“Καταγγελία για τη μουσική σκηνή ΧΑΜΑΜ”
"Θα ήθελα να κάνω μια καταγγελία/παράπονο για κάτι που μου έτυχε το προηγούμενο Σάββατο.
Είμαι κάτοικος Α. Πετραλώνων πολλά χρόνια και επειδή μου αρέσει η καλή μουσική κατα καιρούς επισκέπτομαι τη μουσική σκηνή ΧΑΜΑΜ (πρόκειται για ένα παλιό Χαμάμ οποίο έχει διαμορφωθεί σε μουσική σκηνή), από τις πιο γνωστές στην Αθήνα για τα ποιοτικά σχήματα που φέρνει. Πραγματικά, στο παρελθόν έχω περάσει πολύ ωραία με γνωστούς μουσικούς (Αρλέτα, Τ. Σούκα κτλ.).
Το Σάββατο το βράδυ αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου …
να πάμε να ακούσουμε το πρόγραμμα. Πήρα τηλέφωνο και έκλεισα “τραπέζι”. Είχα να πάω γύρω στον ένα χρόνο και δυστυχώς η νοοτροπία του μαγαζιού από ποιοτική μουσική έχει καταντήσει …μπουζουκλερί! Σε όλα! Καταρχήν, ο επιχειρηματίας έχει στριμώξει σε έναν πολύ μικρό χώρο (ούτως ή άλλως είναι μικρός) ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ τραπέζια, με αποτέλεσμα να ακουμπάς με τον αγκώνα σου τους θαμώνες της διπλανής παρέας και να ακούς όλα όσα λένε! Το πρόγραμμα το Σάββατο, αν και η ορχήστρα αποτελείτο και απο μουσικούς που έχουν παίξει ακόμα και με το Μ. Θεοδωράκη, πέραν από κάποια “έντεχνα” τραγούδια στην αρχή, είχε πάρα πολλά τσιφτετέλια και “ξεσηκωτικά” τραγούδια, προς τέρψην θαμώνων 60+ του μαγαζιού και φίλων του επιχειρηματία, οι οποίοι έκαναν το κομμάτι τους, κάνοντας καμάκι στις γυναικοπαρέες…και ξαφνικά, σκάνε μύτη και τα γαρύφαλα! Ακριβώς όπως στα μπουζούκια!!! Όπως καταλαβαίνετε, έφυγα άρον-άρον, γιατί έβλεπα κάτι τύπους στην ηλικία του πατέρα μου να πετάνε γαρύφαλα σε κατα πολύ μικρότερες κοπέλες…
Λυπάμαι για την κατάντια αυτή και δυστυχώς έχω να πω στον επιχειρηματία οτι από τη στιγμή που άρχισε να απευθύνεται σε διαφορετικό target group (να μιλήσω έτσι και λόγω δουλειά…) θα έχει σοβαρές απώλειες κόσμου από το μαγαζί του. Το κάθε μαγαζί έχει την ταυτότητά του και τον κόσμο που ακολουθεί στο στυλ αυτό. Αν ήθελα μουζούκια, ήξερα πολύ καλά που να πάω, δε θα πήγαινα στο Χαμάμ! Δε νομίζω να ξαναπάω και δε νομίζω να ξανασυστήσω το μαγαζί σε γνωστό μου (πολλοί φίλοι έμαθαν το μαγαζί από εμένα και πήγαιναν αρκετά συχνά).
Δυστυχώς, το πιο λυπηρό είναι οτι τελικά ο κόσμος δεν έχει κανένα κριτήριο ποιότητας και αναμασά οτι του πετάνε…οι τάχα μου ποιοτικοί, αμα τους ρίξεις κανα τσιφτετελάκι τα ξεχνάνε όλα και γίνονται οι χειρότεροι μπουζουκόβιοι…και μιλάμε για 40ρηδες και 50ρηδες…κρίμα!
Τέλος, για λογαριασμό 100 ευρώ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι δεν πήραμε απόδειξη!!! Οπότε και φοροφυγάς ο κος Επιχειρηματίας!"
Το κείμενο αυτό εξήχθη από το βλόγκ “τρωκτικό” και αναρτήθηκε από κάποιον παθόντα από τις “περιποιήσεις” και “υπηρεσίες” του καραφλομυστακοφόρου “βύσινεσσμαν”, του οποίου την “ευγένεια”, “ευθύτητα” και “εντιμότητα” είχα απολαύσει και εγώ στο παρελθόν. Επειδή δεν είναι ο μόνος επιχειρηματίας που ασχημονεί θα ήθελα να απευθύνω μια ανακοίνωση ή έκκληση, παρότρυνση, συμβουλή σε όλους τους “φίλους” που δραστηριοπούνται στο “επιχειρείν” με την καψούρα μας, το τραγούδι: 1. ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ Κ…Ο ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ
2. ΔΕΝ ΞΕΦΤΙΛΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΛΙΓΟ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΑΠΡΟΒΟΘΡΟΛΥΜΑΤΑ
3. ΔΕΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΣΑΒΟΥΡΑ, ΑΓΕΝΕΙΑ, ΓΛΟΙΩΔΗ ΚΑΙ ΧΑΜΕΡΠΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
4. ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΤΕ ΟΤΙ “ΕΚΕΙ ΕΞΩ” ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΑΓΩΓΗ, ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ
5. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ ΣΑΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ (ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ ΡΕ ΜΠΑΓΑΣΙΚΑ, ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ!!!), ΣΑΣ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ “ΞΕΧΕΖ…ΟΥΜΕ ΠΑΤΟΚΟΡΦΑ” ΟΤΑΝ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΧΑΛΑΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΜΑΣ
Δεν αφορά μόνο το “κακό παράδειγμα”, αφορά όλους τους τυχοδιώκτες, “πατσαβούρηδες” της συμφοράς…