Αγαπητοί μου φίλοι Νίκο Νικολάου, Κώστα Ζαρκάδα , Κώστα Χαλιό, Μάνο Τουρπάλη και όσοι άλλοι ενδιαφέρεστε για την κατασκευή μπουζουκιού με πολλές ντούγιες
Αποφάσισα να εξηγήσω τον τρόπο κατασκευής των δικών μου μπουζουκιών μετά από ενθάρρυνση ή και παρότρυνση του φίλου Νίκου Νικολάου Δεν έχω συζητήσει αυτά που θα γράψω με κανένα στο παρελθόν Πολλές φορές όμως μια καλή ιδέα μπορεί να πάει χαμένη στο χρόνο εάν δεν συζητηθεί και είναι και πολύ απλή για να την σκεφτεί κάποιος .Για μένα η μέθοδος δούλεψε και το βρίσκω σχετικά εύκολο και γρήγορο να φτιάξω σκάφος με πολλές ντούγιες. Αυτά που θα αναφέρω πιστεύω θα βοηθήσουν πολλούς στην κατασκευή σκάφους
Όταν έφτιαξα το πρώτο μου μπουζούκι πριν 13 χρόνια δεν γνώριζα ότι οι δούγες των περισσότερων μπουζουκιών ήταν χαραγμένες !! Γιαυτό έκατσα και σκέφτηκα πώς να φτιάξω 63 δούγες και να τις κολλήσω μία μια .Εκείνο το μπουζούκι που φτιάχτηκε με υλικά που είχα για κιθάρα και το χάρισα στον δάσκαλο του γιου μου Σπαρτιατικό στην κατασκευή αλλά ο ήχος του εντυπωσιάζει τους φίλους εδώ Σχεδόν τα πάντα είναι ξύλινα και χειροποίητα Είχε 63 δούγες Αργότερα θα το ανεβάσω ίσως και με ήχο.
Για να μπορέσει κάποιος να χρησιμοποιήσει αυτή την μέθοδο θα πρέπει να κατασκευάσει ένα καλούπι συμπαγές .Εγώ το κατασκεύασα από MDF και πρόσθεσα πάστα αυτοκινήτου ( Body filler) για να γεμίσω τυχόν ατέλειες .Το τελείωσα με επάλειψη εποξικό ( Αυτό που χρησιμοποιούν σε σκάφη θαλάσσης και είναι αναλογία 2 μέρη εποξικό και 1 μέρος καταλύτης Έτσι γίνεται πολύ γυαλιστερό και ακόμη και η ψαρόκολλα ΣΧΕΔΌΝ δεν κολλά επάνω του( ¨όπως γνωρίζετε λίγο υγρό πιάτων ή κερί δουλεύει καλά) Τον ντάκο τον βιδώνω πάνω στο καλούπι που είναι κούφιο από κάτω για να μπορούν με σφιγκτήρες να κολληθούν πλαινάρια ,παραπέτια και κολάντζα
Μετά μαρκάρω ή σημαδεύω με ανεξίτηλο μαρκαδόρο γύρο γύρο την θέση που θα κάτσουν τα πλαινάρια ( την γραμμή προς τις ντούγιες την κάνω απόλυτα ευθεία ) Ύστερα μετρω από την πάνω γραμμή από πλαινάρι σε πλαινάρι στο πλατύτερο σημείο και βρίσκεις ας πούμε 34 εκ και μετά διαιρείς δια του αριθμού των δούγων ας πούμε 50 οπότε 34 : 50 ) = 6,8 Αυτό είναι το πλάτος της δούγας μαζί με το φιλέττο σφενδάμνου (πάχους 0,4 mm τα δικά μου ). Δηλαδή μια δούγα πρέπει να γίνει
6,2 mm +0.4 mm φιλέτο σφενδάμνου + ψαρόκολλα ( η ψαρόκολλα που όπως γνωρίζετε έχει όγκο και διoγκώνει το ξύλο ) Διαιρείς λοιπόν και μετράς μεταφέροντας το πλάτος και τον αριθμό των δούγων στο καλούπι με τον μαρκαδόρο και τελιτσες
Μετά κάνεις μερικές μετρήσεις από γραμμή σε γραμμή πλαιναριού (τρείς τέσσερις προς τη κολάντζα ( όπου χρησιμοποίησα και διαβήτη) και 2 - 3 προς τον μπροστινό ντάκο και στο τέλος του μπροστινού τάκου, εκεί που ενώνεται το μάνικο που το ημικύκλιο είναι μόνο 4 – 4,5 εκ Αν διαιρεθεί το 4 : 50 = 0.8 τότε η δούγα στο τέλος του τάκου ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΟ ΦΙΛΕΤΟ θα είναι μόνο 0,8 χιλ ! Και εκεί είναι το πρόβλημα των περισσότερων που επιχείρησαν αυτή την κατασκευή.
Εννοείται ότι έχεις σημαδεύσει με τελίτσες ( μετρώ με ρούχινο μέτρο ράφτρας) τις προηγούμενες μετρήσεις σου και ενώνεις τις τελίτσες με γραμμές με μία ευλύγιστη ρίγα. Σε κάποιο στάδιο θα ανεβάσω στο φόρουμ φωτογραφίες του καλουπιού μου με τον τάκο ΒΙΔΩΜΈΝΟ ΠΆΝΩ στο καλούπι .και μαρκαρισμένο ( ριγαρισμένο)
Τώρα το σημαντικότερο
Η κατασκευή των δούγων ¨Ένας πελεκάνος μου σκίζει στον τροχό φέτες το ξύλο στο πάχος των ντουγων που στην δική μου περίπτωση είναι παλίσανδρος 2,3 χιλ και τελικό στόχο πάχους σκάφους 1,7 - 1,8 χιλ ,και πλάτος όσο είναι το ξύλο που έχω( ας πούμε 6 - 10 εκ.) Μπορεί για καρυδιά να γίνουν πάχους 2,5 χιλ ή και περισσότερο
Τις φέτες αυτές τις κολλώ την μια απάνω στην άλλη, δηλαδή τις κάνω sandwich
Το σημαντικό είναι ότι η κόλληση γίνεται με αραιή ψαρόκολλα κολλιέται με ένα πινέλο ας πούμε 1 - 2 εκ πάχους και με μία γραμμή κόλλας κάθε 6-8 εκ μήκους του ξύλου Δηλαδή δεν κολλιέται ολόκληρη η επιφάνεια του ξύλου αλλά διακεκομμένα Όταν στεγνώσει κόβεται κάθετα σε λουρίδες του πλάτους των δούγων που θέλω να κατασκευάσω( για 50 ντούγες 6,2 χιλ.) Δηλαδή κάθε λουρίδα έχει όσες δούγες θέλω.( ας πούμε 10 κολλημένες την μια απάνω στην άλλη σαν σάντουιτς. Μετά με ένα μολύβι μαρκάρω με το χέρι (χωρίς ρίγα) κατά μήκος το κέντρο τους και από τις δύο πλευρές για να είμαι συμμετρικός στο ξύσιμο τους Αυτή η δουλειά έως τώρα θα πάρει έως 1- 2 ώρες και ίσως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για πολύ πιο λίγες και πλατιές δούγες. ας πούμε τις 6 κεντρικές σε σάντουιτς που μετά την διαμόρφωση τους συνολικά , μπορεί να τοποθετηθούν τρείς αριστερά και τρείς δεξιά της δουγομάνας αντιστρέφοντας τες και αργότερα ανά 2 - 3 τις υπόλοιπες δεξιιά και αριστερά Δεν έχω δοκιμάσει αλλά πιστεύω ότι πιθανά γίνεται Εγώ για τις πιο λεπτές έχω στο καλούπι απλά μία κεντρική γραμμή και όχι δουγομάνα Μετά έχω κόψει σε καπλαμά ή λεπτό πλαστικό αντίγραφο των δούγων που ζωγράφισα στο καλούπι το όποιο μπορείς μετά με μολύβι να μεταφέρεις στις κολλημένες δούγες και από τις 2 επιφάνειες Δεν χρειάζεται καμία ακρίβεια .Για να καταλάβετε εγώ δεν το χρησιμοποιώ και απλά έχω το καλούπι δίπλα και ένα περίπου ελέγχω την λέπτυνση των δουγων .Η ομορφιά της μεθόδου είναι ότι οι δουγες επειδή είναι λεπτές λυγίζουν προς όλες τις κατευθύνσεις( όπως δεξιά και αριστερά) εφαρμόζουν καλύτερα και χρειάζεται μόνο να διορθώνεις πότε πότε μια δουγα ούτως ώστε η επόμενη να ταιριάζει με τις γραμμές στο σκάφος. Τις λεπταίνω με ένα Μακίτα περιστρεφόμενο γυαλόχαρτο (60 -80 αρη για να ξεμπερδεύω γρήγορα και για να μην παράγει πολλή θερμότητα και μου τις ξεκολλήσει.) Είναι αδύνατο να τις λεπτύνει κανείς με πλάνια ή ροκάνι .γιατί θα σπάζουν στο τέλος που είναι πολύ λεπτές.
Mπορεί στη άκρη να τις κάνω λεπτές σα βελόνες και μετά για να είναι ομαλή η καμπυλότητα τους τις τελειώνω με ένα ατέρμονο γυαλόχαρτο τριβείο ʽBelt sanderʼ βαλμένο στη μέγγενη ανάποδα (Με το γυαλόχαρτο προς τα επάνω )Δηλαδή πολύ γρήγορα τις έχω σε δέσμες των ας πούμε 10 - 20 δουγων σχηματισμένες .και κανένα εκατοστό πιο μακριές από το μήκος που πρέπει για καλύτερη εφαρμογή ή τυχόν σπασίματα
Μετά τις πετάς στο νερό για 5 - 10 λεπτά και με μια λεπίδα ( cutter) σιγά σιγά τις διαχωρίζεις αρχίζοντας από τα διάκενα ( εκεί δηλαδή που δεν υπάρχει κόλλα)
Και έχεις όσες δούγες θέλεις σχηματισμένες. Με μια λεπίδα ξύνεις την μαλακή κόλλα
Και έτσι όπως είναι βρεγμένες τις λυγίζεις στο σχήμα του καλουπιού. Εγώ τις λυγίζω και τρείς ή και τέσσερεις μαζί ( ένα περίπου και δεν χρειάζεται καμία ακρίβεια στο σχήμα )Αν είναι ανάγκη λυγίζουν και δεξιά ή και αριστερά παρόλο που δεν είναι απαραίτητο διότι λόγω του μικρού πλάτους και πάχους κατά την κόλληση πάνε όπου θέλεις Είναι εκπληκτικό πόσο γρήγορα γίνονται και άμα κολληθούν πόσο γερό γίνεται το σκάφος Όσο καλός και ακριβής και να είσαι θα έχεις δέσμες δουγων λίγο ποιο στενές και λίγο ποιο πλατιές Όπως προχωρείς στην κόλληση των δούγων άμα δεις ότι πας να ξεφύγεις από της γραμμές κολλάς μια δύο ελαφρά πιο πλατιές ή πιο λεπτές ( 0,5-1 χιλ) και έχεις διορθώσει τυχόν ατέλειες που δε είναι και ορατές εκτός αν ένας είναι ψείρας Η ομορφιά της κατασκευής είναι ότι έχεις ένα σκάφος απόλυτα συμμετρικό όπως το καλούπι σου με τέλεια καμπυλότητα χωρίς να χρειάζεται σημαντικό ξύσιμο στο τέλος ( ελάχιστο από έξω) και μόνο με μία ημικυκλική ξύστρα από μέσα. Τα σκάφη μου είναι 1,7 χιλ ( 1,5 χιλ πάχος το πιο πρόσφατο )και έχουν resonance(κούρδισμα) γύρο στο Μι (παλισανδρος )
Τα φιλέτα σφένδαμνου (Maple)0,4 χιλ τα κόβω με λεπίδα ( cutter) 2.5 χιλ πλάτος με μία ρίγα και βρέχοντας τα ελαφρά τα λυγίζω πολύ γρήγορα με ένα σίδερο σιδερώματος πάνω σε ένα πλατύ ξύλο στο οποίο έχω ζωγραφίσει το σχήμα που θέλω δηλ. το προφίλ του μπουζουκιού. Και πάλιν επαναλαμβάνω καμία ακρίβεια δεν χρειάζεται και αυτά πάνε όπου τα σπρώξεις.κατά την κόλληση Εάν κατασκευαστεί μπουζούκι με περισσότερες από 50 δούγες θα πρέπει το φιλέτο σφένδαμνου μετά το λύγισμα να λεπτύνει βαθμιαία προς την μεριά του ντάκου¨καμιά φορά και μέχρι 0,2 χιλ Και αυτό το κάνω ξύνοντας με μια λεπίδα
Θα προσπαθήσω να βγάλω ένα βίντεο την όλη διαδικασία.
Τα υπόλοιπα κατασκευαστικά αργότερα για να μην καταχρώμαι την φιλοξενία του Φόρουμ
Πραγματικά εντυπωσιακή μέθοδος που φαίνεται να καταρίπτει την αντίληψη πως οτιδήποτε πέρα από τις «βασικές» ντούγιες είναι ανέφικτο και άρα χαράσονται εσωτερικά για αισθητικούς και μόνον λόγους.
Παρά ταύτα, θα ήθελα να μάθω την άποψή σας σχετικά με το εάν αυτή η μέθοδος παράγει καλύτερο ήχο και μακροζωία του οργάνου, που είναι και τα τελικά ζητούμενα.
Στα λαούτα, με τα οποία ασχολούμαι εγώ, υπήρξαν στο παρελθόν λίγες κατασκευές (π.χ Θεόδωρος Μουντάκης) με 90 ντούγιες, χωρίς καμία απολύτως βελτίωση του ήχου (κατά τη γνώμη μου ήταν και άθλια αισθητικά).
Θα εκτιμούσα την απάντησή σας.
Φιλε Kontog εννοείς χαράζονται εξωτερικά Είναι γνωστό ότι σε όλα τα έγχορδα τον κυριότερο ρόλο στον ήχο τον έχει το καπάκι Όμως μην κρίνεις από ένα όργανο που μπορεί να μην κατασκευάστηκε lεge artis και που μπορεί με την δική του μέθοδο ο κατασκευαστής να μην πέτυχε ισοπαχές και λεπτό σκάφος Όπως ανέφερα τα 3 μπουζούκια που έφτιαξα ( πριν 13 και 8 χρόνια ) δεν εμφάνισαν καμία παραμόρφωση Είναι πολύ γερά σκάφη πάχους 1,7 το πρώτο και 1,4 χιλ το δεύτερο ( με την δική μου μέθοδο δεν καίω την ψαρόκολλα ) Αυτά θα τα περιγράψω αργότερα αναλόγως και της ανταπόκρισης. Το πρώτο μπουζούκι που έφτιαξα έχει καπάκι τρία κομμάτια από ένα παλιό πιάνο χωρίς να είναι κομμένο κάθετα προς τα νερά του ξύλου και όχι καλής ποιότητος, εκτός της ηλικίας του Στις ενώσεις του καπακιού δεν έβαλα ενισχύσεις . Μέσα το σκάφος έχει μόνο ένα λεπτό καφέ χαρτί από βιβλιοπωλείο και καθόλου γάζες η κορδέλες . Λυπάμαι που αναγκάζομαι να πω ότι μου πρόσφεραν 3000 Ε για να φτιάξω άλλο παρόμοιο ( το πρώτο το χάρισα ) όμως δεν πουλώ όργανα. Το ερώτημα είναι που οφείλεται ο καλός ήχος αυτού του οργάνου Οπωσδήποτε όχι στο καπάκι μόνο αλλά και στην σημαντική συνεισφορά του σκάφους που πιστεύω θα συμφωνήσεις ότι δεν είναι άθλιο αισθητικά Είμαι της γνώμης ότι αν φτιάξεις ένα λαγούτο με αυτή την μέθοδο με πάχος σκάφους 1,5 χιλ θα δεις την διαφορά στον ήχο Δεν γνωρίζω εάν είσαι επαγγελματίας κατασκευαστής που θα έχεις αφθονία υλικών και την δυνατότητα πειραματισμού Είμαι στην διάθεση σου (και οποιουδήποτε άλλου) για διευκρινήσεις και θα χαρώ να μάθω τα αποτελέσματα σου.
αν είναι ποσοτικό το θέμα, πάσο. Αλλά αν είναι ποιοτικό, έχεις ήδη το ενδιαφέρον δυο μελών (εμού εξαιρουμένου εννοείται) με σχολαστικές και συγκροτημένες απόψεις.
Φίλε Μάνο sorry αλλά με παρεξήγησες . Γιατί εξαιρουμένου εσέναΑναφέρθηκα σε σένα προσωπικά στην αρχή του άρθρου επειδή εκτιμώ αυτά που διαβάζω απο εσένα, και δεν θα εξέφραζα ποτέ κάτι προσβλητικό για κάποιο απο το φόρούμ. Απλά δεν ήθελα να γράψω κάτι που είναι ίσως γνωστό και μπορούσε να εκληφθεί σαν να κάνω τον δάσκαλο σε ανθρώπους που ίσως γνωρίζουν καλύτερα απο μένα την χρήση της ψαρόκολλας. Έχω πολλά ακόμη να γράψω.Δώστε μου χρόνο
Back again. Για την κόλληση των δούγων χρησιμοποιώ ʽ artists palette knifeʼ το πολύ λεπτό ( 0.1 mm) για να μπορώ να βάζω κόλλα στην χαραμάδα μεταξύ 2 δούγων δεξιά και αριστερά του φιλέτου κελεμπεκιού ενώ αυτά ακουμπάνε στις δούγες . Μπορεί να χρησιμοποιήσω ένα λεπτό πινελάκι στην αρχή στις πρώτες δούγες στον τάκο. Το palette knife το έχω μόνιμα μέσα στην ζεστή κόλλα διότι εάν είναι κρύο θα πήζει την κόλλα πριν το σύρεις ανάμεσα στο φιλέτο σφένδαμνου. Η κόλληση προχωράει βαθμιαία ανα 10 - 15 εκ . Το palette knife το χρησιμοποιώ και όταν κολλώ και πλαινάρια με την τελευταία δούγα Τα πινέλα δύσκολα διεισδύουν στις χαραμάδες και η κόλληση με αυτά βάζει πολύ κόλλα και η δουλειά μετά θέλει πολύ καθαρισμό
και οι δούγες μπορεί να κολλήσουν στο σκάφος. Κόλλα χρησιμοποιώ την 192
Gram strength η οποία σου δίνει περισσότερο χρόνο συναρμολόγησης διότι έχει περισσότερο ʽopen timeʼ.Φρέσκια κόλλα και πάντα με θερμόμετρο στο δοχείο και ποτέ περισσότερο από 65 βαθμούς κελσίου Επειδή η επιφάνεια επαφής στα σκaφη μου είναι μικρή ( πάχος 1.4 – 1.7 mm ) αυτά είναι πολύ σημαντικά για αντοχή και μακροβιότητα Οι δουγες δεν είναι ανάγκη να κολλιούνται τελετουργικά ας πούμε 2 δεξιά και δύο αριστερά της μέσης γραμμής .Μπορεί κάποιος να κολλήσει όσες θέλει από την μια πλευρά και μετά να πάει από την άλλη. Όταν φτιάξω τις μισές δούγες και αφού το τρίψω ελαφρά εξωτερικά ξεβιδώνω τις τρείς βίδες του ντάκου και αφαιρώ την κατασκευή από το καλούπι .Με ένα παχύμετρο που έφτιαξα μετρώ το σκάφος και το λεπταίνω όσο θέλω με μία ημικυκλική ξύστρα το επανατοποθετώ στο σκάφος
και συνεχίζω .
Αγαπητέ Kontog Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα εάν η μέθοδος λειτουργήσει και σε κατασκευή λαγούτου.Περίμενε όμως να ανεβάσω ένα εύκολο τρόπο κόλλησης και συναρμολόγησης των δούγων
Καλό θα ήταν να πειραματισθεί κάποιος (εγώ είμαι παίχτης μόνον…). Πάντως στα λαούτα, λόγω και του μεγάλου σκάφους, η κλασσική διχρωμία και οι 19-23 ντούγιες, εκτός του ότι έχουν επικρατήσει, είναι και αισθητικά πιο αποδεκτές από το σύνολο σχεδόν των μουσικών.
Thanks Niko.
Συνεχίζω με την μέθοδο συναρμολόγησης των δούγων .Αρχικά το Jig ( κατασκεύασμα με τα ξυλάκια ή βίδες στον γύρο ) συγκράτησης του καλουπιού το οποίο μου είναι απαραίτητο και αναντικατάστατο Πρέπει να κατασκευαστεί 3 – 4 χιλ πιο φαρδύ από το καλούπι για να πατήσουν αργότερα τα πλαινάρια και με την πίεση των λάστιχων να κολληθεί το σκάφος πάνω τους Στην πρώτη φωτογραφία και για σκοπούς επίδειξης έβαλα στο καλούπι τρεις ντουγες με τα φιλέτα τους και χωρίς τάκο Συγκρατούνται πάντα με λάστιχα που έκοψα από σαμπρέλλα αυτοκινήτου διότι είναι πολύ γερά και άφθαρτα. Αρχίζω από τον μπροστινό τάκο όπου μπορεί να χρησιμοποιήσω και 2 – 3 καρφάκια ή μικρά λαστιχάκια για να κολλήσω τις τρείς αρχικές ντουγες στην άκρια του τάκου Ποτέ δεν χρησιμοποιώ άλλα καρφάκια ή κολλητική ταινία Το μικρό πλάτος των δούγων δεν βολεύει και το εποξικό στο σκάφος δεν το επιτρέπει Τα λάστιχα είναι πολύ αποτελεσματικά , συμπιέζουν τις δούγες και τα φιλέτα ολόισα στο καλούπι ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΎ ΤΟΥΣ . Κόλλα hide glue ( πιο γρήγορη από την ψαρόκολλα ) πάντα καλής ποιότητας .φρέσκια και όχι βρασμένη ,δηλ ποτέ περισσότερο από 65 βαθμούς. Τοποθετούνται μετά μερικά λάστιχα και μετά με το ζεστό pallet knife συρόμενο στη χαραμάδα δεξιά και αριστερά του φιλέτου τοποθετείται κόλλα και μετά γρήγορα τοποθετούνται ορισμένα γαντζάκια ( Είδε ανωτέρω ) τα οποία κατασκεύασα από ατσαλόσυρμα και είναι ποικίλων διαστάσεων Τα λάστιχα μπορεί να σύρονται μπρος πίσω κατά την τοποθέτηση της κόλλας Η κόλλα αποκτά δύναμη ( grip ) σε μερικά δευτερόλεπτα και μετά αφαιρούνται τα λάστιχα ή περνούν από κάτω και δίπλα άλλες 2-3 ντούγες και η κατασκευή συνεχίζεται φροντίζοντας οι ντούγες να μην ξεφεύγουν σημαντικά από τις γραμμές που έχουν ζωγραφιστεί στο σκαφος. Όταν φτάσω σε σημείο μεγάλης κλίσης του σκάφους ( που σε λίγο δεν θα μπορεί να μετρά το ξύλινο παχύμετρο που έφτιαξα να μετρήσει) αφαιρώ τις τρείς βίδες του τάκου που συγκρατούν το σκάφος στο καλούπι το αφαιρώ το μετρώ και αφού το έχω ξύσει ελαφρά απέξω το λεπταίνω εσωτερικά με μια ημικυκλική ξύστρα μέχρι 1,8 χιλ για παλίσανδρο Επίσης αν έχω ξεφύγει από τις γραμμές του καλουπιού ξύνω τις ακρινές ντούγες ανάλογα με γιαλόχαρτο σε ξύλο ή και περιστρεφόμενο γυαλόχαρτο( εδώ χρειάζεται πολύ προσοχή ) Αν πρόκειται για κατασκευή σκάφους με περισσότερος από 50 δούγες τότε μπορεί να χρειαστεί να λεπτύνουν πολύ στην άκρη του τάκου , που είναι μόνο 4 - 4,5 χιλ τα φιλέτα από κελεμπέκι για να χωρέσουν . Ορισμένα από τα λάστιχα όπως βλέπεται έχουν στην άκρη τους ένα γαντζάκι Αυτό είναι για να συμπιέζονται ακρινές ντούγες που είναι δύσκολο να συγκρατηθούν μα τα γαντζάκια διότι δεν τις φθάνουν : Αυτά θα είναι χρήσιμα και στην κατασκευή λαγούτου και πιστεύω ότι αυτή η μέθοδος θα βοηθήσει
Εάν το σκάφος του λαγούτου είναι αρκετά καμπύλο ( στρογγυλό) τότε μπορεί οι ντούγες να κατασκευάζονται σε δέσμες ταυτόχρονα, κολλημένες όπως περιέγραψα και μετά να ξεκολλάνε και να λυγίζουν αντιστρέφοντας τις σε δεξιές και αριστερές Αυτό θα κάνει το λαγούτο με τέλειες και συμμετρικές ντουγες και θα διευκολύνει την κατασκευή του .Αυτά μπορεί να μας τα πει ο φίλος Κontog και οι φίλοι του λαγουτοποιοί ή άλλοι που κατασκευάζουν λαγούτα. ¨Όπως ξαναανέφερα οι τελευταίες δούγες πρέπει να έχουν απόλυτα ευθεία επιφάνεια για να εφαρμόσουν εύκολα στην άνω επιφάνεια του πλαιναριού και να κολληθούν και πάλιν με τα λάστιχα Θα επανέλθω αν θυμηθώ κάτι και αργότερα με τον δικό μου τρόπο κατασκευής του υπόλοιπου μπουζουκιού καμαριών ( τα κολλώ πρώτα στο σκάφος και τελευταίο το καπάκι .Επίσης καμπύλωμα καπακιού και κατασκευή καβαλλάρη
Θα χαρώ πολύ να απαντήσω τυχόν απορίες ή εισηγήσεις .
Συνέχεια κατασκευής σκάφους.
Όταν το σκάφος τελειώσει κολλώ το μάνικο με εποξική Araldide την αργή που χρειάζεται 24 - 48 ώρες για πλήρη σκληρότητα μιας και δεν πρόκειται να ξαναξεκολληθεί ποτέ Η κόλλα αυτή είναι τόσο γερή ( 150 kg/ 1 cm/3 ) που και χωρίς καλό μόρσο ή και χωρίς καθόλου μόρσο δεν θα έχει πρόβλημα αντοχής Μετά τρίβω το σκάφος ανάποδα σε ένα αυτοσχέδιο ‘radious dish’ που έφτιαξα κολλώντας 80 αρη γυαλόχαρτο σε ένα γυαλί αυτοκινήτου Το καλύτερο που είχα ήταν από ένα WW Beetle επειδή είχε λίγη σχετικά καμπυλoτητα και ήταν μικρό σε μέγεθος Δυστυχώς μου έσπασε και αυτό που θα ανεβάσω είναι από άλλο αυτοκίνητο Αυτοί που αλλάζουν τζάμια στα αυτοκίνητα τα χαρίζουν. Όταν το σκάφος πιάσει την καμπυλότητα του γυαλιού και ακουμπήσει παντού και αυτό φαίνεται από το ίχνος πριονιδιού στο γυαλόχαρτο κολλώ ένα χαρτόνι στο χείλος του σκάφους και μαρκάρω από την εσωτερική πλευρά την καμπυλότητα του στο πλάι και την κυρτότητα του στον πίσω τάκο και κόβω στην γραμμή με ένα ψαλίδι Μετά φέρνω παράλληλη γραμμή στα 1,6 εκ πλάτους με την καμπυλότητα και κυρτότητα του χείλους και μεταφέρω τις διαστάσεις στο lining μου που είναι 4 χιλ πάχους και μετά το λυγίζω χωρίς εγκοπές ( Kerfing ) επειδή θέλω ενίσχυση και δυσκαμψία του χείλους του μπουζουκιού. Κολλώ το lining ενα χιλ πιο ψιλά από το χείλος του μπουζουκιού Μετά ακουμπώ τα καμάρια ασχημάτιστα στο γυαλί και μαρκάρω την καμπυλότητα τους και τα σχηματίζω αρχικά μέ ένα μικρό ρουκάνι και γυαλόχαρτο σε ξύλο Μετά κολλώ τα καμάρια στη θέση τους στο lining και πάλιν 1 χιλ πιο ψιλά από το χείλος χωρίς να τα λεπταϊνω στην άκρη ( χωρίς scalloping ), και διαστάσεων αν θυμάμαι καλά 15 χ 4 ή 5 χιλ και ξανατρίβω το μπουζούκι ανάποδα και όλα μαζί αποκτούν τέλεια καμπυλότητα στην οποία εφαρμόζει μετά το καπάκι χωρίς πίεση και ζορίσματα Το καπάκι είναι καμπύλο ή και ελαφρά θολωτό με την μεγαλύτερη καμπυλότητα στην άκρη των καμαριών και μετά ανηφορίζει βαθμιαία και αρμονικά προς την άρθρωση μάνικου- τάκου και προς τον πίσω τάκο. Στην άκρη των καμαριών κολλώ μικρά τριγωνικά κοματάκια mahogani 2,5 cm χ 5 mm και χ 5 mm
Αυτά για καλή αγκυροβόληση των καμαριών στο σκάφος πολύ χρήσιμο ειδικά στο πρώτο καμάρι για ενίσχυση του τάκου Τελευταίο κολλώ το καπάκι με ένα άλλο jig ή εργαλείο που έφτιαξα
Μετά αναποδογυρίζω το γυαλί και τρίβω τον καβαλάρη στην ΚΥΡΤΗ επιφάνεια στην οποία έχω κολλήσει διαφορετικά grades γυαλόχαρτα με μικρές απόλυτα κάθετες πλάγιες κινήσεις. Ο καβαλάρης αποκτά την ίδια ακριβώς καμπυλότητα με το καπάκι. Έχω φτιάξει καβαλάρηδες για μπουζούκια φίλων μου και πάντα εφαρμόζουν τέλεια συμπεριλαμβανομένων και 2 παλιών Ζοζεφ. Θα ανεβάσω φωτογραφίες.
λω
Το γυαλί αρχικά κατασκευάστηκε για την πλάτη και τα καμάρια κιθάρας. Η κυρτή επιφάνεια για τα 3 γυαλόχαρτα είναι για τρυψιμο και καμπύλωμα καβαλάρη μπουζουκιών. Αργότερα θα ανεβάσω φωτογραφίες του 1ου μου μπουζουκιού όπου φαίνεται το κύρτωμα στην περιοχή της κολάντζας το οποίο καμπυλώνει μετά προς τα κάτω προς την περιοχή των καμαριών και μετά ανεβαίνει βαθμιαία στο τέλος του μπροστινού τάκκου.
