Γι’ αυτό λέμε Μάρκος και πάλι Μάρκος,
Και οι υπόλοιποι μεγάλοι είναι αλλά άλλη πάστα.
Άλλοι καλλιτέχνες για να δημιουργήσουνε το βλέπουνε είτε μουσικά, είτε γιατί πουλάει είτε χαβαλετζήδικα, είτε για κόντρα κ έχει αποδειχτεί αυτό.
Πολλά τραγούδια είναι όμορφα αλλά και ψεύτικα δηλαδή φανταστικές ιστορίες κάθεται ο καλλιτέχνης και φαντάζετε ένα σενάριο και το κάνει τραγούδι
Ο Μάρκος έγραφε σίγουρα για να γεμίσει τον εαυτό του αφού με το που άκουσε μπουζούκι το ερωτεύτηκε.
Είχε την απαραίτητη ζάλη στο μυαλό του για να δημιουργήσει με όλες τις κακουχίες που συνέβησαν στη ζωή του.
Copy paste απο το περιοδικό “λαϊκό τραγούδι” τεύχος 11 "Αφιερωμα στον Μάρκο"
"… 4. Στο περιοδικο “ΤΟ ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ” τευχος 1, που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1943, συναντάμε το τραγούδι του του Μάρκου “Ματσακια πεντοχίλιαρα”.
Κυκλοφόρισε σε δίσκο πολύ αργότερα και συγκεκριμένα στις 27.01.1947…
…( O Μαρκοs )επεξηγεί οτι το τραγούδι αυτό αναφέρονταν στα πληθωρισμένα κατοχικά χαρτονομίσματα…
…οταν όμως ηχογραφήθηκε το τραγούδι, το 1947, ο Μαρκοs έβαλε διαφορετικούς στίχους, απ’ τους οποίους δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι τα
“Ματσάκια πεντοχίλιαρα” αναφέρονται στην κατοχή. Ισως γιατι οι παλιοι στίχοι δεν ήταν επίκαιροι το 1947…
[i]παραθέτουμε απο το περιοδικο, το κείμενο της πρώτης μορφής του τραγουδιόυ..."
άρε ευλογημένο πεντοχίλιαρο, τι σού μελλε να πάθεις,
και να τραβούμε εμείς εδώ, τώρα με το ευρώ,
τα του χριστού τα πάθη,
άαχχχχχ, τα του χριστού τα πάθη.
Όπα
Για να δούμε, Ισαάκ, πόσα περισσότερα πάθη θα τραβάγαμε αν δεν είχαμε υποκαταστήσει τη δραχμή με το Ευρώ. Ένα μόνο: η αρχική ισοτιμία του Ευρώ είχε καθοριστεί στα 0,80 $ και σήμερα η ισοτιμία πηγαίνει προς το 1,50 $. Υπολόγισε λοιπόν, πόσο θα σου κόστιζε το πετρέλαιο που, μόνο το Ιράκ το πουλάει σε Ευρώ. Και μέσα στα χρόνια που πέρασαν, η δραχμή τι θα είχε κάνει; Μηδέν πληθωρισμό θα είχε; Που θα την είχε ωθήσει το πετρέλαιο και όλα τα άλλα;
Οπως λεει και Κυριος Φερρης…
Η Αγγελοκαμωμενη του Μαρκου σε εκτελεση με Καιτη Γκρευ…
"… γεια σου Γκρευ…" αναφωνει ο Μαρκος σε καποιο σημειο…
"Αγγελοκαμωμένη μου και λαμπαδόχυτή μου Ομορφονιά της μάνας σου και συντροφιά δική μου
Θα σʼ αγαπώ θα σʼ αγαπώ διόλου δεν θα πάψω ή κατά βάθος θα χαθώ ή θα σε απολαύσω
Σʼ αφήνω την καληνυχτιά Μηλιά μου με τους κλώνους Πάω κι εγώ να κοιμηθώ Με βάσανα και πόνους
Ζαχαροζυμωμένη μου πέσε γλυκά κοιμήσου και στʼ όνειρό σου να με δεις
[i]σκλάβο και δουλευτή σου"
[/i]Ρε παιδια να ρωτησω κατι…
Γιατι το εκαναν αυτο παλια?
Δηλαδη να γραφουν αλλους στιχους πανω στην ιδια μελωδια?
Μήπως ξέρει κάποιος αν έχει κυκλοφορήσει το τραγούδι αυτό με τους πρώτους του στίχους, που αναφέρονται στην αρχή του νήματος?
Ήθελα να κάνω την ερώτηση σε νέο θέμα, αλλά βρήκα ψάχνοντας αυτό και αν και παλιό, νομίζω ότι είναι κατάλληλο το νήμα για την ερώτηση.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε μόνο σε μία ηχογράφηση, αυτήν του 1947.
Λάθος του Μάρκου, μάλλον στη βιασύνη του να γράψει στίχους. Όταν τρυπήσει η σόλα, το πατούμενο δεν σου φεύγει. Η φόλα ήταν ένα μπάλωμα, πάλι από δέρμα, που κάλυπτε τοπική τρύπα της σόλας που, στο υπόλοιπο κομμάτι της, άντεχε ακόμα. Φυσικά ήταν πολύ φθηνότερη από μιά πλήρη αλλαγή σόλας.
Αυτές οι φόλες, μετά από κάποιο διάστημα ξηλώνονταν και έμεναν στο δρόμο. Τα φουκαριάρικα αδέσποτα σκυλιά, τρελλαμένα στην πείνα, τις έτρωγαν και συχνά πέθαιναν, αφού δεν ήταν αποστειρωμένες… Έτσι η λέξη επιβίωσε ως σήμερα με διαφορετική σημασία.
Ζωντανή εγκυκλοπαίδεια ο Νίκος. Πιτσιρικά όταν ήμουν πήγαινα στο τσαγκάρη πολλές φορές παπούτσια για σόλιασμα ή για μπάλωμα. Αλά ομολογώ τη λέξη δε τη θυμάμαι να τη χρησιμοποιούσαμε τότε. Μπάλωμα θυμάμαι ότι το λέγαμε. Η δεν επέζησε μέχρι τη δεκαετία του '60 ή δεν θυμάμαι καλά. Τα καρφιά πάντως που βγαίνανε πολλές φορές μέσα στο παπούτσι και πληγιάζανε τα πόδια μου, τα θυμάμαι.