό ουσιαστικά αποτελεί και την πεμπτουσία του ρεμπέτικου ως ομαδικό είδος.

Ο Μάρκος Βαμβακάρης έχοντας ξεκινήσει με παρομοια τακτική, σταδιακά λόγω της τεράστιας συνθετικής του ιδιοσυγκρασίας και ταλέντου του, διαφοροποιείται, ίσως βέβαια και με τη υπόδειξη των δισκογραφικων εταιρειών. Στην πορεία ο Μάρκος λειτούργησε περισσότερο ως πρωτότυπος συνθέτης και λιγότερο σαν αγωγός παράδοσης, ενώ εισάγει στο ρεμπέτικο τραγούδι τον χασάπικο χορό (Ο χαρμάνης 1933) ο οποίος ήταν άγνωστος στους χώρους του τεκέ και της φυλακής, όπου τα γνήσια όργανα του είδους (ο μπαγλαμάς και το μπουζούκι) χρησιμοποιούνταν σε ένα μόνο χορό, τον ζεϊμπέκικο. Η σταδιακή προσέγγιση του είδους απο συνθετικής και εξελικτικής αντίληψης, αλλά και το κερδοσκοπικό κίνητρο, φέρνει ουσιαστικά τον θάνατο του μέσω της δισκογραφίας γραμμοφώνου, όπου αντιμετωπίζεται έντεχνα για να απομακρυνθεί στην πορεία από τον πρωταρχικό του χαρακτήρα. Το μετέπειτα αποτέλεσμα είναι που δοξάζει σήμερα στα μάτια του σημερινού ακροατή χάρη στο απίστευτο ταλέντο των πρώτων αυτών ατόμων, που αποτελούν σημαντικό πυρήνα της ελληνικής λαϊκής μουσικης.

Τα στοιχεία εκτέλεσης του είδους, το παίξιμο με τις ανοιχτές χορδές, αποτελούσε αποκλειστικό τρόπο στην εκτέλεση των κουρδισμάτων, σώζεται στις πρώτες ηχογραφήσεις του Μάρκου, του Μπάτη, του Δελιά, του Μπαγιαντέρα, του Ζουριδάκη, του Κερομύτη, του Γενίτσαρη αλλά και του Τσιτσάνη.Το αυθεντικό τραγούδι της φυλακής και του τεκέ που είναι άρρηκτα συνυφασμένο με τα κουρδίσματα, μένει όμως χωρίς καταγραφή αφού οι πρώτοι καταγεγραμέννοι μπουζουξήδες όπως ο Μιμίκος Μπογιατζής, ο Νίκος Σκριβάνος, ο Χαρίλαος Κερομύτης, ο Απόστολος Ζυμαρίτης και πολλοί ακόμη που έκαναν αποκλειστικά χρήση των κουρδισμάτων, δεν ηχογραφήθηκαν ποτέ.

Παραδείγματα που καλύπτουν αυτό κενό αποτελούν ο Γιώργος Μπάτης, ο Μανώλης Καραπιπέρης, λιγοστές ηχογραφήσεις του Μάρκου Βαμβακάρη και ελαχιστα ζωντανά ηχογραφήματα του Στέλιου Κερομύτη, του Μιχάλη Γενίτσαρη, του Γιάννη Παπαϊωάννου, του Δημήτρη Γκόγκου ή Μπαγιαντέρα και του Κάρολου Μιλάνου, τα οποία μας δίνουν μια εικόνα του είδους πριν την δισκογράφηση του. Σε αυτά ρεπερτοριακά έρχονται να προστεθούν οι καταγραφές των επαγγελματιών τραγουδιστών της δισκογραφίας, όπως η Κα Κούλα, ο Κωνσταντίνος Μαύρος, ο Γιώργος Κατσαρος.Ο Κώστας Δούσας, Μαρίκα Παπαγκίκα, η Αμαλία Βάκα, ο Πέτρος Ζουναράκης, ο Αντώνης Νταλγκάς, ο Κώστας Καρίπης κ.α., οι οποίοι ηχογράφησαν μερικά από τα

αδέσποτα τραγούδια του περιθωρίου, χωρίς την χρήση ομως των αυθεντικών οργάνων του είδους (του μπουζουκιού ή του μπαγλαμά). Σε κάποιες από αυτές τις εκτέλεσεις παρατηρειται μια σμιξη του αλά τούρκα τρόπου εκτέλεσης στο τραγούδι, με τον μουρμούρικο-μπερμπάντικο τρόπο εκτέλεσης που ήταν ο αυθεντικός.

Μαρτυρίες όπως του Μάρκου Βαμβακάρη, μας πληροφορούν πως το καθιερωμένο κούρδισμα ρε-λα-ρε απαντάται στην προπολεμική περίοδο πριν το 1932 σε λίγους μπουζουξήδες όπως ο Θανάσης Μανέτας εκ των κύριων εκπροσωπων της Αθηναϊκής σχολής μπουζουκιου. Η μαρτυρία αυτή ανάμεσα σε αρκετές, αποδεικνύει και την αποκλειστική σχεδόν χρήση και διάδοση των ντουζενιών στα πρώτα χρόνια του ρεμπέτικου τραγουδιού.

Η προσπάθεια στην παρούσα έκδοση είναι να έρθουμε ως κοινό κοντά στην φιλοσοφία των ακουσμάτων των πρώιμων μπουζουκιών και του ρεμπέτικου είδους πριν την δισκογράφηση του, μέσω της χρήσης των κουρδισμάτων-ντουζενιων.

36 «Μου αρέσει»

Χαιρετίζουμε με ενθουσιασμό. Εύγε και καλοτάξιδο!

Υπάρχει και σε υλική μορφή; Λέει μέσα το ντουζένι του κάθε σκοπού; Και το ποιος παίζει τι κάθε φορά;

3 «Μου αρέσει»

Σε υλική ακόμα δεν υπάρχει! Αν ανοίξει κάποιος ένα ένα τα τραγούδια, έχει όλες τις πληροφορίες! Ευχαριστούμε Περικλή!

1 «Μου αρέσει»

ΟΚ, ευχαριστώ. Τα είχα βάλει να παίζουν όλα στη σειρά, από την αρχική του άλμπουμ.

Η αληθεια ειναι οτι ειμαι ασχετος με το bandcamp, θα δω αν γινεται και αλλιως.

Ωραιες ηχογραφησεις. Ποιοι παιζουν;

2 «Μου αρέσει»

Ο δίσκος του αιώνα για μένα.

5 «Μου αρέσει»

Μερικά σχόλια:

  • Έλειπε κάτι τέτοιο. Στα ντουζένια, μετά από μια αρκετά μακρά περίοδο πλήρους άγνοιας και σύγχυσης, ξακίνησε έρευνα, έγιναν ανακαλύψεις, έχει ήδη γίνει πολύ μεγάλη πρόοδος, και αυτός ο δίσκος είναι ένα μέτρο της μέχρι τώρα προόδου.
  • Μ’ αρέσει που είναι προσωπικές εκτελέσεις και όχι προσπάθειες πιστής αναπαραγωγής των πρωτοτύπων. Χαρακτηριστικά η Βραΐλα, που ποτέ δε θα τη σκεφτόμουν έτσι, είναι αποκαλυπτική εκτέλεση.
  • Είναι επίσης πολύ καλές εκτελέσεις, σεμνές, μετρημένες, αλλά με ζωή μέσα τους. Ένα ακρόαμα που σέβεται τ’ αφτιά μας, γι’ αυτό και κερδίζει και τον δικό μας σεβασμό.
  • Ο Αλεξανδρής είναι σημαντική μορφή στην αντίστοιχη έρευνα για την κιθάρα, ήδη πριν γίνει αντιληπτή (σ’ εμένα τουλάχιστον) η απήχηση της αναβιωτικής δουλειάς του Μυστακίδη.
  • Μ’ άρεσε που είχε και τραγούδια χωρίς καθόλου κιθάρα, ιδίως μάλιστα δίπλα δίπλα με άλλα που έχουν μόνο κιθάρα. (Αν και, να πω την αλήθεια μου, εγώ για τα 3χ έκατσα να το ακούσω!)
  • Επικροτώ απολύτως κάποιες μικροαλλαγές που αντιλήφθηκα σε σχέση με τους αρχικά δισκογραφημένους στίχους. Τα ορίτζιναλ τραγούδια δεν τα χάραξε ο θεός σε μαρμάρινες πλάκες. Περιμένω πώς και πώς εκείνον που θα σπάσει εντελώς την εξάρτηση της μορφής από τις παλιές ηχογραφήσεις, και θα κάνει 7λεπτα-10λεπτα κομμάτια με αβέρτα στιχάκια (ιδανικά μάλιστα, σε διάλογο από πολλούς και με παρέα να επαναλαμβάνει…)
5 «Μου αρέσει»

συγχαρητήρια σε όλους, είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ δουλειά, την ακούω δεύτερη φορά μονορούφι και έχω ενθουσιαστεί!

4 «Μου αρέσει»

Πολύ ωραία δουλειά.Μπράβο κι απο μένα!!

2 «Μου αρέσει»

Συγχαρητήρια σε όλους τους ανθρώπους που δούλεψαν για αυτή την έκδοση! Όσοι ξέρω προσωπικά έχουν που αγάπη και βαθειές γνώσεις για το αντικείμενο, μουσικοί, οργανοποιοί και ηχολήπτες. Κρίνοντας από το αποτέλεσμα, το ίδιο πιστεύω για τους υπόλοιπους συντελεστές.
Είναι μια δουλειά που περιμέναμε με ανυπομονησία, και δικαίωσε την αναμονή. Μακάρι να ακολουθήσουν και άλλες εκδόσεις ή δράσεις σε σχέση με τα ντουζενια και γενικά τον παλαιό τρόπο παιξίματος.
Μου άρεσαν ιδιαίτερα τα ταξίμια, τα οποία αναδεικνύουν το κάθε ντουζενι και την γεωμετρία του. Επίσης χαίρομαι που συμπεριλήφθηκε η κιθάρα, εκτός από τα τρίχορδα.
Θα ήθελα κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες, όπως τα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν, πώς αποφασίστηκαν οι τονικότητες, αλλά και την εμπειρία που αποκομίσατε από το ψάξιμο για το ταίριασμα των σκοπών με τα ντουζενια.
Καλοτάξιδο να είναι, και ελπίζω να υπάρχει αντίστοιχη συνέχεια και από άλλους μουσικούς.

5 «Μου αρέσει»

Ειλικρινα απο το μακρινο 2012 που πρωτομπηκα στο φορουμ, μεχρι τωρα, δεν υπαρχει κατι που να με κανει τοσο χαρουμενο στο ιντερνετ, οσο το να εκθεσω κατι ρεμπετοειδές στο φορουμ και να μπαινω να βλεπω τις απαντησεις και τις αποψεις των αλλων. Ειμαι πολυ περηφανος για το φορουμ και αν δεν ηταν το Φορουμ και η Κλικα, δε θα ειχε γινει ισως τιποτα…
Θα Απαντησω σε ολα ενα ενα! ειμαι δυστυχως βενζινας και τρεχω!!(να γλυτωσω)

5 «Μου αρέσει»

Πολύ όμορφη δουλειά. Μπράβο σε όλους τους συντελεστές και μακάρι να υπάρξει και συνέχεια.

2 «Μου αρέσει»

Γεια σας και από εμένα, ευχαριστώ όλους για τα καλά σχόλια. Θέλω να απαντήσω λίγο στον liga rosa μια και ο Αντρέας μάλλον βάζει βενζίνη τώρα.
Τα όργανα, το μπουζούκι και ο μπαγλαμάς του Αντρέα είναι Αλεξανδρής, (ο μπαγλαμάς είναι μάλλον ο καλύτερος που έχω παίξει),Η κιθάρα του Μωυσή είναι παλιά άλλα ούτε και ο ίδιος ξέρει ποιανού κατασκευαστή είναι, ο Λευτέρης παίζει κομπολόι σε ποτήρι, δαχτυλίδι σε ποτήρι και στον σακαφλια βαράει την θήκη της κιθάρας του Μωησή. Το μπουζούκι μου είναι Μητρεντζης, αντίγραφο ζόζεφ δεκαετία 50-60 (αυτό με την πεταλούδα επάνω) και ο μπαγλαμάς Παρασκευάς (μου είχε πει ότι τον είχε χρησιμοποιήσει ο Νταλαρας σε μια συναυλία…)
Στον μπαγλαμά μου βάζω μονές χορδές εκτός απ τη μουργκάνα που είναι διπλή (μουρκανα και καντινι) και ο Αντρέας έχει διπλές έκτος απτην μουργκάνα που είναι σκέτη αν θυμάμαι κάλα.
Οι τονικότητες ήταν συγκεκριμένες , για παράδειγμα αν έχεις ένα καραντουζενι η θα το πεις ρε σολ λα ή ρε# σολ# λα# ή μι λα σι, ποιο κάτω είναι χλαπάτσα ποιο πάνω σπάνε οι χορδες. Τα περισσότερα κομμάτια φωνητικά μου ήταν χαμηλά (Ο αντρεας με την ντουντου δεν ειχε θεμα) άλλα έπρεπε να τα πω στους συγκεκριμένους τόνους για να βάλουμε το κούρντισμα.(Καραντουζενι ειναι το κουρντισμα… Μιχάλης Γενιτσαρης 1917-2005)
Γεια το ταίριασμα των σκοπών με τα ντουζένια εγώ τουλάχιστον κάνω το εξής : Διαλέγω μια μελωδία που έχει μουρμούρικο ύφος , κυρίως από αυτές που είναι παιγμένες με σαντουροβιόλια, άλλα κάποιες φορές και από κομμάτια που έπαιζαν σε ρε λα ρε ο Μάρκος ο δελιας και οι υπολοιποι , ύστερα μόλις βρω το δρόμο παίζω τον σκοπό σε όλα τα ντουζένια που μπορεί να παιχτεί, πχ Το μπαρμπουτι είναι ουσακ, άρα ταιριάζει σε καραντουζενι, ρε λαλα,ρε μι ρε κτλ. Πολλές φορές το ρε λα ρε είναι το καλύτερο ακόμη και στα μουρμούρικα. Και στο τέλος ανάλογα το ντουζένι που θα διαλέξω, διαλέγω και το όργανο, πχ αν είναι ρε μι ρε μπουζούκι αν είναι ρε σολ λα μάλλον (άλλα όχι απαραίτητα) μπαγλαμά.
Στον δίσκο την πληροφορία ότι η βραιλα παιζόταν σε καραντουζενι μας την έδωσε ο Σταύρος ο Κουρουσης και μας έδωσε και μια παλιά εκτέλεση του σακαφλια απτό αρχείο του, την οποία σχεδόν αντιγράψαμε.

10 «Μου αρέσει»

Εξαιρετικά υψηλού επιπέδου δουλειά, ένα μεγάλο μπράβο κι από μένα σε όλους τους συντελεστές! Πάρα πολλά συγχαρητήρια όμως αξίζουν ειδικά στον Σταύρο: πληρέστατο κείμενο, σαφές, περιεκτικό και απόλυτα κατατοπιστικό.

6 «Μου αρέσει»

Ευχαριστούμε θερμά κύριε Νίκο! Συμφωνώ και επαυξάνω για το Σταύρο Κουρούση. Εύχομαι να σου δημιούργησε καλές εικόνες ο δίσκος

3 «Μου αρέσει»

Ευχαριστούμε πολύ για την αναλυτικότατη απάντηση! Ποιοτικά όργανα όλα, και μακάρι κάποια στιγμή να γίνει παρουσίαση με ιστορικά όργανα εποχής.
Πραγματικά, το να δοκιμάζεις σκοπούς σε κάθε ντουζενι είναι μια αποκαλυπτική διαδικασία. Κάποια τραγούδια ταιριάζουν αμέσως, φανερώνοντας ότι πιθανότατα προέκυψαν από ταξίμια πάνω στο συγκεκριμένο ντουζενι. Αντίθετα, κάποια άλλα ενώ φαινομενικά ταιριάζουν τελικά δεν κάθονται καλά.
Έτσι σιγά σιγά αναπτύσσεται η αντίληψη μας και το παίξιμο σε κάθε κούρδισμα και σε κάθε δρόμο. Επίσης έχει ενδιαφέρον όταν κάποιος σκοπός ταιριάζει σε παραπάνω από ένα κουρδισματα, με λίγο διαφορετική αίσθηση κάθε φορά αναλόγως τις ανοιχτές χορδές.

3 «Μου αρέσει»

Εξαιρετική εργασία!!! Πρότυπο και για άλλες. Τα συγχαρητήριά μου και από εμένα, σε όλους τους καλούς φίλους που ασχολήθηκαν.

3 «Μου αρέσει»

Εύγε σε όλους που συμμετείχαν. Δουλειά σοβαρή με ήχο λιτό κι απέριττο.

Και σε επόμενους θα πω εγώ…!

3 «Μου αρέσει»

Εξαιρετική δουλειά!
Μπράβο σε όλους σας.

3 «Μου αρέσει»