Σήμερα το πρωί έφαγα μια φλασιά για να βρώ πληροφορίες για τον εφτάταστο μπαγλαμά που αναφέρει ο Μάρκος Βαμβακάρης στην αυτοβιογραφία του. Σε έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο διάβασα κάπου ότι εκτίθεται ένας τέτοιος μπαγλαμάς στο Μουσείο λαϊκών οργάνων στην Πλάκα. Στο σάιτ του Μουσείου βρήκα τις παρακάτω φωτογραφίες:
Θεωρώ πως είναι μία αξιόλογη πρόταση για μια επίσκεψη από όλους εμάς που μας αρέσει η γνώση για τα μουσικά όργανα και ιδιαίτερα την οργανοποιία στο προπολεμικό Ρεμπέτικο.
Όντως! Θυμάμαι την πρώτη μου επίσκεψη στο μουσείο λαϊκών οργάνων, με τους γονείς μου πολλά χρόνια πριν. Ήμουν αρκετά μικρός τότε όμως για να το εκτιμήσω. Αργότερα, στην Α’ Λυκείου, είχα την ευκαιρία να το επισκεφτώ με το σχολείο, είχαμε έναν εξαιρετικό καθηγητή που μας κανόνισε την επίσκεψη στα πλαίσια της “διερευνητικής εργασίας” που τότε είχε εισαχθεί στο σχολικό πρόγραμμα.
Σε εκείνη την επίσκεψη ήταν που το εκτίμησα πραγματικά. Σίγουρα μετά την πανδημία θα κανονίσω να το επισκεφτώ ξανά, όσο μεγαλώνεις βλέπεις τα εκθέματα με διαφορετικό μάτι.
Και μία προσθήκη:
στο φόρουμ μας διατηρεί (ανενεργό πλέον) λογαριασμό το μουσείο λαϊκών οργάνων, όπου κάποτε ανακοίνωνε τις διάφορες εκδηλώσεις του στο φόρουμ μας (όταν δεν υπήρχε Facebook). Μια ανασκόπηση στα μηνύματα αυτού του λογαριασμού μπορεί να δώσει μια εικόνα για τις παλιές δράσεις του Μουσείου…
Ο λογαριασμός είναι ανενεργός, από τη στιγμή που το ΥΠΠΟ έδιωξε τον Λ. Λιάβα από τη διεύθυνση του μουσείου. Τον λογαριασμό φρόντιζε ο συνεργάτης του Γρηγόρης Φιλίδης, που είναι φυσικά πάντα μαζί του αλλά το μουσείο το διοικεί άλλο πρόσωπο.
Δεν γνωρίζω τα καθέκαστα της “εκδίωξης” του εν λόγω προσώπου, αλλά μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση τα τελευταία περίπου 30 χρόνια ότι είχε υπογράψει κάποιου είδους ισόβια “σύμβαση” με το ΜΕΛΜΟΚΕ…
Τι, όχι;
εχω παει αρκετες φορες στο μουσειο και τα ειδα. και μαλιστα εμαθα οτι υπαρχουν και αλλα τα οποια δεν εκτιθενται. μου κανει εντυπωση ομως που οσοι εχουν ασχοληθει με τα παλια μπουζουκια και ταμπουραδες, οτι και οποιος και να ειναι, ποτε δεν γινεται λογος για τα συγκεκριμενα οργανα που βρισκονται εκει… λες και δεν υπαρχουν.
Πράγματι, και ισχύει για το σύνολο της κληρονομιάς μας. Νεότερης (και νεότατης) και βέβαια παλαιότερης και Αρχαίας.
Χώρες σε όλη την Ευρώπη (για να μιλήσω για τα κοντινά μας) φτιάχνουν μουσεία σε κάθε χωριουδάκι για το οτιδήποτε… μουσείο τσιχλόφουσκας, μουσείο εντόμων της περιοχής, μουσείο από κουτιά κονσέρβας από το παλιό εργοστάσιο κ.λ.π. και τα συντηρούν ως βασικό αξιοθέατο που τους ανεβάζει τον τοπικό τουρισμό.
Η όλη συμπεριφορά μας μου θυμίζει ακριβώς αυτό :
«Ω Σόλων, Σόλων, Έλληνες αεί παίδες εστέ, γέρων δέ Έλλην ουκ έστιν. Νέοι εστέ τάς ψυχάς πάντες. Ουδεμίαν γάρ εν αυταίς έχετε δι’ αρχαίαν ακοήν παλαιάν δόξαν ουδέ μάθημα χρόνω πολιόν ουδέν»
(Σόλωνα, Σόλωνα, εσείς οι Έλληνες μένετε πάντα παιδιά και δεν υπάρχει κανένας γέροντας Έλληνας. Νέοι είστε στις ψυχές σας όλοι. Γιατί δεν έχετε πεποιθήσεις ριζωμένες σε κληρονομικές δοξασίες ούτε γνώσεις γερασμένες».
Αιγύπτιος ιερέας στον Σόλωνα (Πλάτων, Τίμαιος)
