Μενεξέδες και ζουμπούλια

καλημερα σε ολους. βασικα δεν μπορω να βρω τον τιτλο του τραγουδιου με στιχους " μενεξεδες και ζουμπουλια και θαλασσινα πουλια αμα δειτε την καλη μου χαιρετισματα πολλα… ". εβαλα καποιες λεξεις κλειδια αλλα δεν μπορω να βρω τιτλο ή συνθετη.μηπως κανεις μπορει να βοηθησει?

Το τραγούδι αυτό είναι επτανησιακό, άγνωστου δημιουργού και το τραγουδούν οι Ζακυνθινοί σε στυλ καντάδας. Ο τίτλος είναι “Μενεξέδες και ζουμπούλια” και οι στίχοι, αν τους έχω ακούσει καλά, είναι:

"Ενθυμήσου σκληρά την ωραία βραδιά
που η σελήνη λαμπρά, μου’κλεψε την καρδιά.
Μενεξέδες και ζουμπούλια και θαλασσινά πουλιά,
όταν δείτε το πουλί μου χαιρετίσματα πολλά.

Αν ο ήλιος σβηστεί και η σελήνη χαθεί
τότε κι εγώ θ’αρνηθώ μια καρδιά π’αγαπώ.
Μενεξέδες και ζουμπούλια και θαλασσινά πουλιά,
όταν δείτε το πουλί μου χαιρετίσματα πολλά".

Ελένη.

Ελένή και λοιποί Φίλοι χαίρετε.
Θα μπορούσες Ελένη να ηχογραφήσεις τραγουδιστά τους στίχους αν γνωρίζεις τη μελωδία και να ανεβάσεις το αρχείο που θα ηχογραφήσεις; Ή ακόμα καλύτερα μήπως έχεις καμία εκτέλεση να μας στείλεις; Θα ήμουν υπόχρεως.
Ευχαριστώ.

  1. Σ΄ένα ποτ πουρί από βαλσάκια που τραγουδούν οι Κορώνης-Φίλανδρος περιλαμβάνεται και το εν λόγω δίστιχο. Θα το βρήτε σε δύο συλλογές με τραγούδια της παλιάς Αθήνας: “Το τραμ το τελευταίο”(4 CD) και “Αρχισαν τα όργανα”(Με τους Κορώνη-Φίλανδρο).

  2. Ένα googling απέφερε τα εξής:
    α. Την εκδοχή πού ήδη δημοσίευσε η Ελένη

    β. Ότι το δίστιχο περιλαμβάνεται στο παρακάτω παραδοσιακό τραγούδι της Σκύρου:

    Νάμουν αγέρι της αυγής

    Νάμουν αγέρι της αυγής στο στήθος σου να πνέω
    να χαίρομαι όταν χαίρεσαι κι όταν πονάς να κλαίω

    Νάμουν αγέρι αυγινό να ‘ρχόμουνα σιμά σου
    και ν’ αναδεύω απαλά τα ολόσγουρα μαλλιά σου

    Νάμουν το χαμόγελό σου, νάμουν ο στεναγμός σου
    της μέρας ο κρυφός καημός, της νύχτας τ’ όνειρό σου

    Με τ’ αγεράκι της αυγής, σου στέλνω τα φιλιά μου
    και με τα νέφη του βοριά τ’ αναστενάγματά μου

    Μενεξέδες και ζουμπούλια και θαλασσινά πουλιά
    σαν θα δείτε το πουλί μου χαιρετίσματα πολλά

    Φαντάστηκα μια ξαστεριά χωρίς αστέρι ούτε ένα
    μα δεν φαντάστηκα ποτέ, ζωή χωρίς εσένα

    Νάμουν σκυρολίταρο, νάμουν λαγωνικό σου
    νάμουν μαντήλι γερανιό δεμένο στο λαιμό σου

    Μενεξέδες και ζουμπούλια και θαλασσινά πουλιά
    σαν θα δείτε το πουλί μου χαιρετίσματα πολλά

    γ. Ότι το τραγούδι δισκογραφη8ηκε πρόσφατα και από τους “Μνηστήρες”, παραθέτω σχετική δημοσίευση από άλλο φορουμ: "Αγαπητέ φίλε , είμαι ο Τάσος Ζαφειρίου ( καλλιτεχνικό ) απο το ντουέτο " Μνηστήρες “.
    Το τραγούδι " Μενεξέδες και ζουμπούλια " υπάρχει στη δισκογραφία στο δίσκο μας " Οι Μεθυστάνες παρουσιάζουν τους ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ " - και είναι ένα αδέσποτο επτανησιακό τραγουδι .
    Η δισκογραφική εταιρεία που έχει εκδόσει το δίσκο λέγεται ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ και το τηλεφωνό της είναι 210 3615827. Επειδή το δισκάκι αυτό έχει εξαντληθεί στα περισσότερα δισκοπωλεία , σε περιπτωση που δεν το βρείς επικοινώνησε μαζί μου στο 6974 765809.”

  3. Η σχέση των παραπάνω με το ρεμπέτικο, ανάγεται στη σχέση του Φίλανδρου με τον Νταλγκά.

Το άκουσα από την Μάρθα Μαυροειδή σε συναυλία των Χειμερινών Κολυμβητών στο Βεάκειο του Πειραιά, Σεπτέμβρης ‘08, με αυτούς τους στίχους:
"Καν’τα σκάλα τα μαλλιά σου
Καν’τα σκάλα ν’ ανεβώ
να φιλήσω την ελιά σου
και τον άσπρο σου λαιμό

Έιβαλα, έιβαλα, ω
πάμε γιαλό γιαλό
έιβαλα, έιβαλα, ω
μόνο εσένα αγαπώ

Αν δε θες να μου το δώσεις
το φιλί που σου ζητώ
θα το πάρω με το ζόρι
και θα είναι πιο γλυκό

Η κιθάρα μου θα σπάσει
κι οι χορδές της θα σκιστούν
και τα χέρια που την παίζουν
σαν κεριά θα μαραθούν

Μενεξέδες και ζουμπούλια
και θαλασσινά πουλιά
άμα δείτε το πουλί μου
χαιρετίσματα πολλά"

η μελωδία που άκουσα ήταν πάνω στην κλίμακα μινόρε (δυτικότροπο άκουσμα) και σε ρυθμό βαλς. Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες λεπτομέρειες και δεν βρει άλλη εκτέλεση, έχω ηχογραφήσει αυτή την εκτέλεση με κινητό τηλέφωνο (οπότε μην περιμένει ποιότητα ήχου) ας επικοινωνήσει μαζί μου να του το στείλω e-mail:costas_stavropoulos@hotmail.com

Ένα μέρος απ’το τραγουδάκι αυτό ακούγεται στήν ταινία “Τζιπ περίπτερο κι αγάπη” σκηνοθεσία Μαρίας Πλυτά
έτος 1957.

Ο Χατζηχρήστος ο Σταυρίδης και ο Ρίζος κάνουν καντάδα σε κάποιο Κατινάκι και τραγουδούν:

"Αν εσύ δε μου το δώσεις
το φιλί που σου ζητώ
έθελες να με περάσεις
απ’την πόρτα σου νεκρό

'Ανοιξε το παραθύρι
για να (λάμψεις,αλλάξεις;) βρε παιδιά
Κατινιώ μου Κατινάρα
μου χεις φάει την καρδιά."

Εκεί κόβεται η καντάδα γιατί βγαίνει στο μπαλκόνι αγουροξυπνημένος και ζοχάδας το αφεντικό του Κατινάκι και τους πετάει ένα κουβά νερό.

Της τριανταφυλλιας τα φυλλα
θα τα κανω φορεσια
να τα βαλεις να περασεις
να μου καψεις την καρδια

Αποφασισα πουλι μου
αποφασισε κι εσυ
δυο καρδιες να γινουν ενα
ενα σωμα μια ψυχη

Σενα τα δινω τα φιλια
μαυρα μου ματια και γλυκα

Μενεξεδες και ζουμπουλια
και θαλασσινα πουλια
αμα δειτε το πουλι μου
χαιρετισματα πολλα

Οπου δεις δυο κυπαρυσσια
και στη μεση δυο μυρτιες
εκει μ εχουνε θαμμενο
εκει ελα να με κλαις

Σενα τα λεγω κι ακου τα
παρε χαρτι και γραφε τα


Μενεξέδες και ζουμπούλια
και θαλασσινά πουλιά
αν τη δείτε την καλή μου
χαιρετίσματα πολλά…

Η κιθάρα μου να σπάσει
και τα τέλια να κοπούν
και τα χέρια που την παίζουν
μες στη μαύρη γη να μπουν.

Πες μου γιατί σαν ξένο με κοιτάς,
δεν είμ’ εγώ εκείνος π’ αγαπούσες;
με λάτρευες - με λάτρευες πιστά
και με αγνοφιλούσες.

Τι ωραία πουν’ τα βράδια
μια βαρκούλα με πανί
ένας νέος ν’ ακομπανιάρει
και μια νέα νατραγουδεί…

Πες μου τη δασκάλισσά σου
που σε μάθαινε χορό
και σταυρώνεις τα ποδάρια
σαν την πάπια στο νερό

Πες μου γιατί σαν ξένο με κοιτάς,
δεν είμ’ εγώ εκείνος που αγαπούσες;
με λάτρευες - με λάτρευες πιστά
και με αγνοφιλούσες.

Αν εσύ δε μου το δώσεις
το φιλί που σου ζητώ
απο κει κι ας με περάσουν
απ’ την πόρτα σου νεκρό.
(Από το ΜusicHeaven)

Το τραγούδι είναι όντως επτανησιακή παραδοσιακή καντάδα αν και έχει καταγραφεί και συναντάται με διάφορους στίχους . Κάπως έτσι το θυμάται ο πατέρας μου

Μενεξέδες και ζουμπούλια και θαλασσινά πουλιά
σαν θα δείτε την καλή μου χαιρετίσματα πολλά
έϊβαλα έϊβαλα ωωω πάμε γιαλό γιαλό
έϊβαλα έϊβαλα ωωω μόνον εσένα αγαπώ
Πέντε φύλλα του σφεντάμου κι άλλα δυο του μενεξέ
μες τον κόσμο δεν ξανάδα ωραιότερη από σε
έϊβαλα έϊβαλα ωωω πάμε γιαλό γιαλό
έϊβαλα έϊβαλα ωωω μόνον εσένα αγαπώ
θα τ’ανοίξω τα φτερά μου να πετάξω σαν πουλί
να βρεθώ στην κάμαρά σου να σου πάρω ενά φιλί
έϊβαλα έϊβαλα ωωω πάμε γιαλό γιαλό
έϊβαλα έϊβαλα ωωω μόνον εσένα αγαπώ
κι αν εσύ δεν μου το δώσεις το φιλί που σου ζητώ
θα το πάρω με το ζόρι και θα είναι πιο γλυκό
έϊβαλα έϊβαλα ωωω πάμε γιαλό γιαλό
έϊβαλα έϊβαλα ωωω μόνον εσένα αγαπώ

1 «Μου αρέσει»

Ξαναθυμηθηκα αυτο το “παλιο θεμα” οταν ειδα αυτο το φρεσκο βιντεο… Η…μικρουλα… μεγαλωσε και συνεχιζει ακαθεκτη…!!

Κυκλοφορεί μια καινούργια διασκευή που την παίζουν τα ραδιόφωνα. Δεν έχω συγκρατήσει ονόματα, ούτε άλλα στοιχεία για να το βρω να σας το δείξω, αλλά σίγουρα κάποιος θα το ξέρει, είναι από τα σουξέ της εποχής.

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι μια δημιουργός έγραψε δικούς της στίχους, τους οποίους, αντί να τους μελοποιήσει ή να τους δώσει σε κάποιον για μελοποίηση, προτίμησε να τους τραγουδήσει πάνω σ’ έναν παραδοσιακό σκοπό. Μετά από μερικές στροφές έρχονται και κάποιοι από τους παλιούς παραδοσιακούς στίχους, συγκεκριμένα το εμβληματικό «μενεξέδες και ζουμπούλια» που δίνει και τον τίτλο.

Νομίζω ότι κανείς δεν το έχει κάνει αυτό εδώ και πολλές δεκαετίες. Και όμως, ήταν παλιότερα ο απολύτως στάνταρ τρόπος να ανανεώνεται το ρεπερτόριο: όταν είχες λόγια τα τραγούδαγες σ’ έναν προϋπάρχοντα σκοπό, όταν ήθελες να τραγουδήσεις έναν προϋάρχοντα σκοπό έβαζες τα λόγια σου.

Ο μόνος χώρος όπου αυτό εξακολουθεί να γίνεται (για δισκογραφία μιλάμε) είναι σε δίσκους τοπικού ενδιαφέροντος: κρητικοί ή κασιώτικοι ή αμοργιανοί σκοποί με καινούργιες μαντινάδες. Εκεί παραμένει στάνταρ.

Μήπως εννοείς αυτό από τα λιντλ; Δεν είχα ιδέα, απλά γκούγκλαρα “μενεξέδες και ζουμπούλια” και μου το έβγαλε πρώτη σελίδα κάτω-κάτω -άρα όντως πρέπει να έχει ακουστεί όπως λες.

2 «Μου αρέσει»

Άντε μωρέ κι εσύ! Άκου από τα Λιντλ! Μια χαρά διασκευή είναι.

Ναι, αυτό έλεγα. Δεν καταλαβαίνω πού κολλάει η αλυσίδα, κάτι έγραφε για 200 χρόνια ελληνικό τραγούδι, αλλά τέλος πάντων, αδιάφορο. Κρατάμε την πληροφορία ότι η τραγουδίστρια - στιχουργός λέγεται Κατερίνα Πολέμη.

Τώρα που το ξανάκουσα, επιμένω: είναι ακριβώς έτσι όπως ήταν κατά παράδοση, και όπως πρέπει να είναι, οι διασκευές παραδοσιακών.

1 «Μου αρέσει»

Πράγματι εξαιρετική διασκευή. Και στο ούτι ο εξαιρετικός Λευτέρης Χαβουτσάς.

1 «Μου αρέσει»

Καλά να ΄μαστε κι εδώ να ΄μαστε, σε 5 – 10 χρόνια, να θυμηθούμε τούτη τη συλλογή και να αποτιμήσουμε, τότε, αν κάτι άξιζε, αν κάτι απέμεινε.

Δε μου φαίνεται να το γράψανε με την πρόθεση να μείνει μνημείο ακατάλυτο στους αιώνες των αιώνων αμήν.

Πήραν ένα τραγούδι που έτσι κι αλλιώς, εδώ και δεκαετίες, το λένε οι πάντες, από τραγουδιστές ποικίλων ειδών μέχρι παρέες, και το είπαν κι αυτοί. Αυτό είναι όλο, και έτσι πρέπει να κριθεί.