Μπάμπης Γκολές

Γιατί κρούστης και όχι κρουστός ο άνθρωπος;Πάντως αν είδα καλά,παίζει ΚΑΛΙΜΠΑ.

Από Πέπε: Τυπικά “κρούστης” είναι το σωστό. Κρούστης = αυτός που κρούει, κρουστό = αυτό που κρούεται. “Κρουστός” είναι σλανγκ των μουσικών αντί για “παίχτης κρουστών”, αλλά έχει επικρατήσει ελλείψει καταλληλότερου όρου.

Σαν να έχει δύο ‘‘επιφάνειες’’ αυτό το κρουστό…τα καλίπα έχουν περισσότερες νομίζω άσε που δεν ταιριάζει και ο τρόπος που παίζει με τον τρόπο του καλίμπα απο βίντεο που έιδα. Κανείς να έχει δει κάτι παρόμοιο?

Νομίζω κι εγώ ότι είναι καλίμπα, δηλαδή αυτό, ακουμπισμένο πάνω στα κόνγκας (τα τύμπανα). Στο βίντεο φαίνεται φευγαλέα και δεν ορκίζομαι, μπορεί να είναι και κάτι τελείως άλλο.

ξέρω τι είναι το καλίμπα…σε λίγο καιρό θα παίξω και απο κοντά μάλιστα περιμένει ένας γνωστός μου. Απλά ο τρόπος που παίζει δεν μου κάθεται.

Λοιπόν δεν είναι Καλίμπα.Προφανώς είναι ένα ηλεκτρονικό κρουστό,που αποδίδει κάποιες συχνότητες ρυθμιζόμενες από τον παίχτη.(Η λέξη κρούστης,ακόμα κάτι μου κάνει,παρά τις ευγενικές -φιλολογικές επεξηγήσεις του Περικλή).Τάδε έφη ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΙΟΣΗΣ.Για όσους δεν τον ξέρουν,ο Βασίλης είναι καθηγητής κρουστών με ειδίκευση στην σάμπα,και φυσικά παίζει καλίμπα και κατασκευάζει κι όλας.Πολλές δε φορές έχει τιμήσει τις μαζώξεις μας με το τριχορδάκι του,που κι αυτό το έχει κατασκευάσει ο ίδιος.

φαγώθηκες με το κρούστης Νίκο. Και το κρουστός μου ακούγετε το ίδιο αστείο γιατί θυμάμαι αυτο http://www.youtube.com/watch?v=reUMFppe1MU. Ε ναι δεν είναι καλίμπα αυτό ρε παιδιά καλά έλεγα. Ηλεκτρονικό ε? Σαν mpc ένα πράγμα δηλαδή?
Κρίμα θα ήθελα να είναι αυτό που νόμιζα αρχικά δηλαδή κάτι σαν ευκολόπαιχτα τέλια.(τέλια δεν τα λένε εκείνα τα ‘‘πιατάκια’’ που φοράνε στα χέρια?Εχουν και οι ισπανοί αντίστοιχα)

τέλια είναι οι μεταλλικές χορδές, ζίλια ή ζίλιες είναι τα μεταλλικά πιατίνια που φοράμε στα δάχτυλα, καστανιέτες είναι τα ξύλινα που έχουν οι ισπανοί.
ωραίος ο κρουστός!

ναι σωστά. ζίλια. Εχουν θαρρώ και μεταλλικά (κάπου υπάρχουν και μέσα στο σπίτι απο ταξίδι γιαγιάς Π.Χ στην ισπανία)

Πολύύύύ ωραίος ο κρουστός.Και μάλλον δεν είναι ΚΡΟΥΣΤΗΣ!!!

Ο Μπάμπης Γκολές (για να γυρίσουμε στο θέμα) είναι, θα έλεγα, ο μεγάλος αστέρας της σύγχρονης γενιάς των αναβιωτών καλλιτεχνών του ρεμπέτικου. Μπορείς να τον χαρακτηρίσεις, εάν ήταν ποδοσφαιριστής, ως το “φαντεζι δεκάρι” της ομάδας, το αστέρι, τον γκολτζή σεντερ φορ που τρέμουν οι αντίπαλοι και κάνει την εξέδρα να παραληρεί!!! Δομάζος, Κούδας, Παπαϊωάννου, Σιδέρης, Χατζηπαναγής, Μέσι, Πλατινί, Κρόιφ, Μαραντόνα, Πελέ σε ένα…

Συγκεκριμένα και ειδικά μπορείς να εντοπίσεις, μια προς μια, τις αρετες του με μαθηματικό τρόπο. Συνδυάζει την μουσικότητα, που αναδίδεται από κάθε κύτταρο του, αβίαστα, άκοπα, χωρίς προσπάθεια με πολλά άλλα… Έχει έκφραση, ψυχή, χρώμα, συγκινεί τον ανυποψίαστο ακροατή χωρίς να “ιδρώσει”. Παίζει με ζηλευτή επάρκεια πολλά έγχορδα, μπουζούκια, κιθάρες, λαούτα, ούτια, μπάντζα κλπ. Ακούστε παλιές ηχογραφήσεις του, όπου παίζει δύσκολα πράγματα καθώς ήταν δεξιοτέχνης, όταν άλλοι επώνυμοι “νεορεμπέτες” έπαιζαν “μια νότα εδώ και μια στην Καλαμάτα” (τόσο τεχνίτες, μύστες του οργάνου…). Είναι λαϊκός άνθρωπος και καλλιτέχνης, δεν προσποιείται, δεν φτιασιδώνει τους τρόπους του για να είναι εμπορικός και συμπαθής, δεν γνωρίζει το σταρ σύστεμ και το μάρκετινγκ (θα μπορούσε να νομίζει ότι είναι εξωτικά γλυκά από το Πακιστάν…)

Περαιτέρω, ο Γκολές μπορεί πανεύκολα να “πειράζει” κάθε τραγούδι, να το επιταχύνει, να το επιβραδύνει, να του προσθέτει τσαλκάντζες και γυρίσματα, να τροποποιεί τη μελωδία, τα λόγια χωρίς να φεύγει από το ύφος, το ήθος του ρεμπέτικου και, το κυριότερο, να μην είναι άσχετη και παράταιρη η παρέμβαση του αλλά αντίθετα επιτυχημένη, εύστοχη και καλαίσθητη!!! Και όλα αυτά, χωρίς πρόβα και προετοιμασία, αλλιώς λέει την πρώτη στροφή, αλλιώς την δεύτερη, αλλιώς τα υπόλοιπα. Και εντελώς αλλιώς θα τραγουδήσει το ίδιο τραγούδι την επόμενη φορά που θα ξανατραγουδήσει. Προσέξτε και θα καταλάβετε το μεγαλείο…πόσο εύκολα φτάνει και στον τελευταίο άσχετο ακροατή ενός μαγαζιού η μαγκιά του Μπάμπη…

Επιπλέον, ο Μπάμπης έχει ανεξάντλητο ρεπερτόριο και μπορεί εκτός από ρεμπέτικα να υποστηρίζει με άνεση και άλλου είδους τραγούδια πχ να λέει μπελκάντο. Για παράδειγμα, αυτός καθιέρωσε στην αθηναϊκή νύχτα και ενέταξε με το ταλέντο του και την διεισδυτικότητα του σε ρεμπέτο - μάγαζα και απέναντι σε λαϊκό, ανυποψίαστο ακροατήριο, τραγούδια του Γούναρη, του Σουγιούλ, του Μαρούδα (“Άρχισαν τα όργανα”, “Ένα βράδυ που’ βρεχε”, “Μονά ζυγά” κ.α) ή κάποια άλλα δυτικότροπα “ρεμπέτικα” από…“Κωνσταντινούπολη μεριά” (βλ. “Είμαι ερωτευμένος με τα μάτια σου”, “Τι θα γίνω 'γω χωρίς εσένα” κ.α.). Για να μην θυμηθώ τα ανατολίτικα που λέει μοναδικά (“Τζεμιλέ”,“Μαρόκο” και άλλα συναφή). Για να μην πω άλλα που έχει τραγουδήσει σε ειδικές συνθήκες και περιστάσεις, όπως κλέφτικα, κρητικά, μανέδες. Μανές πρόσφατος του Μπάμπη είναι ο γνωστός “μανές της καληνυχτιάς”, που τραγούδησε σε συναυλία του 2010 ή '11 στο γήπεδο “Καλογιάννης” στην Καισαριανή και μεταδόθηκε από την ΕΡΤ (Εκεί, πολλά σαγώνια κινδύνεψαν να τρακάρουν με το πάτωμα…ο κόσμος συγκινήθηκε και χειροκροτούσε όρθιος στο μέσο του τραγουδιού!!!). Επίσης, στην δισκογραφία υπάρχει ένας ραστ ή χουζαμ μανές του Μπάμπη, που μπορείτε στο youtube να αναζητήσετε και να …εκτιμήσετε!!!
Τέλος, δεν τον βαριέσαι και 14 ώρες συνεχόμενα να τον ακούς. Απεναντίας, ζητάς να ακούσεις και άλλα και άλλα γιατί είναι ανατρεπτικός και απρόβλεπτος.

Κλείνοντας και επειδή η επανάληψη γίνεται κουραστική, ακόμη και όταν είναι η ωμή αλήθεια, θα σημειώσω:
Ο Γκολές είναι αυτός που δικαίωσε στην σύγχρονη ιστορία το ρεμπέτικο ως ένα είδος δεξιοτεχνικό, ως δείγμα υψηλής τέχνης και απαιτήσεων. Όταν οι πολέμιοι του είδους λένε χαρακτηριστικά ότι εκτελεστικά και τραγουδιστικά οι μουσικοί του ρεμπέτικου είναι ανεπαρκείς και “λίγοι”, “παίζουν πέντε νότες και “γκαρίζουν” σαν γαϊδούρια μιμούμενοι ανεπιτυχώς τον Μάρκο”, έρχεται ο Γκολές παίζει και τραγουδάει δύο μυστήρια του Τζουανάκου, του Κάβουρα με περίτεχνες μελωδίες και απαιτήσεις φωνητικές θηριοδαμαστή και ακροβάτη και τους στέλνει στο …“πρώτων βοηθειών”. Και λέει μετά και ένα ελαφρό, ερωτικό και γλυκερό και το μεταποιεί σε “ρεμπετιέν” δημιουργία και κάνει “διπλό” εκτός έδρας… Εκεί, στην έδρα τους λοιπόν ο Γκολές τους αποστομώνει, εκεί τους εκθέτει και τους κάνει, εάν τολμήσουν να συγκριθούν, να φαίνονται ως αξιοθρήνητες τσίχλες πατημένες…

Με δύο κουβέντες: Ο θηριοδαμαστής, ακροβάτης και ζογκλέρ-ταχυδακτυλουργός Μπάμπης μπορεί να χτυπήσει φασιανό στην κρεβατοκάμαρα και να ψαρέψει στο νεροχύτη συναγρίδες (αυτό το έκλεψα από εμένα, το έχω ξαναπεί και μου άρεσε). Όπως απολαμβάνεις δροσερό νερό, χωρίς να σκέφτεσαι και να το αναλύεις, έτσι απλά και ακούραστα σου δίνει ο Γκολές ως ακροατή το τραγούδι να το απολαύσεις!!!

Ας είναι καλά και να τον ακούμε όποτε μπορούμε…

σκεφτομουνα να γραψω και εγω κατι αλλα δεν έχω την ευχερεια που εχει ο Παναγιώτης στο γραψιμο…
Αν την είχα θα εγραφα ακριβως τα ιδια… Συμφωνω απολυτα.
Τον Μπαμπη τον ακουσα μια βραδυα ζωντανα στο οργανοποιείο του Γιαννη Καρβουνη μαζί με μεγαλη παρεα μουσικών. (και αλλη μια στη μαζωξη του φορουμ)
Ηταν αυτος που μου εκανε εντυπωση. Για την ηρεμια του και τη μελωδικοτητα του…
Πραγματικα είναι για μενα απο τους μεγαλυτερους συγχρονους…
Και στη παρεα είναι :088: Με τα αστειακια του και τις ατακες του…
Μακαρι να τον πετυχω συντομα καπου…

Όταν οι πολέμιοι του είδους λένε χαρακτηριστικά ότι εκτελεστικά και τραγουδιστικά οι μουσικοί του ρεμπέτικου είναι ανεπαρκείς και “λίγοι”, "παίζουν πέντε νότε…

Από τις πέντε ήξερα τις 3 και δεν μπόρεσα να παίξω ούτε μισή σωστά όπως και πολλοί σίγουρα στην πρώτη επαφή τους.

Παναγιώτη ωραίο ‘‘άρθρο’’, ξεστραβώθηκα

επίσης… τι περιέργο σκάφος είναι αυτό που κρατάει εδώ http://www.youtube.com/watch?v=YOXn3LTEXPM ?

Είναι τζουράς, επίπεδος από πίσω. Κατασκευή Γ. Βαγενά, Πάτρα, όπως και πολλά (παράξενα και μη) όργανα με τα οποία κατά καιρούς έπαιζε ο Γκολές.

Κάτι ακόμα:
Ο Γκολές καταφέρνει αυτό που ελάχιστοι ακόμη
και απο τους παλιότερους κατάφεραν.Να συνδυάζει
άψογα και δεξιοτεχνικά φωνή και μπουζούκι όταν
ερμηνεύει συνθέσεις τρίτων,χωρίς να αλλάζει το
αρχικό στύλ των τραγουδιών παρ΄όλες τις τροποποιήσεις
που κάνει κάποτε.

Για του λόγου το αληθές:

πολύ βολικό για τους κοιλιόδουλους σαν τα μούτρα μου

Στο 1:47 του κλιπ φαίνεται να μην έχει επίπεδο ηχειο αλλα κυλο.
Με γελάνε τα ματιά μου;

Δε ξέρω, μια σκέψη… Πρέπει αυτός ο άνθρωπος να τιμηθεί όπως του αξίζει όσο είναι ακόμα δραστήριος και ικανός να δώσει μια πολύ μεγάλη συναυλία ίσως… Ποιος όμως να αναλάβει και να οργανώσει κάτι τέτοιο?

Συμφωνώ, αν και έχω ακούσει (μπορεί να είναι ράδιο αρβύλα) ότι είναι άρρωστος και παιδεύεται όταν τραγουδάει. Εγώ μπορώ να πω με σιγουριά ότι το χειμώνα που τραγουδούσε σε μια ταβέρνα στην Πάτρα, δεν άντεχε πάνω από 2 - 2.5 ώρες.

Τον είδα πριν κάνα 2μηνο στα παλιατζίδικα, η αλήθεια είναι ότι φαίνεται κουρασμένος. Κέφι πάντως είχε και ήταν όπως πάντα μαγευτικός.
Για αρρώστιες δε ξέρω. Πάντως έπαιζε και τραγουδούσε μια χαρά.