Δεν είμαι μουσικός, ερασιτεχνικά παίζω αλλά θέλω να γράψω.
Δε νομίζω οτι κανένας απο αυτούς που ασχολείται με το λαϊκό τραγούδι, με όποια μορφή και με κάθε τρόπο να έχει στο μυαλό του οτι θα πλουτίσει. Κανένας απο όσους ξέρω, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν θα διεκδικήσει το δικαίωμα να πληρώνεται καλά για να ζήσει.
Το ίδιο ισχύει και για πολλές δουλειές ακόμα , άρα δεν μπορείς να το γράφεις αυτό.
Και τελευταίο, αν παίζεις σε μαγαζιά, καθώς δεν σε ξέρω-υπόθεση κάνω- δεν είσαι επαγγελματίας με αυτά που γράφεις. Χαλάς την πιάτσα. Σκέφτεσαι μόνο την πάρτυ σου, αν πας για τα 30 και δεν σε νοιάζει τι θα γίνει μετά. Αλλά ενω εσένα δεν σε νοιάζει, άλλοι -και ξέρω αρκετούς επαγγελματίες του χώρου (κυρίως μπουζούκια) απο φιλική σχέση- παλεύουν για να μπορείς εσυ και κάποιο αλλοι να πάρουν μεροκάματο 50 ευρώ σταθερά, και οχι όποτε θελήσει ο μαγαζάτορας.
στα μαγαζια παμε για τη μουσικη!αν δεν εχει ‘‘καλη’’ (μουσικους που το κατεχουνε το θεμα)μουσικη,μπορω να παραγγειλω και σπιτι μου κια να ακουσω κι οτι μου αρεσει!αρα?ποιος τα γεμιζει αυτα τα μαγαζια?το φαγητο?το ποτο?..επισης πρωτοι πανε στο μαγαζι…τελευταιοι φευγουνε…το 10-1 ειναι απλα προκλητικα ψευδες!καλη χρονια παιδια!
Σ αυτα που γράφετε δίκιο έχετε, μεροκλάμματο το συγκεκριμμένο. Αλλά όλα είναι σχετικά όπως και το ζω αξιοπρεπώς.Γιατί για κάποιον εξαθλιωμμένο σημαίνει να έχει φαι κ μια στέγη δε μιλάω για περιθαλψη ενώ για μας σήμαινει τα παραπάνω + χρήμα για σπουδές φροντιστηρια, ρούχα, καποιο ταξιδι για διακοπές στο χρόνο ένα αμαξι να μαστε άνετοι στις μετακινήσεις και απο κει κ πέρα ο καθένας προσθέτει.Εγώ και οι περισσότεροι εδώ μέσα δεν πάμε για 30 ευρώ γιατί έχουμε εξασφαλίσει τα περισσότερα και μας φαίνονται λίγα.Και καλα κάνουμε γιατί σκεφτόμαστε την πάρτη μας(εδώ κολαει αυτό) και πάμε για το καλύτερο.Αλλά αν ο εργάτης η έστω ο υπάλληλος που δουλέυει 10ωρο τουλαχιστο δέν παρει ένα 800 στη χειρότερη το μήνα πώς περιμένουμε να έρθει στο μαγαζί να αφήσει λεφτά για να πληρωθούμε και εμείς σωστά αλυσσίδα ειναι.Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το φαινόμενο είναι γενικό σε όλους τους χώρους εργασίας και αν ζυγίσουμε τα δεδομένα από αλλους κλάδους δεν θα πρέπει να υπερεκτιμάμε αυτό που κάνουμε.Μου λένε φιλοι υπάλληλοι με πτυχία (δεν μιλάω για ανειδίκευτο γιατί και η μουσική ειναι σαν μια ειδίκευση μια τέχνη που έχεις σπουδάσει),που αν βρουν δουλεια θα ναι με 600 ευρω και ολη μερα ,να μην παραπονούμαι.Ε δεν απαντάω ότι αξίζω πιο πολλά απ’ αυτούς. Αν δουλευαμε όχι 10 αλλά 6 ώρες τη μερα μεσημέρι βράδυ(ξέρω συναδέλφους που δουλεύουν διπλα μεροκαματα) με 30ευρω 5 μέρες τη βδομάδα και βγαίνουν 1200 το μήνα.Νομίζω για μηνιάτικο ειναι αξιοπρεπές.Βάλε και 2 ωρες μελέτη και κάντο 8ωρο. Απ αυτή την άποψη δεν το θεωρώ κακό.Μηπως είμαστε και λίγο τεμπέληδες?Το νυχτοκάματο σίγουρα πρέπει να πληρώνεται και παραπάνω.Αλλά λεφτά θα βγούν και από μαθήματα,εκδηλώσεις,γαμους…Ντε και καλά ένα μικρό μαγαζάκι που θέλει μουσική βγαίνει δε βγαίνει θα πλήρώσει 60 μεροκάματο που είναι ένα καλούτσικο αυτη τη στιγμη?Αν δεν υπήρχαν αυτά τα μεροκάμματα πολλοί μουσικοι θα ταν ανεργοι γιατι λίγα μαγαζια σχετικά με την προσφορα αντέχουν να σηκώσουν μουσική αυτή τη στιγμή.Αφού τα πιο πολλά πάνε σε φόρους και κρατησεις.Επίσης η μουσική που πληρώνεται 30 ευρώ είναι για το θεαθήναι σχεδόν πάντα.Σουσουρο να γίνεται.Αντι να βάλει ο μαγαζάτορας υποδοχή μια ωραια κυρία βάζει τοην καημένη την ορχιστρα και ούτε που ακούει ο κόσμος στην πλειοψηφία.Χαμπαρι.Γιατί να μην υπάρχει κ αυτή η εναλλακτική?Οποιον τον εκφράζει.Δεν είναι αυτό η κυρια αιτία της καταστασης. Όπως σας είπα είναι όλα αλυσίδα.Για να πληρωθούμε καλά πρέπει να έχει ο πελάτης χρήμα να αφήσει άρα να ανοιξουμε τους ορίζοντες και να υποστιρίξουμε και τα λοιπά επαγγέλματα. Από την εμπειρία πάντως για τοτελεφταίο ποστ κακά τα ψέμματα δεν έρχονται όλοι για τη μουσική σε ένα μαγαζί όυτε μόνο γι’ αυτήν.Όταν ένα μαγαζί δεν συνδιάζει πλέον καλές τιμές,καλή μουσική,καλό φαι, εξυπηρέτηση, είναι καταδικαμένο γιατι υπάρχει ανταγωνισμός.Και είναι πρωτιμότερο κατ’εμέ να πάω π.χ. για 50 σε ένα μαγαζί που θα καλείπτει σ όλα τα παραπάνω τον πελάτη αντι για 70 σε ένα που να τον δαγκώνει αν βεβαια υπάρχει το περιθώριο οικονομικά.
Εγώ και η κιθάρα μου είμαστε διαθέσιμοι για την συγκεκριμένη αγγελία. Αν υπάρχει ή βρεθεί και ο μπουζουξής με το μπουζούκι του.
Συμφωνώ ότι είναι χαμηλό το μεροκάματο, αλλά περισσότερη βαρύτητα θα είχε να μου το πει κάποιος, που δεν έχει άλλη δουλειά ή άλλο έσοδο.
Καλησπέρα και καλή χρονιά σε όλους.
Δεν είμαι μουσικός, απλά μου αρέσει το ρεμπέτικο και γρατζουνάω το μπουζουκάκι μου. Βλέποντάς το σαν τρίτος λοιπόν, γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι να μάθεις το όργανο, αλλά και χωρίς παρεξήγηση, νομίζω ότι έχετε πάρει ψηλά τον αμανέ όσοι πιστεύετε ότι δεν πρέπει να πάει ο άλλος να βάλει 30 ευρώ στην τσέπη για ένα 3ωράκι, άντε 4-5 ώρες από την στιγμή που θα βγει από το σπίτι μέχρι να γυρίσει.
Ο καλλιτέχνης δεν γίνεται καλλιτέχνης για να βγάλει λεφτά, γίνεται από μεράκι. Αν πάνε καλά τα πράγματα, είναι κάτι ιδιαίτερο και έχει την τύχη να τον εκτιμήσουν κιόλας βγάζει λεφτά. Αν όχι κάνει άλλες δουλειές για να ζήσει. Ο Βαν Γκόνγκ πούλησε έναν πίνακα και ο Μάρκος έπαιζε στο δρόμο για δεκάρες. Και μιλάμε για θρύλους και όχι για αστεία.
Και άντε εγώ είμαι ψώνιο και θα πάω να τα σκάσω γιατί θέλω να ακούσω ποιοτική μουσική και την εκτιμώ κιόλας επειδή μου αρέσει πολύ και ξέρω ότι είναι δύσκολο να παίξεις καλά. Η πλειοψηφία θα πάει στην ταβέρνα γιατί έχει καλό φαΐ σε καλές τιμές, αν έχει και μια κιθάρα με ένα μπουζούκι καλό είναι αλλά ο.κ. Δεν θα πάει κανένας στο παραπάνω μαγαζάκι για την μουσική.
Από που και ως που απαιτείτε να μην πάει κάποιος να παίξει για το 30άρι; Ο άλλος το έχει ανάγκη, άλλος πάει να παίξει για το μεράκι του (εγώ θα πήγαινα και τζάμπα, άλλο που δεν θέλει να με ακούσει κανείς :112:) και στην τελική δεν θα πάει ούτε ο Πάππος ούτε ο Τρίγκας π.χ να παίξουν για 30 ευρώ. Ανάλογα πόσο καλός είσαι και τι είναι διατεθειμένος να πληρώσει ο κόσμος θα πληρωθείς. Αν δεν σου αρέσει μην πας, αλλά γιατί κατακρίνεις τον άλλο που πάει να παίξει; Για λαϊκό τραγούδι μιλάμε που βγήκε από φτωχαδάκια για φτωχαδάκια, τώρα πως βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο μπουζουξής είναι ο Καβάκος δεν μπορώ να το καταλάβω.
Μιλάμε για μια εποχή που άλλος έχει λιώσει τον κώλο του στα θρανία να σπουδάσει 6-7-8 χρόνια και δουλεύει για 800 το μήνα αν βρει. Και είναι κατακριτέο να πάει κάποιος να παίξει 3-4 ώρες για 30 ευρώ;
Αυτό και κάποια παρεμφερή, ας μην τα εμπλέκουμε στο θέμα. Η οικονομική κατάσταση των δημιουργών κάποιου μουσικού είδους που εμφανίστηκε πριν σχεδόν έναν αιώνα, δεν επιδέχεται συσχετισμό με το επιθυμητό επίπεδο αξιοπρεπούς ζωής ενός σημερινού μουσικού.
Καλησπερα κι απο μενα παιδια.
Ειναι το πρωτο μηνυμα που γραφω στο φορουμ και αυτο γιατι αυτη η κατασταση με τα εξευτιλιστικα μεροκαματα εχει παραγινει.Θυμαμαι προσφατα πριν απο μερικα χρονια που σνομπαρανε ολοι το 50ηρικο και τωρα εχουμε καταντησει να θεωρουμε πολυτελεια αυτο το μεροκαματο.
Δε νομιζω να δεχτει να παει καποιος με 30Eυρω που εχει δουλεψει μονος του και εχει κουραστει για να βγαλει ενα αξιοπρεπες προγραμμα.
Αν αυτα τα μαγαζια θελουν ατομα με 30Ευρω,θα βρουν ““μουσικους”” με 20-30 τραγουδια προγραμμα και μετα θα παραπονιουνται που δεν εχει δουλεια το μαγαζι.Ο κοσμος σε τετοιες εποχες δε βγαινει καθε μερα και οταν θα βγει θα επιλεξει να παει καπου οπου θα διασκεδασει με πλουσιο προγραμμα,οπου θα μπορει να κανει και τις παραγγελιες του και να το ευχαριστηθει κι ας πληρωσει κατι παραπανω,αλλωστε μην ξεχναμε πως ο κυριος λογος που βγαινει καποιος ειναι για διασκεδαση και οχι για φαγητο κ.α.Αλλωστε αλλη μια απατη ειναι και αυτο το 3ωρο που λεγεται,γιατι αφενος για να δουλεψω εγω το βραδυ χανω το μεσημερι για να ξεκουραστω και το απογευμα για να ετοιμαστω και για να φυγω{π.χ. εγω απο Καλλιθεα} απο το σπιτι μου και να ξαναγυρισω θα χρειαστω κατα μεσο ορο καμια ωρα.Αλλωστε και εγω σαν μουσικος δεν μπορω να αφησω τον κοσμο στις 1 και να πω παιδια σχολαω…
Δεν καταλαβαινω αυτην την προκαταλήψη για τους πιτσιρικαδες.Εγω ειμαι 18 χρονων,παιζω απο τα 14,τραγουδαω με ανεξαντλητο ρεπερτοριο απο ολες τις κατηγοριες τραγουδιων,παιζω 3 οργανα{επαγγελματικα μονο μπουζουκι},εχω σπουδασει μουσικη,με και πολλες φορες οταν μιλαω για δουλεια και ακουνε την ηλικια μου λενε οκ εισαι μικρος ακομα.
Εγω γνωριζω παιδια στην ηλικια μου που παιζουν πολυ καλυτερα απο μεγαλυτερους,που παιζουν χωρις ορεξη,πολλες φορες χωρις γνωσεις και απλα δηλωνουν πιο εμπειροι.
Το καλοκαιρι,ευτυχως λογω γνωριμιων,δουλευα σε μπουζουξιδικο με προγραμμα σε νησι και τωρα το χειμωνα στην Αθηνα εβαλα μια αγγελια και τα παρατησα αμεσως,καθως οσοι με πηρανε με απορριψανε λογω ηλικιας.
Ας μην τα τσουβαλιαζουμε ολα…
καλώς ήρθες φίλε κώνστα, καλά τα λες και καλά κάνεις! αλλά είναι γεγονός ότι συνήθως οι πιτσιρικάδες που ξεκινάνε ρίχνουν τα μεροκάματα, όπως οι φοιτητές την δεκαετία του '90. και όχι από άνωθεν εκβιασμό, αλλά από χαβαλέ. χαίρομαι που υπάρχουν και καλές εξαιρέσεις -όπως όμως και πενηντάρηδες που σκέφτονται ανάποδα…
δεν πρέπει να συγκρίνουμε με τα χειρότερα, αλλά να κρίνουμε με βάση τις δικές μας ανάγκες. το ότι κάποιοι δουλεύουν για 600 και 400 ευρώ δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να πέσουμε όλοι εκεί, αλλά ίσα-ίσα ότι πρέπει να ανέβουν και εκείνοι (και σε μισθούς και σε συνθήκες).
και όποιος δέχεται να δουλέψει με μικρότερο μεροκάματο (παλιότερα 60 ή 50 ή…), να ξέρει ότι ανοίγει (για όλους) το δρόμο για περαιτέρω μείωση -και μαζί χειροτέρευση των συνθηκών. ποιός έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό στον εαυτό του και στους συναδέλφους του; έχει δικαίωμα ο απεργοσπάστης να πάει για δουλειά στην απεργία;
το χοντραίνω λίγο, γιατί εδώ βλέπω κάποιους να το υπερασπίζονται κι από πάνω. όλοι έχουμε πιαστεί κώτσοι κάποιες φορές λόγω άγνοιας ή (αυτο-)υποτίμησης, αλλά δεν το περηφανευόμαστε κιόλας.
Στο σχόλιό μου δεν υπάρχει η παραμικρή προκατάληψη (ή διάθεση για κάτι τέτοιο) εναντίων των πιτσιρικάδων. Αναφέρθηκαν σαν παράδειγμα με την έννοια ότι λόγω ηλικίας (έχουν όλη τη ζωή μπροστά και συνήθως καμμία υποχρέωση προς τρίτους) η τοποθέτησή τους απέναντι στην εργασία και τις απαιτήσεις που έχουν από αυτή είναι διαφορετική σε σχέση με τον ηλικιωμένο, οικογενειαρχη, επαγγελματία κλπ που προσπαθεί να ικανοποιήσει άλλου είδους ανάγκες.
Το ίδιο και όσον αφορά το παράδειγμά μου με τις δεσποινίδες. Για να καταλάβεις, αυτή τη στιγμή η εκπαίδευση γυναικοκρατείται σε αντίθεση με ότι συνέβαινε πριν 20 χρόνια, όπου εξαιρέσει των φιλολογικών μαθημάτων (παλι λόγω στερεοτύπων…) η πλειοψηφία ήταν άνδρες. Γιατί αυτή η μεταστροφή;;; Μα επειδή λόγω κοινωνικών προτύπων (ο βασικός μισθός στο σπίτι έπρεπε να είναι του αρσενικού…) δύσκολα ένας νεαρός άνδρας θα μπορούσε να περιμένει άνεργος μέχρι τον Δεκέμβρη ή Γενάρη να τον διορίσουν αναπληρωτή ή ωρομίσθιο και να αμοιφθεί με 4-5 μισθούς το χρόνο. Καμμιά νεαρή κοπέλα δεν θα του αναγνώριζε ως αποδεκτή αυτή τη συμπεριφορά που για τον εαυτό της θα θεωρούσε ΟΚ. Δεδομένου ότι αυτό διαρκούσε για μια δεκαετία περίπου μέχρι να συμπληρώσει κανείς μόρια κλπ, οι άντρες αποτραβήχτηκαν από αυτά τα επαγγέλματα. Άνοιξε χώρος, πληθωρίσθηκε ταυτόχρονα η προσφορά γυναικών, με αποτέλεσμα να απαξιωθεί οικονομικά πλήρως η παρεχόμενη εργασία αυτής της μορφής. Δεν έχει να κάνει με το άν οι κοπελιές είναι εξαιρετικές εκπαιδευτικοί και πλειστάκις καλύτερες των αρρένων συναδέλφων τους!
Καμμία λοιπόν πρόθεση απομείωσης ικανοτήτων ταλέντων κλπ. Λάθος το διάβασες konstas.
Δηλαδή βρε παιδιά, κάποιοι υποστηρίζετε ότι όσοι εργαζόμαστε ως μουσικοί, λίγο πολύ πρέπει:
- Να μην έχουμε κανένα άλλο έσοδο (αλλιώς δεν είναι εργασία είναι χόμπυ)
- Να αποδεχτούμε ότι είναι δικαίωμα του καθενός να πηγαίνει και να ρίχνει τα μεροκάματα στα τάρταρα
- Αφού παίζεις λαϊκή μουσική δεν πρέπει να πληρώνεσαι καλά και
- Μια χαρά είναι τριάντα ευρώ για ένα 3ωράκι…
- Να διαχωρίζουμε την Τέχνη από την επιβίωση
- Να δεχτούμε ότι η μουσική σε ένα ταβερνάκι είναι απλά μια επιπρόσθετη, προαιρετική παροχή του καταστήματος, υποκατάστατο ενός cd player, το οποίο θα συνόδευε ούτως ή άλλως την κατανάλωση εδεσμάτων
Περαστικά μας…
Υ.Γ.1 θα ήταν καλό να γνωρίζουμε το επάγγελμα όσων συμμετέχουν στην κουβέντα, έτσι ώστε να μπορούμε να εκφέρουμε άποψη για το πόσα λεφτά πρέπει να δέχονται για να ζήσουν αξιοπρεπώς και πόσα λεφτά τους αξίζουν π.χ. ανα 3ωρο
φιλικά πάντα
Το επαγγελμα του μπουζουξη,ειναι συμπληρωματικη εργασια και δεν μπορει να αντικαταστησει μια βασικη εργασια που προσφερει σταθερο μισθο ή μεροκαματο και ασφαλεια.
Εαν δεν σταθειται πλαι σε εναν διασημο μουσικο 'η τραγουδιστη,μην περιμενετε μεγαλα μεροκαματα.
Τα καφενεδακια και τα ρεμπετομαγαζα με την αμφιβολλου ποιοτητας ψυχαγωγια,δεν βγαζουν λεφτα ουτε για τους ιδιοκτητες.
Πολλαπλα τα εξοδα,λιγοστα τα εσοδα.
Ουκ αν λαβοις παρα του μη εχοντος.
Αν κανείς σας βρεί εργοδότη (και δεν αναφέρομαι ΜΟΝΟ στο επάγγελμα του μουσικού!) που καλύπτει τα έξοδα απόστασης σπιτιού-χώρου εργασίας, καθώς και τον μεσημεριανό ύπνο και την αντίστοιχη προετοιμασία, παρακαλώ να μʼ ενημερώσει, για νʼ αποστείλω βιογραφικό σημείωμα!
ΥΓ1 Δικαιούμαι να μιλάω λόγω εξαετίας νυχτερινό σερβιτοριλίκι (η τελευταία τρύπα του ζουρνά) στην πλάτη μου…μιά χαρά γνωρίζω τί ισχύει στα μεροκάμματα.
ΥΓ2 Συμφωνώ απόλυτα ότι επιβάλλεται, έστω και για προσωπικούς λόγους δεοντολογίας, να αρνείσαι δουλειές (το έχω κάνει κʼ εγώ και θα το ξανάκανα).
Να θυμήσω βέβαια, ότι τις προάλλες που μιλούσαμε για την καγκουριά των σημερινών τριχορδάδων, εξ αφορμής όλο κορώνες «περί τέχνης» ειπώθηκαν, „τί πεζή η έννοια του βιοπορισμού στην τέχνη, που είναι τρόπος ζωής“ και „τί λαμέδες είναι οι πελάτες με το μουστάκι και το μπεγλέρι“.
Καθίστε, λοιπόν, και κάντε αλληλέγγυα συλλογική «τέχνη» στο σπίτι σας (σάμπως αφορολόγητο δεν είναι το 30άρι ή 50άρι που θα πληρωθείτε στη τελική από τον φλώρο μουστακαλή πελάτη; φαύλος κύκλος που φροντίζουμε να τον διαιωνίζουμε όλοι ανεξαιρέτως σαν μέρη του συστήματος…)
Όλες οι δουλειές είναι τέχνη και θέλει τέχνη να τις διεκπεραιώνεις σωστά. Κι ο βιοπορισμός είναι θανατηφόρος συμβιβασμός…διαλέγεις και παίρνεις!
Μα ρε συ Μπάμπη, αυτό το τελευταίο δεν είναι θέμα άποψης. Είναι αντικειμενική διαπίστωση ότι ορισμένοι άνθρωποι (πελάτες, μαγαζατόροι, δεν ξέρω μήπως και μουσικοί) έτσι το βλέπουν.
(Αλήθεια, το ξέρεις ότι στον Κωνσταντινίδη που κάνει τα γαλακτομπούρεκα υπάρχει πιανίστας και παίζει;)
Όπως καταλαβαίνετε η συζήτηση υποκρύπτει ουσιαστικά ένα κεντρικό θέμα: “Η αγορά διορθώνει τις στρεβλώσεις της” που αποτελεί το κυρίαρχο τσιτάτο της εποχής μας. Η προσφορά και η ζήτηση καθορίζουν την αγορά, ότι δίνεις παίρνεις, αν δεν σ’ αρέσει κάνεις κάτι άλλο και πολλά τέτοια. Σε ένα μακροοικονομικό πλαίσιο θα μπορούσα να τα συζητήσω όλα αυτά, να σχολιάσω τα δίκια ή τα άδικά τους με τεχνικούς όρους. Θα πρέπει όμως παράλληλα να θυμόμαστε ότι η διόρθωση της αγοράς αποτελεί μια τεράστια κρεατομηχανή που αλέθει ανθρώπους. Δεν γίνεται μάλιστα η διόρθωση γρήγορα, αυτόματα και ανώδυνα αλλά τρώει πιθανόν γενιές ολόκληρες. Γι αυτό έχουμε την κοινωνία;;; Εκεί είναι που υπεισέρχεται η “απόφαση”, η “στάσης ζωής”. Έστω και με πιθανό μεγάλο τίμημα.
Οι νόμοι της αγοράς καθορίζουν το παγκόσμιο γίγνεσθαι απο την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης τουλάχιστον μέχρι σήμερα (για να είμαστε ακριβής απο πολύ πολύ παλιότερα αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας!!!..). Ίδιο μεροκάματο, για όλο τον κόσμο, όταν αναφερόμαστε σε ελεύθερο επάγγελμα δεν μπορεί να υπάρξει υπο την σκέπη και τη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς…Πέραν αυτού, συμφωνώ πως αν κάποιος δεν είναι μουσικός δεν δικαιούται να ομιλεί γιατί πολύ πιθανόν δεν είναι γνώστης των ιδιαίτερων συνθηκών του επαγγέλματος. Απο την άλλη όμως, όλοι μας (σχήμα λόγου), είμαστε ή ήμασταν εργαζόμενοι και μπορούμε να αξιολογήσουμε αν ένα μεροκάματο είναι καλό ή όχι. Και εν πάση περιπτώσει, πόσο τελικά θα έπρεπε να είναι το μεροκάματο π.χ. στην συγκεκριμένη περίπτωση που αναφέρει ο φίλος zabe; 40, 50 ή 100?; Ξέρετε κανέναν εργοδότη που πληρώνει την δική μου προετοιμασία στο σπίτι για να μπορέσω να σταθώ σωστά στην δουλειά μου την άλλη μέρα το πρωί; Να πληρώνει τα βιβλία μου που χρειάζεται να μελετήσω ή την υλικοτεχνική υποδομή που πρέπει να έχω για ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις της εργασίας; Να ηρεμήσουμε λίγο παιδιά και να δούμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις…
Να υποθέσω 30 χωρίς ένσημο…;;;
Ανεξαρτήτως της συγκεκριμένης περίπτωσης νιώθω ότι δεν μπορούμε με ευστοχία να κρίνουμε πλέον το μεροκάματο του μουσικού. Το λέω επειδή έχει ανατραπεί το σύμπαν ολόκληρο, το γενικότερο περιβάλλον, το μεροκάματο των 80, 50 θα γλίτωνε;;; Κοιτάξτε πόσοι παράγοντες μας έχουν ξεφύγει, αν και έχουν στα προηγούμενα μηνύματα επισημανθεί, αλλά δεν έχουν εκτιμηθεί.
- Οι μουσικοί της αγοράς που συζητούμε (ταβερνούλες, μεζεδοπωλεία) δεν εργάζονταν ασφαλισμένοι βάσει της συλλογικής σύμβασης, δεν είχαν σοβαρή συνδικαλιστική πίεση και οργάνωση ποτέ, οπότε όλα διαμορφώνονταν στην ατομική διαπραγμάτευση. Αυτό σημαίνει μεροκάματο, φτώχεια καταραμένη, ανασφάλιστη εργασία, βιοπορισμός. Αντίθετα, σε άλλα ξενυχτάδικα, αν ήσουν πχ το’70 ή το '80 μαέστρος στην παραλία θα πλούτιζες. 2. Στα μαγαζιά με μουσικούς συχνά οι ιδιοκτήτες δεν είναι μερακλήδες και γνώστες, οπότε ένα cd, ένας καλαμπόρτζης που γκαρίζει, ένας μπαγλαμάς, 20 σουξεδάκια, ένα κομπολόι αρκούν, συνεπώς και το εικοσάρι παραπάει για να χρηματοδοτήσει αυτήν την …υπερπαραγωγή… 3. Ο κόσμος τρώει, τρώει, τρώει, πίνει, μιλάει, μιλάει, μιλάει, γελάει, ξαναμιλάει και ακούει… δεν έρχεται για τους μουσικούς, η μουσική υποστηρίζει, ενισχύει την είσπραξη… Αν δηλαδή πάρει το μαγαζί 150? από δέκα πελάτες παραπάνω 150/10=15/άτομο δεν θέλει να τα μοιραστεί. Η μουσική, όπως έχω ξαναγράψει, έχει γίνει σήμερα αναλώσιμο προϊόν (τσίχλα, προφυλακτικό, τσιγάρο). Έχει μπουχτίσει από τα cd στα περιοδικά και την τηλεόραση ο πελάτης, δεν δίνει σημασία στον Πάππο, στον Γκολέ, στον Τατασόπουλο. Σιγά μην δώσει στον Αχλαδόπουλο…Μόνο φιγούρα θέλει να πουλήσει ο νεοέλληνας, τελειώσαμε. 4. Η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα ήταν κυρίως κρατικοδίαιτη. Οι leaders της αγοράς (όχι τα καφενεία, μιλάω για τη βιομηχανία, το εμπόριο, τους μεγαλοκατασκευαστές) δεν ήταν ούτε κάν γνήσιοι καπιταλιστές αλλά παράσιτα που είχαν χορηγίες, κρατική διαφήμιση, δουλειές, διαγωνισμούς του δημοσίου, ρουσφέτια. Τα μικρά ψάρια (καφενεία, μπυοζουξίδικα, μεζεδοπωλεία) φανταστείτε τί ήταν … Αν τηρούσαν τις υποχρεώσεις τους προς τη ΔΕΗ, το ΙΚΑ, το ΤΕΒΕ, την ΑΕΠΙ, τον Δήμο, την Εφορία, τους προμηθευτές τους θα είχαν κλείσει δυό βδομάδες μετά την έναρξη επαγγέλματος στην Εφορία. Τους μουσικούς θα πληρώσουν;;; Ποιούς καλοπλήρωσαν για να είναι εδώ συνεπείς και κιμπάρηδες;;; Το ίδιο ισχύει βέβαια και σε άλλες επιχειρήσεις χωρίς ζωντανή μουσική (μπαρ, ένδυση, εστίαση κλπ). 5. Οι μουσικοί που θα πάνε για δουλειά δεν ήταν επαγγελματίες αλλά ήταν και είναι “επαγγελματίες” της συμφοράς (συχνά φοιτητές, καλαμπόρτζηδες, ανεπαρκείς, για τα σκυλιά κλπ), οπότε ο άλλος 20 ? δίνει για έναν χαβαλέ, φασαρία να γίνεται, βαβούρα…6. Υπερπροσφορά καλών μπουζουξήδων, έμπειρων, με ρεπερτόριο (καλών με την έννοια ότι τα παίζουν όλα σωστά, νοικοκυρεμένα, προβλέψιμα). Καταλαβαίνετε τί εννοώ, από αυτούς που βλέπουμε στην τηλεόραση δίπλα σε φίρμες και σε μεγάλα προγράμματα (όνομα και μη χωριό…) ή σε τουριστάδικα ή σε ρεμπετάδικα ή σε οικογενειακές ταβέρνες κλπ. Αυτούς τους καλλιτέχνες που ξέρεις τί ανταπόκριση θα παίξουν και τι γύρισμα θα επιχειρήσουν στη φωνή πριν ξεκινήσουν το τραγούδι… Αυτούς που σε κάνουν να πλήττεις θανάσιμα. 7. Ήρθε και το μνημόνιο, η κρίση, δεν κυκλοφορεί χρήμα στην αγορά, όποτε όλα διαλύθηκαν…Πάει και το εργατικό δίκαιο, πάνε όλα…Υπάρχει δηλ. άνθρωπος που εργάζεται για έξι μέρες την εβδομάδα με 250 ευρώ το μήνα (σε επιχείρηση εστίασης…).
Καταλήγω λοιπόν λέγοντας μακάρι να ήταν τόσο απλό και στο χέρι του μουσικού μέσα σε ένα τέτοιο στεβλό σύστημα και περιβάλλον να διορθώσει τα πράγματα λέγοντάς λ.χ. δεν πάω πουθενά κάτω από 50?..Εδώ χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Δεν δημιουργήθηκε τώρα το πρόβλημα. Όλα τα ανωτέρω υπήρχαν, λιγότερο ή περισσότερο, ήδη από το 1990 ή το 2000 παντού. Απλά τώρα που δεν υπάρχει χρήμα το πρόβλημα φαίνεται, γιγαντώνεται, επεκτείνεται!!! Η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Βάλτε όλα κάτω, ζυγίστε τα και πείτε μου μετά για τα 30 ποιός φταίει;;; Εγώ δεν είμαι σε θέση…Το πρόβλημα δε λύνεται κι η γκρίνια πάντα αρχίζει σαν η γυναίκα ανθίζεται πως το πουγγί στραγγίζει…
Ωραία ιδέα (και ωραίο καζάν ντιπί) ο Κωνσταντινίδης! Το θέμα είναι, αν ο πιανίστας αμείβεται πάνω από 30 ευρώ…:089:
Υ.Γ. Θυμάμαι όταν πήγαινα να αγοράσω cd στο Hondos Center στην Ομόνοια, που στην είσοδο είχαν ένα πιάνο με ουρά που έπαιζε… μόνο του, κι ο κόσμος ενθουσιαζόταν…
Το είπε και ο Τριτσιμπίδας, το είπε και ο ΜιχΜιτ, το έχω πει και εγώ τόσο συχνά που, αυτή την πολλοστή φορά βαρέθηκα. Να το ξαναπώ:
Ο ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ Α Δ Ι Α Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ε Υ Τ Ο Σ εδώ και κάποιες δεκάδες χιλιάδες χρόνια.
δεν νομίζω ότι είναι τόσο νομοτελειακά τα πράγματα, αλλά ακόμα κι έτσι το νόμισμα έχει δύο όψεις.
πέρα από τον εκβιασμό της ανεργίας ή της ανέχειας που ρίχνει τα μεροκάματα, η άλλη μεριά είναι πως αν υπάρχει εργατικό δυναμικό που δεν δέχεται χαμηλές αποδοχές, ή που διεκδικεί καλύτερες αμοιβές και συνθήκες, τότε αυτά βελτιώνονται.
πώς νομίζετε ότι κάποια στιγμή υπήρχε περίθαλψη, ίκα, σύνταξη, συμβάσεις, ωράρια, και τόσα άλλα που σήμερα χάνονται γιατί κάνουμε το λάθος να τα θεωρούμε δεδομένα…