Μπορει να μου πει καποιος ποια σιγονταρει τον Κερομυτη σε αυτο το τραγουδι???
Η Γεωργακοπουλου ειναι,η καποια Σταυροπουλου??
Στη συλλογή του Βήματος, “Η ιστορία του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού” στο 04 δισκάκι αναφέρεται ως εξής
Ντυμένη σαν αρχόντισσα
Στέλιος Κερομύτης / Ιωάννα Γεωργακοπούλου
Και ετσι πρεπει να ειναι , απλα πολλες φορες οι τραγουδιστριες πηγαιναν να ψιλομιμηθουν
η μια την αλλη ( γυναικεια ζηλεια , τι να πω ) και οντως τις μπερδευεις σε καποια τραγουδια !:088:
Πάντως, μιμείται τη Νταίζη. Και ήταν και 18 χρονών …
Δεν έχω πρόχειρη τη λίστα του Μανιάτη, αλλά μάλλον έχει γίνει λάθος.
Αν πάλι πέφτω τόσο έξω, την μιμείται όπως λέει κι ο Νίκος, και μάλιστα την μιμείται καλύτερα κι απ’ ότι ο Στράτος μιμείται τον Μπάτη!
Σε αρκετες ηχογραφησεις της γυρω στο '40 η φωνη της Γεωργακοπουλου μοιαζει με της Σταυροπουλου!
Για μένα είναι η Γεωργακοπούλου σίγουρα! (προσωπική μου γνώμη)
την “προδίνει” το βιμπράντο της στις καταλήξεις που μόνο αυτή ήξερε να το κάνει έτσι!
Αυτό το χαρακτηριστικό (που μου άρεσε πολύ) το είχε και στα γεράματά της όταν είχα την τιμή και την τύχη να είμαι μαζί της στο πάλκο.( “ΤΑΞΙΜΙ” 1993)…
[ul]
[li]Θα πάρω το ντουφέκι μου-1941- Στ.Κηρομύτης[/li][li]Χωρις ελπίδα να πονώ- 1940- Στ.Κηρομύτης[/li][li]Πεσ το ναι και δε θα χάσεις-1940 - Κ. Σκαρβέλης[/li][/ul]Αυτά τα τρία είπανε μαζί Νταίζη και Κηρομύτης.
Στο “Ντυμένη σαν αρχόντισσα” (τραγούδαρος με τα όλα του) είναι η Ιωάννα.
“Ειρήσθω εν παρόδω” συμφωνώ πως “μοιάζει” η φωνή και δεν “μιμείται”.
Και ο Μανιάτης Ιωάννα Γεωργακοπούλου λέει.
και ο δισκος αυτο λεει!!
Kι εγω αυτο λεω…
Και μια συνέντευξη (40΄περίπου) της Ιωάννας στην εκπομπή της ΕΡΤ
“Νυχτερινός επισκέπτης” ,
με απόψεις της (διαφορά ερμηνείας ρεμπέτικου-λαικού), γεγονότα (πατρότητα τραγουδιών),
αναμνήσεις, καθώς και κάποιες εκτελέσεις.
ΕΥΓΕ σου Αντωνη για το ντοκουμεντο !!!
να και η ζωη της , απο την βικιπαιδεια …
Βιογραφικά στοιχεία
Η Ιωάννα Γεωργακοπούλου
Γεννήθηκε στα 1920 στον Πύργο της Ηλείας. Μόλις δύο χρονών χάνει τον πατέρα της. Στη συνέχεια η οικογένειά της μετακομίζει στην Αθήνα (στα Θυμαράκια επί της Λιοσίων ήταν το σπίτι τους), όπου η μητέρα της Ελευθερία, δουλεύοντας ως παραδουλεύτρα, τους εξασφαλίσει το καθημερινό φαγητό. Από οκτώ χρονών η Ιωάννα συμμετέχει στη χορωδία της ενορίας του Αγίου Παύλου, όπου την ανακαλύπτει αργότερα η τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού Αγγέλα Λυκιαρδοπούλου που εργαζόταν τότε στη «Μάντρα του Αττίκ».
«Η ηλικία σου είναι μικρή, αλλά η φωνή σου μεγάλη! Δεν κάνεις όμως για ελαφρά τραγούδια. Θα μπορούσες θαυμάσια να τραγουδήσεις λαϊκά. Εκεί πιστεύω πως θα κάνεις θαύματα», της είχε πει η Λυκιαρδοπούλου, μόλις την πρωτοάκουσε.
Στο τραγούδι μπήκε με τη βοήθεια του συνθέτη και μαέστρου Γιάννη Βέλλα, στον οποίο τη σύστησε η Λυκιαρδοπούλου. Με τον Βέλλα –ανήλικη ακόμα και γιʼ αυτό συνοδευόμενη από τη μητέρα της- ηχογράφησε το 1938 σε τα δύο πρώτα της χασάπικα: «Σμυρνιά» και «Χριστίνα».
Εκείνα τα πρώτα χρόνια, όπως αφηγείται η ίδια σε συνέντευξή της στον Πάνο Γεραμάνη, ο Δημήτρης Σέμσης ή «Σαλονικιός» είχε εκφραστεί αρνητικά για τη νεοεμφανιζόμενη τραγουδίστρια- «Τι να το κάνουμε αυτό το γατί…», είχε πει. Ωστόσο, η Columbia θέλει τη φωνή της και την καλεί και πάλι να ηχογραφήσει νέα τραγούδια:
Στα τέλη του 1938 ηχογραφώ τα τραγούδια του Τούντα «Τα τσόκαρα», «Τσιγγάνα Μανταλένα», «Τομπουρλίκα» με το Στράτο Παγιουμτζή και το Στέλιο Κηρομύτη, και αμέσως μετά ένα τραγούδι που μου έγραψε ο Νίκος Γούναρης, το «Μπρος στον Αγιο Σπυρίδωνα», αφηγείται η ίδια.
Την εξαιρετική ποιότητα της φωνής της διέκρινε και ο Βασίλης Τσιτσάνης και της εμπιστεύτηκε πολλά τραγούδια του, με πρώτο το «Οι φιλενάδες».
Πρωτοεμφανίζεται περί τα τέλη του 1939 στο πάλκο του κέντρου «Δάσος» στο Βοτανικό με τους Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Παγιουμτζή, Καλλέργη και Τουρκάκη και τον επόμενο χρόνο στην «Όαση» στο Περιστέρη με τους Μανώλη Χιώτη, Στεφανάκη Σπιτάμπελο, Ανδρέα Σπαγγαδώρο, Γοδαζίνο. Μετά τον πόλεμο συνεργάστηκε συνεργάστηκε με το Βασίλη Τσιτσάνη, το Μανώλη Χιώτη, το Γιώργο Μητσάκη, καθώς και με τον κορυφαίο σολίστα του μπουζουκιού, τον Δημήτρη Στεργίου ή «Μπέμπη». Τραγούδησε ρεμπέτικα, λαϊκά και λιγοστά νησιώτικα τραγούδια και στις ηχογραφήσεις τη συνόδευε κυρίως ο Στελλάκης Περπινιάδης με τα ιστορικά του σεγκόντα.
Αρκετά από τα τραγούδια που ερμήνευσε φέρονται ως δικές της συνθέσεις, όπως ο «Τρελός Τσιγγάνος», «Φυσάει ο μπάτης», «Βράδια στη Χαβάη», «Ποιος καημός τον βασανίζει» κ.ά., αν και οι περισσότεροι ερευνητές του ρεμπέτικου συμφωνούν πως πρόκειται για τραγούδια άλλων συνθετών (του Τσιτσάνη κυρίως), χαρισμένα στην Γεωργακοπούλου. Ειδικότερα από το 1946 μέχρι και το 1950, 44 τραγούδια είναι περασμένα στη δισκογραφία στο όνομά της.
Για την Ιωάννα Γεωργακοπούλου ο Τσιτσάνης έγραψε μερικά από τα ωραιότερά του τραγούδια: «Τι τη θέλεις την τσιγγάνα», «Πέφτουν της βροχής οι στάλες», «Αργοσβήνεις μόνη», «Αχάριστη», κ.ά. Η συνεργασία τους όμως, διακόπηκε απότομα το χειμώνα του 1949, όταν τη θέση της στο πάλκο του «Τζίμη του Χοντρού» δίπλα στον Τσιτσάνη, παίρνει η Μαρίκα Νίνου. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την έντονη πικρία της Γεωργακοπούλου. Οι σχέσεις της με τον Τσιτσάνη οδηγήθηκαν σε έντονη κόντρα όταν ο Τσιτσάνης δίνει στο Χατζηδάκι το τραγούδι «Αγάπη που ʽγινες δίκοπο μαχαίρι» η μουσική του οποίου έμοιαζε σε πολλά σημεία με τη μελωδία του Τσιγγάνου. «Τι δουλειά έχει ο Τσιτσάνης και χαρίζει δικό μου τραγούδι στο Χατζηδάκι;» δήλωσε τότε η Γεωργακοπούλου, η οποία μέχρι τέλους επέμενε ότι ο «Τρελλός τσιγγάνος» είναι δικό της τραγούδι γραμμένο κατά την κατοχή και αναφερόμενο σε υπαρκτό πρόσωπο.
Η καριέρα της Γεωργακοπούλου ακολουθεί φθίνουσα πορεία μετά το 1950, ενώ τα τελευταία χρόνια εμφανιζόταν σε μικρές μουσικές σκηνές («Μετρό», «Απτάλικο» κ.ά.).
Η Ιωάννα Γεωργακοπούλου έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών την Τρίτη 7 Αυγούστου 2007.
Ειναι σιγουρα η Ιωαννα Γεοργακοπουλου.Ηχογραφηση του 1940.:088: