Το τραγούδι είναι φοβερό και για το πώς επιλέγει να παίξει ο Τσαούς. Αν παρατηρήσετε με προσοχή το παίξιμο -πιο χαρακτηριστικά στο εισαγωγικό θέμα- θα δείτε ότι ο Τσαούς μονίμως αποφεύγει να παίξει στα κλεισίματα των φράσεων το κλασικό Ι-V-I (δηλαδή αν πούμε ότι είμαστε σε τόνο ΡΕ, ο Τσαούς δεν παίζει τις νότες ρε-λα-ρε για να ολοκληρωθούν οι φράσεις παρά προτιμά ρε (καντίνι)-ρε (μπουργκάνα)-ρε (καντίνι). Είναι μια λεπτομέρεια που όμως τη θεωρώ πολύ σημαντική αφού και σε άλλα τραγούδια του παίζει ανάλογα. Δείτε επίσης το τελείωμα του κομματιού όπου ξανά ο Τσαούς αποφεύγει να παίξει Ι-V-Ι και προτιμά Ι-IV-I. Παίζει δηλαδή τις νότες ρε-σολ-ρε, κάτι που δεν το έχω ξαναδεί σε κανένα άλλο αντίστοιχο τραγούδι της περιόδου εκείνης. Εκτιμώ ότι αυτό γίνεται για να τονιστεί η 4η που στα ουσάκ-κιουρντί είναι πιο σημαντική από την 5η μιας και γύρω από την 4η γίνονται πολλές περιστροφές και είναι αυτή που δίνει το πολύ χαρακτηριστικό άκουσμα στο ουσάκ (αν και το τραγούδι είναι μάλλον κιουρντί, πολύ συγγενικό με το ουσάκ ωστόσο). Επίσης, η μελωδία που παίζει πίσω από τα κουπλέ φαίνεται ότι είναι 100% δουλεμένη και πολλοί σημερινοί παίχτες δεν την έχουν πιάσει γιατί παρασέρνονται από τη φωνή, όμως αυτό που παίζει ο Τσαούς συμπληρώνει τέλεια τη φωνή. Φυσικά και τα ποικίλματα που κάνει είναι μοναδικά και πολύ δύσκολο να τα αντιγράψει κανείς (ίσως και να μην χρειάζεται γιατί είναι στοιχείο της μουσικής προσωπικότητας του Τσαούς αλλά σίγουρα αξίζει να τα μελετήσει κανείς). Όλα αυτά (και μερικά ακόμα) είναι που δίνουν αυτό το φοβερό άκουσμα που βγαίνει στην πρώτη ηχογράφηση.
Συγχωρέστε μου την παρέκκλιση από το θέμα του νήματος (στίχος) αλλά και η μουσική έχει τρομερό ενδιαφέρον (προφανώς). Το λέω γιατί έχω παρατηρήσει εδώ και πολύ καιρό ότι πλέον σπανίως κατατίθενται απόψεις για τα καθεαυτό μουσικά και κάπως μου έλειψε αυτού του είδους η συζήτηση.
έχεις δίκιο για την τέταρτη βαθμίδα, δουλεύει αρκετά ως τετράχορδο ουσάκ. επίσης μπορεί να έχει σημασία και το κούρδισμα, δηλαδή η μεσαία χορδή να είναι σε διάστημα 5ης από το καντίνι (δηλαδή 4η βαθμίδα). εναλλακτικά, να παίζει απο μι οπότε η λα πάλι είναι η 4η βαθμίδα.
κάτι αντίστοιχο γίνεται στα κλεισίματα χιτζάζ (με υποτονική, πχ κουτσαβάκι/δελιάς) και χιτζασκιάρ (με 5η, πχ κατάδικος/τσαούς), που αντιστοιχούν απόλυτα στην δομή του δρόμου.
Πράγματι Μπάμπη, το άκουσα (γιατί είχα καιρό) και όντως γίνεται και σε αυτό το τραγούδι ανάλογο κλείσιμο. Η χρήση της 4ης βαθμίδας, αντί της 5ης, μου φαίνεται ότι δημιουργεί πιο επιτακτική τάση για λύση σε αυτές τις περιπτώσεις.
Δεν νομίζω πως η Ελένη η ζωντοχήρα παίζεται με ντουζένι. Πιο λογικό μου φαίνεται να έχει τρανσπορτάρει μισό τόνο πάνω το όργανο ή απλούστερα να παίζει με κάποιο μικρό ταμπουρά που τον είχε μόνιμα στο ΜΙ (ή εκεί γύρω) και τον χαμήλωσε μισό τόνο. Δεν ξέρω κιόλας, υποθέσεις κάνω. Πάντως από τη μεσαία χορδή περνάει χαρακτηριστικά εκεί που λέει “η καημένη δεν αντέχει” (και φυσικά σε όλα τα αντίστοιχα σημεία των κουπλέ) παίζοντας (Ρε)-λα-σι-ντο στην αρχή της φράσης. Θέλω να πω ότι μου ακούγεται ανοιχτή η μεσαία χορδή.