Με πόσα λεφτά πιστεύετε ότι θα πρέπει να αμείβονται οι μουσικοί σήμερα;

Άλλα Θέματα Επαγγελματικά Θέματα των Μουσικών
41

Δηλαδή ο κόσμος θάπρεπε, να το βουλώνει, το βουλώνει, να στέκεται σούζα, σούζα και να σκύβει το κεφάλι εκστασιασμένος επειδή παίζει ο τάδε μπουζούκαρος;! Στου „Χειλά“ ή στο „Μπαρ ο Μάρκος“ βαράγανε προσοχές; Τα λένε οι βιογραφίες, πώς τους προγκούσανε, τους δέρνανε κ.ο.κ.

Καταλαβαίνω τί θες να πείς, αλλά αυτή η παραμύθα περί «ακούσματος και αμύητων» οφείλει να λάβει τέλος. Ένας φυσιολογικός άνθρωπος που θα βγει να διασκεδάσει, θα κάτσει όμορφα, θα πιεί, θα μιλήσει, θα γελάσει, θʼ ακούσει, θα σιωπήσει και φτου κι από την αρχή.

Αν γουστάρουμε υψηλή μύηση, δεν πάμε στα μαγαζιά! Αντίστροφα, όταν βγαίνουμε έξω, δεν έχουμε την απαίτηση να αισθανόμαστε όπως στο σαλόνι μας.

Μισές αλήθειες…κʼ εξηγούμαι ευθύς:

Δεκέμβρης 2009 στο „Ταξίμι“. Εξωπραγματικό πρόγραμμα 5 συνεχόμενων ωρών, πέσαν πάνω 10 εκατομμύρια πενιές. Παραβλέποντας τη γενική καφρίλα του χοντρο-μαιτρ κʼ ενός ενοχλητικού γεροθαμώνα που κολλούσε στα διπλανά τραπέζια, επί 2ωρο πέφτανε…γαρύφαλλα και λοιπά άνθη! Όμως: ο Τατασόπουλος, ντυμένος στην πένα, επειδή είναι απολύτως ΣΩΣΤΟΣ επαγγελματίας, το σιγοντάρισε…και καλά έκανε τελικά, αυτή είναι η δουλειά του (χώρια που τον αγκαλιάζανε, τον φιλούσανε κι άλλες ευτράπελες εκδηλώσεις πιωμένων που δε βλέπουν μπροστά τους).

Τελικός απολογισμός: υπεράξια ορχήστρα, αηδία μαγαζί! Ευθύνες; Πολλές προς όλους ανεξαιρέτως, θαμώνες, μαγαζάτορες, μουσικούς. Υπό αυτές τις συνθήκες, να μου λείπει!

42

Δεν έχεις δίκιο Πίκινε.
Εγώ μιλάω για τον κανόνα που ισχύει σε όλα τα μικρά συνοικιακά μαγαζιά που απευθύνονται σε πελάτες της γειτονιάς που δεν ήρθαν για τη μουσική. Εκεί αν πας να τραγουδήσεις, βγάζεις πολύποδα στο λαρύγγι… Και εσύ ως ακροατής θα μιλήσεις, θα γελάσεις, θα φας, δεν είναι εκκλησία, δεν απαγορεύεται, δεν επιβάλλεται σιωπητήριο, δεν είπα κάτι τέτοιο. Αλλά μη μου πεις ότι δεν έχεις δει ανθρώπους να γελάνε, να κάνουν φασαρία, επικαλύπτοντας εκνευριστικά τα πάντα και διαρκώς. Απλά χρησιμοποιώ ένα παράδειγμα για το “ταξίμι” που έχει φίρμες και υποτίθεται πάει κόσμος ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ (αυτό πουλάει το μαγαζί κυρίως). Φαντάσου λοιπόν όταν τραβάνε κουπί (και αυτά που περιγράφεις έλλειψη παιδείας και σεβασμού είναι, απέναντι στον άνθρωπο όχι τον καλλιτέχνη) εκεί μέσα ή σε αντίστοιχα μουσικά στέκια (με μουσικάρες) τί θα τραβήξει ο Αχλαδόπουλος στην ταβέρνα στην Ν. Ιωνία για να κερδίσει λίγη προσοχή του ακροατηρίου που τον έχει a priori (και …posteriori) χ…ένο! Από τους εκατό πχ ανθρώπους που είναι μέσα στην συνοικιακή ταβέρνα οι 5 είναι ΑΚΡΟΑΤΕΣ. Στα άλλα “ρεμπετιέν” μαγαζιά το ποσοστό ανεβαίνει σημαντικά, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και περαστικοί. Ο κανόνας στην ταβέρνα είναι ότι ο πελάτης θέλει να μιλήσει, να φάει, να γελάσει και άμα λάχει να ακούσει αυτό που ξέρει ΑΥΤΟΣ και αδιαφορεί εάν ο μουσικός γουστάρει να παίξει πέντε τραγούδια που γουστάρει ο ίδιος για να φτιαχτεί. Είναι εγωισμός αυτό (παίξε αυτό που ξέρω εγώ, δεν μου φτάνουν τα πολλά που έπαιξες για το μαγαζί, θέλω και τα λιμά, τα θέλω όλα δικά μου, δεν υπάρχει συνάντηση, σεβασμός στο θέλω του διπλανού…), αλλά τί να κάνεις.

Ο μουσικός θα αναγκαστεί να δουλέψει για να ζήσει, θα προσαρμοστεί αναγκαστικά σε αυτό που θα βρει ή θα φύγει. Εγώ κοινωνικά κρίνω, δεοντολογικά, ότι δεν υπάρχει λαϊκό ακροατήριο για το μπουζούκι και το ρεμπέτικο, 2500 περίπου είμαστε στην Αθήνα, αρχίζουμε και γνωριζόμαστε πλέον μεταξύ μας, ανακυκλωνόμαστε στα ίδια μαγαζιά. Μακάρι να αλλάξει το πράγμα, αλλά έτσι είναι η κατάσταση…καλώς ή καλώς.

Συμπληρώνω ότι δεν είναι κακό να πουλάς φαγητό και λίγη μουσική σάλτσα, οπότε και ο πελάτης αγοράζει χαλάρωση, φαγητό, κρασάκι, κουβεντούλα, εκτόνωση και λίγη μουσική γαρνιτούρα…Δεν κατηγορώ, δεν καταγγέλλω το μαγαζί, καταγράφω απλώς…

43

'Οταν οι συμπεριφορές των πελατών είναι κόσμιες και συνετές, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα !

Αλλά, ουδείς πηγαίνει στα ταβερνάκια για να ακούσει, γιατί απλά δεν τον ενδιαφέρει…
Θαρρείς και χρησιμοποιεί την μουσική ανταγωνιστικά, για να δει αν θα την ξεπεράσει σε ήχο !
'Οχι όλοι προς Θεού, οι εγωπαθείς μόνο, αυτοί που μονοπωλούν την κουβέντα στο τραπέζι,
κλέβοντας το “μερίδιο” από την ίδια τους την παρέα…

Αν Χ Ψ κύριε ή κυρία θέλεις να τσιρίζεις, δεν σου φταίει ο κάθε μουσικός, ας είναι και άσχετος,
δεν θα τον ξεπεράσεις ! Πήγαινε σε ταβέρνα που έχει σιντίς και κάθισε μέχρι πρωίας να φωνάζεις…
Καθώς επίσης δεν σου φταίνε και οι γύρω θαμώνες να τους πρήζεις με τις ηλίθιες φιγούρες σου…

Προσωπικά, εκτιμώ πολύ την προσφορά του κάθε μουσικού, στεγασμένου ή πλανόδιου…

Όσο για τα “τριάκοντα αργύρια”, μια και αυτό είναι το θέμα της ανάρτησης, είναι πράγματι λίγα,
αλλά καλά για μια αρχή, ιδίως για φοιτητές - μουσικούς, που παίζοντας, ταυτόχρονα εξασκούνται…

Τα πράγματα έχουν ζορίσει επικίνδυνα και όπως είπε ο κ. Πολίτης…

" Ο ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ Α Δ Ι Α Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ε Υ Τ Ο Σ
εδώ και κάποιες δεκάδες χιλιάδες χρόνια."

44

Παρόλο που γενικά είμαι της άποψης που εξέφρασε ο Πίκινος πριν 2-3 μηνύματα, το παράπονο της Πελαγίας το συμμερίζεται περισσότερος κόσμος.

Ωραία λοιπόν: κάποιοι προσπαθούν να παίξουν μουσική στις ταβέρνες, και δεν υπάρχει σχεδόν κανείς που να σέβεται την προσπάθειά τους.

Γιατί παίζουν λοιπόν;

Μήπως υπάρχει κάποιο λάθος στην όλη σύλληψη;

45

Πάμε από την αρχή πιο αναλυτικά και όχι με πυκνωμένο λόγο που, εξ ανάγκης, διαστρεβλώνει κάπως τα πράγματα. Το μεροκάματο των 30? είναι δυσάρεστη εξέλιξη επειδή υπάρχουν πολλοί λόγοι που έχουν υποβαθμίσει τη δουλειά του μουςικού και την αμοιβή του. Οι λόγοι αυτοί είναι πέρα και πάνω από το απλό “σχήμα” “εργαζόμενος διεκδικεί από τον εργοδότη και κερδίζει τον σεβασμό πρακτικά και οικονομικά”. Λόγοι κοινωνικοί, λόγοι εμπορικοί, λόγοι οικονομικοί, λόγοι πρακτικοί, λόγοι πολιτικοί (έγραψα πριν στο μήνυμα μου 6-7 που δείχνουν γιατί το πρόβλημα είναι σύνθετο και δεν είναι μόνο το δίπολο εργάτης - εργοδότης σημειώσατε 1-2-Χ…).

Ο λόγος που διατύπωσα και ενδεχομένως να γέννησε αντιρρήσεις είναι το ότι στην συνοικιακή ταβέρνα ο κόσμος δεν πάει για τη μουσική…Και εάν πάει για την μουσική, ο επιχειρηματίας θέλει να πιάσει όλους τους πιθανούς ακροατές - πελάτες, οπότε θέλει λαϊκά, νησιώτικα, δημοτικά, λίγο Πάριο, λίγο Γονίδη αν γίνεται. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι αδιάφορο (το λέω ευγενικά… αν και οι μουσικοί μπορεί να είναι άριστοι…). Εκεί πας, τρως φεύγεις, δεν ενοχλείς, δεν σε ενοχλούν…

Στις περιπτώσεις που παίζουν απ’όλα (όπως πίτα - γύρο απ’ όλα) μπορεί να θέλει έμπειρους μουσικούς το μαγαζί αλλά έχει υπερπροσφορά εργατικών χεριών που μπορούν να καλύψουν φθηνά την ανάγκη αυτή. Στην άλλη περίπτωση που δεν τον ενδιαφέρει τόσο η μουσική του αρκεί ένα διδυμάκι (κιθάρα - μπουζούκι) και ας παίζουν οτιδήποτε…Δεν πουλάει τέχνη, μουσική, πουλάει σουβλάκια, κρασί, εκτόνωση, οπότε το προϊόν μουσική, που είναι παρεμπίπτον και συμπληρωματικό (για να ενισχύει την είσπραξη) είναι υποτιμημένο και φθηνιάρικο, ότι και να λέμε. Στην περίπτωση αυτή και το ακροατήριο δεν συγκινείται από τη μουσική (αν υπάρχει ζωντανή ή σε σι-ντι καλοδεχούμενη, χωνεύεις και τα σφαχτάρια…) αλλά από τις άλλες παροχές. Είναι σαν να πας σε έναν αγρότη που καλλιεργεί ντομάτες να του πουλάς ντομάτες. Δεν γίνεται, το μαγαζί πουλά σουβλάκια, απευθύνεται σε σουβλακοκαταναλωτές (δεν είναι μειωτικό και εγώ για σουβλάκια στο σουβλατζίδικο πάω όχι στο φαρμακείο).

Όταν όμως θέλω να “κάνω γούστα”, θέλω να ακούσω δεξιοτέχνες μπουζουξήδες που να παίζουν με ψυχή και αλανιάρικα, να με φτιάξουν, να με συγκινήσουν, να ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΟΥΝ, ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ, να τα “κοπανήσω”, ώστε να μπορέσω σε ειδικές συνθήκες να χορέψω 1-2 ζεϊμπέκικα όλη τη βραδιά…Όλα αυτά μαζί μόλις 5-10 άνθρωποι μπορούν να το πετύχουν στην κατάσταση μου και σίγουρα μετά τις 3.00…Κάποια πράγματα θέλουν ειδικές συνθήκες, απευθύνονται σε ειδικό κοινό, δεν ζυγίζονται όλα στην παλάτζα…

Τέλος, ο κόσμος δεν ακούει, έχει μπουχτίσει. Έτσι κακόμαθε, έτσι έγινε η κοινωνία… Ενδεικτικό της κατάστασης είναι οι παραγωγές στη δισκογραφία που επιβάλλουν το ταξίμι του μπουζουκιού να είναι “κοντό” 10-20" δευτερόλεπτα για να μπορεί να παιχτεί στο ραδιόφωνο, αλλιώς οι ράδιοακροατές αλλάζουν συχνότητα (πλήττουν, εκνευρίζονται να ακούν μεγάλα ταξίμια…!!!) και οι ραδιοφονιάδες παραγωγοί δεν τα παίζουν τα κομμάτια που έχουν ταξίμια και εξαναγκάζουν σε μικρά ταξιμάκια χρονομετρημένα, με μεζούρα. Βλέπετε που καταντήσαμε…

46

τα ελαχιστα ομως μαγαζια που υπαρχουν στην Αθηνα (και σχεδόν καθολου στην επαρχια) οπου συνδυαζεται η σωστη κουζινα με καλους μουσικούς όπου πας για να φας,να ακουσεις αλλα και να χορέψεις και λιγο οπως πχ το εστιατοριο "ΠΕΡΑΝ " στη Ν. Χαλκηδόνα μια χαρα δουλευουν.Ο κόσμος διασκεδάζει, οι ιδιοκτητες βγαινουν οικονομικα και οι μουσικοί αμειβονται ικανοποιητικα.
βεβαια αυτες οι μικρες εξαιρεσεις επιβαιωνουν τον κανονα…

47

Να καταθεσω την αποψη της (μικρης) επαγγελματικης μου εμπειριας, συμβουλευομενος ομως ανθρωπους που θεωρω οτι κατι ξερουν:

Τα προσυμφωνημενα 30 πιθανως δεν θα τα δεχομουν, εκτος απο συγκεκριμενες συνθηκες. Το περι πιατσας το θεωρω πολυτελεια, λογω της μικρης μου εμπειριας και των οικονομικων συνθηκων.

Αν πας καπου κ πεις με τον τροπο σου <<απαιτω να με ακουσετε>>, το πιθανοτερο ειναι να παρεις τον τριτο ακεραιο.
Σε αγνωστα περιβαλλοντα, το καλυτερο που μπορεις να κανεις ειναι να εχεις ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, με κατα κυριο λογο λαοφιλη κομματια που γουσταρεις να παιζεις, ειρμο,εναλλακτικες με ευκολη μεταβαση,μικρες παυσεις και συνεχη σφυγμομετρηση του κοινου, για να δημιουργησεις μια κατασταση. Και για ενα στανταρ κοινο (συνηθως) χρειαζονται ΧΡΟΝΙΑ.

Αν καποιος θεωρει οτι πληρωνεται λιγο για κατι τετοιο ας υποστει κ τη φασαρια.

Νομιζω αυτο ειναι μια καλη αρχη να μας βαλει να σκεφτουμε.

48

Η μουσική στην Ελλάδα δεν θεωρείται επάγγελμα αλλά χόμπι…
30 ευρώ για Παρασκευή Σάββατο νυχτοκόπημα ποιος παίρνει ρε σεις ανασφάλιστος για πείτε μου να ξέρω και εγώ και σε πιο ΕΙΔΙΚΕΥΜΈΝΟ επάγγελμα ακόμα και σήμερα???

49

http://www.alfavita.gr/arthron/πρωτοφανείς-αγγελίες-ζητείται-«καμαριέρα»-για-εθελοντική-εργασία

http://www.xe.gr/jobs/evresi,dimosiografoi|ad-28269302.html

http://www.xe.gr/jobs/evresi,dimosiografoi|ad-48397747.html

http://www.xe.gr/prosopika/minymata|ad-45129350.html

50

Ναι, και λοιπόν;

51

Και λοιπόν να το εξηγήσω προς τι οι σύνδεσμοι. Και η καμαριέρα ειδικευμένο επάγγελμα είναι. Εγώ πάντως δεν ξέρω να την κάνω.
Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης που φαίνεται ότι αγνοείται συστηματικά - αφού δεν παρανομείς αν δεν τον λαμβάνεις υπόψη σου - όπως τον αντιλαμβάνομαι εγώ, χωρίς να είμαι και κανένας οικονομολόγος, επηρεάζει το χ μεροκάματο, αν το πολλαπλασιάσουμε με το λόγο (αριθμός ζητουμένων θέσεων / αριθμό προσφερομένων θέσεων). Που πάει να πει ότι το χ μειώνεται είτε μικραίνει ο αριθμητής, είτε μεγαλώνει ο παρονομαστής, είτε συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα. Αυξάνεται, όταν συμβαίνει το αντίθετο.
Τι συμβαίνει τώρα με πραγματικά δεδομένα? Πριν από 3 χρόνια, στη Χρυσή ευκαιρία, υπήρχαν 5 με 6 σελίδες στις αγγελίες για μουσικούς. Γύρω στα 20 μαγαζιά, έψαχναν διάφορα σχήματα. Σήμερα οι σελίδες είναι δύο και ζητούνται τρία -τέσσερα σχήματα. Χωρίς να υπολογίσουμε ότι ζητούν κυρίως νεανικά. Αυτό μου λέει ότι η ζήτηση έχει μειωθεί ή η προσφορά έχει αυξηθεί. Ότι και αν συμβαίνει από τα δύο, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, αν και υποθέτω ότι συμβαίνει το πρώτο, αφού δεν αυξήθηκαν ξαφνικά οι μουσικοί, αλλά μάλλον όλο και περισσότερα μαγαζιά, δεν έχουν πλέον την δυνατότητα να πληρώνουν για ζωντανή μουσική. Ή τουλάχιστον την δυνατότητα να πληρώνουν αυτό που πλήρωναν 3 χρόνια πριν. Είτε μειώθηκε ο αριθμός των μαγαζιών αυτών, γιατί κάποια έκλεισαν και κάποια μόλις καταφέρνουν να μείνουν ανοικτά.
Τώρα πάλι, μπορεί να πέφτω και έξω. Υποθέσεις κάνω και με το συμπάθιο αν έθιξα κανέναν. Δεν υπήρχε τέτοια πρόθεση.

52

ωραία, ισχύει ο νόμος της ζούγκλας και ο καθένας εκμεταλλεύεται την ανάγκη του άλλου. και πάντα πάει να εκβιάσει όπου τον παίρνει (τους υπαλλήλους) και όχι να απαιτήσει από όσους έχουν (κράτος, εταιρίες). αυτό το ξέρουμε χρόνια τώρα, και πριν την δικαιολογία της κρίσης. κάτι καινούριο;
σοβαρά τώρα, αυτό σημαίνει ότι θα ρίχνουμε χυλόπιτα στα ψίχουλα μπας και δούμε άσπρη μέρα, ή ότι θα λέμε και ευχαριστώ; για να ξέρω ποιόν θα σκέφτομαι κάθε φορά που θα δέχομαι ανήθικη πρόταση.

53

Θα ήθελα να πω 2 πράγματα:

  1. Το ότι αυτή στιγμή μιλάμε για εξευτελιστικά μεροκάματα των 30 ευρώ δεν οφείλεται μόνο στο ότι κάποιοι (με πρόσχημα την κρίση) τα δίνουν, αλλά και σε ότι κάποιοι τα παίρνουν. Αν όλοι, ΟΛΟΙ όμως, εμείς οι μουσικοί, δεν δεχόμασταν να δουλέψουμε με αυτά τα λεφτά, τι θα έκαναν; Αναγκαστικά θα ανέβαζαν την προσφορά. Φυσικά αυτό ισχύει για όλους τους κλάδους. Αυτό που γίνεται τώρα, συμβαίνει γιατί κάποιοι μουσικοί το επιτρέπουν. Όταν ο ένας κοιτάει να φάει το ψωμί του άλλου και να του βγάλει το μάτι, δε γίνεται προκοπή…
  2. Το τι θέλει ο κόσμος είναι μια φτηνή δικαιολογία για να πέσει η ποιότητα της μουσικής. Αν το 90% των μαγαζιών που θα βρει για να διασκεδάσει είναι σκυλοταβέρνες με πρόγραμμα από Βαμβακάρη μέχρι Βανδή σε εξευτελιστικά ποτ-πουρί, με τραγουδιάρες που το παίζουν Χαρούλες, ντεσιμπέλ κώφωσης και προγράμματα προκάτ, αυτό και θα ζητήσει. Επίσης έχω πολλούς φίλους που έχουν άποψη και μου λένε, θέλω να πάω να διασκεδάσω, αλλά θέλω απλά και ήσυχα πράγματα, μια κιθάρα, ένα μπουζουκάκι, καλό κρασί, καλή παρέα, αν είναι να κουφαθώ και να πιω μπόμπες άστο…
54

ειναι ευκαιρια λοιπον για τους επαγγελματιες μουσικους να ιδρυσουν σωματειο-αν δεν το εχουν κανει μεχρι τωρα-να συνδικαλισθουν,οπως κανουν ή εκαναν ολοι σχεδον οι επαγγελματικοι κλαδοι μέχρι σήμερα ή έστω μέχρι πριν την κρίση…

55

Ο νόμος της προσφοράς και ζήτησης είναι πιο δυσκολονόητος απ’ ότι νόμιζα.
Ζήτηση είναι οι θέσεις, οι ειδικότητες ή τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που αναζητούνται και γνωστοποιούνται με τον Α ή Β τρόπο. Δεν μετράνε οι επιθυμίες ή οι ανάγκες, αλλά οι γνωστοποιήσεις.
Προσφορά είναι οι προσφερόμενες τελικά θέσεις, ειδικότητες κλπ. Δεν μετράει αν κάποιος έχει το προϊόν ή την ειδικότητα, αλλά δεν το προσφέρει ή δεν το διαθέτει στην υπάρχουσα τιμή.
Όταν η ζήτηση είναι μεγαλύτερη από την προσφορά, μεγαλώνει συνεχώς η τιμή του χ μέχρι να καλυφθεί η ζήτηση. (Όλα έχουν τελικά κάποια τιμή). Αν η ζήτηση είναι μικρότερη της προσφοράς, η τιμή του χ πέφτει, μέχρι το σημείο που η προσφορά, εξισώνεται με τη ζήτηση. Δεν εξετάζεται ο λόγος αν έχει κάποιος το προϊόν ή την υπηρεσία και δεν την προσφέρει σε αυτή την τιμή. Μετράνε μόνο οι δηλωμένες προσφορές, έστω και αν οι προσφέροντες πιστεύουν ότι το δίνουν κοψοχρονιά.
Και πάλι με το συμπάθιο για την χυδαία εκλαΐκευση.

56

το ξαναλεω παιδια στην Ελλαδα ο κοσμος τον μουσικο τον θεωρει χομπιστα,τωρα η καμαριερα αν ειναι να παει να δουλεψει τσαμπα ας παει
και εγω λοιπον οταν θα παω σε ενα γιατρο και θα του πω παρε 5 ευρω και ειμαστε οκ…
Βασικα το 30αρι σε ανασφαλιστο αν βαλουμε οτι το ενσημο ειναι γυρω στα 25 ,ε μεροκαματο 5 ευρω δεν παιρνει ουτε ο σκυλος που γαβγιζει στην εξωπορτα!!!
Υ.Σ Δεν μιλαμε για μηνιαιο μισθο στο 30αρι αλλα για 8 με 12 μεροκαματα τον ΜΗΝΑ

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 18:33 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 18:29 —

και μεις προσπαθουμε να σου εξηγησουμε οτι οι θεσεις εργασιας σε σχεση με την προσφορα το 30αρι ειναι αδικαιολογητο,απλο δεν ειναι???

57

Τι σημαίνει αδικαιολόγητο? Όπως το καταλαβαίνω εγώ το αδικαιολόγητο, είναι ότι δεν θα είχε δικαιολογία να το βάλει, αν δεν έβρισκε άτομα για αυτή τη τιμή. Αφού όμως βρίσκει άτομα με αυτή τη τιμή, για να καλύψουν τη θέση, είναι απόλυτα δικαιολογημένο που τα βάζει. Απλό δεν είναι???
Και να μην παρεξηγηθώ στο τέλος, δεν είμαι μαγαζάτορας, ούτε είμαι υπέρ του χαμηλού μεροκάματου. Κι εγώ θέλω να πάρει ο επαγγελματίας μουσικός 150 ευρώ, σε καλό μαγαζί, και να βρω κι εγώ κάτι με 70 σε κανένα κουτούκι.
Αλλά είναι αυτός ο κολονόμος της προσφοράς και ζήτησης και ανάθεμά σε αυτόν που τον έβγαλε.

Υ.Γ. Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά βλέπω του χρόνου το 30άρι να θεωρείται και υψηλό μεροκάματο.

58

Απο τους μουσικους που γνωριζω παντως κανενας δεν παιρνει 30 ευρω και μιλαμε για ατομα που παιζουν σε μικρομαγαζα ολοι εχουν '‘πεσει’'στα 50 οποτε εκει ειναι το αντιτιμο με περισσοτερο απολκιση στα 60 και πανω και λιγοτερο προς τα 40 και κατω.
Τωρα αμα συνεχιστει η κριση κα πεθαινει ο κοσμος του μουσικους θα κοιταξουν ? Μπορει να φτασει να παιζεις για ενα πιατο φασολαδα οπως στην κατοχη…

59

δηλαδή ρε πέτρο όλοι εμείς που με νύχια και με δόντια κρατάμε το 60άρικο και το 50άρικο και πάλι δεν βγαίνει ο μήνας, είμαστε τίποτα εξωγήινοι; τουλάχιστον θα περίμενα να προτρέπεις να μην πηγαίνει κανένας να δουλέψει με αυτά τα λεφτά, αλλά εσύ κάνεις το αντίθετο, δηλώνεις ότι θα πήγαινες εσύ ο ίδιος… λίγο προσοχή και μας διαβάζει κόσμος, μη βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας.
περί δικαιολογημένου και αιτιολογημένου: τον απάτησε και την έσφαξε. αιτιολογημένο αλλά όχι δικαιολογημένο.

60

Πρόσφατα έπαιξα σε μία παράσταση με ηθοποιούς, χορευτές και μουσικούς. Ο άνθρωπος που ουσιαστικά θεωρούσα αφεντικό μου εκεί ήταν ηθοποιός/παραγωγός. Έμαθα ότι έπαιρνε τα μισά απο εμένα (και εγώ δεν έπαιρνα τρελό μεροκάμματο) …

Γιατί; γιατί το σωματείο τους άφησε τα μεροκάματα να κατρακυλήσουν, ενώ το δικό μας (των μουσικών) το πάλεψε καλύτερα.
Συμφωνώ ότι αξίζει να λέμε όχι, αξίζει να θέτουμε τους όρους μας.