Ο Μπάμπης Γκολές (για να γυρίσουμε στο θέμα) είναι, θα έλεγα, ο μεγάλος αστέρας της σύγχρονης γενιάς των αναβιωτών καλλιτεχνών του ρεμπέτικου. Μπορείς να τον χαρακτηρίσεις, εάν ήταν ποδοσφαιριστής, ως το “φαντεζι δεκάρι” της ομάδας, το αστέρι, τον γκολτζή σεντερ φορ που τρέμουν οι αντίπαλοι και κάνει την εξέδρα να παραληρεί!!! Δομάζος, Κούδας, Παπαϊωάννου, Σιδέρης, Χατζηπαναγής, Μέσι, Πλατινί, Κρόιφ, Μαραντόνα, Πελέ σε ένα…
Συγκεκριμένα και ειδικά μπορείς να εντοπίσεις, μια προς μια, τις αρετες του με μαθηματικό τρόπο. Συνδυάζει την μουσικότητα, που αναδίδεται από κάθε κύτταρο του, αβίαστα, άκοπα, χωρίς προσπάθεια με πολλά άλλα… Έχει έκφραση, ψυχή, χρώμα, συγκινεί τον ανυποψίαστο ακροατή χωρίς να “ιδρώσει”. Παίζει με ζηλευτή επάρκεια πολλά έγχορδα, μπουζούκια, κιθάρες, λαούτα, ούτια, μπάντζα κλπ. Ακούστε παλιές ηχογραφήσεις του, όπου παίζει δύσκολα πράγματα καθώς ήταν δεξιοτέχνης, όταν άλλοι επώνυμοι “νεορεμπέτες” έπαιζαν “μια νότα εδώ και μια στην Καλαμάτα” (τόσο τεχνίτες, μύστες του οργάνου…). Είναι λαϊκός άνθρωπος και καλλιτέχνης, δεν προσποιείται, δεν φτιασιδώνει τους τρόπους του για να είναι εμπορικός και συμπαθής, δεν γνωρίζει το σταρ σύστεμ και το μάρκετινγκ (θα μπορούσε να νομίζει ότι είναι εξωτικά γλυκά από το Πακιστάν…)
Περαιτέρω, ο Γκολές μπορεί πανεύκολα να “πειράζει” κάθε τραγούδι, να το επιταχύνει, να το επιβραδύνει, να του προσθέτει τσαλκάντζες και γυρίσματα, να τροποποιεί τη μελωδία, τα λόγια χωρίς να φεύγει από το ύφος, το ήθος του ρεμπέτικου και, το κυριότερο, να μην είναι άσχετη και παράταιρη η παρέμβαση του αλλά αντίθετα επιτυχημένη, εύστοχη και καλαίσθητη!!! Και όλα αυτά, χωρίς πρόβα και προετοιμασία, αλλιώς λέει την πρώτη στροφή, αλλιώς την δεύτερη, αλλιώς τα υπόλοιπα. Και εντελώς αλλιώς θα τραγουδήσει το ίδιο τραγούδι την επόμενη φορά που θα ξανατραγουδήσει. Προσέξτε και θα καταλάβετε το μεγαλείο…πόσο εύκολα φτάνει και στον τελευταίο άσχετο ακροατή ενός μαγαζιού η μαγκιά του Μπάμπη…
Επιπλέον, ο Μπάμπης έχει ανεξάντλητο ρεπερτόριο και μπορεί εκτός από ρεμπέτικα να υποστηρίζει με άνεση και άλλου είδους τραγούδια πχ να λέει μπελκάντο. Για παράδειγμα, αυτός καθιέρωσε στην αθηναϊκή νύχτα και ενέταξε με το ταλέντο του και την διεισδυτικότητα του σε ρεμπέτο - μάγαζα και απέναντι σε λαϊκό, ανυποψίαστο ακροατήριο, τραγούδια του Γούναρη, του Σουγιούλ, του Μαρούδα (“Άρχισαν τα όργανα”, “Ένα βράδυ που’ βρεχε”, “Μονά ζυγά” κ.α) ή κάποια άλλα δυτικότροπα “ρεμπέτικα” από…“Κωνσταντινούπολη μεριά” (βλ. “Είμαι ερωτευμένος με τα μάτια σου”, “Τι θα γίνω 'γω χωρίς εσένα” κ.α.). Για να μην θυμηθώ τα ανατολίτικα που λέει μοναδικά (“Τζεμιλέ”,“Μαρόκο” και άλλα συναφή). Για να μην πω άλλα που έχει τραγουδήσει σε ειδικές συνθήκες και περιστάσεις, όπως κλέφτικα, κρητικά, μανέδες. Μανές πρόσφατος του Μπάμπη είναι ο γνωστός “μανές της καληνυχτιάς”, που τραγούδησε σε συναυλία του 2010 ή '11 στο γήπεδο “Καλογιάννης” στην Καισαριανή και μεταδόθηκε από την ΕΡΤ (Εκεί, πολλά σαγώνια κινδύνεψαν να τρακάρουν με το πάτωμα…ο κόσμος συγκινήθηκε και χειροκροτούσε όρθιος στο μέσο του τραγουδιού!!!). Επίσης, στην δισκογραφία υπάρχει ένας ραστ ή χουζαμ μανές του Μπάμπη, που μπορείτε στο youtube να αναζητήσετε και να …εκτιμήσετε!!!
Τέλος, δεν τον βαριέσαι και 14 ώρες συνεχόμενα να τον ακούς. Απεναντίας, ζητάς να ακούσεις και άλλα και άλλα γιατί είναι ανατρεπτικός και απρόβλεπτος.
Κλείνοντας και επειδή η επανάληψη γίνεται κουραστική, ακόμη και όταν είναι η ωμή αλήθεια, θα σημειώσω:
Ο Γκολές είναι αυτός που δικαίωσε στην σύγχρονη ιστορία το ρεμπέτικο ως ένα είδος δεξιοτεχνικό, ως δείγμα υψηλής τέχνης και απαιτήσεων. Όταν οι πολέμιοι του είδους λένε χαρακτηριστικά ότι εκτελεστικά και τραγουδιστικά οι μουσικοί του ρεμπέτικου είναι ανεπαρκείς και “λίγοι”, “παίζουν πέντε νότες και “γκαρίζουν” σαν γαϊδούρια μιμούμενοι ανεπιτυχώς τον Μάρκο”, έρχεται ο Γκολές παίζει και τραγουδάει δύο μυστήρια του Τζουανάκου, του Κάβουρα με περίτεχνες μελωδίες και απαιτήσεις φωνητικές θηριοδαμαστή και ακροβάτη και τους στέλνει στο …“πρώτων βοηθειών”. Και λέει μετά και ένα ελαφρό, ερωτικό και γλυκερό και το μεταποιεί σε “ρεμπετιέν” δημιουργία και κάνει “διπλό” εκτός έδρας… Εκεί, στην έδρα τους λοιπόν ο Γκολές τους αποστομώνει, εκεί τους εκθέτει και τους κάνει, εάν τολμήσουν να συγκριθούν, να φαίνονται ως αξιοθρήνητες τσίχλες πατημένες…
Με δύο κουβέντες: Ο θηριοδαμαστής, ακροβάτης και ζογκλέρ-ταχυδακτυλουργός Μπάμπης μπορεί να χτυπήσει φασιανό στην κρεβατοκάμαρα και να ψαρέψει στο νεροχύτη συναγρίδες (αυτό το έκλεψα από εμένα, το έχω ξαναπεί και μου άρεσε). Όπως απολαμβάνεις δροσερό νερό, χωρίς να σκέφτεσαι και να το αναλύεις, έτσι απλά και ακούραστα σου δίνει ο Γκολές ως ακροατή το τραγούδι να το απολαύσεις!!!
Ας είναι καλά και να τον ακούμε όποτε μπορούμε…