Γεια χαρά.
Στην καταπληκτική αυτή ταινία, στο Soundtrack, σε μουσική της Ρεμπούτσικα, ακούγεται ένα τούρκικο τραγούδι. Μήπως κανείς γνωρίζει πληροφορίες γι΄αυτό; Προσπαθώ να βγάλω τη μελωδία και ενδιαφέρομαι…
Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Γιάννης.
Γιάννη,
Το τραγούδι αυτό έχει τίτλο:“Μπαχάρι, κανέλλα και φιλί - Baharat, tarcin ve buse” και έχει, βέβαια, άμεση σχέση με το θέμα της ταινίας. Η τραγουδίστρια είναι η Ντιλέκ Κοτς που συνεργάστηκε στη Θεσσαλονίκη με το Θωμά Κοροβίνη και παρουσίασε ένα πρόγραμμα με αμανέδες, σμυρναίικα, ρεμπέτικα και άλλα.
Καλή επιτυχία με το κομμάτι.
Ελένη.
Είχανε δώσει με τον Κοροβίνη μια συναυλία το καλοκαίρι στο μουσείο λαικών οργάνων στην Πλάκα κατά την παρουσιάση του βιβλίου του Κοροβίνη για τους ζεϊμπέκους. Παρεπιμπόντως την ζωντανη αυτήν εκτελεση την είχα ηχογραφήσει στο κινητό αλλά λόγω κακής ποιότητας εγγραφής δεν την κράτησα. Πάντως μουσική εχει γραψει η Ευανθία Ρεμπούτσικα και πολίτικη λύρα παίζει ο Σινόπουλος αν δεν κάνω λάθος. Δεν είναι ασχημο αυτό το τραγούδι αλλά γενικά ο δίσκος δεν ήταν και κάτι ιδιαίτερο.
Δυο στοιχεία μου μείνανε από αυτόν:
1ον η Ρεμπούτσικα προσπαθησε να ασχοληθεί με κάτι που δεν κατέχει (παραδοσιακή μουσική) και 2ον πολύ σπρωξιμο στην ατάλαντη Θεοδωρίδου. Όλος ο κόσμος προσπάθησε με αυτή της την συμμετοχή στο δίσκο να απενοχοποιήσει την σκυλοπόπ Νατάσσα και να την κάνει έντεχνη. ΄Ελεος πια!
Ποιά είναι (ήταν;) η σκυλοπόπ Νατάσα;
Αυτή εδώ. Καλά το είπε η καημένη αναλόγως, αν και ομολογώ ότι πλέον ανέχομαι και την Βανδή, για να μην πω ότι την ακούω με νοσταλγία. Μαμά γερνάω 
1 «Μου αρέσει»
Πράγματι, αξιοπρεπώς το είπε. Ε, δεν είναι και δύσκολο κομμάτι… Δεν ξέρω βέβαια, στα σκυλοπόπ πως τα πάει.
Όποτε έτυχε ν’ ακούσω αυτό το τραγούδι, μου πέρναγε φευγαλέα η σκέψη ότι κάπου (πού ακριβώς;) μου θυμίζει κάτι (τι όμως;).
Τώρα είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που έβαλα να το ακούσω, και βρήκα το σημείο που κάτι μου θύμιζε. Είναι αυτή η «ουρά» των τριών συλλαβών στο τέλος του ρεφρέν, ιδίως στο πρώτο του μισό (δηλαδή το θες δε θες), που είναι μάλλον το πιο χαρακτηριστικό σημείο όλης της μουσικοστιχουργικής σύνθεσης. Έσπασα για καμιά ώρα το κεφάλι μου πού το 'χω ξανακούσει -πρέπει να 'ταν ένα λίγο παλιότερο ελληνικό τραγούδι…-, μετά απορροφήθηκα από κάτι άλλο και το ξέχασα, και κάνα δίωρο αργότερα ξαναθυμήθηκα το ερώτημα και, όπως γίνεται συχνά, βρήκα αμέσως και την απάντηση.
