Μια ερώτηση:
Απο ότι καταλαβαίνω ο Δημήτρης Γκόγκος απέκτησε το παρατσούκλι Μπαγιαντέρας διασκευάζοντας κάποιο κομμάτι απο την μουσική της οπερέτας Die Bajadere κάποιου Emmerich Kalman (ιδέα δεν έχω ποιός είναι αυτός)
Προφανώς υπάρχουν τα ανάλογα entries στο Γουικιπίντια και όλα αυτά αλλα δεν μπορώ να βρώ τι ακριβώς έπαιζε ο Μπαγιαντέρας απο την οπερέτα και πως διασκεύασε αυτά τα κομμάτια. Υπάρχουν μαρτυρίες ή ηχογραφήσεις του Μπαγιαντέρα να παίζει αυτη τη μουσική;
Ευχαριστώ
La Balladera
Έχει γίνει ευρύτερα γνωστό από αναφορές συναδέλφων του ότι απλά του άρεσε αυτή η οπερέτα (ως La Balladera έγινε γνωστή στην Ελλάδα, προφέρεται Μπαγιαντέρα). Τίποτε άλλο.
Τα μαλλιά σου τα κομμένα (Σμυρνεικο, ηχογρ. με Γ. Βιδάλη, 1925)
Αχ, πάλι στα ΄κοψε η μαμά σου
μπαγιαντέρα τα μαλλιά σου.
Αχ, τα μαλλιά σου τα κομμένα
τρέλλαναν πολλούς κι εμένα!
Να υποθέσουμε ότι το συγκεκριμένο έργο είχε τέτοια επίδραση στη μόδα της εποχής εξ ου και “κούρεμα αλά μπαγιαντέρα” ή είναι προσφώνηση : “Μπαγιαντέρα μου…”(που παραπέμπει στην ηρωίδα -ίνδή χορεύτρια του έργου?
νομίζω δεν είναι σμυρνέικο αλλα το αϊδινίτικο για το οποίο γίνεται καιρός τώρα κουβέντα σχετικά με τις διάφορες εκδοχές των στοιχών εδώ
Υπάρχουν δύο εκδοχές: η πιο διαδεδομένη είναι αυτή με μελωδία ίδια με εκείνην του «σε καινούργια βάρκα μπήκα», με πολλές εκτελέσεις. Αυτή που αναφέρει ο Αλέξανδρος είναι πραγματικά το «αϊδίνικο ζεϊμπέκικο» με τον Καραπιπέρη, αμερικάνικη ηχογράφηση για την οποία έχουμε ξαναμιλήσει και που αναφέρει την «ελληνικιά τορπιλοφόρα». Αλλά αυτή η ηχογράφηση δεν περιέχει και το δίστιχο με τα μαλλιά αλά μπαγιαντέρα. Αυτό ο Λεμπέσης το προσέθεσε, αφού του Καραπιπέρη η ηχογράφηση είχε πολύ λίγο στίχο.
Για περισσότερες πληροφορίες ψάξτε – όχι «εδώ», αφού δεν κατέω τα κόλπα για ανεύρεση ουρλ κλπ. αλλά στην ενότητα «Άϊντε ρίξε τα μαλλιά σου πίσω».
Χμ, το «εδώ» το έχει ήδη ψάξει ο Alk αλλά βαρυέμαι τώρα να ξαναγυρίζω πίσω στο word και να διορθώνω…
Α, ρε system με τις πενιές σου τις έμορφες…
«Την ίδια αυτή περίοδο που ήμουνα ναύτης έγινε και το χρονικό που με βγάλανε Μπαγιαντέρα, το 1923-24 έγινε αυτό. Είχα κάτι φίλους που έκαναν κάτι γλεντάκια και πήγαινα πάντα και έπαιζα μπουζουκάκι. …και σμίξαμε, να πούμε, ήταν αποκριά. Και κάλεσαν κι εμένα. Στην παρέα κι ένας δημοσιογράφος, ο οποίος λεγότανε Δελαπόρτας, απ΄ την Κεφαλονιά, πανέξυπνος άνθρωπος. Αυτός έβγαζε ένα λαϊκό περιοδικό στον Πειραιά, τον “Περίδρομο”. …υπήρχε μια οπερέτα, νομίζω του Θεόφραστου Σακελαρίδη, η “Μπαγιαντέρα”, που την είχα διασκευάσει λίγο και την έπαιζα στο μπουζούκι, γιατί μου άρεσε αρκετά.
Μέσα από το πέπλο το χρυσό
λάμπει το κορμί σου το γλυκό
θεία Μπαγιαντέρα, πέτα στον αέρα
κι άσε με να σε χαρώ
αχ, Μπαγιαντέρα, γλυκεία σου ματιά
μου ΄χει πια κλέψει την φτωχή μου καρδιά κ.τ.λ.
Εγώ όμως, επειδή έπαιζα μπουζούκι, βέβαια, έλεγα:
Όταν πέφτει η νύχτα σκοτεινή
με μπουζούκι που γλυκοαντηχεί,
απ΄ το δάσος πέρα
να ο Μπαγιαντέρας
στήνει τον τρελό χορό
…και δώστου λοιπόν όλο το βράδυ μεθυσμένοι όλοι, τους μισοτρέλανα τους ανθρώπους. “Να τον βγάλουμε στο περιοδικό” λέει ο Δελαπόρτας, το οποίο θα έβγαινε μετά από δύο μέρες. Γράφει λοιπόν ο Δελαπόρτας στον “Περίδρομο” και κάτι ακόμα:
Κομψό ναυτάκι κι όμορφο
και όμοιο με τέρας
κάθεται στα Υδραίικα
ο Μήτσος Μπαγιαντέρας
και με το μπουζουκάκι του
που κάνει όλο καντάδες
ξεμυαλίζει γκόμενες
κι όλες τις παξιμάδες
κι από τα γλέντια τα πολλά
τα βρήκε όλα σκούρα
κι ένα μήνα φυλακή
του βαλαν στην καμπούρα!
…Αυτός λοιπόν ο Δελαπόρτας είναι ο νονός μου, θεός σχωρέστον. Βέβαια μετά όταν ανακατεύτηκα επαγγελματικά με το τραγούδι και τους μουσικούς όλοι οι συνάδελφοι με φώναζαν Μπαγιαντέρα. Και ο κόσμος μέχρι σήμερα έτσι με ξέρει, με αυτό το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο"
( «Τα χρόνια με το φως» [(προδημοσίευση του βιβλίου Μπαγιαντέρας, σε επιμέλεια Κ. Χατζηδουλή], Λαϊκό τραγούδι, τχ. 15, Μάιος 2006.)
Το οποίο δεν βγήκε ποτέ…
εδω το παιζει… μπραβο σου που το ανεβασες. ευχαριστουμε!
